Marouan35
19-03-05, 21:09
Het verschil tussen een Nederlandse islam en een Nederlandse moslimHet verschil tussen een Nederlandse islam en een Nederlandse moslim
Ahmed Marcouch
Stelt u zich eens voor: een imam die Marokkaanse jongeren toespreekt in een
coffeeshop, omdat dat de enige plaats is waar die jongeren nog worden
toegelaten. Of: een islam zonder vrouwen die een hoofddoek dragen. Of
misschien: een moskee die slechts een geruststellend, ingeburgerd gebeier laat
horen. Is dat misschien wat mensen bedoelen als ze pleiten voor een ‘Nederlandse
islam’?
De aanslagen van 11 september in de VS en die van 11 maart in Spanje en de
moord op Van Gogh hebben de islam een slechte reputatie bezorgd. Zeker in
Nederland: terwijl Spanjaarden na de bommen in Madrid nauwelijks negatiever
over moslims zijn gaan denken, is de koers van de islam op de Nederlandse
meningenmarkt gekelderd. De islam wordt gezien als moeilijk verenigbaar met de
Nederlandse samenleving. Vandaar het pleidooi voor een Nederlandse versie van
de islam. Maar wie dat pleidooi steunt, begrijpt niets van de islam. Je gaat niet in
een koffiehuis om de tafel zitten om een Nederlandse islam te ontwerpen. De
islam is niet Nederlands, de islam is een religie die zich niet aan nationale grenzen
stoort.
De ‘Nederlandse islam’ is dan ook een versluierende term. Wat de voorstanders
daarvan eigenlijk bedoelen is: creëer een islam waar we in Nederland geen last
van hebben. En pas op, want we hebben hier al snel ergens last van. Dus beter
nog: verzin een islam waar we niets van hoeven merken. Een gedomesticeerde
islam, gezellig als een Brabantse koffietafel, pittoresk als een kerktoren tussen de
weilanden.
Maar zo werkt het niet in een godsdienst. Moslims schudden hun geloof niet af
zoals politici hun ideologische veren. Voor ons is er maar één islam en dat is dé
islam. Dat is ons geloof en dat blijft ons geloof. Dat geldt voor het overgrote deel
van de Marokkaanse Nederlanders en voor vele andere inwoners van Nederland.
Moeten niet-moslims daarvan schrikken? Welnee. De hoop op het ontstaan van
een Nederlandse islam mag dan vergeefs zijn, er zijn wel degelijk Nederlandse
moslims. Dat zijn moslims van uiteenlopende etnische afkomst die in Nederland
wonen en werken en die Nederland als hun thuis zien. En die er niet over peinzen
om van hun geloof te vallen. de islam is geen cultuur maar een religie die berust
op universele principes. Zo geloven moslims in een god en hebben een aantal
verplichtingen zoals het bidden, vasten en het betalen van de Zakat (vorm van
belasting). Deze verplichtingen en het geloof in God zij overal hetzelfde. De islam
is een universele godsdienst. In de interpretatie van de koran en de tradities van de
profeet (de hadith) kunnen geleerden het met elkaar oneens zijn; mede daardoor
bestaan er verschillende stromingen. De cultuur is echter niet universeel. De
moslims in Indonesie hebben bijvoorbeeld de cultuur van dat land aangenomen.
Zij verschillen cultureel van de moslims in Marokko, religieus niet. Zo is het dus
denkbaar dat we in Nederland moslims hebben die in Nederland gecultiveerd zijn.
Dat betekent niet dat je anders moet geloven of anders moet vasten.
Mag de samenleving eisen stellen aan die Nederlandse moslims? Natuurlijk. Ze
moeten zich aan de wetten houden, net als iedereen. Ze zijn zelf verantwoordelijk
voor hun eigen leven, net als iedereen. En als ze slim zijn, leren ze Nederlands,
net als iedereen.
