Bekijk Volledige Versie : Sociale integratie...scheiding van kerk en staat. Essay Marco Pastors
The world according to M. Pastors. Weet niet of ik moet lachen of huilen.
VOORWOORD
De gemeente Rotterdam organiseert een debat over islam en integratie, ten overstaan van de hele Rotterdamse bevolking - 600.000 zielen, van wie 80.000 moslims.
De joods-christelijk-humanistische traditionele religies en levensbeschouwingen die we van oudsher hier kennen, erkennen inmiddels de vrijheden van anderen. Ze hebben bijgedragen aan het ontstaan van deze samenleving, zijn onderdeel van de geschiedenis.
Met de islam is het een ander verhaal. We merken dat het wringt tussen de beginselen van de islam en de mensen die dit geloof aanhangen enerzijds en de normen en waarden, wetten en regels van onze Nederlandse maatschappij
anderzijds. Omdat er volgens de islam maar ..n geloof is, worden geloven naast de islam niet getolereerd. Tegelijkertijd wordt ook kritiek op de islam en de hoofdrolspeler Mohammed niet geaccepteerd. Waar Nederlandse gelovigen niet meer wakker liggen van het spotten met hun heiligen, heeft Theo van Gogh dit met de
dood moeten bekopen.
Dit alles lijkt mij een meer dan goede reden voor een seculiere overheid om te beginnen met een debat over islam en integratie. Juist omdat we de scheiding van kerk en staat hoog in het vaandel hebben staan, en alle mensen, gelovigen en niet-gelovigen, gelijk willen behandelen. Juist omdat er wel plek voor de islam moet zijn, als een godsdienst naast en tussen alle andere godsdiensten in. De aanwezigheid van de ons vreemde islam in onze westerse maatschappij met haar joods-christelijk-humanistische hoofdcultuur is het belangrijkste culturele
vraagstuk van onze tijd.
SCHEIDING VAN KERK EN STAAT IS BASIS
VOOR VREDE TUSSEN GELOVEN
Iedereen gelooft
Met eigen verantwoordelijkheid, vrijheid van meningsuiting en respect voor minderheden is scheiding van kerk en staat een van de pijlers van onze maatschappij. Veel mensen hebben, alle wetenschappelijke ontdekkingen ten spijt, blijkbaar een geloof nodig om hun bestaan zin te geven. Iedereen? Er zijn toch ook mensen die in niets geloven, zult u zeggen. Ik ben er zo een, maar praat er met me over en u zult zien dat ik het niet over niets heb, maar over Niets.
Wij mensen hebben onze levensbeschouwingen uitgevonden om onze verworvenheden, maar vooral ook om onze tekortkomingen, in het hier en nu te kunnen verklaren en te compenseren. Wat is het grotere plan dat achter ons bestaan steekt, waarom gebeurt er wat er gebeurt en hoe moeten we daarmee omgaan?
Een antwoord op die vragen is niet eenvoudig en daarom is er ook niet n levensbeschouwing ontstaan, maar zijn er verschillende met allemaal hun eigen antwoorden, eigen historie en eigen gelijk. Welk geloof beter is dan een ander,
is niet te bewijzen. Als we konden bewijzen wat waar was en wat niet, en welk geloof het beste is, hadden we het geen geloof genoemd, vrij naar Herman Finkers overigens.
De van de kerken gescheiden staat moet ervoor zorgen dat geloven vreedzaam samenleven
De scheiding tussen kerk en staat is een briljante oplossing. Het is een in de christelijke wereld uitgevonden staatsinrichting waarin alle gelovigen een plek kunnen vinden, met een neutrale staat die beschermt tegen pogingen tot overheersing door mensen met een andere levensbeschouwing.
Dankzij de invoering van de scheiding tussen kerk en staat kunnen we ons individueel en collectief bevrijden van de macht die een godsdienst uitoefent en ruimte geven aan de verschillende religies en wetenschappen. Dit is voor de meesten van ons inmiddels de normaalste zaak van de wereld, maar dat is het historisch niet, noch in onze geschiedenis, noch in islamitische samenlevingen. Het moet nogal een schok zijn geweest voor zowel katholieken
als protestanten toen Willem van Oranje, onze Vader des Vaderlands en een van de twee grootste Nederlanders aller tijden, afstand nam van de koning van Spanje, Philips II, en diens vervolging van de protestanten afwees. Hij heeft zich er toen in elk geval niet populair mee gemaakt bij de gevestigde orde en dat is slechts een van de dingen die hij gemeen heeft met Pim Fortuyn, die andere grootste Nederlander.
Zo schokte Pim toen hij de islam een achterlijke cultuur noemde. En daarmee doelde hij niet op de religie, die mocht van hem net als van Willem van O. niet vervolgd worden. Ieder zijn hobby. Hij doelde op de samenleving die in islamitische gemeenschappen ontstaat, waarin er weinig rijkdom is, weinig wetenschap, weinig vooruitgang en weinig beschaving, en weinig ruimte voor andere geloven. Waar Willem van Oranje zo de basis legde voor onze moderne beschaving door de secularisering van de staat, wees Pim Fortuyn op de bedreiging van deze beschaving en neutrale staat door de islamitische samenlevingsverbanden, zowel hier als in islamitische landen.
Vrijheid van godsdienst
Vrijheid van godsdienst betekent dat burgers vrij zijn om te kiezen voor een godsdienst, of om er afscheid van te nemen. Iedereen kan zijn eigen leven inrichten volgens de regels van zijn of haar godsdienst: er is vrijheid om te doen
en te laten wat je wilt, zolang dat niet botst met de grondrechten van de ander en dus andermans vrijheid niet aantast. Dat concept van godsdienstvrijheid impliceert dat geen enkele godsdienst zich boven een andere mag verheffen.
