Bekijk Volledige Versie : Boekentip
Naema Tahir
Een moslima ontsluiert
http://www.internetboekhandel.nl/base/97/images/9052408297.jpg
Naema Tahir gaat op zoek naar de mens in de moslim. Ze beschrijft even relativerend als indringend hoe ze opgroeide tussen drie culturen, met name de Pakistaanse, de Britse en de Nederlandse. Ze vertelt over haar voortdurende uitzonderingspositie want 'migratie is wreed. Het maakt dat je nergens thuishoort. Maar migratie is ook mooi want het verbreedt je horizon. Het geeft je volop de gelegenheid je paradijs op aarde zelf in te richten'.
De auteur roept alle moslima's op om hun eigen leven in te richten zoals ze zelf willen. Vooral inzake relaties en seksualiteitsbeleving: 'De moslima moet zelf kiezen voor seksualiteit die haar gelukkig maakt'. Tegelijk belicht ze vanuit haar ervaring maatschappelijke thema's als vrouwenemancipatie, de hoofddoek, het gearrangeerde huwelijk en de export- en importhuwelijken.
Naast een persoonlijk relaas, een levensreis tussen Pakistan en Nederland, brengt haar boek nuances aan in de verhitte discussie over de positie van de moslims in het Westen. Want: 'De éne moslim is de andere niet!' En: 'Het gaat om de mens. De mens in de migrant en in de moslim.'
De auteur:
Naema Tahir (Slough, Engeland, 1970) is juriste en mensenrechtenactiviste. Ze werkte bij verschillende Nederlandse ministeries en voor de VN-Vluchtelingenorganisatie in Nigeria. Ze schrijft geregeld opiniestukken in NRC Handelsblad en is
vaak aanwezig in radio- en televisiedebatten.
Prijs Euro 16.50
=======================
Naema Tahir was net bij NOVA.
Boek is net uit.
Lijkt me een interessant boek. :)
The_Reporter
05-03-05, 21:35
Met de stroming mee zwemmen kan ook interessant zijn. Maar dat is niks voor mij.
Mijn boekentip: http://sabeelillaah.co.uk/index.php?showforum=64
Geplaatst door The_Reporter
Met de stroming mee zwemmen kan ook interessant zijn. Maar dat is niks voor mij.
Mijn boekentip: http://sabeelillaah.co.uk/index.php?showforum=64
Jij zwemt ook mee met de salafistische stroming :student:
:)
Geplaatst door 151 Nobelprizes
Ik weet niet of het zoveelste boek van een migrantenmoslim zo interessant is. De geschiedenis wordt getekend door talloze emi- en immigranten, maar blijkbaar hebben uitgerekend zij het daar altijd vreselijk moeilijk mee.
Migrantenliteratuur is juist veel boeiender dan autochtonen literatuur.
Doordat migranten tussen twee (of meer) culturen in zitten, kunnen ze die culturen juist ook van een grotere afstand beschrijven.
James Joyce kon de Ulysses alleen maar in Parijs schrijven, niet in Dublin.
The_Reporter
05-03-05, 22:09
Geplaatst door vlegeltje
Jij zwemt ook mee met de salafistische stroming :student:
:)
Ik heb heel wat door moeten worstelen voor dat ik terecht ben gekomen waar ik nu zit. En dat is niet alleen op het Internet.
:)
Geplaatst door 151 Nobelprizes
Of het zoveel boeiender is, ligt aan de schrijver en hoe interessant zijn of haar belevingswereld is en wat ze ermee doen. De prutsjes als "Tussen Couscous en Appelmoes" en "Patat en Couscous" ken ik ondertussen wel.
Jouw statement is natuurlijk een statement van niks. Iets van een afstand beschrijven wil nog niet zeggen dat het de moeite waard is om te lezen.
Ik houd me overigens, I'll grant you that much, nog even afzijdig van jouw boekentip. Misschien heeft ze wel het talent om er een Hedda Gabler of Madame Bovary schets apres la lettre van te maken. Kan ook een Erica Young of Marilyn French zijn. Therapeutisch van zich afschrijven: de gruwelen van de literatuur, vind ik die.
Ach, ik zou Benali toch geen prutser noemen. En Grunberg schrijft sinds ie in New York zit stukken beter.
