Muslimaah
18-02-05, 13:13
Gelderlander, 18/02/2005
Mohammed is dood, dacht Mako
Mako wist niets van het verblijf van haar man in Nederland. Ook zij dacht dat
hij dood was. Het wonder krijgt een wrange kant. Mohammed hoort het
afschuwelijke verhaal van Mako's vlucht. Ze is verkracht en zwanger.
Wat nu? Mohammed is moslim en gaat te rade bij een imam in Eindhoven. Die stelt
hem gerust.
"Ik voel me verantwoordelijk, schuldig. Als ik niet gevlucht was, was dit Mako
misschien niet overkomen. Natuurlijk accepteer ik haar en het kindje. Ik ben
ontzettend blij dat ik haar weer terug heb."
Na enkele weken wordt Mako overgeplaatst naar het asielzoekerscentrum in Zwolle.
Gelukkig een stukje dichterbij. Maar nog niet dichtbij genoeg, want Mohammed wil
het liefst elke dag bij zijn vrouw zijn. En dat nu is vrijwel onmogelijk. Het
dagelijks op en neer reizen van Silvolde naar Zwolle is te duur.
Hij krijgt 39 euro per week van de Nederlandse staat om van te leven. Daarnaast
heeft hij een krantenwijkje in Silvolde, waar hij zo'n honderd euro per maand
aan overhoudt. Een retourtje Zwolle met de trein kost 27 euro.
Een oplossing zou kunnen zijn dat Mohammed bij zijn vrouw in het
asielzoekerscentrum in Zwolle gaat wonen. Daar is ruimte in een kamertje. Willy
Wiendels schudt zijn hoofd. Dat is volgens hem geen keuze. Mohammed woont hier
in een huis bij zijn zus. In negen jaar tijd heeft Mohammed een sociaal leven
opgebouwd in Silvolde.
Volgens VluchtelingenWerk Wisch is er maar een oplossing: Mako verhuizen naar
het asielzoekerscentrum in Doetinchem of eventueel in Lichtenvoorde of
Winterswijk.
Willy en consorten proberen maandenlang voet aan de grond te krijgen bij de
Immigratie en Naturalisatie Dienst (IND) en het azc in Zwolle. Ze voelen zich
van het kastje naar de muur gestuurd. Het lukt niet. Mako moet in Zwolle
blijven. Tot grote frustratie en boosheid van alle betrokkenen in Silvolde.
Hebben Mohammed en Mako elkaar als door een wonder weer teruggevonden, mogen ze
nog niet bij elkaar zijn.
Navraag biedt duidelijkheid: er zijn maar vijf oriëntatie- en inburgercentra in
Nederland, waarvan Zwolle er één is. In Zwolle moet duidelijk worden of een
vluchteling kansrijk is om de juiste status te krijgen. In Mako's geval is dat
nog niet duidelijk. In de Achterhoekse azc's zitten alleen asielzoekers, die
worden voorbereid om terug te gaan naar het land van herkomst.
Voor Mako is daar voorlopig geen plek. Als duidelijk is dat ze kansrijk is, zijn
er weer nieuwe mogelijkheden. Welke, daarover wil niemand van de IND nu al een
uitspraak doen.
Mohammed: "Ik durf niet naar de toekomst te kijken. Alleen het nu telt. Er is
zoveel onduidelijkheid, dat ik daar niet aan durf te denken. Ik zit nog in
procedure. Mako zit nog aan het begin. Ik heb hoop, maar ik heb het niet meer in
eigen hand. En daar word ik erg verdrietig van."
Mohammed is dood, dacht Mako
Mako wist niets van het verblijf van haar man in Nederland. Ook zij dacht dat
hij dood was. Het wonder krijgt een wrange kant. Mohammed hoort het
afschuwelijke verhaal van Mako's vlucht. Ze is verkracht en zwanger.
Wat nu? Mohammed is moslim en gaat te rade bij een imam in Eindhoven. Die stelt
hem gerust.
"Ik voel me verantwoordelijk, schuldig. Als ik niet gevlucht was, was dit Mako
misschien niet overkomen. Natuurlijk accepteer ik haar en het kindje. Ik ben
ontzettend blij dat ik haar weer terug heb."
Na enkele weken wordt Mako overgeplaatst naar het asielzoekerscentrum in Zwolle.
Gelukkig een stukje dichterbij. Maar nog niet dichtbij genoeg, want Mohammed wil
het liefst elke dag bij zijn vrouw zijn. En dat nu is vrijwel onmogelijk. Het
dagelijks op en neer reizen van Silvolde naar Zwolle is te duur.
Hij krijgt 39 euro per week van de Nederlandse staat om van te leven. Daarnaast
heeft hij een krantenwijkje in Silvolde, waar hij zo'n honderd euro per maand
aan overhoudt. Een retourtje Zwolle met de trein kost 27 euro.
Een oplossing zou kunnen zijn dat Mohammed bij zijn vrouw in het
asielzoekerscentrum in Zwolle gaat wonen. Daar is ruimte in een kamertje. Willy
Wiendels schudt zijn hoofd. Dat is volgens hem geen keuze. Mohammed woont hier
in een huis bij zijn zus. In negen jaar tijd heeft Mohammed een sociaal leven
opgebouwd in Silvolde.
Volgens VluchtelingenWerk Wisch is er maar een oplossing: Mako verhuizen naar
het asielzoekerscentrum in Doetinchem of eventueel in Lichtenvoorde of
Winterswijk.
Willy en consorten proberen maandenlang voet aan de grond te krijgen bij de
Immigratie en Naturalisatie Dienst (IND) en het azc in Zwolle. Ze voelen zich
van het kastje naar de muur gestuurd. Het lukt niet. Mako moet in Zwolle
blijven. Tot grote frustratie en boosheid van alle betrokkenen in Silvolde.
Hebben Mohammed en Mako elkaar als door een wonder weer teruggevonden, mogen ze
nog niet bij elkaar zijn.
Navraag biedt duidelijkheid: er zijn maar vijf oriëntatie- en inburgercentra in
Nederland, waarvan Zwolle er één is. In Zwolle moet duidelijk worden of een
vluchteling kansrijk is om de juiste status te krijgen. In Mako's geval is dat
nog niet duidelijk. In de Achterhoekse azc's zitten alleen asielzoekers, die
worden voorbereid om terug te gaan naar het land van herkomst.
Voor Mako is daar voorlopig geen plek. Als duidelijk is dat ze kansrijk is, zijn
er weer nieuwe mogelijkheden. Welke, daarover wil niemand van de IND nu al een
uitspraak doen.
Mohammed: "Ik durf niet naar de toekomst te kijken. Alleen het nu telt. Er is
zoveel onduidelijkheid, dat ik daar niet aan durf te denken. Ik zit nog in
procedure. Mako zit nog aan het begin. Ik heb hoop, maar ik heb het niet meer in
eigen hand. En daar word ik erg verdrietig van."