barneveld
10-03-05, 19:07
Het einde van Nederland
Nederland is een democratie, een verzorgingsstaat, een immigratieland en een multiculturele samenleving. Dat zijn vier kenmerken die zich niet laten combineren. Een multiculturele samenleving ondermijnt de democratie en immigratie ondermijnt de verzorgingsstaat.
In Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht vormen niet-westerse allochtonen momenteel ruim een derde van de bevolking. Op de basisscholen in de vier grote steden zijn allochtone kinderen nu al in de meerderheid en in 2015 is in heel Nederland meer dan de helft van de jeugd allochtoon. Driekwart van de bevolkingstoename komt op rekening van niet-westerse allochtonen. Iedere twintig jaar verdubbelt hun aantal, voornamelijk door het hoge geboortecijfer in allochtone gezinnen en de import van huwelijkspartners uit het land van herkomst. Als het zo doorgaat, zullen aan het eind van deze eeuw blanke Europeanen in de minderheid zijn in Nederland.
Hoe zal Nederland er over honderd jaar uitzien? Een bont geheel van etnische groepen die door elkaar heen wonen, allerhartelijkste betrekkingen onderhouden en zich verrijken met elkaars cultuur? Vergeet het maar. In 1969 toonde de Amerikaanse econoom Thomas Schelling met een simpel wiskundig model al aan dat segregatie (opdeling in blanke en zwarte wijken) spontaan en onvermijdelijk ontstaat. Schelling vroeg zich af of in de Verenigde Staten blanke en zwarte wijken waren ontstaan als Amerikanen er absoluut geen bezwaar tegen hadden gehad om naast iemand te wonen die een andere huidskleur heeft.
Hij bedacht een virtuele wereld waarin witte en zwarte schijven wonen in de vakjes van een enorm spelbord. Iedere schijf neemt zelfbeslissingen volgens een paar simpele voorgeprogrammeerde regels. De schijf kan om zich heen kijken en besluiten naar een leeg vakje op het bord te verhuizen. Hij is tevreden in zijn eigen vakje als een van de zes schijven die op aangrenzende vlakken wonen van dezelfde kleur is als hij.
Schelling's schijven vinden een multi-etnische, multiculturele buurt gezellig, maar zij willen niet de enige afwijkende zijn in een cluster van blanken of zwarten. In het begin van het spel strooide Schelling de schijven willekeurig over het bord uit. ledere spelronde mochten ontevreden schijven verhuizen.
Zwarte schijven verlieten blanke voor zwarte buurten; witte schijven kwamen ervoor in de plaats. In een mum van tijd waren de kleuren van elkaar gescheiden.
In werkelijkheid spelen meer factoren een rol bij de beslissing om te verhuizen dan de huidskleur van de buren - het wooncomfort bijvoorbeeld. Daardoor klitten rijken bij elkaar in villawijken.
Als geld een rol speelt, verloopt de segregatie nog sneller dan in het model van Schelling, omdat allochtonen gemiddeld armer zijn dan autochtonen. Meer dan de helft van de Turken en Marokkanen in ons land heeft een uitkering, slechts een derde heeft een vaste baan. Een kwart van de moslimjongeren verlaat de school zonder diploma. De gastarbeiders die zo'n dertig jaar geleden naar Nederland kwamen om het ongeschoolde werk te doen, zijn niet bepaald geselecteerd op hun intellectuele gaven, integendeel. Gezien de hoge mate van erfelijkheid van intelligentie, is het geen wonder dat de intelligentie van de tweede generatie achterblijft bij die van de kinderen van bijvoorbeeld Chinese of Vietnamese immigranten, die hierheen kwamen als entrepreneur of politiek vluchteling.
De Nederlandse Turken en Marokkanen komen doorgaans uit eeuwenlang geïsoleerde bergdorpen waar al generaties lang ongeveer de helft van de huwelijken tussen neef en nicht plaatsvindt. Driekwart van onze Turken en Marokkanen importeert een huwelijkspartner uit de streek waar de ouders zijn geboren. Zo'n reeks van interfamiliale huwelijken kan ertoe leiden dat één op de vijf kinderen met een ernstige afwijking wordt geboren. In één generatie blijkt inteelt al een vermindering van de intelligentie met tien IQ-punten (het verschil tussen MBO- en LBO-niveau) op te leveren. En als de gemiddelde moslim-allochtoon een relatief lage intelligentie heeft, zal hij of zij ook relatief arm blijven.