Burgers mogen een individuele voorkeur en groepen een collectieve voorkeur hebben, maar de staat moet alle mensen gelijk behandelen en ervoor zorgen dat geloven en geloofsgemeenschappen elkaar de ruimte geven. Daarom is er in de westerse samenleving een staatsconcept geschreven waarin alle godsdiensten
een plekje onder de zon hebben, mits ze niet teveel schaduw voor anderen veroorzaken en waarbij de invloed van de kerk op de staat werd gemarginaliseerd. En in deze zonnige staat accepteren alle ingezetenen dat iedereen er het zijne van mag vinden.
De scheiding van kerk en staat betekent niet dat de staat zich nooit met een geloofsgemeenschap bemoeit
De staat moet ervoor zorgen dat religies zich ook conformeren aan individuele en collectieve vrijheid van godsdienst. De religies die we van oudsher hier kennen doen dit bijna zonder uitzondering, zonder dat de staat zich met hen bemoeit. Deze religies hebben aan het ontstaan van onze huidige samenleving bijgedragen. Ze zijn onderdeel van onze territoriale geschiedenis. Ze hebben ondervonden dat doelgerichte overheersing van de een of de andere godsdienst leidt tot een zinloze geloofsstrijd, gevolgd door zinloos bloedvergieten.
Er is dus weinig reden voor de staat om zich met de traditionele religies hier te bemoeien, enkele uitzonderingssituaties als het weigeren van inentingen daargelaten. Als echter een religie nog niet ge.ntegreerd is in deze westerse samenleving, heeft de staat wel degelijk een rol om op te treden waar de normen worden overschreden. Zon debat als in Rotterdam is daar een voorbeeld van, maar ook het uitzetten van imams, dat al in verschillende landen in Europa gebeurt, en de op radicale moslims gerichte antiterrorisme-aanpak. En eerlijk
gezegd denk ik dat dit nog maar het begin is.
De staat is seculier, onze samenleving is dat niet
Sinds de scheiding van kerk en staat is het belang van georganiseerde religie in onze samenleving langzaam maar zeker afgenomen. Mensen zijn nog steeds in groten getale gelovig, maar we besteden er steeds minder tijd aan, en we zijn er voor onze maatschappelijke carrire niet meer van afhankelijk. Naast de protestantse en katholieke zuil is er begin twintigste eeuw de sociaal-democratische zuil bijgekomen. Daarvan werd een groot gedeelte meteen athest. Hun aantal nam toe en ook in liberale en conservatieve kring waren er steeds meer mensen die hun geloof niet meer beoefenden. Veel Nederlanders verkeren tussen twee geloven: tussen God en Niets. Ze geloven in Iets. Wat het ook is, het blijft geloof, gebaseerd op joods-christelijk-humanistische principes.
Het is dus onjuist om te zeggen dat religie uit onze samenleving gaat verdwijnen. In de jaren zestig heeft de zogenaamde naoorlogse babyboomgeneratie op luidruchtige manier een nieuw tijdperk ingeluid. Er was pas godsdienstvrijheid als je niet meer geloofde, zo wilde men je doen geloven. Waar eerst sprake was van coxistentie van gelovigen van verschillende stromingen, werd nu de ongelovige zuil moreel boven de andere zuilen verheven. En daarmee werd niet-geloven voor hen de norm. Kerkend Nederland stelde zich schuldbewust en bescheiden op. Het gevolg was dat toen eenmaal alle sociaal-democraten zich hadden genesteld in het bestuurderspluche - om er de komende decennia te blijven zitten - de staat van neutraal nu uitgesproken ongelovig was geworden, waarbij geloven
werden gedoogd, maar niet echt gewaardeerd. En daarmee raakten we tevens ons bewuste contact met ons verleden en met onze normen en waarden kwijt.
Dit kan echter niet anders dan een tijdelijke kwestie zijn. Gelukkig zien we langzamerhand het bewustzijn en respect voor onszelf en onze geschiedenis groeien. Steeds meer mensen nemen het op voor onszelf, voor ons land en onze cultuur.
Vooral het christendom, met het humanisme als merkloze variant, heeft de basis gelegd voor onze samenleving. Belangrijke waarden als solidariteit, naastenliefde, eigen verantwoordelijkheid en scheiding van kerk en staat zijn allemaal te herleiden tot het christendom.
Het georganiseerde geloof heeft als machtsfactor terrein verloren in de maatschappij. Een gemeente wordt niet meer overtuigd door een briesende dominee of geciteer uit de bijbel (dit is bij moslims overigens mutatis mutandis
nog wel het geval). Maar de joods-christelijk-humanistische normen en waarden zijn niet weg. Sterker nog, die kunnen niet weg, want dat zijn wij. Het is de westerse cultuur. Het is dus een denkfout, die ik in het verleden ook heb gemaakt overigens, te zeggen dat niet-geloven de norm is. Niet-traditioneel praktiseren is de norm.>>>
DE KWESTIE IN KAART: HET VALT NIET MEE EEN GOEDE MOSLIM TE ZIJN IN DE WESTERSE WERELD
Het is ook niet eenvoudig
Er is dus in het westen een kansrijke en evenwichtige verhouding tussen politiek en religie, tussen staat en levensbeschouwing. In deze samenleving kunnen ook moslims hun geloof belijden, hun moskee.n bouwen, met minaretten. Maar er is verwarring.
