marlies255
18-02-05, 22:01
Trouw Podium, donderdag 17 februari 2005
Man-bijt-hond geldt ook voor allochtoon
door Bahram Sadeghi (Bahram Sadeghi is programmamaker bij de VPRO-televisie)
Alleen maar positieve berichtgeving over allochtonen: dat zou pas discriminatie zijn! Nieuws is per definitie slecht nieuws, dus ook als het over allochtonen gaat.
Ik werk voor de VPRO-tv en word af en toe gevraagd om deel te nemen aan een forumdiscussie. Op een aantal frisse uitzonderingen na (Groningse studentenvereniging vroeg of ik als filmfanaat 'iets' over 'De Noordelingen' wilde vertellen) gaan die discussies meestal over de berichtgeving over allochtonen in de media.
Wat mij dan heel erg verbaast, is dat ik tijdens zo'n discussie binnen no time hoor dat ,,de media de allochtonen negatief belichten''. En die opmerking is áltijd verwijtend bedoeld. Niet alleen tijdens dat soort debatten, maar ook vaak in krantenberichten en tv-programma's hoor je een opmerking van dezelfde strekking. Heel raar: via de media horen en zien we dat de media negatief over de allochtonen berichten!
Welnu, het is hoogste tijd voor een cursus 'Journalistiek voor media-leken'. Grosso modo wordt de berichtgeving in de meeste landen ter wereld door twee factoren beïnvloed. Ten eerste de 'onwaarschijnlijkheid' van een gebeurtenis: hoe onwaarschijnlijker, des te meer kans dat die gebeurtenis in de media verschijnt. Het wordt ook het man-bijt-hond-principe genoemd. Hond-bijt-man is geen nieuws. Daar schrijf je niet over. De pont die aankomt is geen nieuws, de pont die vergaat...dat is pas nieuws. Immers, de kans dat zo'n pont vergaat, is erg klein. Natuurlijk zal de 'Vereniging van Trotse Pont-vaarders' piepen dat ze alleen in het nieuws komen als er een pont vergaat, maar dat is nou eenmaal een journalistiek principe. Ook de bijfactor 'afstand' speelt een grote rol: hoe verder weg, des te meer moeite heeft die 'onwaarschijnlijke' gebeurtenis het om onze krant te halen. Het aftreden van de minister van verkeer van Thailand haalt zelden onze krantenkoppen. Maar 'verweg' betekent geenszins letterlijk verweg. Amerika en Japan liggen dichter bij ons dan pak 'm beet IJsland en Liechtenstein.
De tweede factor is een portie -ongezonde?- obsessie met negatieve gebeurtenissen. Opdracht: laat dit stuk voor wat het is en pak de krant van vandaag bij de hand. Kijk ook even op pagina's 'binnenland'. Een bonte verzameling van verkeersongelukken, verkrachtingen, mishandelde jongeren en in de steek gelaten ouderen komt je tegemoet. Alle te bedenken categorieën (leeftijd, geslacht, etnische komaf, beroepsgroep etc.) komen lekker negatief en veralgemeniserend aan bod: jongeren drinken steeds meer en vaker, man bekent moord, makelaars/bouwbedrijven/fietsenmakers maken geheime afspraken, drie overvallers van Antilliaanse/Iraanse komaf zijn aangehouden, de kiezer heeft de politiek de rug toegekeerd, machinist negeerde stopsein... Ik kan zo uren doorgaan. (Westerse) media berichten áltijd (vooruit, bijna altijd) negatief over alles en iedereen. Ik durf te beweren dat de verhouding negatief-neutraal-positief ongeveer 90-5-5 is. Heeft u de afgelopen tijd iets positiefs over de ex-topman van Ahold, Cees van der Hoeven gelezen? Iets positiefs over welke topman dan ook? Ik dacht het niet .
Als je het zo bekijkt is het ook helemaal niet vreemd dat de media negatief over de allochtonen berichten. Het betekent dat het onwaarschijnlijk is en niet in de lijn der verwachting ligt dat een allochtoon iets abnormaals zou doen en dat er bijna alleen over allochten geschreven wordt als het negatief is. Gelijke monniken, gelijke kappen. Het zou pas een schande zijn als allochtonen overwegend positief in het nieuws zouden komen. Dat zou pas discriminatie zijn!
Enig troost tot slot: de beschreven factoren zijn een uiting van een bepaalde journalistieke traditie. En zoals elke traditie zijn ze in principe aan verandering onderhevig. Met andere woorden: het kán ook anders. Maar dat is eigenlijk een andere discussie.