Geplaatst door The_Reporter
Ik heb heel wat door moeten worstelen voor dat ik terecht ben gekomen waar ik nu zit. En dat is niet alleen op het Internet.
:)
En dat is je geraden ook :)
Maar waarom zou Naema Tahir dan niet heel wat doorgeworsteld hebben volgens jou?
The_Reporter
05-03-05, 22:30
Geplaatst door vlegeltje
En dat is je geraden ook :)
Maar waarom zou Naema Tahir dan niet heel wat doorgeworsteld hebben volgens jou?
Ow, dat kan zij ook wel gedaan hebben.
Geplaatst door 151 Nobelprizes
Eindelijk 's een interessante discussie, Vlegel.
Maar je weet net zo goed als ik dat schrijvers meesterwerken sur place hebben geschreven. Dus je statement dat migranten interessanter zouden schrijven, vind ik nog altijd niks. 't Ligt eraan wat ze ermee doen.
Als je zelf niks meemaakt, heb je ook weinig om over te schrijven.
Een migrant maakt per definitie iets mee. Dus, materiaal genoeg. Natuurlijk hangt het ervan af wat ie er dan mee doet.
Geplaatst door The_Reporter
Ow, dat kan zij ook wel gedaan hebben.
Dan kan haar boek dus best wel interessant zijn.
Ga je het nu dan ook lezen?
Max Stirner
05-03-05, 22:50
Geplaatst door 151 Nobelprizes
Betere boekentip: A Tale of Love and Darkness van Amos Oz.
Gaat tenminste ergens over.
Max?
De Duivelsverzen, het Rode Boekje en De ontvoering van Freddie Heineken...... :roker:
Verder oa: Arthur Koestler (Nacht in de middag,), Camilo Jose Cela (de familie van Pascal Duarte), EM Remarque (Im Westen nichts neues), Mario Vargas Llosa (het feest van de bok)......... :nerd:
En Celine natuurlijk,`Reis naar het einde van de nacht`, das mijn Bijbel.
Geplaatst door Max Stirner
De Duivelsverzen, het Rode Boekje en De ontvoering van Freddie Heineken...... :roker:
Verder oa: Arthur Koestler (Nacht in de middag,), Camilo Jose Cela (de familie van Pascal Duarte), EM Remarque (Im Westen nichts neues), Mario Vargas Llosa (het feest van de bok)......... :nerd:
En Celine natuurlijk,`Reis naar het einde van de nacht`, das mijn Bijbel.
Plaats eens een foto van jouw boekenkast ;)
Het rode boekje heb ik een tijdje geleden eens doorgebladerd.
Daar is niet doorheen te komen, wat een onzin.
Doe mij dan maar de I Ching ;)
Geplaatst door 151 Nobelprizes
Nog steeds een argument van niks.
Niet-migranten maken ook veel mee. Het is maar net hoe je je wereld beleeft, en waar je stil bij wilt staan.
Dan zou ik ertegenover willen stellen dat migranten een erg makkelijk handvat hebben om over te schrijven.
Mensen die het lef hebben om te migreren hebben misschien meer te vertellen dan mensen die in hun geboortedorp blijven hangen.
Reisverhalen van Cees Noteboom?
tr_imparator
06-03-05, 02:26
Geplaatst door 151 Nobelprizes
Betere boekentip: A Tale of Love and Darkness van Amos Oz.
Gaat tenminste ergens over.
Geplaatst door 151 Nobelprizes
Ik weet niet of het zoveelste boek van een migrantenmoslim zo interessant is
je weet het niet maar je hebt een betere boekentip?
beoordelen van argumenten en manipuleren:
-zwakke argumenten :confused:
-foute argumenten :confused:
*het-op-de-man-spelen
*het meelopersmotief
*de generalisering
*het dreigement
*de ontduiking
*de cirkelredenering
*~~
maak er vooral geen gebruik van. ~~
Het Messias-mysterie is een aanrader!
Trouwens Benali heeft een nieuwe boek..."laat het morgen mooi weer zijn"
Iemand gelezen?
Heb ook een boekentip.
'Een man met suikerhaar' verhalen uit Marokko. Geschreven door Sjoerd Venema een Nederlandse journalist die in Marokko is gaan wonen. Het is uitgegeven bij Podium ISBN90-5759-017-4.