Uitspraken van imams over homoseksuelen of over de positie van de vrouw passen niet bij Nederlandse normen en waarden, en moeten dus worden bestreden. Net als het pleidooi van radicale moslims om hier de sharia in te voeren, gesteund door 25% van de moslims (zie NOVA), een middeleeuwse wet gebaseerd op theologische dogmas die straffen als steniging en hand afhakken voorstaat.
Moslims mogen in ons land vanzelfsprekend hun geloof belijden, want de scheiding van kerk en staat garandeert godsdienstvrijheid voor alle Nederlanders. Voorwaarde daarvoor is echter dat de islam als religie gaat functioneren als alle andere religies. Dat is echter nog steeds niet zo. Dat komt doordat een aantal moslims onze godsdienstvrijheid niet tolereert; zich geen raad weet in onze samenleving en vervalt in fundamentalisme en radicalisme.
Daarnaast vindt meer dan de helft van de jonge Nederlandse Marokkanen en Turken een partner in het land van herkomst1, omdat hun hier al wonende geloofsgenoten, en zeker andere potenti.le bruiden en bruidegommen, te vrijgevochten en te ge.mancipeerd zouden zijn. Vrijwel alle moslims kunnen zich niet voorstellen met een niet-moslim te trouwen.
Dat is allemaal niet zo erg, ware het niet dat het toch ook getuigt van een afkeer van wat er met hen gebeurt in het land waar zij tegelijkertijd geheel vrijwillig wonen. En dat deze keuze ertoe leidt dat er een toestroom is van een nieuwe generatie die opnieuw de taal niet spreekt en opnieuw niet vertrouwd is met de Nederlandse normen en waarden en geen goede opleiding heeft, waardoor de integratie achteruit in plaats van vooruit gaat.
De relativering die voor ge.ntegreerde gelovigen helder is en het leven hier aangenaam maakt, lijkt voor veel moslims nog niet te bestaan. Een westerse maatschappij en een islamitische samenleving verschillen fundamenteel van elkaar. In veel westerse maatschappijen ontstaan nu problemen met de toestroom van zeer gelovige moslims. Hun geloofsopvattingen botsen met de maatschappelijke ordening die in het westen bestaat.
Het westen en de islam: begrip voor het onbegrip
De westerse wereld ziet zichzelf niet zozeer als christelijk maar als neutraal, omdat de staat neutraal is. Bovendien ziet het westen de islam niet als een concurrerend staatsconcept, maar als een religie. De islamitische wereld ziet het westen daarentegen niet als neutraal maar als een christelijke samenleving, omdat in hun ogen veel beslissingen worden genomen op basis van een op het christendom gebaseerde overtuiging. Bovendien kennen moslimgemeenschappen veel minder het onderscheid tussen vertegenwoordigers van de staat en vertegenwoordigers van religies. Waar westerlingen zeggen: Er is hier ruimte voor de islam als religie tussen alle andere. En: We hebben een neutrale staat en als je je aan de Nederlandse regels houdt ben je welkom, horen veel moslims mensen, die vanuit hun ogen toch erg op christenen lijken, zeggen: jullie religie is niet beter dan welke andere levensbeschouwing dan ook, en je moet je schikken naar de uit de joods-christelijk-humanistische cultuur voortgekomen heersende macht.
De wetten en regels waar iedereen zich aan dient te houden komen niet uit hun heilige boek, maar uit de door mensen geschreven bijbel, of worden gemaakt door de volksvertegenwoordiging die elke vier jaar wordt gekozen.
Moslims, ook in Rotterdam, vinden dat ze in een christelijke en dus voor de islam vijandige maatschappij wonen. Het ligt natuurlijk net iets anders. Maar het is wel ongelooflijk ingewikkeld.
De islam kent geen scheiding van kerk en staat, bovendien is het volgens de koran en de geestelijke leiders de meest volmaakte godsdienst die er is, die de wereld verovert, nadat ze na een veelbelovend begin tot nu toe onderdrukt is door het christendom. De islam is als wereldreligie als laatste ontstaan, na het joodse geloof en het christendom. Zou zon godsdienst zich moeten schikken naar een samenleving en een staatsbestel die doortrokken zijn van niet-islamitische beginselen? Fat chance.
Vroeger was de islam toleranter dan nu
De islamitische wereld heeft op het punt van de verhouding tussen staat en kerk een andere geschiedenis dan het Westen. In de vroege Middeleeuwen was de kalief als rechtstreekse opvolger van de profeet Mohammed geestelijk .n politiek leider. De islam kent ook geen kerk in de zin van een organisatie met duidelijke leiders, zoals de katholieke kerk een paus, kardinalen en bisschoppen heeft. Er bestaan wel godsdienstgeleerden, de ulemas, maar zij zijn niet in een hirarchisch verband georganiseerd, er is geen Vaticaan. De eenheid van kerk en staat is in veel islamitische landen nog steeds praktijk. Zo is bijvoorbeeld Mohammed VI, de koning van Marokko, ook het hoofd van de gelovigen en mag hij in zijn functie de geestelijkheid benoemen.
Die eenheid betekende overigens niet dat de islam in het verleden zonder meer opgelegd werd aan niet-islamitische minderheden. Zo hadden joden en christenen in het Ottomaanse rijk een beschermde status. Daarvoor moesten ze wel betalen, maar dan mochten ze, zonder zich te bekeren, onder islamitisch bestuur leven. In Turkije, maar ook in Spanje waren de islamitische heersers toleranter ten opzichte van andersgelovigen dan veel zeventiende-eeuwse protestantse en katholieke vorsten. Toen Spanje nog een kalifaat was, bestond er geen inquisitie met bijbehorende brandstapels. Mooie tijden.