Een gesegregeerde bevolking is een politieke tijdbom die ook zonder een volksmenner als Adolf Hitler kan ontploffen. Toen in Joegoslavië, Libanon, Rwanda en Indonesië leden van verschillende etnische en religieuze groepen elkaar opeens afslachtten, was er absoluut geen sprake van een collectieve gekte of verstandsverbijstering. Volgens wetenschappers blijven de burgers waaruit de plunderende en moordende massa bestaat net zo nuchter en calculerend als altijd. Er is slechts een klein beetje etnische spanning en wat opgekropte frustratie nodig voor een uitbarsting na jaren van vreedzame coëxistentie. In een geavanceerde versie van Schelling's bordspel, waarin individuele schijven agressief kunnen worden, breken zelfs af en toe bloedige rassenrellen uit in de computer zonder dat collectieve agressie is voorgeprogrammeerd en zonder dat de schijfjes met elkaar kunnen communiceren. Het enige wat nodig is, is dat een schijfje kan waarnemen dat de buurman agressief wordt.
Schelling's schijven kunnen niet van kleur veranderen, maar etnische groepen kunnen over meerdere generaties in een smeltkroes opgaan door gemengde huwelijken. In een blank land gebeurt dit vrij snel met Oost -Aziatische en blanke immigranten; met zwarte immigranten en hindoes gaat dat al veel langzamer. Moslims trouwen in eigen kring. Geloofsafval is een doodzonde. De verstikkende sociale controle van de dorpen in Turkije en Marokko wordt in stand gehouden. Vrouwen mogen helemaal niets. Men maakt zich niet bekend met de cultuur van het nieuwe vaderland; men heeft geen abonnement op de Nederlandse kabel maar kijkt per satelliet naar zenders uit het Midden-Oosten.
De loyaliteit ligt niet bij de Nederlandse cultuur, overheid, koningin en voetbalteams, maar bij hun tegenhangers in het land van herkomst.
Tweedracht tussen autochtonen en moslimallochtonen lijkt op den duur onvermijdelijk. Volgens de heilige schriften van de islam heerst vrede waar de islam heerst en verkeren moslims in permanente staat van oorlog met de bevolking van landen waarin het ware geloof niet de baas is. Zolang moslims een machteloze minderheid vormen, mogen zij zich volgens de koran tijdelijk schikken naar de zondige bestaande orde. Maar zo gauw de kans zich voordoet, moeten de rechten van vrouwen, homo's, andersgelovigen en vrijdenkers drastisch worden ingeperkt. De heilige schriften van christenen en joden zijn bijna net zo intolerant als die van moslims, maar worden door de gelovigen doorgaans niet meer letterlijk geïnterpreteerd. In de islam is fundamentalisme de norm. Weliswaar is slechts een kleine minderheid bereid met geweld het koninkrijk van Allah dichterbij te brengen, maar volgens de computermodellen van collectief geweld kan een kleine minderheid aanstichter zijn van massale actie. Ook in kringen van blanke autochtonen kan zo'n potentieel agressieve minderheid worden aangetroffen, niet geïnspireerd door verheven gedachten aan een heilige oorlog, maar door primitieve vreemdelingenhaat.
Is een goed functionerende democratie nog wel mogelijk in een multi-etnische of multiculturele samenleving waar makkelijk tweedracht kan worden gezaaid? De praktijk leert van niet. Een redelijk welvarende, goed geschoolde middenklasse en etnische en culturele homogeniteit zijn voorwaarden voor een florerende democratie. Als die ontbreken, zoals in Afrikaanse landen het geval is. maakt in een democratisch bestel een rijke elite die mijlen ver boven het volk is verheven, de dienst uit en kiest het onmondige stemvee op basis van loyaliteit aan de stam. De Oegandese president Yoweri Museveni en de Amerikaanse publicist en opinielelder Robert Kaplan concluderen hieruit dat democratie in een bananenrepubliek leidt tot het tegen elkaar uitspelen van stammen en religieuze groepen.