Als je het gelezen hebt boek je meteen een reis naar Marokko om de mooie sfeer die hij beschrijft te proeven.
Oja, hij is Homo, heeft een vaste Marokkaanse vriend en is een graag gezien en alom gerespecteerd familielid aldaar.
Geplaatst door vlegeltje
Mensen die het lef hebben om te migreren hebben misschien meer te vertellen dan mensen die in hun geboortedorp blijven hangen.
Reisverhalen van Cees Noteboom?
Ik denk ook niet dat er een relatie bestaat tussen de interessantheid van een boek en de mobiliteit van de auteur.
Grote voorbeeld is natuurlijk Marcel Proust die al op vrij jonge leeftijd zijn studeerkamer niet meer verlaten heeft en toen zijn meesterwerken schreef. Eigentijds voorbeeld vind ik Voskuil die juist zijn eigen alledaagse saaie leven tot onderwerp van een meesterwerk (het Bureau) gemaakt heeft. Bij Voskuil moet ik er wel bij vertellen dat zijn andere boeken niet om door te komen zijn.
Laat onverlet dat reisliteratuur een van mijn favoriete thema´s is . Ik heb veel gelezen van Paul Theroux, Boudewijn Buch en Bruce Chatwin.
Geplaatst door 151 Nobelprizes
Ik moet zeggen dat je statement me heeft beziggehouden.
Maar ik kan niet concluderen wat betere literatuur zou opleveren.
Het hangt toch echt van de schrijver af, wat ze te melden hebben en hoe.
Ik heb de Nova-uitzending gezien, en wat me tegenstond was het islam-verhaal wat ze erbij vertelde. Dat boeit me niet echt, als mensen zich achter een verzinsel gaan verschuilen. Dan toch liever het verhaal van de migrant die de realiteit van zijn of haar nieuwe omgeving ziet en daarmee aan de slag gaat.
Maar nogmaals, tis compleet afhankelijk van hoe het geschreven is.
Simone de Beauvoir en Marylin French schrijven beiden over vrouwenzaken. Maar zoals ik French na een paar hoofdstukken korzelig opzij leg omdat ik dat therapeutische gemiauw niet meer trek, heeft De Beauvoir een verbijsterende indruk achtergelaten. Quand Prime le Spirituel: da's toch echt een onvergetelijke belevingswereld die De Beauvoir heeft geschetst, en waar iets mee kon. Anderen voelen wellicht meer bij French; wie zal het zeggen.
Nooteboom, of course. Zijn laatste boek wil ik wel. Kijken wiens werk ik het beste vind: dat van hem of dat van Joris Luyendijk - zelfde thema.
Dat de islam jou tegenstaat is welbekend. ;)
Ach, je hoeft geen ongelukkige jeugd gehad te hebben om een goed schrijver te worden. En er zijn zat slechte schrijvers die wel een ongelukkige jeugd hebben gehad.
Maar het helpt wel, zo'n ongelukkige jeugd.
Nou ben ik geen liefhebber van al die egoliteratuur, maar elke schrijver put natuurlijk deels uit z'n eigen biografie.
In migrantenliteratuur zit vaak die cultuurschok, die confrontatie tussen verschillende denkwerelden, en dat is toch veel interessanter dan een boek binnen een gesloten denkwereld.
Geplaatst door vlegeltje
En Grunberg schrijft sinds ie in New York zit stukken beter.
Ik was tot voor kort geen fan van Arnon. Die mening was vooral gebaseerd op zijn stukjes in Humo. Toch maar "Grunberg rond de wereld" gekocht, en verhip, ik vind het erg sterk. Nihilisme dat geen nihilisme is, zoiets.
Geplaatst door vlegeltje
In migrantenliteratuur zit vaak die cultuurschok, die confrontatie tussen verschillende denkwerelden, en dat is toch veel interessanter dan een boek binnen een gesloten denkwereld.
Ja & nee. De cultuurschok van bijvoorbeeld Maarten 't Hart was evengroot bij wijze van spreken (ik heb het over de pré-jurk tijd :D) Van ouderlingen naar ethologie & sociobiologie... hele stap.
Maar ik lees wel graag boeken die me iets vertellen over de wereld "daarbuiten". Malcolm Lowry's "Under the Volcano" bijvoorbeeld.