Hoe dan ook, er waren in de meeste islamitische samenlevingen nauwelijks concurrenten op geloofsgebied. Er was dan ook geen noodzaak om de politieke macht van de religieuze macht te scheiden. Aangezien de islam toch voorschrijft hoe je moet leven, heeft het ook weinig zin om een parlementaire democratie in te voeren. Dat hebben alleen Turkije en Indonesi., de andere vijfenvijftig moslimlanden niet.
Als Nederland zich net zo intolerant zou opstellen ten opzichte van moslims als Saudi-Arabi. zich opstelt ten opzichte van christenen, zouden meteen alle moskeen in Nederland moeten worden afgebroken. Moslims zouden hun gebedskettingen en korans in moeten leveren zodat ze kunnen worden vernietigd. Maar in zon land leven we niet. En dat willen we graag zo houden.
Islam is vrede
Welke vrede predikt de islam als wordt gebeden voor de ondergang van deze maatschappij? Nuchter beschouwd kun je stellen dat moslimimmigranten wel de voordelen van ons land accepteren, maar tegelijkertijd neerkijken op de bijbehorende levensbeschouwingen. Waar we voor uit moeten kijken is het gedogen van dit opportunisme en deze dubbele moraal.
In de debatten in Rotterdam werd door sommige moslims gezegd dat zij weinig doen om de angst onder de autochtonen voor de islam weg te nemen. Het is niet verwonderlijk, zeggen ze, dat Nederlanders bang zijn voor nieuwkomers die op de ondergang van hun samenleving hopen.
In een land als Maleisi wordt het traditionele toneel bedreigd door moslimfundamentalisten. Dit toneelspel vinden ze in strijd met de islam. In Rotterdam is zeven jaar geleden al een toneelstuk, Acha, niet opgevoerd vanwege protesten van moslims, gescheiden islamitische vrouwen worden gewroken, Salman Rushdie is zijn leven niet zeker. Theo van Gogh is dood, Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders worden bewaakt en Submission is tot heden niet meer vertoond. Twee moslimgezinnen zijn al van plan Submission II te verbieden. Het enige dat hen tegenhoudt, is dat de film nog niet is gemaakt.
En dit zijn alleen nog maar de bekende gevolgen. Hoeveel mensen besluiten er dan maar hun mond te houden, uit angst voor de gevolgen?
Op zoek naar de eigen identiteit door extremisme
De islam is overzichtelijker dan veel andere religies. Het moderne christendom laat bijvoorbeeld zijn volgelingen vragen stellen. Moslims zoeken houvast in een voortdurend veranderende moderne wereld. In die wereld raken ook christenen verdwaald. Nieuwe wetten over abortus, euthanasie of het homohuwelijk worden ook niet door alle Nederlanders met enthousiasme begroet. Maar het is wel de wet. Het is wel wat Nederlanders op democratische wijze met elkaar hebben afgesproken.
Diepgelovige moslims die verdwaald in de nieuwe wereld, en verloren tussen de generaties, op zoek gaan naar hun identiteit, komen op extreme, fundamentalistische antwoorden uit. De islam, zo werd vaak gezegd in de afgelopen stadsdebatten, is een religie van vrede. Maar daar is niet zoveel van te zien, niet in de wereld en niet in ons land. In moskee.n wordt gepreekt tegen de staat Isral. Moslims mogen ineens een bepaald merk sportschoenen niet meer dragen of een frisdrank niet meer drinken, omdat dat joodse producten zouden zijn. Het houdt de wereld simpel, maar hij wordt er niet beter op.
OPTIMISME IS GERECHTVAARDIGD, MAAR NIET GRATIS
Het is vanuit de verschillende stellingen natuurlijk makkelijk om de ander de schuld te geven van de problemen en vervolgens over te gaan tot de orde van de dag. Dat hebben we jaren gedaan en dat heeft geleid tot de precaire, zo niet explosieve situatie waarin we nu verkeren. Daarbij is er ook vaak door politiek correcten op gewezen dat niet religie maar sociaal-economische factoren de oorzaak zijn voor de problemen: Its the economy, stupid. Toch zou ik het niet verstandig vinden om religieuze kwesties tot een bijzaak te maken en het alleen over sociaal-economische omstandigheden te hebben. Het is vaak zo dat naarmate mensen meer tijd hebben om naar de kerk of de moskee te gaan, er minder tijd of geld overblijft voor andere zaken, en ze meer aan hun geloof blijven hangen. Niet voor niets kennen we in Nederland het beeld van de pastoor die tegen de burgemeester zegt: hou jij ze arm, dan hou ik ze dom. Religies zijn goed omdat ze gelovigen vrede laten hebben met het leven dat ze leiden, maar ze kunnen er
tegelijkertijd voor zorgen dat mensen onvoldoende hun eigen verantwoordelijkheid nemen en zo zichzelf, hun kinderen en de maatschappij belemmeren in hun vrijheid. Waar vroeger pastoor stond, kan tegenwoordig imam worden gelezen, die eenvoudige moslims domme conservatieve antiwesterse maatschappijopvattingen bijbrengt. In plaats van burgemeester moet er staan de traditionele betuttelende sociaal-democratische verzorgingsstaat, die er feitelijk voor zorgt dat ze arm genoeg blijven om te blijven geloven.
Zo op het eerste gezicht is bovenstaande kwestie tussen de islam en het westen die de wereld in haar greep houdt hopeloos. Toch denk ik dat het niet zo is.