Niet alle moslims doen dat allemaal en dat is onverstandig. Er wordt nog altijd te
hard geklaagd, te snel naar de overheid gekeken en te veel gevit op de
Nederlandse samenleving. Het wordt hoog tijd dat moslims beseffen dat ‘de
Nederlandse samenleving’ niet de anderen zijn, maar dat zij daar zelf net zo goed
toe behoren.
Dat neemt niet weg dat er ook steeds meer moslims zijn voor wie dit allemaal
vanzelf spreekt. De ondertekenaars van het Marokkaans Manifest bijvoorbeeld,
een dagelijks groeiende groep Nederlandse Marokkanen die allang hun plaats
gevonden heeft in dit land, die niet op hun verplichtingen gewezen hoeven
worden en die niets meer of minder willen dan fatsoenlijk behandeld worden.
Maar het zijn juist deze moslims die de laatste tijd in de verdrukking komen.
Zeker na de moord van Van Gogh zit de islam in de hoek waar de klappen vallen.
Moslims moeten zich verantwoorden voor alles wat elke willekeurige Marokkaan
of Turk verkeerd doet. Elke overtreding van de wet wordt herleid tot de islam en
dus is elke gelovige medeschuldig. Ironisch genoeg zijn het juist de gematigde
moslims die daarvan de dupe worden. Zij worden gemangeld tussen niet-moslims
en extremistische geloofsgenoten. Ze worden opgedreven in de richting van
extremisten. Zelfs de spreekwoordelijke ‘gezellige moslim die ook wel eens
andijviestamppot eet’, ooit zo populair bij zijn autochtone buren, laat zijn baard
staan en mijdt het straatfeest. Niet uit vrije keus, maar omdat diezelfde buren hem
niet meer zo hartelijk groeten sinds 2 november 2004. “Zie je wel,” zeggen zijn
buren tegen elkaar, “uiteindelijk zijn het allemaal fanatici. Aanpassen ho maar.”
“Zie je wel,” zeggen extremistische moslims tegen hem, “als het erop aankomt
zijn ze allemaal tegen ons. Wij zijn je enige redding.”
Het is verontrustend te zien dat prominente moslims zoals bijvoorbeeld Rabbae en
Benzakour hun identiteit nooit hebben gedefinieerd als Marokkaans. Juist niet. Zij
zijn succesvolle Nederlanders En dat ze in het klimaat van nu zich genoodzaakt
voelen dat wel te doen, is veelbetekenend.
Nederlandse moslims moeten laveren tussen assimilatie en radicalisering.
Wonderbaarlijk eigenlijk dat er zoveel moslims in Nederland zijn die niet op de
klippen lopen, maar zonder ophef hun werk doen, hun leven leiden, hun geloof
belijden. Maar de druk neemt toe, van beide kanten. Wat moet er gebeuren?
Eerst moslims zelf. Zij moeten – voorzover ze dat nog niet zijn – volwaardige
Nederlandse burgers worden. Besef dat je zelf verantwoordelijk bent voor je
succes. Stel je niet op als een buitenstaander. Zeur niet over Nederlandse vrouwen
die er te bloot bijlopen. Neem deel aan de civil society: word bestuurlid van een
vereniging, ga in de politiek, zorg dat je gehoord wordt in de media.
Dan de niet-moslims. Buitenlandse journalisten kijken verbijsterd toe hoe het
tolerante Nederland zich druk maakt over elke hoofddoek, djellaba en nieuwe
moskee. Schei uit met die aanstellerij. Over alles mag gediscussieerd worden,
maar laten we iedereen wat ruimte gunnen. De Nederlandse geschiedenis is het
thema van de Boekenweek van dit jaar. Laten we ons daar allemaal eens in
verdiepen. Dan zullen we zien dat de Nederlandse geschiedenis er een is van
immigratie, van verschillende bevolkingsgroepen die altijd een manier vonden om
samen te leven. Laten we die geschiedenis in ere houden. Wie hier woont, moet
niet gedwongen worden door de hoepel van minister Verdonk te springen om
geheel geassimileerd de grond te raken. Wel moet hij zich aan de regels houden
en zijn eigen verantwoordelijkheid erkennen. Dat is het verschil tussen een
Nederlandse islam en een Nederlandse moslim.