Mijn top tip verder voor eenieder die ironie een warm hart toedraagt: "A Confederacy of Dunces" oftewel "Een samenzwering van idioten". John Kennedy Toole. Bless him. En een pluim voor z'n moeder.
Geplaatst door 151 Nobelprizes
En alweer: ligt aan de scribent.
Ik beweer ook niet dat dat niet zo is.
Jij zei: "Ik weet niet of het zoveelste boek van een migrantenmoslim zo interessant is."
Ik denk dat dat juist heel interessant kan zijn. Zeker in deze tijd - het thema migratie en islam.
Zit er iemand te wachten op het zoveelste boek over de holocaust?
Hoe goed geschreven dan ook? ;)
Geplaatst door Wide-O
Ja & nee. De cultuurschok van bijvoorbeeld Maarten 't Hart was evengroot bij wijze van spreken (ik heb het over de pré-jurk tijd :D) Van ouderlingen naar ethologie & sociobiologie... hele stap.
Maarten 't Hart is een uitstekende schrijver.
Maar als ik z'n boeken lees, hoor ik altijd die stem van hem. Een huilerig jankerig geluid. Ik kan er niks aan doen, maar ik kan het niet verdragen...
Was de betekenis van het pseudoniem 'Multatuli' niet iets van 'ik heb geleden'?
Mijn boekentip:
http://www.bijbelboek.nl/base/97/images/9045004097.jpg
Heb 'm nog niet uit, maar tis een goed boek.
Geplaatst door vlegeltje
Maarten 't Hart is een uitstekende schrijver.
Maar als ik z'n boeken lees, hoor ik altijd die stem van hem. Een huilerig jankerig geluid. Ik kan er niks aan doen, maar ik kan het niet verdragen...
De voordelen van het pré-media tijdperk :D Ik heb hem pas gehoord ergens in de jaren negentig, en inderdaad, niet echt een warme stem, kuch ;)
Maar toen ik zijn boeken begon te lezen in 1981 was dat toch een aangename verrassing hoor, en meer dan dat. Begon met "De kritische afstand" en ben dan in ijltempo door de rest van z'n werk gefietst. Inclusief een boekje van "Privé-domein", een indertijd onwaarschijnlijk sterke reeks boeken. Bestaat die nog ?
Ondertussen had ik al wel één van zijn "klankborden" ontmoet: prof. Sevenster van de Leidse uni. De man van de stekelbaarsjes zeg maar. Schitterende man, en nog mijn promotor geworden later, ook al zat ik in een totaal "verkeerde" richting. </jeugdsentiment>
Orakel, ik doe jouw occidentalisme als jij Toole doet :D ;)
Een samenzwering van idioten speelt zich af in New Orleans en vertelt het verhaal van Ignatius J. Reilly: de onvergetelijke, zwaarlijvige, boerende, vanuit intellectueel opzicht zijn omgeving constant terroriserende, en Don Quichotte-achtige hoofdpersoon. Andere karakters zijn Ignatius´ overbezorgde moeder, wier grote taak in het leven het vinden van een passend baantje voor haar oogappel is, haar koppelaarsvriendin Santa Battaglia en de politieman Mancuso, die er een gewoonte van heeft gemaakt in publieke urinoirs te speuren naar verdachte individuen. Ignatius´ onverdraaglijk arrogante karakter, gepaard aan het onvoorstelbare aura van lichaamsgeuren dat om hem heen hangt, heeft hem weinig geluk gebracht bij sollicitaties. Maar als hij dan eindelijk een vacature kan vervullen bij Levy Pants, organiseert hij een wilde staking en wordt ontslagen. Hij eindigt als hotdogverkoper.
John Kennedy Toole (1937-1969) pleegde op 32-jarige leeftijd zelfmoord. Zijn enige roman verscheen uiteindelijk postuum in 1980, dank zij de inspanningen van Toole´s moeder. (hij kreeg later nog de Pulitzer Price)
`Een even krankzinnige als fantastische once-in-a-blue-moon debuutroman... Om Toole en zijn roman zweeft een waas van genialiteit´ Publishers Weekly
Geplaatst door Wide-O
[B]
Orakel, ik doe jouw occidentalisme als jij Toole doet :D ;)
[i]
Een samenzwering van idioten speelt zich af in New Orleans en vertelt het verhaal van Ignatius J. Reilly: de onvergetelijke, zwaarlijvige, boerende, vanuit intellectueel opzicht zijn omgeving constant terroriserende, en Don Quichotte-achtige hoofdpersoon.