In de eerste plaats staat namelijk als een paal boven water dat de westerse maatschappij de aantrekkelijkste is op aarde. De welvaart is er het hoogst, de vrijheid ook. Er is veel op aan te merken, en vaak terecht, maar bijna niemand verhuist vrijwillig naar een islamitisch land of een socialistische republiek. En we snappen allemaal waarom. Er is niet n succesvolle islamitische staat ter wereld, waarin de inwoners welvarend zijn en burgers, mannen en vrouwen, gelijke rechten hebben. Alles afwegend zijn de seculiere staat, de parlementaire democratie en het liberale kapitalistische stelsel succesnummers van de eerste orde. En wat er ook gebeurt, die zullen nooit worden afgeschaft. Althans niet hier. We hebben een tijdje gedacht dat onze verworvenheden vanzelfsprekend waren en daarom hebben we ze verwaarloosd. Ik heb de indruk dat iedereen zich nu realiseert hoe waardevol, mooi woord trouwens, onze westerse maatschappij is.
In de tweede plaats beginnen we nog maar net in de gaten te krijgen dat we een fundamenteel probleem hebben. Het is pas van de laatste jaren dat de problemen naar de oppervlakte komen. Dat heeft met aantallen moslims te maken, met taalbarrires, met terroristische aanslagen in naam van de islam, met eindelijk het inzicht dat veel moslims hun weg in onze vrije maatschappij niet vinden en zich daarom naar binnen keren, etcetera. Allemaal serieuze kwesties, maar niet onoplosbaar. Het is ons nog niet gelukt een helder signaal te geven aan het islamitisch systeem dat in ons land als parallelle samenleving wordt opgebouwd, maar we zijn dan ook nog maar nauwelijks begonnen.
In de derde plaats doen er nog niet veel mensen echt mee aan het oplossen van de problemen. Dat geldt het meest voor het deel van de moslims dat wel zijn weg hier gevonden heeft. Moslims die werken, die hun kinderen hier naar de kinderopvang brengen, betrokken zijn bij dit land en bij hun woonplaats. Stel je voor dat zij zich uitspreken vr de scheiding van kerk en staat en helpen om uit te leggen wat dat voor hun in de praktijk betekent. Juist zij zijn in staat om een geloofwaardige brug te slaan tussen de verschillende werelden. De meeste van hen vinden tot nu toe een debat blijkbaar niet de moeite waard. Of ze durven het niet aan, omdat dat steun aan de joods-christelijk-humanistische samenleving zou betekenen en daarmee kritiek op hun eigen gemeenschap en op de islam. En dat schijnt verboden te zijn.
Degenen die je wel hoort zijn beroepsmoslims, maar uiteindelijk benadrukken zij alleen maar de verschillen. En dat is ook niet zomaar, daar hebben ze hun positie aan te danken. >>>
Stel je eens voor dat gentegreerde moslims ook zelf optreden tegen geloofsgenoten die de Nederlandse samenleving verachten. Dat er meer ex-moslims komen, die naar buiten durven te treden en hun ex-geloof bekritiseren. Dat er moslims zijn die kritiek hebben op geloofsgenoten die in naam van de islam misbruik maken van hun macht over hun gezinsleden of de Nederlandse verzorgingsstaat. Dat zo langzamerhand door moslims zelf een verschil wordt gemaakt tussen echte moslims en nepmoslims, tussen de goede dingen die de islam met zich brengt en de slechte dingen. En dan niet alleen als abstracte bezweringsformules, maar ook door de daad bij het woord te voegen. Openlijk erkennen bijvoorbeeld dat de scheiding van kerk en staat een beter stelsel is, ook voor de islam, dan het ongescheiden principe dat islamitische landen hanteren. Respect hebben voor christenen zoals ze respect hebben voor zichzelf. Idem dito voor de kansen die deze maatschappij biedt, voor persoonlijke ontwikkeling en economische positie, toch een belangrijke reden om hier te zijn voor de meesten. En tenslotte mag ook meer hulp worden verwacht om de slachtoffers in eigen kring en daarbuiten te helpen en daders aan te pakken. Eerwraak, ontvoering, mishandeling, gedwongen huwelijken, radicalisering, ronseling, allemaal dingen waarmee gentegreerde moslims zo naar de politie kunnen om de overtreders aan te geven.
Optimisme is dus gerechtvaardigd, maar dat wil niet zeggen dat alles vanzelf goed komt. Of zoals moslims in Saudi-Arabi zeggen: Trust in Allah, but tie your camel.
CONCREET DE TOEKOMST IN
Het mag duidelijk zijn dat er maar n toekomstperspectief blijft: de van de religie gescheiden staat waarin plek is voor alle geloven, dus ook voor de islam. Een echte democratie toont zijn kracht in de manier waarop de meerderheid omgaat met de minderheid.
Ontegenzeglijk betekent dit meer voor de islam en gelovige moslims, dan voor onze staatsinrichting en mensen die de scheiding van kerk en staat met de paplepel ingegoten hebben gekregen.
Het betekent onder andere dat de islam de verlichting nog moet meemaken. Niet om zichzelf op te heffen, maar om andere religies naast zich te tolereren en de neutrale staat te accepteren als noodzakelijke voorwaarde om in vrede in de wereld te kunnen leven. Dat is nogal wat. Daar heeft het westen ook lang over gedaan. Daarom moeten we er begrip voor hebben dat dat tijd vergt, maar we moeten niet accepteren dat we de verkeerde kant opgaan. Begrijpen en accepteren worden in onze wereld nogal eens als synoniemen gezien, maar dat is nou precies waar we vaak de mist mee ingaan. Begrijpen moet, accepteren is telkens weer een keuze. De andere opties zijn er iets aan doen of zelf vertrekken. Dat laatste is in dit geval de slechtste keuze.