Ahmed Marcouch
Unie van Marokkaanse Moskeeën Amsterdam en Omstreken
Ahmed Marcouch Stelt u zich eens voor: een imam die Marokkaanse jongeren toespreekt in een
coffeeshop, omdat dat de enige plaats is waar die jongeren nog worden
toegelaten. Of: een islam zonder vrouwen die een hoofddoek dragen. Of
misschien: een moskee die slechts een geruststellend, ingeburgerd gebeier laat
horen. Is dat misschien wat mensen bedoelen als ze pleiten voor een ‘Nederlandse
islam’?
De aanslagen van 11 september in de VS en die van 11 maart in Spanje en de
moord op Van Gogh hebben de islam een slechte reputatie bezorgd. Zeker in
Nederland: terwijl Spanjaarden na de bommen in Madrid nauwelijks negatiever
over moslims zijn gaan denken, is de koers van de islam op de Nederlandse
meningenmarkt gekelderd. De islam wordt gezien als moeilijk verenigbaar met de
Nederlandse samenleving. Vandaar het pleidooi voor een Nederlandse versie van
de islam. Maar wie dat pleidooi steunt, begrijpt niets van de islam. Je gaat niet in
een koffiehuis om de tafel zitten om een Nederlandse islam te ontwerpen. De
islam is niet Nederlands, de islam is een religie die zich niet aan nationale grenzen
stoort.
De ‘Nederlandse islam’ is dan ook een versluierende term. Wat de voorstanders
daarvan eigenlijk bedoelen is: creëer een islam waar we in Nederland geen last
van hebben. En pas op, want we hebben hier al snel ergens last van. Dus beter
nog: verzin een islam waar we niets van hoeven merken. Een gedomesticeerde
islam, gezellig als een Brabantse koffietafel, pittoresk als een kerktoren tussen de
weilanden.
Maar zo werkt het niet in een godsdienst. Moslims schudden hun geloof niet af
zoals politici hun ideologische veren. Voor ons is er maar één islam en dat is dé
islam. Dat is ons geloof en dat blijft ons geloof. Dat geldt voor het overgrote deel
van de Marokkaanse Nederlanders en voor vele andere inwoners van Nederland.
Moeten niet-moslims daarvan schrikken? Welnee. De hoop op het ontstaan van
een Nederlandse islam mag dan vergeefs zijn, er zijn wel degelijk Nederlandse
moslims. Dat zijn moslims van uiteenlopende etnische afkomst die in Nederland
wonen en werken en die Nederland als hun thuis zien. En die er niet over peinzen
om van hun geloof te vallen. de islam is geen cultuur maar een religie die berust
op universele principes. Zo geloven moslims in een god en hebben een aantal
verplichtingen zoals het bidden, vasten en het betalen van de Zakat (vorm van
belasting). Deze verplichtingen en het geloof in God zij overal hetzelfde. De islam
is een universele godsdienst. In de interpretatie van de koran en de tradities van de
profeet (de hadith) kunnen geleerden het met elkaar oneens zijn; mede daardoor
bestaan er verschillende stromingen. De cultuur is echter niet universeel. De
moslims in Indonesie hebben bijvoorbeeld de cultuur van dat land aangenomen.
Zij verschillen cultureel van de moslims in Marokko, religieus niet. Zo is het dus
denkbaar dat we in Nederland moslims hebben die in Nederland gecultiveerd zijn.
Dat betekent niet dat je anders moet geloven of anders moet vasten.
Mag de samenleving eisen stellen aan die Nederlandse moslims? Natuurlijk. Ze
moeten zich aan de wetten houden, net als iedereen. Ze zijn zelf verantwoordelijk
voor hun eigen leven, net als iedereen. En als ze slim zijn, leren ze Nederlands,
net als iedereen.
Niet alle moslims doen dat allemaal en dat is onverstandig. Er wordt nog altijd te
hard geklaagd, te snel naar de overheid gekeken en te veel gevit op de
Nederlandse samenleving. Het wordt hoog tijd dat moslims beseffen dat ‘de
Nederlandse samenleving’ niet de anderen zijn, maar dat zij daar zelf net zo goed
toe behoren.