Houdt Nederland een gezonde basis voor een functionerende democratie?
Een halve eeuw geleden was ons land verdeeld in drie zuilen (protestants, katholiek en liberaal/sociaal-democratisch), maar etnisch homogeen; de zuilen baseerden zich op de joods-christelijk-humanistische beschaving en konden elkaar vinden in stabiele coalitieregeringen.
Ze hadden, om met Pim Fortuyn te spreken, 'de Nederlandse identiteit als fundament'. Dit fundament is verlaten; de gevestigde politieke partijen zijn multi-culti, De PvdA bijvoorbeeld, behartigt de belangen van de armoedzaaiers - allochtoon en autochtoon. In de praktijk werkt dat niet, omdat anti-westerse islamitische allochtonen andere belangen hebben (voor immigratie, tegen integratie) dan autochtonen en pro-westerse allochtonen. In een paar maanden tijd pikte Fortuyn de stemmen van de minder gefortuneerde autochtonen en van de pro-westerse allochtonen van de PvdA af. Fortuyn was een tegenstander van het huidige immigratiebeleid, maar speelde niet de kaart van de rassenhaat. Hij wilde slechts dat allochtonen bereid waren om te emanciperen, integreren en participeren. Het commentaar van PvdA'er Marcel van Dam (Fortuyn is 'een buitengewoon mindervaardig mens' en 'een ophitser' die 'de sfeer oproept waarmee de NSB voor de oorlog stemmen trachtte te winnen') was kenmerkend voor de reactie van de gevestigde orde. De brenger van het onaangename nieuws wordt verbaal of fysiek afgeschoten.
Als de democratie kwakkelt, sneuvelt als eerste het recht om onaangename waarheden te vertellen. Dat is nu al het geval. Wetenschappelijk onderzoek waaruit de nadelen van de multiculturele samenleving blijken, wordt onder het tapijt geschoven. Wanneer een fundamentalistische christen of een imam erop wijst dat volgens hun heilige boeken homoseksuelen de doodstraf verdienen, worden er aanklachten ingediend. De illusie moet in stand worden gehouden dat we in harmonie met elkaar samenleven - tot het moment waarop het te laat is.
Nederland is een democratie, een verzorgingsstaat, een immigratieland en een multiculturele samenleving. Dat zijn vier kenmerken die zich niet laten combineren. Een multiculturele samenleving ondermijnt de democratie en immigratie ondermijnt de verzorgingsstaat.
In Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht vormen niet-westerse allochtonen momenteel ruim een derde van de bevolking. Op de basisscholen in de vier grote steden zijn allochtone kinderen nu al in de meerderheid en in 2015 is in heel Nederland meer dan de helft van de jeugd allochtoon. Driekwart van de bevolkingstoename komt op rekening van niet-westerse allochtonen. Iedere twintig jaar verdubbelt hun aantal, voornamelijk door het hoge geboortecijfer in allochtone gezinnen en de import van huwelijkspartners uit het land van herkomst. Als het zo doorgaat, zullen aan het eind van deze eeuw blanke Europeanen in de minderheid zijn in Nederland.
Hoe zal Nederland er over honderd jaar uitzien? Een bont geheel van etnische groepen die door elkaar heen wonen, allerhartelijkste betrekkingen onderhouden en zich verrijken met elkaars cultuur? Vergeet het maar. In 1969 toonde de Amerikaanse econoom Thomas Schelling met een simpel wiskundig model al aan dat segregatie (opdeling in blanke en zwarte wijken) spontaan en onvermijdelijk ontstaat. Schelling vroeg zich af of in de Verenigde Staten blanke en zwarte wijken waren ontstaan als Amerikanen er absoluut geen bezwaar tegen hadden gehad om naast iemand te wonen die een andere huidskleur heeft.
Hij bedacht een virtuele wereld waarin witte en zwarte schijven wonen in de vakjes van een enorm spelbord. Iedere schijf neemt zelfbeslissingen volgens een paar simpele voorgeprogrammeerde regels. De schijf kan om zich heen kijken en besluiten naar een leeg vakje op het bord te verhuizen. Hij is tevreden in zijn eigen vakje als een van de zes schijven die op aangrenzende vlakken wonen van dezelfde kleur is als hij.