Er zijn eigenlijk maar een paar kleine stappen nodig om in onze maatschappij op een goede manier te functioneren. Zo moeilijk is het niet. Het samen verder bouwen, met iedereen die hier legaal is, aan zon samenleving vraagt overeenstemming op een aantal punten.
1. Scheiding van kerk en staat is het enige werkbare principe in een samenleving waar verschillende geloven met elkaar samenleven We moeten een staat in stand houden waarin christelijke geloven, athestische levensbeschouwingen en andere geloven kunnen gedijen. Een staat waarin mensen elkaars geloof respecteren en ook kritiek op hun eigen geloof moeten respecteren, zowel van ex-geloofsgenoten als van anderen.
Als religies alvast geen ruzie meer kunnen krijgen, dan scheelt dat een boel gedoe. Het is dus een superieur concept, behalve voor degenen die geloven dat hun ene eigen godsdienst de beste is en overal ter wereld aan de macht zou moeten zijn. Het is het vermogen ook begrip voor de ander te hebben, en dat maakt het seculiere de baas boven monoreligieuze, ongescheiden concepten.
Al in ons coalitieakkoord (Leefbaar Rotterdam, CDA, VVD) na de verkiezingen van 2002, die door Pim Fortuyn zijn gewonnen, schreven wij: Alle burgers moeten in staat zijn bewust om te gaan met rechten en plichten, moeten een maatschappelijke orintatie hebben, moeten kennis hebben van de gemeenschappelijke normen en gedrag en moeten respect hebben voor elkaar (...) Verscheidenheid in de Rotterdamse samenleving is een gegeven, en dat betekent ook verscheidenheid aan opvattingen. Door immigratie is Rotterdam niet alleen een aantal problemen rijker geworden, maar zeker ook een groot aantal mogelijkheden voor de toekomst. Rotterdam moet als grootstedelijke pluriforme samenleving het accent leggen op samenleven.
Zon maatschappij biedt de beste garantie dat de vrijheid van meningsuiting, godsdienstvrijheid en de gelijkheid op basis van geslacht en ras worden gewaarborgd. Die vrijheden zijn de beste garantie voor een maatschappij waarin iedereen kan leven naar zijn mogelijkheden en wensen, mits anderen dat ook kunnen doen. Het seculiere staatsconcept is daarmee verdedigbaar te verkiezen boven het niet-seculiere staatsconcept.
2. Religies en geloofsgemeenschappen mogen in doen en laten niet van de wet of onze joods-christelijk-humanistische hoofdcultuur afwijken
Iedereen die naar Nederland komt, doet dit vrijwillig. Hij moet onze grondwet erkennen en onderschrijven. In die grondwet zijn godsdienstvrijheid, vrijheid van meningsuiting en respect voor minderheden verankerd. Daar mogen we trots op zijn. Het is de basis voor onze tolerantie en onze welvaart. Het is ook de reden dat mensen van buiten hier welkom zijn, en in een maatschappij terecht komen waar plek voor hen is. Deze maatschappij is het waard om voor te vechten. Daarom ook moeten de wetten van de seculiere staat boven de wetten van het geloof staan. Het is een misverstand om te denken dat er van alles mag uit naam van een geloof. De wet is de wet en voor de wet is iedereen gelijk. We kunnen niet doen wat we willen, omdat het mag van de koran of de bijbel. De kerk en de moskee zijn geen vrijplaats voor meningen of gedragingen die niet passen in deze samenleving. Vanzelfsprekend moeten moslims accepteren dat in ons land opvattingen leven die niet stroken met de islam. Bijvoorbeeld dat homoseksualiteit in ons land ook voor moslims geen zonde is, wat hun geloof daarover ook zegt. Ze zullen ook moeten erkennen, en zich ernaar gedragen, dat vrouwen in ons land en onze grondwet een andere positie hebben dan wat hun geloof daarover zegt.
Dat betekent ook dat we ons in het westen gedragen zoals de waarden, de normen en de wetten het voorstaan. Gelovigen die zich verschuilen achter de regels van hun geloof, plaatsen zich buiten de samenleving. Dat geldt voor traditionele geloven en dat geldt ook voor de islam.
3. Iedereen heeft het recht te geloven, om niet te geloven, om uit te treden uit de geloofsgemeenschap of in te treden in een andere
Ieder individu kan in onze vrije samenleving geloven wat hij wil. Iedereen mag intreden, praktiseren, overstappen, uittreden, prijzen en verketteren, kies wat u wilt, desnoods per dag wat anders. Niemand hoeft te geloven omdat zijn ouders of partner dat van hem of haar verwachten. Niet gentegreerde gemeenschappen oefenen vaak een grote dwang uit op gelovigen om zich op een bepaalde manier te gedragen, hun dochters een hoofddoekje te laten dragen of hun kinderen niet in te enten, bijvoorbeeld. Alle gelovigen moeten zich wel realiseren dat ze in dit land vrij zijn om zich daarin te voegen, maar dat het hun eigen keuze is, en dat ze dus ook vrij zijn om daarmee op te houden en uit te treden. De hier traditionele geloven en gelovigen zijn bekend met dit principe, omdat het al eeuwen in toenemende mate gebeurt en geaccepteerd wordt. Onder moslims is die bekendheid minder groot en is de dwang om binnen de gemeenschap te blijven nog veel te groot. Godsdienstvrijheid betekent vrijwillig in- en uittreden. Dat dat niet vaak gebeurt, tekent de dwang, en ook dat veel moslims zich nog zich niet thuis voelen hier. Maar zonder individuele vrijheid bestaat er ook geen collectieve vrijheid.