Dit lijkt wel over Theo van Gogh te gaan.
Maar om eerlijk te zijn, ik heb te weinig geduld voor romans. Te weinig input.
Heb laatst op advies wel De Joodse Messias van Arno Grunberg gelezen.
De eerste helft is hilarisch goed en de verstrooiende hak-op-de-tak-schrijfstijl is erg leuk.
En kwil best Toole lezen, maar heb vandaag net Het Juvenalis Dillemma van Dan Brown gekregen en 'Niet spreken met de bestuurder' van erard van Westerloo. Laatste gaat over de stand van zaken in de Nederlandse politiek, beschreven op een kritische en ironische wijze.
Pfff, er zitten te weinig dagen in een week.
Ik weet nog altijd niet wat erger is. Een eetcultuur of een leescultuur. Ach, 't scheelt ook niet veel. Dus waar maak ik me druk om.
Geplaatst door Tomas
Ik weet nog altijd niet wat erger is. Een eetcultuur of een leescultuur. Ach, 't scheelt ook niet veel. Dus waar maak ik me druk om.
Niet zo happen. Een leesvoer-cultuur is trouwens erger. Daarin hebben ze het dan over 'spijs voor de geest', 'zielenroerselen' en 'pennevruchten'.
Ook 3-gangen, uit te breiden naar behoefte en draagkracht.
Geplaatst door Orakel
Niet zo happen. Een leesvoer-cultuur is trouwens erger. Daarin hebben ze het dan over 'spijs voor de geest', 'zielenroerselen' en 'pennevruchten'.
Ook 3-gangen, uit te breiden naar behoefte en draagkracht.
Jij weet het altijd weer erger te maken. Bedankt.
Geplaatst door Tomas
Jij weet het altijd weer erger te maken. Bedankt.
" Volwassen worden is ermee ophouden de schuld op anderen te schuiven !" (C. Wolf)
:D
Geplaatst door Orakel
" Volwassen worden is ermee ophouden de schuld op anderen te schuiven !" (C. Wolf)
:D
't is mijn schuld, dat jij het nu nog erger maakt? Laat je nakijken, vuile barnevelder.
Geplaatst door Tomas
't is mijn schuld, dat jij het nu nog erger maakt? Laat je nakijken, vuile barnevelder.
Waar is die Imperator als jum nodig heb? Ik heb hier het historisch en empirisch bewijs dat taal niet altijd gelijk staat aan denken.
Atlhans, dat denk ik....
Imperator klinkt trouwens als een film van Arnie Zwartzenekkert:
'I'll be bek and I will imperator you'.
Geplaatst door Orakel
Dit lijkt wel over Theo van Gogh te gaan.
:D
Nee, veel leuker dan dat. Roman, roman, niks roman. Hilarisch op & neer wippen, met verzoek om TenaLady :D Tranen met tuiten of geld terug. Zonder dat het grappig probeert te zijn als je begrijpt wat ik bedoel. Enfin, ik suck qua marketing, maar ooit zul je het lezen en aan mij denken :ego:
En kwil best Toole lezen, maar heb vandaag net Het Juvenalis Dillemma van Dan Brown gekregen en 'Niet spreken met de bestuurder' van erard van Westerloo. Laatste gaat over de stand van zaken in de Nederlandse politiek, beschreven op een kritische en ironische wijze.
Pfff, er zitten te weinig dagen in een week.
Of in een jaar :maf: Dan is wel heel erg in trouwens. Posh hoor :p Typisch zo'n boeken die ik per sé niet goed kan vinden, maar wel stiekum uitlees op 2 dagen tijd :belgie:
Geplaatst door Wide-O
:D
Nee, veel leuker dan dat. Roman, roman, niks roman. Hilarisch op & neer wippen, met verzoek om TenaLady :D Tranen met tuiten of geld terug. Zonder dat het grappig probeert te zijn als je begrijpt wat ik bedoel. Enfin, ik suck qua marketing, maar ooit zul je het lezen en aan mij denken :ego:
Begin jij ook al over denken? Annyways, zal dat boek es opzoeken en op die andere stapel leggen.