Dat neemt niet weg dat er ook steeds meer moslims zijn voor wie dit allemaal
vanzelf spreekt. De ondertekenaars van het Marokkaans Manifest bijvoorbeeld,
een dagelijks groeiende groep Nederlandse Marokkanen die allang hun plaats
gevonden heeft in dit land, die niet op hun verplichtingen gewezen hoeven
worden en die niets meer of minder willen dan fatsoenlijk behandeld worden.
Maar het zijn juist deze moslims die de laatste tijd in de verdrukking komen.
Zeker na de moord van Van Gogh zit de islam in de hoek waar de klappen vallen.
Moslims moeten zich verantwoorden voor alles wat elke willekeurige Marokkaan
of Turk verkeerd doet. Elke overtreding van de wet wordt herleid tot de islam en
dus is elke gelovige medeschuldig. Ironisch genoeg zijn het juist de gematigde
moslims die daarvan de dupe worden. Zij worden gemangeld tussen niet-moslims
en extremistische geloofsgenoten. Ze worden opgedreven in de richting van
extremisten. Zelfs de spreekwoordelijke ‘gezellige moslim die ook wel eens
andijviestamppot eet’, ooit zo populair bij zijn autochtone buren, laat zijn baard
staan en mijdt het straatfeest. Niet uit vrije keus, maar omdat diezelfde buren hem
niet meer zo hartelijk groeten sinds 2 november 2004. “Zie je wel,” zeggen zijn
buren tegen elkaar, “uiteindelijk zijn het allemaal fanatici. Aanpassen ho maar.”
“Zie je wel,” zeggen extremistische moslims tegen hem, “als het erop aankomt
zijn ze allemaal tegen ons. Wij zijn je enige redding.”
Het is verontrustend te zien dat prominente moslims zoals bijvoorbeeld Rabbae en
Benzakour hun identiteit nooit hebben gedefinieerd als Marokkaans. Juist niet. Zij
zijn succesvolle Nederlanders En dat ze in het klimaat van nu zich genoodzaakt
voelen dat wel te doen, is veelbetekenend.
Nederlandse moslims moeten laveren tussen assimilatie en radicalisering.
Wonderbaarlijk eigenlijk dat er zoveel moslims in Nederland zijn die niet op de
klippen lopen, maar zonder ophef hun werk doen, hun leven leiden, hun geloof
belijden. Maar de druk neemt toe, van beide kanten. Wat moet er gebeuren?
Eerst moslims zelf. Zij moeten – voorzover ze dat nog niet zijn – volwaardige
Nederlandse burgers worden. Besef dat je zelf verantwoordelijk bent voor je
succes. Stel je niet op als een buitenstaander. Zeur niet over Nederlandse vrouwen
die er te bloot bijlopen. Neem deel aan de civil society: word bestuurlid van een
vereniging, ga in de politiek, zorg dat je gehoord wordt in de media.
Dan de niet-moslims. Buitenlandse journalisten kijken verbijsterd toe hoe het
tolerante Nederland zich druk maakt over elke hoofddoek, djellaba en nieuwe
moskee. Schei uit met die aanstellerij. Over alles mag gediscussieerd worden,
maar laten we iedereen wat ruimte gunnen. De Nederlandse geschiedenis is het
thema van de Boekenweek van dit jaar. Laten we ons daar allemaal eens in
verdiepen. Dan zullen we zien dat de Nederlandse geschiedenis er een is van
immigratie, van verschillende bevolkingsgroepen die altijd een manier vonden om
samen te leven. Laten we die geschiedenis in ere houden. Wie hier woont, moet
niet gedwongen worden door de hoepel van minister Verdonk te springen om
geheel geassimileerd de grond te raken. Wel moet hij zich aan de regels houden
en zijn eigen verantwoordelijkheid erkennen. Dat is het verschil tussen een
Nederlandse islam en een Nederlandse moslim.