Copyright: Trouw
Man-bijt-hond geldt ook voor allochtoon
door Bahram Sadeghi (Bahram Sadeghi is programmamaker bij de VPRO-televisie)
Alleen maar positieve berichtgeving over allochtonen: dat zou pas discriminatie zijn! Nieuws is per definitie slecht nieuws, dus ook als het over allochtonen gaat.
Ik werk voor de VPRO-tv en word af en toe gevraagd om deel te nemen aan een forumdiscussie. Op een aantal frisse uitzonderingen na (Groningse studentenvereniging vroeg of ik als filmfanaat 'iets' over 'De Noordelingen' wilde vertellen) gaan die discussies meestal over de berichtgeving over allochtonen in de media.
Wat mij dan heel erg verbaast, is dat ik tijdens zo'n discussie binnen no time hoor dat ,,de media de allochtonen negatief belichten''. En die opmerking is áltijd verwijtend bedoeld. Niet alleen tijdens dat soort debatten, maar ook vaak in krantenberichten en tv-programma's hoor je een opmerking van dezelfde strekking. Heel raar: via de media horen en zien we dat de media negatief over de allochtonen berichten!
Welnu, het is hoogste tijd voor een cursus 'Journalistiek voor media-leken'. Grosso modo wordt de berichtgeving in de meeste landen ter wereld door twee factoren beïnvloed. Ten eerste de 'onwaarschijnlijkheid' van een gebeurtenis: hoe onwaarschijnlijker, des te meer kans dat die gebeurtenis in de media verschijnt. Het wordt ook het man-bijt-hond-principe genoemd. Hond-bijt-man is geen nieuws. Daar schrijf je niet over. De pont die aankomt is geen nieuws, de pont die vergaat...dat is pas nieuws. Immers, de kans dat zo'n pont vergaat, is erg klein. Natuurlijk zal de 'Vereniging van Trotse Pont-vaarders' piepen dat ze alleen in het nieuws komen als er een pont vergaat, maar dat is nou eenmaal een journalistiek principe. Ook de bijfactor 'afstand' speelt een grote rol: hoe verder weg, des te meer moeite heeft die 'onwaarschijnlijke' gebeurtenis het om onze krant te halen. Het aftreden van de minister van verkeer van Thailand haalt zelden onze krantenkoppen. Maar 'verweg' betekent geenszins letterlijk verweg. Amerika en Japan liggen dichter bij ons dan pak 'm beet IJsland en Liechtenstein.
De tweede factor is een portie -ongezonde?- obsessie met negatieve gebeurtenissen. Opdracht: laat dit stuk voor wat het is en pak de krant van vandaag bij de hand. Kijk ook even op pagina's 'binnenland'. Een bonte verzameling van verkeersongelukken, verkrachtingen, mishandelde jongeren en in de steek gelaten ouderen komt je tegemoet. Alle te bedenken categorieën (leeftijd, geslacht, etnische komaf, beroepsgroep etc.) komen lekker negatief en veralgemeniserend aan bod: jongeren drinken steeds meer en vaker, man bekent moord, makelaars/bouwbedrijven/fietsenmakers maken geheime afspraken, drie overvallers van Antilliaanse/Iraanse komaf zijn aangehouden, de kiezer heeft de politiek de rug toegekeerd, machinist negeerde stopsein... Ik kan zo uren doorgaan. (Westerse) media berichten áltijd (vooruit, bijna altijd) negatief over alles en iedereen. Ik durf te beweren dat de verhouding negatief-neutraal-positief ongeveer 90-5-5 is. Heeft u de afgelopen tijd iets positiefs over de ex-topman van Ahold, Cees van der Hoeven gelezen? Iets positiefs over welke topman dan ook? Ik dacht het niet .
Als je het zo bekijkt is het ook helemaal niet vreemd dat de media negatief over de allochtonen berichten. Het betekent dat het onwaarschijnlijk is en niet in de lijn der verwachting ligt dat een allochtoon iets abnormaals zou doen en dat er bijna alleen over allochten geschreven wordt als het negatief is. Gelijke monniken, gelijke kappen. Het zou pas een schande zijn als allochtonen overwegend positief in het nieuws zouden komen. Dat zou pas discriminatie zijn!
Enig troost tot slot: de beschreven factoren zijn een uiting van een bepaalde journalistieke traditie. En zoals elke traditie zijn ze in principe aan verandering onderhevig. Met andere woorden: het kán ook anders. Maar dat is eigenlijk een andere discussie.
Copyright: Trouw