4. De islam kan hier alleen bestaan als door iedereen erkend wordt dat het een religie moet zijn als alle andere
Dat is het nog niet, maar die kant moet het wel op. Als de islam een religie is als alle andere, nemen we het stuk van de macht weg dat nu onze democratie bedreigt, net als dat bij andere geloven hier is gebeurd. In normaal taalgebruik heet het dat de islam daarvoor door de verlichting heen moet. Omdat de islam minder georganiseerd is, is dit een lastig proces, maar het is niet onmogelijk. De dominantie en aantrekkelijkheid van de westerse maatschappij is groot en inspirerend genoeg om meer wereldse moslims te laten opstaan. De voorbeelden halen voorlopig nog wel de internationale kranten, dat geeft aan dat ze schaars zijn, maar de ontwikkeling is er zeker.
5. Begrip dat de islamitische gemeenschap door een proces heen moet dat tijd kost
We moeten een kansrijk perspectief cre.ren, voor de westerse samenleving, maar vooral voor moslims. Daarbij hoort ook een beetje begrip vanuit onze kant dat niet iedereen dat binnen een dag begrijpt, met daarbij wel de zekerheid dat de overheid er nu op toeziet dat onze samenleving goed functioneert. Dit betekent echter niet dat we achterover moeten gaan leunen, het is juist hard werken om als overheid, islamitische gemeenschap en de rest van de samenleving dat pad op te gaan.
6. Kritiek is niet hetzelfde als belediging, en respect voor welke religie dan ook is wel beleefd maar niet verplicht
Moslims moeten erkennen dat anderen niets van de islam willen weten of er genoeg van weten en het geen aantrekkelijke godsdienst vinden. Nog een keer uitleggen helpt niet. Je mag hier leven zonder iets van de islam te weten. Je mag er ook kritiek op hebben.
Godsdienstvrijheid betekent ook dat mensen die kritiek hebben op de islam dat kunnen doen zonder dat ze hoeven te vrezen voor hun leven. Ook uit eigen kring. Daarom moet de Nederlandse overheid de voorlopers koesteren die hun
kritiek hardop uiten. Zij houden ons voor, wie we zijn. Wat we goed doen en wat niet, en dat we een aantrekkelijk land zijn om in te wonen en te werken.
7. Integratie moet niet van twee kanten komen
Nieuwkomers moeten integreren. Interesse van Nederlanders in de cultuur en religies van allochtonen is geen verplichting maar vrijwillig. Er is hier geen islamitische regering, we zijn geen islamitisch land, en dat zullen we ook nooit worden. Dat betekent voor moslims dat ze zich daarin moeten schikken. Wie dat niet doet, of het schikken als een tijdelijke geste beschouwt, heeft de principes van onze maatschappij nog niet voldoende begrepen. Hier zijn is meedoen, en dat begint met onze taal spreken, aan het werk gaan, je vrouw niet slaan, je man je niet laten slaan, christenen en homoseksuelen erkennen en ga zo maar door. Helemaal niet zo moeilijk voor mensen van goede wil.
8. Gelovigen moeten openlijk kritiek hebben op geloofsgenoten die hun verantwoordelijkheid niet nemen voor onaangepast gedrag
Er zijn veel moslims die zich verschuilen achter hun geloof of hun cultuur als rechtvaardiging voor onaangepast gedrag. In ieder geval is het individu er niet op aanspreekbaar. Dat is een van de redenen waarom de islam en islami-
tische culturen een slechte naam krijgen. Moslims kunnen zelf veel meer naar buiten treden als dat gebeurt, en hun geloofsgenoten openlijk erop aanspreken en afvallen. Daardoor zien anderen wat de islam wel en niet is, en dat er moslims zijn die onaangepast gedrag van anderen durven veroordelen. Dat zal er gelijk voor zorgen dat de blokvorming die buitenstaanders waarnemen, zal verminderen.
9. Geloofsgemeenschappen die bovenstaande regels niet praktiseren staan nog buiten de samenleving en kunnen
daarom anders worden behandeld dan wel gentegreerde geloven
Je koopt je eigen vrijheid, heb ik wel eens geleerd. Als je je goed gedraagt of goede resultaten boekt, krijg je meer ruimte dan wanneer je dat niet doet. Het past bij de waarde van eigen verantwoordelijkheid die we hier kennen. Bij anders behandelen kan het ver gaan, het hangt af van specifieke omstandigheden etcetera, maar het principe zou ik wel overeind willen houden. Zolang bijvoorbeeld de islam de scheiding van kerk en staat niet erkent en andere geloven minderwaardig acht, zouden islamitische scholen verboden kunnen worden bijvoorbeeld.
Of moeten we de rechtstaatvijandige geloven de gelegenheid geven kinderen te onderwijzen?
10. Gentegreerde moslims moeten opstaan en hun geloofsgenoten helpen in deze maatschappij te functioneren
Moslims die hun weg al hebben gevonden hier, moeten meer naar buiten komen om deze maatschappij en hun geloofsgenoten de weg te wijzen. Er zijn veel moslims die hier in vrede willen leven en trots zijn op hun positie in ons land en op de kansen die zij hebben gekregen en gegrepen. Er zijn tot op heden te weinig geluiden uit deze hoek te horen. Toch zijn het juist deze mensen die het proces van verlichting van moslims kunnen versnellen, omdat ze zowel naar de Nederlandse samenleving als naar hun geloofsgenoten vertrouwen inboezemen. Tot op heden was dat niet nodig, maar in deze tijd is iedereen geroepen te doen wat mogelijk is om onze samenleving te verbeteren.