Ahmed Marcouch
Unie van Marokkaanse Moskeeën Amsterdam en Omstreken
Ahmed Marcouch
Stelt u zich eens voor: een imam die Marokkaanse jongeren toespreekt in een
coffeeshop, omdat dat de enige plaats is waar die jongeren nog worden
toegelaten. Of: een islam zonder vrouwen die een hoofddoek dragen. Of
misschien: een moskee die slechts een geruststellend, ingeburgerd gebeier laat
horen. Is dat misschien wat mensen bedoelen als ze pleiten voor een ‘Nederlandse
islam’?
De aanslagen van 11 september in de VS en die van 11 maart in Spanje en de
moord op Van Gogh hebben de islam een slechte reputatie bezorgd. Zeker in
Nederland: terwijl Spanjaarden na de bommen in Madrid nauwelijks negatiever
over moslims zijn gaan denken, is de koers van de islam op de Nederlandse
meningenmarkt gekelderd. De islam wordt gezien als moeilijk verenigbaar met de
Nederlandse samenleving. Vandaar het pleidooi voor een Nederlandse versie van
de islam. Maar wie dat pleidooi steunt, begrijpt niets van de islam. Je gaat niet in
een koffiehuis om de tafel zitten om een Nederlandse islam te ontwerpen. De
islam is niet Nederlands, de islam is een religie die zich niet aan nationale grenzen
stoort.
De ‘Nederlandse islam’ is dan ook een versluierende term. Wat de voorstanders
daarvan eigenlijk bedoelen is: creëer een islam waar we in Nederland geen last
van hebben. En pas op, want we hebben hier al snel ergens last van. Dus beter
nog: verzin een islam waar we niets van hoeven merken. Een gedomesticeerde
islam, gezellig als een Brabantse koffietafel, pittoresk als een kerktoren tussen de
weilanden.
Maar zo werkt het niet in een godsdienst. Moslims schudden hun geloof niet af
zoals politici hun ideologische veren. Voor ons is er maar één islam en dat is dé
islam. Dat is ons geloof en dat blijft ons geloof. Dat geldt voor het overgrote deel
van de Marokkaanse Nederlanders en voor vele andere inwoners van Nederland.
Moeten niet-moslims daarvan schrikken? Welnee. De hoop op het ontstaan van
een Nederlandse islam mag dan vergeefs zijn, er zijn wel degelijk Nederlandse
moslims. Dat zijn moslims van uiteenlopende etnische afkomst die in Nederland
wonen en werken en die Nederland als hun thuis zien. En die er niet over peinzen
om van hun geloof te vallen. de islam is geen cultuur maar een religie die berust
op universele principes. Zo geloven moslims in een god en hebben een aantal
verplichtingen zoals het bidden, vasten en het betalen van de Zakat (vorm van
belasting). Deze verplichtingen en het geloof in God zij overal hetzelfde. De islam
is een universele godsdienst. In de interpretatie van de koran en de tradities van de
profeet (de hadith) kunnen geleerden het met elkaar oneens zijn; mede daardoor
bestaan er verschillende stromingen. De cultuur is echter niet universeel. De
moslims in Indonesie hebben bijvoorbeeld de cultuur van dat land aangenomen.
Zij verschillen cultureel van de moslims in Marokko, religieus niet. Zo is het dus
denkbaar dat we in Nederland moslims hebben die in Nederland gecultiveerd zijn.
Dat betekent niet dat je anders moet geloven of anders moet vasten.
Mag de samenleving eisen stellen aan die Nederlandse moslims? Natuurlijk. Ze
moeten zich aan de wetten houden, net als iedereen. Ze zijn zelf verantwoordelijk
voor hun eigen leven, net als iedereen. En als ze slim zijn, leren ze Nederlands,
net als iedereen.
Niet alle moslims doen dat allemaal en dat is onverstandig. Er wordt nog altijd te
hard geklaagd, te snel naar de overheid gekeken en te veel gevit op de
Nederlandse samenleving. Het wordt hoog tijd dat moslims beseffen dat ‘de
Nederlandse samenleving’ niet de anderen zijn, maar dat zij daar zelf net zo goed
toe behoren.
