TonH
17-03-05, 16:17
Spookrijder
Frits Abrahams
Gaat dit over mijn land, dacht ik, terwijl ik ‘de onafhankelijkheidsverklaring’ van Geeft Wilders las.
Gelukkig niet. Het is het spookland van een politieke spookrijder.
Toch is het nuttig om die verklaring helemaal te lezen en niet te volstaan met samenvattingen uit de krant. Toon en idioom zijn zeker in dit geval nog onthullender dan de argumenten.
Neem zijn opmerkingen over de (on)veiligheid in Nederland. Hij schrijft: ,,Wij willen niet dat (...) onze straten door geweld en diefstal tot één grote no-go-area worden door het toenemende straatterrorisme, vaak (maar niet uitsluitend) gepleegd door personen van Marokkaanse afkomst.” En verderop: ,,Straatterreur vindt in vele steden en dorpen plaats en wordt vaak — doch niet uitsluitend — gepleegd door allochtonen.”
Vaak doch niet uitsluitend.
Er loopt wel eens een verdwaalde autochtoon tussen de straatschenders, maar meestal is het buitenlands gajes, impliceert Wilders.
Zou hij wel eens naar een risicowedstrijd in de eredivisie zijn gaan kijken? Allemaal gezonde, Hollandse jongens.
Ook het beeld van Nederland als een onveilig land waar je op straat je leven niet meer zeker bent, is onzinnig. In Amsterdam durf ik me overdag en ‘s avonds in elke wijk te bewegen. ‘s Nachts moet je opletten, maar in welke buitenlandse stad moet je dat niet?
Nee, Rotterdam, dát is het pas erg, hoor je vaak. Gretha Pama schreef voor NRC Handelsblad een nuchtere reportage over zo’n ‘onveilige wijk’ in Rotterdam: het Oude Noorden. Een probleemwijk, zeker, maar onveilig? Alle geïnterviewde, autochtone (!) bewoners spreken het ondubbelzinnig tegen.
Een harde wijk, zeggen ze, maar je kunt er ook ‘s avonds gewoon wonen en wandelen. ,,Zelf waren wij wel verbaasd dat de hele wijk veiligheidsrisicogebied werd”, zegt een bewoner.
Wilders is zo’n handelaar in angst, een groothandelaar zelfs, waar Geeft Mak het in zijn pamflet Gedoemd door kwetsbaarheid over heeft, ,,figuren die politiek belang hadden bij het voortduren van de crisis”. Al die publicisten die zo verbeten op zoek zijn naar fouten bij Mak, en dolblij zijn als ze weer een verkeerde komma of datum hebben gevonden, zouden hun ijver eens op het pamflet van Wilders moeten loslaten. Tot dusver hoor ik ze hoofdzakelijk over de sociaaleconomische en buitenlandspolitieke kletskoek bij Wilders — niet over diens xenofobe, van moslimhaat doordrenkte voorstellen.
Ook Ayaan Hirsi Ali hield zich deze week bij Barend & Van Dorp volledig op de vlakte over die kant van Wilders. Is hij in dat opzicht nog steeds haar ‘politieke maatje’, zoals ze hem vroeger noemde?
Het is ook moeilijk om er iets kritisch over te zeggen als je Fortuyn hebt bewonderd. Wilders zegt het niet zoveel anders dan Fortuyn (en niet te vergeten Theo van Gogh). Hij zegt het hooguit wat scherper, maar hoeveel scherper zou Fortuyn na de moord op Van Gogh wel niet zijn geworden?
Wilders is de achilleshiel van neorechts Nederland. Hier en daar, zoals bij de VVD, begint men zich voorzichtig van hem te distantiëren, maar het gebeurt met de halfhartigheid van iemand die een slecht geweten heeft.
NRC Handelsblad, 17 maart 2005
Frits Abrahams
Gaat dit over mijn land, dacht ik, terwijl ik ‘de onafhankelijkheidsverklaring’ van Geeft Wilders las.
Gelukkig niet. Het is het spookland van een politieke spookrijder.
Toch is het nuttig om die verklaring helemaal te lezen en niet te volstaan met samenvattingen uit de krant. Toon en idioom zijn zeker in dit geval nog onthullender dan de argumenten.
Neem zijn opmerkingen over de (on)veiligheid in Nederland. Hij schrijft: ,,Wij willen niet dat (...) onze straten door geweld en diefstal tot één grote no-go-area worden door het toenemende straatterrorisme, vaak (maar niet uitsluitend) gepleegd door personen van Marokkaanse afkomst.” En verderop: ,,Straatterreur vindt in vele steden en dorpen plaats en wordt vaak — doch niet uitsluitend — gepleegd door allochtonen.”
Vaak doch niet uitsluitend.
Er loopt wel eens een verdwaalde autochtoon tussen de straatschenders, maar meestal is het buitenlands gajes, impliceert Wilders.
Zou hij wel eens naar een risicowedstrijd in de eredivisie zijn gaan kijken? Allemaal gezonde, Hollandse jongens.
Ook het beeld van Nederland als een onveilig land waar je op straat je leven niet meer zeker bent, is onzinnig. In Amsterdam durf ik me overdag en ‘s avonds in elke wijk te bewegen. ‘s Nachts moet je opletten, maar in welke buitenlandse stad moet je dat niet?
Nee, Rotterdam, dát is het pas erg, hoor je vaak. Gretha Pama schreef voor NRC Handelsblad een nuchtere reportage over zo’n ‘onveilige wijk’ in Rotterdam: het Oude Noorden. Een probleemwijk, zeker, maar onveilig? Alle geïnterviewde, autochtone (!) bewoners spreken het ondubbelzinnig tegen.
Een harde wijk, zeggen ze, maar je kunt er ook ‘s avonds gewoon wonen en wandelen. ,,Zelf waren wij wel verbaasd dat de hele wijk veiligheidsrisicogebied werd”, zegt een bewoner.
Wilders is zo’n handelaar in angst, een groothandelaar zelfs, waar Geeft Mak het in zijn pamflet Gedoemd door kwetsbaarheid over heeft, ,,figuren die politiek belang hadden bij het voortduren van de crisis”. Al die publicisten die zo verbeten op zoek zijn naar fouten bij Mak, en dolblij zijn als ze weer een verkeerde komma of datum hebben gevonden, zouden hun ijver eens op het pamflet van Wilders moeten loslaten. Tot dusver hoor ik ze hoofdzakelijk over de sociaaleconomische en buitenlandspolitieke kletskoek bij Wilders — niet over diens xenofobe, van moslimhaat doordrenkte voorstellen.
Ook Ayaan Hirsi Ali hield zich deze week bij Barend & Van Dorp volledig op de vlakte over die kant van Wilders. Is hij in dat opzicht nog steeds haar ‘politieke maatje’, zoals ze hem vroeger noemde?
Het is ook moeilijk om er iets kritisch over te zeggen als je Fortuyn hebt bewonderd. Wilders zegt het niet zoveel anders dan Fortuyn (en niet te vergeten Theo van Gogh). Hij zegt het hooguit wat scherper, maar hoeveel scherper zou Fortuyn na de moord op Van Gogh wel niet zijn geworden?
Wilders is de achilleshiel van neorechts Nederland. Hier en daar, zoals bij de VVD, begint men zich voorzichtig van hem te distantiëren, maar het gebeurt met de halfhartigheid van iemand die een slecht geweten heeft.
NRC Handelsblad, 17 maart 2005