Als ik het niet vergeet, want ik lijd aan een lichte vorm van Karsa.. Korsav...Korsak.... moet toch meer uitspugen bij die wijnproeverijen.
een jaar :maf: Dan is wel heel erg in trouwens. Posh hoor :p Typisch zo'n boeken die ik per sé niet goed kan vinden, maar wel stiekum uitlees op 2 dagen tijd :belgie:
Moet er nog in beginnen. Wel de Da Vinci Code gelezen en die is wel geinig. Staan ook veel leuke weetjes in en het schijnt dat je daar vouwen mee kan imponeren. Volgens bepaalde vrouwen dan.
De rest van het boek introduceert me geen zak.
De Da Vinci Code is geen boek. Da's lectuur :-\
Toole is enig: net Oblomov.
[snobmodus]Is vorig jaar nog erg aardig opgevoerd als toneelstuk door de Theatercompagnie.
In Nederland nemen steeds meer moslimvrouwen de pen ter hand om zich te verzetten tegen gewoontes en tradities die vrouwen als minderwaardig beschouwen en daarbij steunen op een letterlijke interpretatie van de islamitische religieuze voorschriften. In navolging van de Somalische Ayaan Hirsi Ali, de Marokkaanse Naima El Bezaz en de Egyptische Nahed Selim schreef de Pakistaanse Naema Tahir hierover een opmerkelijk boek onder de titel Een moslima ontsluiert. Hierin beschrijft de auteur haar jeugd in Pakistan, de migratie van haar vader en later de rest van het gezin naar Engeland, de uitwijking naar Nederland, de terugkeer naar Pakistan en tenslotte de definitieve vestiging in Nederland. De auteur schreef de voorbije jaren enkele scherpe opiniestukken in NRC-Handelsblad waarmee ze al snel de stempel van ‘kritische moslima’ kreeg opgespeld.
Het eerste deel onder de titel Rusteloze Zolen, Fragmenten uit een migrantenleven geeft een goed beeld van de praktische en mentale problemen waarmee migranten te kampen hebben. ‘Migratie is wreed. Het maakt dat je voor altijd nergens bij hoort’, schrijft Naema Tahir in de inleiding. Dat bleek alvast uit de manier waarop haar vader zijn verblijf in Europa ervoer. In 1961 ging hij in op een wervingscampagne van de Britse regering om werknemers uit de voormalige koloniën aan te trekken. Tien jaar later migreerden de vrouwen in het kader van de gezinshereniging. Maar al snel werd vader Tahir geconfronteerd met gewelddadig racisme. Daarop zocht en vond hij werk in Nederland, een land dat destijds bekend stond omwille van de open en verdraagzame houding van haar inwoners. Dat bleek aanvankelijk ook het geval te zijn. Zo beschrijft Naema Tahir hoe onbekende buurtbewoners voor haar deur dozen speelgoed deponeerden.
De eerste rimpels in het wat zorgeloze bestaan van de kinderen kwam van de Pakistaanse ouders zelf. Ze verboden hun dochter om de zwemlessen op school te volgen en na het turnen te douchen. Van seksuele opvoeding was geen sprake, alleen dat seks vies en onaanvaardbaar is. Om de kinderen te behoeden tegen het ‘zedenloze’ Nederland besloot vader Tahir om zijn vrouw en kinderen terug te sturen naar Pakistan. Daar werd Naema voor het eerst fysiek geconfronteerd met de beperkingen die de islamitische voorschiften opleggen. Meisjes mogen er niet buiten spelen, ze moeten een chador of burka dragen, worden op gezette tijden aangezet om te bidden en moeten in huis in aparte ruimtes leven als er vreemde mannen binnenkomen. Hier groeide haar besef dat vrouwen in feite ondergeschikte schepsels vormen. Dat besef werd haar ook ingeprent door haar privé leraar die vrouwen voorstelde als ‘de bron van verleiding en van de verloedering van de maatschappij’. Vrouwen zijn de dragers van de eer van de familie en alhoewel de Pakistaanse grondwet elke discriminatie op basis van sekse verbiedt, hebben vrouwen er in de praktijk minder rechten. Toen vader ziek werd keerde het gezin terug naar Nederland.