Dat neemt niet weg dat er ook steeds meer moslims zijn voor wie dit allemaal
vanzelf spreekt. De ondertekenaars van het Marokkaans Manifest bijvoorbeeld,
een dagelijks groeiende groep Nederlandse Marokkanen die allang hun plaats
gevonden heeft in dit land, die niet op hun verplichtingen gewezen hoeven
worden en die niets meer of minder willen dan fatsoenlijk behandeld worden.
Maar het zijn juist deze moslims die de laatste tijd in de verdrukking komen.
Zeker na de moord van Van Gogh zit de islam in de hoek waar de klappen vallen.
Moslims moeten zich verantwoorden voor alles wat elke willekeurige Marokkaan
of Turk verkeerd doet. Elke overtreding van de wet wordt herleid tot de islam en
dus is elke gelovige medeschuldig. Ironisch genoeg zijn het juist de gematigde
moslims die daarvan de dupe worden. Zij worden gemangeld tussen niet-moslims
en extremistische geloofsgenoten. Ze worden opgedreven in de richting van
extremisten. Zelfs de spreekwoordelijke ‘gezellige moslim die ook wel eens
andijviestamppot eet’, ooit zo populair bij zijn autochtone buren, laat zijn baard
staan en mijdt het straatfeest. Niet uit vrije keus, maar omdat diezelfde buren hem
niet meer zo hartelijk groeten sinds 2 november 2004. “Zie je wel,” zeggen zijn
buren tegen elkaar, “uiteindelijk zijn het allemaal fanatici. Aanpassen ho maar.”
“Zie je wel,” zeggen extremistische moslims tegen hem, “als het erop aankomt
zijn ze allemaal tegen ons. Wij zijn je enige redding.”
Het is verontrustend te zien dat prominente moslims zoals bijvoorbeeld Rabbae en
Benzakour hun identiteit nooit hebben gedefinieerd als Marokkaans. Juist niet. Zij
zijn succesvolle Nederlanders En dat ze in het klimaat van nu zich genoodzaakt
voelen dat wel te doen, is veelbetekenend.
Nederlandse moslims moeten laveren tussen assimilatie en radicalisering.
Wonderbaarlijk eigenlijk dat er zoveel moslims in Nederland zijn die niet op de
klippen lopen, maar zonder ophef hun werk doen, hun leven leiden, hun geloof
belijden. Maar de druk neemt toe, van beide kanten. Wat moet er gebeuren?
Eerst moslims zelf. Zij moeten – voorzover ze dat nog niet zijn – volwaardige
Nederlandse burgers worden. Besef dat je zelf verantwoordelijk bent voor je
succes. Stel je niet op als een buitenstaander. Zeur niet over Nederlandse vrouwen
die er te bloot bijlopen. Neem deel aan de civil society: word bestuurlid van een
vereniging, ga in de politiek, zorg dat je gehoord wordt in de media.
Dan de niet-moslims. Buitenlandse journalisten kijken verbijsterd toe hoe het
tolerante Nederland zich druk maakt over elke hoofddoek, djellaba en nieuwe
moskee. Schei uit met die aanstellerij. Over alles mag gediscussieerd worden,
maar laten we iedereen wat ruimte gunnen. De Nederlandse geschiedenis is het
thema van de Boekenweek van dit jaar. Laten we ons daar allemaal eens in
verdiepen. Dan zullen we zien dat de Nederlandse geschiedenis er een is van
immigratie, van verschillende bevolkingsgroepen die altijd een manier vonden om
samen te leven. Laten we die geschiedenis in ere houden. Wie hier woont, moet
niet gedwongen worden door de hoepel van minister Verdonk te springen om
geheel geassimileerd de grond te raken. Wel moet hij zich aan de regels houden
en zijn eigen verantwoordelijkheid erkennen. Dat is het verschil tussen een
Nederlandse islam en een Nederlandse moslim.
