Marsipulami
18-02-05, 09:20
SP.A-voorzitter wil debat over religieuze identiteit en diversiteit als opstap voor aanpak migratieprobleem
Het dubbele geloof van Steve
Van onze redacteur
Steve Stevaert serveert in ,,Ander Geloof'' geen recepten.
© Eric De Mildt
BRUSSEL - Met een boek wil Steve Stevaert het debat over het levensbeschouwelijke uitzicht van onze samenleving aanzwengelen. Daarbij reikt de SP.A-voorzitter de hand naar de christelijke arbeidersbeweging en bereidt hij het partijdebat over de integratie van migranten voor.
DE ene journalist sprak smalend over ,,na koken met Jezus krijgen we bidden met Steve ''. Een andere sprak over een ,,historische gebeurtenis'' en verslikte zich in allerlei superlatieven. Blijkbaar hebben alvast de media het lastig met de publicatie van Steve Stevaerts ,,geloofsboek''. Vreemd, want de SP.A-voorzitter etaleerde al vroeger zijn levensbeschouwelijke interesses. Toch is de uitgave een belangrijke primeur. Achter de publicatie van Ander Geloof. Naar een actief pluralisme in Vlaanderen gaat behalve een oprechte overtuiging namelijk ook een dubbele politieke berekening schuil.
Stevaert baarde twee jaar geleden opzien door zich in het christelijke weekblad Tertio als een tegenstander van de ontkerkelijking te profileren. ,,Ik heb altijd gezegd dat ik liever volle kerken zie dan lege. Een volle kerk betekent dat het normen- en waardebesef in de samenleving groot is. Voor politici is dat een zegen. Een zingevingskader dat mensen tot verantwoordelijkheid en engagement aanzet, is zoveel krachtiger'', vertelde hij.
Tijdens de persvoorstelling voegde de SP.A-voorzitter daar een hartenkreet aan toe. ,,Het is een ronduit idiote trend om het geloof onzichtbaar te maken. Wie zegt dat politiek niets met religie te maken heeft, kent echt niets van politiek. Het geloof en de religieuze infrastructuur kan Vlaanderen mee vormgeven. Ik probeer nu dat debat te openen. Het zou absoluut fout zijn om dat debat te verengen tot het al dan niet dragen van een hoofddoek.''
Maar Stevaert begreep gisteren de verwarring. ,,Socialisten lijken over alles een mening te hebben. Maar over het geloof spraken we ons nog niet uit. Daarbij moet ik ook zelf achterom kijken met de vraag of mijn beweging wel vormt.'' Na de beschuldiging dat paars-groen er alles aan deed om katholieken te pesten, lijkt dit een behoorlijke ommezwaai. Toch lekte enkele weken geleden uit dat Stevaert voluit een oplossing zoekt voor de door de overheid betaalde parochie-assistenten die de paarse regering wil afschaffen.
Zelf komt de SP.A-voorzitter uit een katholiek nest. De voorzitter liet zich nooit betrappen op katholiek-onvriendelijke uitspraken. Zo is hij een vurige verdediger van de pedagogische vrijheid van scholen, ook als die katholiek wordt geïnspireerd. Stevaert is steeds onder de indruk van de manier waarop katholieken aan gemeenschapsvorming doen en zich engageren. Zijn respect voor vrijwilligers is groot. ,,Waar staan we in de SP.A met het vrijwilligerswerk? Verwachten we niet te veel van structuren alleen? Waar blijft het caritatieve?'', vroeg hij zich eerder af.
Bovendien is ook de socialistische beweging van nature gemeenschapsvormend. Historisch gezien werd dit gekoppeld aan een agressieve vorm van vrijzinnigheid. Al dertig jaar proberen de socialisten dat met wisselend succes te doorbreken en de hand te reiken naar de christelijke arbeidersbeweging. Deze overweging speelt nu absoluut mee. Stevaert wil de Vlaamse progressieven verenigen tegen de ,,conservatieve meerderheid in Vlaanderen''. Hij beseft dat de SP.A alleen in dit tijdsgewricht nooit de drempel van 20 procent op een structurele manier kan doorbreken. Samenwerken is levensnoodzakelijk om de verworvenheden van de sociale welvaartsstaat te beveiligen.
Maar er is nog een tweede punt. Dit najaar organiseren de socialisten een ideologisch congres. De partij lijkt allerlei antwoorden klaar te hebben over vergrijzing, duurzame economie of werkgelegenheid. Pasklare recepten voor de migratieproblemen, - wellicht het belangrijkste issue van de eenentwintigste eeuw - zijn daar niet bij. Het schitterende openingshoofdstuk - van Stevaert zelf - voert hier een scherpe aanzet.
Twee tendensen botsen tegenwoordig met elkaar. De autochtonen hebben zich bekwaamd in het opbergen van hun geloofsuitingen. De autochtonen doen, omwille van hun zoektocht naar identiteit, net het omgekeerde. Maar voor Stevaert is migratie een vaststaand gegeven. ,,Vroeger was de meerderheid (de katholieken) tolerant ten aanzien van de minderheid (de vrijzinnigen). Tegenwoordig worden we geconfronteerd met diverse minderheden die samen een meerderheid vormen. Met alleen tolerantie kom je er dan niet meer'', zei hij gisteren.