TOT SLOT
Niemand mag in de vrije wereld voor anderen bepalen wat waar is en wat niet. Daarom is in de westerse wereld een samenleving geschapen waar alle levensbeschouwingen een plaats hebben, maar waar de n juridisch gezien niet meer is dan de ander. Daarom dus is er scheiding van kerk en staat. Omdat de verschillende geloven allemaal vinden dat ze gelijk hebben, omdat ze allemaal een zendingsdrang hebben, dus anderen willen overtuigen van het eigen gelijk, en omdat we in onze moderne samenleving weten dat iedereen en niemand daarin het ultieme gelijk kan hebben. Daarom is de staat neutraal en biedt ze onderdak aan alle gezindten. De uitdagingen waar we nu voor staan kunnen we ruimschoots aan, mits we duidelijk zijn en de schouders eronder zetten. Dat komt iedereen in
dit land ten goede, en daarmee maken we ons land beter. Het is niet alleen een uitdaging voor nieuwkomers, maar ook een test voor onze eigen krachten. Daar geloof ik in.
http://dsv.rotterdam.nl/Rotterdam/Internet/Overig/rdm/Bureau%20sociale%20integratie/boekje_G7.pdf
VANAVOND DEBAT MET MP WTC 19.00 UUR
Sorry Mark, ik kom hier niet doorheen.
Wat een bagger...
Geplaatst door vlegeltje
Sorry Mark, ik kom hier niet doorheen.
Wat een bagger...
Ik eigenlijk ook niet, maar vond het toch mijn burgerplicht het ff te melden. Debat stelde niet veel voor. Wel Zwarte Schaap ontmoet, avond toch nog goed. :)
Geplaatst door mark61
Ik eigenlijk ook niet, maar vond het toch mijn burgerplicht het ff te melden. Debat stelde niet veel voor. Wel Zwarte Schaap ontmoet, avond toch nog goed. :)
Jij wel!:mad:
Geplaatst door taouanza
Jij wel!:mad:
Tsja ik wou je nog voorstellen. Volgens hem ken jij hem wel, maar hij jou niet.
Geplaatst door mark61
Tsja ik wou je nog voorstellen. Volgens hem ken jij hem wel, maar hij jou niet.
En waarom deed je het niet.
En hoe zou ik hem moeten kennen als hij mij niet kent?:verward:
Geplaatst door taouanza
En waarom deed je het niet.
En hoe zou ik hem moeten kennen als hij mij niet kent?:verward:
Kon je niet meer vinden. Wij stonden buiten overigens.
Dat weet ik niet, dat denkt hij.
Geplaatst door mark61
Wel Zwarte Schaap ontmoet, avond toch nog goed. :)
Ik ben ook erg jaloers. :( :jammer:
Tss, en ik wilde nog zo graag. :ego:
@ Taou: Onze dag komt nog wel. :duivels:
Geplaatst door mark61
Kon je niet meer vinden. Wij stonden buiten overigens.
Dat weet ik niet, dat denkt hij.
Ik zag zoveel bekenden. Das het voordeel van die debatten. De debatten zijn zelf een baggertoneelstuk maar het publiek is wel leuk:D
Geplaatst door Joacim
Een seculiere overheid die het Verlichtingsfundamentalisme belijdt, is een theocratisch schrikbewind....Aha, de Islam is pas echt volwassen als er een jaarlijks quotum, in - en uitstromers gehaald wordt.
Ik vind het erg fijnzinnig van je dat je 'geplaatst door mark61' hebt vervangen door 'geciteerd...'. :duim: Werkelijk heel thoughtful van je!
Inhoudelijk geen commentaar. :)
Geplaatst door taouanza
Ik zag zoveel bekenden. Das het voordeel van die debatten. De debatten zijn zelf een baggertoneelstuk maar het publiek is wel leuk:D
Ja tis eigenlijk een social event. Halve nvdd-meeting, undercover dan. Heel gezellig. ZS had wel gelijk toen hij zei dat hij eigenlijk niemand wilde ontmoeten omdat je dan niet meer zo vals tegen die persoon kan zijn op maroc.nl. In mijn woorden weergegeven, verantwoording bij mij. Gelukkig hebben wij elkaar niet echt ontmoet. :)
Geplaatst door mark61
The world according to M. Pastors. Weet niet of ik moet lachen of huilen.
Ik heb geen zin om de diverse punten in het essay waar ik het mee eens ben aan te stippen. Daarom laat ik het aan Mark61 over om te bespreken waarom hij niet weet of hij over het essay als geheel moet lachen of huilen.
Max Stirner
26-02-05, 17:01
Geplaatst door mark61
ZS had wel gelijk toen hij zei dat hij eigenlijk niemand wilde ontmoeten omdat je dan niet meer zo vals tegen die persoon kan zijn op maroc.nl. In mijn woorden weergegeven, verantwoording bij mij.
:D
Geplaatst door Joacim
Is in feite ook tijdverspilling.
In de essays en tractaten van Pim Fortuyn is het waarheidsgehalte aanzienlijk hoger en bovendien schrijft PF niet alleen met de nauwkeurigheid die analyses van politiek en cultuur voorchrijven, zijn taalgebruik is ook amusanter,.
Het brouwsel van Pastors is een voor 'elck wat wils' lijstje, ideeen-armoede zonder enige visie en in een armoedige en sjofele stijl.
Als een text goed is, plaats je hem omdat hij goed is.
Als een text slecht is, plaats je hem om te laten zien hoe het niet zit. Ook dat is leerzaam. Kan wel enige uitleg vergen, die Mark61 achterwege laat.
Maar als een text niets is, waarom zou je hem dan plaatsen?