Marsipulami
22-03-05, 14:18
Duisburg krijgt grootste Duitse moskee
Kerkredactie
DUISBURG - In de oude arbeidersbuurt Duisburg-Marxloh komt, aldus de opdrachtgevers, de grootste moskee van Duitsland te staan. Het gebouw zal onderdak bieden aan de Turks-islamitische gemeente en aan een ontmoetingscentrum.
Vanwege dit centrum steunen de Europese Unie en de deelstaat Nordrhein-Westfalen de bouw met ruim 3 miljoen euro, zo meldt de Duitse islamspecialist Hans-Peter Raddatz in een persbericht. Dinsdag zou de eerste spade de grond ingaan. Behalve vertegenwoordigers van de stad Duisburg en kerkelijke prominenten zou ook de minister-president, Peer Steinbrück (SPD), hierbij aanwezig zijn.
Twintig jaar lang kwamen de leden van de Diyanet-Turks-islamitische cultuurvereniging samen in een voormalige mijnwerkerskantine in Duisburg-Marxloh. Deze is inmiddels afgebroken, en op de plaats daarvan komt de nieuwe moskee. Elke vrijdag luisteren meer dan 1000 moslims naar de preek, aldus de voorzitter van de vereniging, Mehmet Özay. Op feestdagen komen er volgens hem wel meer dan 2000 mensen. „In de oude kantine werd het dan te krap.”
Volgens schattingen van het Centrum voor Turkijestudies in Essen telt Duitsland op dit moment zo’n 2400 moskeegemeenschappen. Enkele tientallen moskeeën zijn door hun koepel en minaret al van verre te herkennen. Sinds de jaren negentig geldt de moskee in het stadsdeel Jungbusch in Mannheim als de grootste van het land. De nieuwe moskee in Duisburg wordt in oriëntaalse stijl gebouwd, met een zilveren koepel. „De mensen die hier al veertig jaar wonen en al die tijd geen koepel hebben gezien, willen weer een koepel”, verklaart Özay de keuze voor de klassiek-Turkse bouwstijl. De minaret wordt zo’n 34 meter hoog.
In Duisburg-Marxloh wonen veel immigranten, vooral uit Turkije. Turkse rijscholen en winkeltjes bepalen in sommige straten het beeld. Alleen al in dit stadsdeel bevinden zich tien islamitische gebedsplaatsen, in heel Duisburg meer dan veertig. De meeste moskeeën zijn van buitenaf echter niet als zodanig te herkennen. Om tegemoet te komen aan de bezorgdheid van omwonenden hebben de Turkse cultuurvereniging en de ontwikkelingsmaatschappij Duisburg vanaf het begin opening van zaken gegeven, aldus Eurient.
Omdat het ontmoetingscentrum gesubsidieerd wordt, is een adviescommissie ingesteld. Deze dient „de dialoog tussen de culturen en religies te bevorderen.” De protestantse voorganger Ernst Raunig van de naburige Kreuzeskirche, die ook deel uitmaakt van de commissie, prijst de samenwerking met de moskeevereniging. Hij roemt het persoonlijke contact en de intensieve correspondentie.
Ook Özay is zeer te spreken over het contact met de omgeving. Schoolklassen en groepen kwamen in de vroegere moskee vaak op bezoek. „Wij waren ook vaak in de kerk, als daar een programma liep en wij uitgenodigd werden.” Hans-Peter Raddatz is gepromoveerd oriëntalist en werkte vele jaren in het Midden-Oosten voor internationale banken. De laatste jaren is hij vooral actief als publicist. Regelmatig verschijnen artikelen van hem in het dagblad Die Welt en uitgeverij Herbig brengt zijn boeken op de markt. In zijn laatste pennenvrucht ”Die türkische Gefahr?” (Het Turkse gevaar?) wijst hij het EU-lidmaatschap van Turkije van de hand.
© Reformatorisch Dagblad
Kerkredactie
DUISBURG - In de oude arbeidersbuurt Duisburg-Marxloh komt, aldus de opdrachtgevers, de grootste moskee van Duitsland te staan. Het gebouw zal onderdak bieden aan de Turks-islamitische gemeente en aan een ontmoetingscentrum.
Vanwege dit centrum steunen de Europese Unie en de deelstaat Nordrhein-Westfalen de bouw met ruim 3 miljoen euro, zo meldt de Duitse islamspecialist Hans-Peter Raddatz in een persbericht. Dinsdag zou de eerste spade de grond ingaan. Behalve vertegenwoordigers van de stad Duisburg en kerkelijke prominenten zou ook de minister-president, Peer Steinbrück (SPD), hierbij aanwezig zijn.
Twintig jaar lang kwamen de leden van de Diyanet-Turks-islamitische cultuurvereniging samen in een voormalige mijnwerkerskantine in Duisburg-Marxloh. Deze is inmiddels afgebroken, en op de plaats daarvan komt de nieuwe moskee. Elke vrijdag luisteren meer dan 1000 moslims naar de preek, aldus de voorzitter van de vereniging, Mehmet Özay. Op feestdagen komen er volgens hem wel meer dan 2000 mensen. „In de oude kantine werd het dan te krap.”
Volgens schattingen van het Centrum voor Turkijestudies in Essen telt Duitsland op dit moment zo’n 2400 moskeegemeenschappen. Enkele tientallen moskeeën zijn door hun koepel en minaret al van verre te herkennen. Sinds de jaren negentig geldt de moskee in het stadsdeel Jungbusch in Mannheim als de grootste van het land. De nieuwe moskee in Duisburg wordt in oriëntaalse stijl gebouwd, met een zilveren koepel. „De mensen die hier al veertig jaar wonen en al die tijd geen koepel hebben gezien, willen weer een koepel”, verklaart Özay de keuze voor de klassiek-Turkse bouwstijl. De minaret wordt zo’n 34 meter hoog.
In Duisburg-Marxloh wonen veel immigranten, vooral uit Turkije. Turkse rijscholen en winkeltjes bepalen in sommige straten het beeld. Alleen al in dit stadsdeel bevinden zich tien islamitische gebedsplaatsen, in heel Duisburg meer dan veertig. De meeste moskeeën zijn van buitenaf echter niet als zodanig te herkennen. Om tegemoet te komen aan de bezorgdheid van omwonenden hebben de Turkse cultuurvereniging en de ontwikkelingsmaatschappij Duisburg vanaf het begin opening van zaken gegeven, aldus Eurient.
Omdat het ontmoetingscentrum gesubsidieerd wordt, is een adviescommissie ingesteld. Deze dient „de dialoog tussen de culturen en religies te bevorderen.” De protestantse voorganger Ernst Raunig van de naburige Kreuzeskirche, die ook deel uitmaakt van de commissie, prijst de samenwerking met de moskeevereniging. Hij roemt het persoonlijke contact en de intensieve correspondentie.
Ook Özay is zeer te spreken over het contact met de omgeving. Schoolklassen en groepen kwamen in de vroegere moskee vaak op bezoek. „Wij waren ook vaak in de kerk, als daar een programma liep en wij uitgenodigd werden.” Hans-Peter Raddatz is gepromoveerd oriëntalist en werkte vele jaren in het Midden-Oosten voor internationale banken. De laatste jaren is hij vooral actief als publicist. Regelmatig verschijnen artikelen van hem in het dagblad Die Welt en uitgeverij Herbig brengt zijn boeken op de markt. In zijn laatste pennenvrucht ”Die türkische Gefahr?” (Het Turkse gevaar?) wijst hij het EU-lidmaatschap van Turkije van de hand.
© Reformatorisch Dagblad