Ahmed Marcouch
Unie van Marokkaanse Moskeeën Amsterdam en Omstreken
Ahmed Marcouch Stelt u zich eens voor: een imam die Marokkaanse jongeren toespreekt in een
coffeeshop, omdat dat de enige plaats is waar die jongeren nog worden
toegelaten. Of: een islam zonder vrouwen die een hoofddoek dragen. Of
misschien: een moskee die slechts een geruststellend, ingeburgerd gebeier laat
horen. Is dat misschien wat mensen bedoelen als ze pleiten voor een ‘Nederlandse
islam’?
De aanslagen van 11 september in de VS en die van 11 maart in Spanje en de
moord op Van Gogh hebben de islam een slechte reputatie bezorgd. Zeker in
Nederland: terwijl Spanjaarden na de bommen in Madrid nauwelijks negatiever
over moslims zijn gaan denken, is de koers van de islam op de Nederlandse
meningenmarkt gekelderd. De islam wordt gezien als moeilijk verenigbaar met de
Nederlandse samenleving. Vandaar het pleidooi voor een Nederlandse versie van
de islam. Maar wie dat pleidooi steunt, begrijpt niets van de islam. Je gaat niet in
een koffiehuis om de tafel zitten om een Nederlandse islam te ontwerpen. De
islam is niet Nederlands, de islam is een religie die zich niet aan nationale grenzen
stoort.
De ‘Nederlandse islam’ is dan ook een versluierende term. Wat de voorstanders
daarvan eigenlijk bedoelen is: creëer een islam waar we in Nederland geen last
van hebben. En pas op, want we hebben hier al snel ergens last van. Dus beter
nog: verzin een islam waar we niets van hoeven merken. Een gedomesticeerde
islam, gezellig als een Brabantse koffietafel, pittoresk als een kerktoren tussen de
weilanden.
Maar zo werkt het niet in een godsdienst. Moslims schudden hun geloof niet af
zoals politici hun ideologische veren. Voor ons is er maar één islam en dat is dé
islam. Dat is ons geloof en dat blijft ons geloof. Dat geldt voor het overgrote deel
van de Marokkaanse Nederlanders en voor vele andere inwoners van Nederland.
Moeten niet-moslims daarvan schrikken? Welnee. De hoop op het ontstaan van
een Nederlandse islam mag dan vergeefs zijn, er zijn wel degelijk Nederlandse
moslims. Dat zijn moslims van uiteenlopende etnische afkomst die in Nederland
wonen en werken en die Nederland als hun thuis zien. En die er niet over peinzen
om van hun geloof te vallen. de islam is geen cultuur maar een religie die berust
op universele principes. Zo geloven moslims in een god en hebben een aantal
verplichtingen zoals het bidden, vasten en het betalen van de Zakat (vorm van
belasting). Deze verplichtingen en het geloof in God zij overal hetzelfde. De islam
is een universele godsdienst. In de interpretatie van de koran en de tradities van de
profeet (de hadith) kunnen geleerden het met elkaar oneens zijn; mede daardoor
bestaan er verschillende stromingen. De cultuur is echter niet universeel. De
moslims in Indonesie hebben bijvoorbeeld de cultuur van dat land aangenomen.
Zij verschillen cultureel van de moslims in Marokko, religieus niet. Zo is het dus
denkbaar dat we in Nederland moslims hebben die in Nederland gecultiveerd zijn.
Dat betekent niet dat je anders moet geloven of anders moet vasten.
Mag de samenleving eisen stellen aan die Nederlandse moslims? Natuurlijk. Ze
moeten zich aan de wetten houden, net als iedereen. Ze zijn zelf verantwoordelijk
voor hun eigen leven, net als iedereen. En als ze slim zijn, leren ze Nederlands,
net als iedereen.
Niet alle moslims doen dat allemaal en dat is onverstandig. Er wordt nog altijd te
hard geklaagd, te snel naar de overheid gekeken en te veel gevit op de
Nederlandse samenleving. Het wordt hoog tijd dat moslims beseffen dat ‘de
Nederlandse samenleving’ niet de anderen zijn, maar dat zij daar zelf net zo goed
toe behoren.