Schelling's schijven vinden een multi-etnische, multiculturele buurt gezellig, maar zij willen niet de enige afwijkende zijn in een cluster van blanken of zwarten. In het begin van het spel strooide Schelling de schijven willekeurig over het bord uit. ledere spelronde mochten ontevreden schijven verhuizen.
Zwarte schijven verlieten blanke voor zwarte buurten; witte schijven kwamen ervoor in de plaats. In een mum van tijd waren de kleuren van elkaar gescheiden.
In werkelijkheid spelen meer factoren een rol bij de beslissing om te verhuizen dan de huidskleur van de buren - het wooncomfort bijvoorbeeld. Daardoor klitten rijken bij elkaar in villawijken.
Als geld een rol speelt, verloopt de segregatie nog sneller dan in het model van Schelling, omdat allochtonen gemiddeld armer zijn dan autochtonen. Meer dan de helft van de Turken en Marokkanen in ons land heeft een uitkering, slechts een derde heeft een vaste baan. Een kwart van de moslimjongeren verlaat de school zonder diploma. De gastarbeiders die zo'n dertig jaar geleden naar Nederland kwamen om het ongeschoolde werk te doen, zijn niet bepaald geselecteerd op hun intellectuele gaven, integendeel. Gezien de hoge mate van erfelijkheid van intelligentie, is het geen wonder dat de intelligentie van de tweede generatie achterblijft bij die van de kinderen van bijvoorbeeld Chinese of Vietnamese immigranten, die hierheen kwamen als entrepreneur of politiek vluchteling.
De Nederlandse Turken en Marokkanen komen doorgaans uit eeuwenlang geïsoleerde bergdorpen waar al generaties lang ongeveer de helft van de huwelijken tussen neef en nicht plaatsvindt. Driekwart van onze Turken en Marokkanen importeert een huwelijkspartner uit de streek waar de ouders zijn geboren. Zo'n reeks van interfamiliale huwelijken kan ertoe leiden dat één op de vijf kinderen met een ernstige afwijking wordt geboren. In één generatie blijkt inteelt al een vermindering van de intelligentie met tien IQ-punten (het verschil tussen MBO- en LBO-niveau) op te leveren. En als de gemiddelde moslim-allochtoon een relatief lage intelligentie heeft, zal hij of zij ook relatief arm blijven.
Een gesegregeerde bevolking is een politieke tijdbom die ook zonder een volksmenner als Adolf Hitler kan ontploffen. Toen in Joegoslavië, Libanon, Rwanda en Indonesië leden van verschillende etnische en religieuze groepen elkaar opeens afslachtten, was er absoluut geen sprake van een collectieve gekte of verstandsverbijstering. Volgens wetenschappers blijven de burgers waaruit de plunderende en moordende massa bestaat net zo nuchter en calculerend als altijd. Er is slechts een klein beetje etnische spanning en wat opgekropte frustratie nodig voor een uitbarsting na jaren van vreedzame coëxistentie. In een geavanceerde versie van Schelling's bordspel, waarin individuele schijven agressief kunnen worden, breken zelfs af en toe bloedige rassenrellen uit in de computer zonder dat collectieve agressie is voorgeprogrammeerd en zonder dat de schijfjes met elkaar kunnen communiceren. Het enige wat nodig is, is dat een schijfje kan waarnemen dat de buurman agressief wordt.
Schelling's schijven kunnen niet van kleur veranderen, maar etnische groepen kunnen over meerdere generaties in een smeltkroes opgaan door gemengde huwelijken. In een blank land gebeurt dit vrij snel met Oost -Aziatische en blanke immigranten; met zwarte immigranten en hindoes gaat dat al veel langzamer. Moslims trouwen in eigen kring. Geloofsafval is een doodzonde. De verstikkende sociale controle van de dorpen in Turkije en Marokko wordt in stand gehouden. Vrouwen mogen helemaal niets. Men maakt zich niet bekend met de cultuur van het nieuwe vaderland; men heeft geen abonnement op de Nederlandse kabel maar kijkt per satelliet naar zenders uit het Midden-Oosten.
De loyaliteit ligt niet bij de Nederlandse cultuur, overheid, koningin en voetbalteams, maar bij hun tegenhangers in het land van herkomst.