Het tweede deel van het boek handelt over Dolle Amina’s. Fragmenten uit het leven van een moslima en bevat een bundeling van de belangrijkste opiniestukken van Naema Tahir die verschenen in NRC-Handelsblad. Daarin is ze niet mals voor de moslimgemeenschap en dan vooral voor de orthodoxe variant. De auteur wijst op het totaal gebrek aan zelfkritiek bij moslims dat ze wijt aan het paternalisme, de vrouwenhaat en het religieus obscurantisme binnen de islamgemeenschap. Maar ook Nederland zelf ging lang in de fout door het probleem van de socio-culturele emancipatie niet openlijk te bespreken. Naema Tahir verwijst naar Irshad Manji die in haar boek Het Islam dilemma wees op het gebrek aan zelfkritiek onder moslims en de tendens om zich in te kapselen in de eigen cultuur, traditie en religie.
De auteur beschrijft hoe ze samen met Ayaan Hirsi Ali in het televisieprogramma Rondom Tien werd aangepakt door de mannelijke moslimvertegenwoordigers Mohammed Cheppih en Ali Eddaoudi die zowat alle mistoestanden in de moslimgemeenschap minimaliseren en afdoen als niets te maken met de islam, terwijl tal van schandelijke praktijken juist in naam daarvan gebeuren. Naema Tahir merkt terecht op dat vooral de moslimmannen slecht om kunnen met kritiek omdat het hun machtspositie in de familie en de samenleving aantast. In een volgende deel beschrijft ze met verve hoe vrouwen verstrikt zitten in die door mannen gedomineerde cultuur, iets wat we ook kunnen lezen in het boek De vrouwen van de profeet van Nahed Selim. Ze heeft het over Barbara, een Pakistaanse die zowel door haar ouders als door de imam gedwongen wordt om te trouwen met een man die ze niet kent. Maar Barbara verzet zich op gevaar om verstoten te worden door haar gemeenschap. Het is een levensecht drama dat treffend overeenstemt met het verhaal in de film Ae fond kiss van Ken Loach.
In haar column Doorbreek de maagdencultus gaat Naema Tahir in tegen de seksuele moraal die binnen de orthodoxe islam wordt opgelegd aan vooral vrouwen. “De maagdelijkheid van de moslima en de afwezigheid van openlijke homoseksualiteit zijn symbolen in de politieke strijd van conservatieve moslims tegen de ‘doorgeslagen’ vrijheden van de westerse maatschappij”, aldus de auteur. Alleen moslima’s zelf (en homoseksuele moslims) kunnen hierin verandering brengen door de zelfbeschikking over hun eigen lichaam op te eisen. Daarom roept ze op tot een symbolische zelfontmaagding. Opvallend is alvast dat heel wat westerse feministen die vroeger zo actief ageerden voor de zelfbeschikking over het eigen lichaam – denk aan de acties voor anticonceptiva en abortus – nu zo stil blijven wanneer het gaat om de rechten en vrijheden van moslimvrouwen. Zo keerden ze zich fel tegen de oproep van Ayaan Hirsi Ali voor een ‘Derde feministische golf’. Het lijkt erop dat ze vanuit hun cultuurrelativisme praktijken tolereren die ze voor zichzelf niet zouden aanvaarden.
De ouders van Naema probeerden ook haar te laten trouwen met iemand die ze voor hun dochter kozen volgens de islamitische tradities. Hierover schrijft de auteur een beklijvend stuk waarin ze getuigt van haar wisselende gevoelens tussen respect voor haar ouders en de eigen wilsbeschikking. In de traditionele – maar blijkbaar breed aanvaarde – praktijk hebben ongetrouwde moslims die een Nederlandse nationaliteit hebben, een grote marktwaarde. Ze kunnen immers zorgen voor een verblijfsvergunning voor de toekomstige echtgenoot of echtgenote. Schrijnend is dat zelfs de voogdij over pas geboren kinderen, waarvan een van de ouders de Nederlands nationaliteit heeft, de inzet vormt van een strijd tussen de ouders omwille van hun ‘marktwaarde’ om later te kunnen overgaan tot nieuwe gezinsformaties en gezinsherenigingen. Moslimfamilies in Pakistan en andere moslimlanden proberen hun kinderen uit te huwelijken met mannen of vrouwen die zich reeds in Europa of de Verenigde Staten bevinden. In België en Nederland trouwt bijna drie kwart van de allochtone jongeren met iemand uit het land van herkomst en niet met een allochtone man of vrouw in het gastland. Traditionele moslimfamilies houden weinig of geen rekening met de gevoelens van hun kinderen die een huwelijk met een onbekende uit het land van herkomst niet zien zitten.