Iedereen moet zich daarom bewust worden van zijn levensbeschouwelijke identiteit om vervolgens de conversatie met de andere te kunnen aangaan. Vertrekken van de religieuze diversiteit is een must om greep te krijgen op de toekomstige samenlevingsproblemen. Stevaert vindt het trouwens een voordeel dat migranten tot een geloofsgemeenschap behoren. Zo kunnen ze in groep worden benaderd als eerste stap voor emancipatie. De SP.A-voorzitter gaat hier lijnrecht in tegen het discours van VLD-voorzitter Bart Somers die een individuele benadering voorstaat.
Bemeten antwoorden geeft Stevaert vervolgens niet. In tegenstelling tot Koken met Steve serveert Ander Geloof geen recepten. De SP.A-voorzitter vertrekt enkel van een ,,actief pluralisme''. Behalve bij een actieve betrokkenheid van elke burger begint dit pluralisme bij verdraagzaamheid. Mensen moeten open staan voor de andere geloofsgemeenschappen. Tolerantie en nieuwsgierigheid zijn daarbij de sleutelwoorden. Hoe het vervolgens verder moet, weet Stevaert niet. Daarom vroeg hij diverse auteurs uit onder meer christelijke, vrijzinnige, neopaganistische, islamitische hoek om mee te denken. Ander Geloof is zeker niet bedoeld als opstapje voor een partijprogramma. Wel worden wegen voorgesteld die een levensbeschouwelijk klimaat moeten scheppen waarin de integratie van vreemdelingen op een zo harmonieuze manier kan verlopen. Verder is het zonneklaar dat, behalve het besef voor religieuze diversiteit, ook sociale en economische maatregelen nodig blijven om onze samenleving aan deze interculturaliteit aan te passen. Een ding is alvast duidelijk, zo onderstrepen de auteurs: het zal allemaal veel tijd kosten.
Steve Stevaert, Ander Geloof. Naar een actief pluralisme in Vlaanderen (onder redactie van Jan De Zutter, Staf Nimmegeers en Hugo Vanheeswijck), Davidsfonds, Leuven, 247 blz., 15,95 euro. Met verder ook bijdragen van Ludo Abicht, Bert Claerhout, Frans Goetghebeur, Karin Heremans, Joost Houtman, Michel Magits, Rik Pinxten, Youssef Souissi, Rik Torfs, Ben van Camp en Mieke Van Hecke.
18/02/2005 Bart Brinckman
©Copyright De Standaard
Het dubbele geloof van Steve
Van onze redacteur
Steve Stevaert serveert in ,,Ander Geloof'' geen recepten.
© Eric De Mildt
BRUSSEL - Met een boek wil Steve Stevaert het debat over het levensbeschouwelijke uitzicht van onze samenleving aanzwengelen. Daarbij reikt de SP.A-voorzitter de hand naar de christelijke arbeidersbeweging en bereidt hij het partijdebat over de integratie van migranten voor.
DE ene journalist sprak smalend over ,,na koken met Jezus krijgen we bidden met Steve ''. Een andere sprak over een ,,historische gebeurtenis'' en verslikte zich in allerlei superlatieven. Blijkbaar hebben alvast de media het lastig met de publicatie van Steve Stevaerts ,,geloofsboek''. Vreemd, want de SP.A-voorzitter etaleerde al vroeger zijn levensbeschouwelijke interesses. Toch is de uitgave een belangrijke primeur. Achter de publicatie van Ander Geloof. Naar een actief pluralisme in Vlaanderen gaat behalve een oprechte overtuiging namelijk ook een dubbele politieke berekening schuil.
Stevaert baarde twee jaar geleden opzien door zich in het christelijke weekblad Tertio als een tegenstander van de ontkerkelijking te profileren. ,,Ik heb altijd gezegd dat ik liever volle kerken zie dan lege. Een volle kerk betekent dat het normen- en waardebesef in de samenleving groot is. Voor politici is dat een zegen. Een zingevingskader dat mensen tot verantwoordelijkheid en engagement aanzet, is zoveel krachtiger'', vertelde hij.
Tijdens de persvoorstelling voegde de SP.A-voorzitter daar een hartenkreet aan toe. ,,Het is een ronduit idiote trend om het geloof onzichtbaar te maken. Wie zegt dat politiek niets met religie te maken heeft, kent echt niets van politiek. Het geloof en de religieuze infrastructuur kan Vlaanderen mee vormgeven. Ik probeer nu dat debat te openen. Het zou absoluut fout zijn om dat debat te verengen tot het al dan niet dragen van een hoofddoek.''
Maar Stevaert begreep gisteren de verwarring. ,,Socialisten lijken over alles een mening te hebben. Maar over het geloof spraken we ons nog niet uit. Daarbij moet ik ook zelf achterom kijken met de vraag of mijn beweging wel vormt.'' Na de beschuldiging dat paars-groen er alles aan deed om katholieken te pesten, lijkt dit een behoorlijke ommezwaai. Toch lekte enkele weken geleden uit dat Stevaert voluit een oplossing zoekt voor de door de overheid betaalde parochie-assistenten die de paarse regering wil afschaffen.