Tweedracht tussen autochtonen en moslimallochtonen lijkt op den duur onvermijdelijk. Volgens de heilige schriften van de islam heerst vrede waar de islam heerst en verkeren moslims in permanente staat van oorlog met de bevolking van landen waarin het ware geloof niet de baas is. Zolang moslims een machteloze minderheid vormen, mogen zij zich volgens de koran tijdelijk schikken naar de zondige bestaande orde. Maar zo gauw de kans zich voordoet, moeten de rechten van vrouwen, homo's, andersgelovigen en vrijdenkers drastisch worden ingeperkt. De heilige schriften van christenen en joden zijn bijna net zo intolerant als die van moslims, maar worden door de gelovigen doorgaans niet meer letterlijk geïnterpreteerd. In de islam is fundamentalisme de norm. Weliswaar is slechts een kleine minderheid bereid met geweld het koninkrijk van Allah dichterbij te brengen, maar volgens de computermodellen van collectief geweld kan een kleine minderheid aanstichter zijn van massale actie. Ook in kringen van blanke autochtonen kan zo'n potentieel agressieve minderheid worden aangetroffen, niet geïnspireerd door verheven gedachten aan een heilige oorlog, maar door primitieve vreemdelingenhaat.
Is een goed functionerende democratie nog wel mogelijk in een multi-etnische of multiculturele samenleving waar makkelijk tweedracht kan worden gezaaid? De praktijk leert van niet. Een redelijk welvarende, goed geschoolde middenklasse en etnische en culturele homogeniteit zijn voorwaarden voor een florerende democratie. Als die ontbreken, zoals in Afrikaanse landen het geval is. maakt in een democratisch bestel een rijke elite die mijlen ver boven het volk is verheven, de dienst uit en kiest het onmondige stemvee op basis van loyaliteit aan de stam. De Oegandese president Yoweri Museveni en de Amerikaanse publicist en opinielelder Robert Kaplan concluderen hieruit dat democratie in een bananenrepubliek leidt tot het tegen elkaar uitspelen van stammen en religieuze groepen.
Houdt Nederland een gezonde basis voor een functionerende democratie?
Een halve eeuw geleden was ons land verdeeld in drie zuilen (protestants, katholiek en liberaal/sociaal-democratisch), maar etnisch homogeen; de zuilen baseerden zich op de joods-christelijk-humanistische beschaving en konden elkaar vinden in stabiele coalitieregeringen.
Ze hadden, om met Pim Fortuyn te spreken, 'de Nederlandse identiteit als fundament'. Dit fundament is verlaten; de gevestigde politieke partijen zijn multi-culti, De PvdA bijvoorbeeld, behartigt de belangen van de armoedzaaiers - allochtoon en autochtoon. In de praktijk werkt dat niet, omdat anti-westerse islamitische allochtonen andere belangen hebben (voor immigratie, tegen integratie) dan autochtonen en pro-westerse allochtonen. In een paar maanden tijd pikte Fortuyn de stemmen van de minder gefortuneerde autochtonen en van de pro-westerse allochtonen van de PvdA af. Fortuyn was een tegenstander van het huidige immigratiebeleid, maar speelde niet de kaart van de rassenhaat. Hij wilde slechts dat allochtonen bereid waren om te emanciperen, integreren en participeren. Het commentaar van PvdA'er Marcel van Dam (Fortuyn is 'een buitengewoon mindervaardig mens' en 'een ophitser' die 'de sfeer oproept waarmee de NSB voor de oorlog stemmen trachtte te winnen') was kenmerkend voor de reactie van de gevestigde orde. De brenger van het onaangename nieuws wordt verbaal of fysiek afgeschoten.
Als de democratie kwakkelt, sneuvelt als eerste het recht om onaangename waarheden te vertellen. Dat is nu al het geval. Wetenschappelijk onderzoek waaruit de nadelen van de multiculturele samenleving blijken, wordt onder het tapijt geschoven. Wanneer een fundamentalistische christen of een imam erop wijst dat volgens hun heilige boeken homoseksuelen de doodstraf verdienen, worden er aanklachten ingediend. De illusie moet in stand worden gehouden dat we in harmonie met elkaar samenleven - tot het moment waarop het te laat is.