Naema Tahir heeft op die manier een verscheurende keuze moeten maken tussen loyauteit aan de familiale en culturele gewoontes en haar eigen gevoelens. Zelden werd de botsing tussen traditie en de eigen wil beter beschreven dan in deze tekst. Elke lezer zal immers begrijpen hoe moeilijk het moet zijn om afstand te nemen van een eeuwenlange gewoonte die voor ouderen en traditionele moslims zo evident is en waarmee kinderen als het ware de wens, of het bevel, van hun ouders negeren. De auteur geeft zelfs toe dat het resultaat van haar beslissing waarschijnlijk pijnlijker is voor haar ouders dan voor haarzelf. Maar ‘je kunt in het leven alleen maar voor jezelf kiezen’, aldus Naema Tahir. Daarmee slaat ze de eigen maar moeilijke weg van het individualisme in waarbij ze ervoor kiest om zelf invulling te geven aan haar levenslot. Een weg die blijkbaar door steeds meer jongeren gekozen wordt. Hier ligt ook de kernoorzaak van het toenemende traditionalisme in de islam. Blijkbaar beseffen orthodoxe moslims mannen heel goed dat de tendens naar meer individualisme hun patriarchale machtsbasis aantast en proberen ze aldus de teugels strakker aan te spannen.
In een laatste deel gaat Naema Tahir in op de omstreden kwestie van de hoofddoeken. Zelf draagt ze die niet omdat ze zich weigert te onderwerpen ‘aan iets dat niet los kan gezien worden van de macht van kleingeestige mannen’. Dat jonge vrouwen zich toch ‘vrijwillig’ sluieren vloeit niet alleen voort uit de vermeende verplichting volgens de Koran maar tevens uit een gevoel van geborgenheid en veiligheid. Het vergroot namelijk de ‘bewegingsvrijheid en autonomie in een cultuur die wordt gekenmerkt door deze machtsverhoudingen’ omdat men niet als ‘losbandig’ zou worden aangezien. In feite is dit een capitulatie voor onaanvaardbaar gedrag van jongens en mannen. Het dragen van de hoofddoek is vaak ook een ‘geuzendracht’ en het symbool van een nieuwe identiteit. In feite willen die vrouwen zo van twee walletjes eten. Aan de ene kant leggen ze zich neer bij de traditie waarmee ze hun vaders, broers en imams gerust stellen, aan de andere kant beroepen ze zich op de vrijheid uit de seculiere cultuur om te dragen wat ze willen. Wat ze niet beseffen, aldus Naema Tahir, is dat ze op die manier zelf de segregatie in de Nederlandse samenleving bevorderen. Intussen zien de moslimmannen de hoofddoek als een cultureel condoom. Zonder doekjes worden moslima’s niet minder moslim, aldus de auteur die hiermee op één lijn zit met Nahed Selim.
Een moslima ontsluiert is een bijzonder leesbaar boek van een jonge vrouw die ondanks alle emotionele problemen gekozen heeft om haar eigen lot in handen te nemen. Haar getuigenissen over de moeilijke strijd die tal van moslima’s voeren om zich te onttrekken aan de vrijheidsberovende gewoontes en tradities geven een verbijsterend beeld van de strijd die zich momenteel afspeelt in tal van allochtone gezinnen in het westen. Maar ook van schokkende praktijken zoals gedwongen en gearrangeerde huwelijken waarvan doorgaans vrouwen het slachtoffer zijn. Naema Tahir legt deze praktijken bloot en doorbreekt daarmee de ‘omerta’ die samen met het cultuurrelativisme al te lang het noodzakelijke debat over de gelijkwaardigheid van man en vrouw in de moslimwereld onmogelijk maakte.
Naema Tahir, Een moslima ontsluiert, Houtekiet, 2004.
Recensie door Dirk Verhofstadt