Dat neemt niet weg dat er ook steeds meer moslims zijn voor wie dit allemaal
vanzelf spreekt. De ondertekenaars van het Marokkaans Manifest bijvoorbeeld,
een dagelijks groeiende groep Nederlandse Marokkanen die allang hun plaats
gevonden heeft in dit land, die niet op hun verplichtingen gewezen hoeven
worden en die niets meer of minder willen dan fatsoenlijk behandeld worden.
Maar het zijn juist deze moslims die de laatste tijd in de verdrukking komen.
Zeker na de moord van Van Gogh zit de islam in de hoek waar de klappen vallen.
Moslims moeten zich verantwoorden voor alles wat elke willekeurige Marokkaan
of Turk verkeerd doet. Elke overtreding van de wet wordt herleid tot de islam en
dus is elke gelovige medeschuldig. Ironisch genoeg zijn het juist de gematigde
moslims die daarvan de dupe worden. Zij worden gemangeld tussen niet-moslims
en extremistische geloofsgenoten. Ze worden opgedreven in de richting van
extremisten. Zelfs de spreekwoordelijke ‘gezellige moslim die ook wel eens
andijviestamppot eet’, ooit zo populair bij zijn autochtone buren, laat zijn baard
staan en mijdt het straatfeest. Niet uit vrije keus, maar omdat diezelfde buren hem
niet meer zo hartelijk groeten sinds 2 november 2004. “Zie je wel,” zeggen zijn
buren tegen elkaar, “uiteindelijk zijn het allemaal fanatici. Aanpassen ho maar.”
“Zie je wel,” zeggen extremistische moslims tegen hem, “als het erop aankomt
zijn ze allemaal tegen ons. Wij zijn je enige redding.”
Het is verontrustend te zien dat prominente moslims zoals bijvoorbeeld Rabbae en
Benzakour hun identiteit nooit hebben gedefinieerd als Marokkaans. Juist niet. Zij
zijn succesvolle Nederlanders En dat ze in het klimaat van nu zich genoodzaakt
voelen dat wel te doen, is veelbetekenend.
Nederlandse moslims moeten laveren tussen assimilatie en radicalisering.
Wonderbaarlijk eigenlijk dat er zoveel moslims in Nederland zijn die niet op de
klippen lopen, maar zonder ophef hun werk doen, hun leven leiden, hun geloof
belijden. Maar de druk neemt toe, van beide kanten. Wat moet er gebeuren?
Eerst moslims zelf. Zij moeten – voorzover ze dat nog niet zijn – volwaardige
Nederlandse burgers worden. Besef dat je zelf verantwoordelijk bent voor je
succes. Stel je niet op als een buitenstaander. Zeur niet over Nederlandse vrouwen
die er te bloot bijlopen. Neem deel aan de civil society: word bestuurlid van een
vereniging, ga in de politiek, zorg dat je gehoord wordt in de media.
Dan de niet-moslims. Buitenlandse journalisten kijken verbijsterd toe hoe het
tolerante Nederland zich druk maakt over elke hoofddoek, djellaba en nieuwe
moskee. Schei uit met die aanstellerij. Over alles mag gediscussieerd worden,
maar laten we iedereen wat ruimte gunnen. De Nederlandse geschiedenis is het
thema van de Boekenweek van dit jaar. Laten we ons daar allemaal eens in
verdiepen. Dan zullen we zien dat de Nederlandse geschiedenis er een is van
immigratie, van verschillende bevolkingsgroepen die altijd een manier vonden om
samen te leven. Laten we die geschiedenis in ere houden. Wie hier woont, moet
niet gedwongen worden door de hoepel van minister Verdonk te springen om
geheel geassimileerd de grond te raken. Wel moet hij zich aan de regels houden
en zijn eigen verantwoordelijkheid erkennen. Dat is het verschil tussen een
Nederlandse islam en een Nederlandse moslim.
Ahmed Marcouch
Unie van Marokkaanse Moskeeën Amsterdam en Omstreken