Zelf komt de SP.A-voorzitter uit een katholiek nest. De voorzitter liet zich nooit betrappen op katholiek-onvriendelijke uitspraken. Zo is hij een vurige verdediger van de pedagogische vrijheid van scholen, ook als die katholiek wordt geïnspireerd. Stevaert is steeds onder de indruk van de manier waarop katholieken aan gemeenschapsvorming doen en zich engageren. Zijn respect voor vrijwilligers is groot. ,,Waar staan we in de SP.A met het vrijwilligerswerk? Verwachten we niet te veel van structuren alleen? Waar blijft het caritatieve?'', vroeg hij zich eerder af.
Bovendien is ook de socialistische beweging van nature gemeenschapsvormend. Historisch gezien werd dit gekoppeld aan een agressieve vorm van vrijzinnigheid. Al dertig jaar proberen de socialisten dat met wisselend succes te doorbreken en de hand te reiken naar de christelijke arbeidersbeweging. Deze overweging speelt nu absoluut mee. Stevaert wil de Vlaamse progressieven verenigen tegen de ,,conservatieve meerderheid in Vlaanderen''. Hij beseft dat de SP.A alleen in dit tijdsgewricht nooit de drempel van 20 procent op een structurele manier kan doorbreken. Samenwerken is levensnoodzakelijk om de verworvenheden van de sociale welvaartsstaat te beveiligen.
Maar er is nog een tweede punt. Dit najaar organiseren de socialisten een ideologisch congres. De partij lijkt allerlei antwoorden klaar te hebben over vergrijzing, duurzame economie of werkgelegenheid. Pasklare recepten voor de migratieproblemen, - wellicht het belangrijkste issue van de eenentwintigste eeuw - zijn daar niet bij. Het schitterende openingshoofdstuk - van Stevaert zelf - voert hier een scherpe aanzet.
Twee tendensen botsen tegenwoordig met elkaar. De autochtonen hebben zich bekwaamd in het opbergen van hun geloofsuitingen. De autochtonen doen, omwille van hun zoektocht naar identiteit, net het omgekeerde. Maar voor Stevaert is migratie een vaststaand gegeven. ,,Vroeger was de meerderheid (de katholieken) tolerant ten aanzien van de minderheid (de vrijzinnigen). Tegenwoordig worden we geconfronteerd met diverse minderheden die samen een meerderheid vormen. Met alleen tolerantie kom je er dan niet meer'', zei hij gisteren.
Iedereen moet zich daarom bewust worden van zijn levensbeschouwelijke identiteit om vervolgens de conversatie met de andere te kunnen aangaan. Vertrekken van de religieuze diversiteit is een must om greep te krijgen op de toekomstige samenlevingsproblemen. Stevaert vindt het trouwens een voordeel dat migranten tot een geloofsgemeenschap behoren. Zo kunnen ze in groep worden benaderd als eerste stap voor emancipatie. De SP.A-voorzitter gaat hier lijnrecht in tegen het discours van VLD-voorzitter Bart Somers die een individuele benadering voorstaat.
Bemeten antwoorden geeft Stevaert vervolgens niet. In tegenstelling tot Koken met Steve serveert Ander Geloof geen recepten. De SP.A-voorzitter vertrekt enkel van een ,,actief pluralisme''. Behalve bij een actieve betrokkenheid van elke burger begint dit pluralisme bij verdraagzaamheid. Mensen moeten open staan voor de andere geloofsgemeenschappen. Tolerantie en nieuwsgierigheid zijn daarbij de sleutelwoorden. Hoe het vervolgens verder moet, weet Stevaert niet. Daarom vroeg hij diverse auteurs uit onder meer christelijke, vrijzinnige, neopaganistische, islamitische hoek om mee te denken. Ander Geloof is zeker niet bedoeld als opstapje voor een partijprogramma. Wel worden wegen voorgesteld die een levensbeschouwelijk klimaat moeten scheppen waarin de integratie van vreemdelingen op een zo harmonieuze manier kan verlopen. Verder is het zonneklaar dat, behalve het besef voor religieuze diversiteit, ook sociale en economische maatregelen nodig blijven om onze samenleving aan deze interculturaliteit aan te passen. Een ding is alvast duidelijk, zo onderstrepen de auteurs: het zal allemaal veel tijd kosten.
Steve Stevaert, Ander Geloof. Naar een actief pluralisme in Vlaanderen (onder redactie van Jan De Zutter, Staf Nimmegeers en Hugo Vanheeswijck), Davidsfonds, Leuven, 247 blz., 15,95 euro. Met verder ook bijdragen van Ludo Abicht, Bert Claerhout, Frans Goetghebeur, Karin Heremans, Joost Houtman, Michel Magits, Rik Pinxten, Youssef Souissi, Rik Torfs, Ben van Camp en Mieke Van Hecke.
18/02/2005 Bart Brinckman
©Copyright De Standaard