~Panthera~
30-03-05, 19:38
'Premier Sharon zal moeten wijken voor Gods wil'
Er komt geen referendum over de ontruiming van nederzettingen, de regering-Sharon heeft gisteren ook het begrotingsdebat overleefd. De kolonisten rekenen op Gods hulp.
Door onze correspondent Oscar Garschagen
NEVE DEKALIM, 30 MAART. Bussen met gepantserd glas rijden af en aan bij de scholen in Neve Dekalim. Timmerlieden arriveren op de bouwplaatsen, waar nieuwe bungalows verrijzen. Thaise arbeiders rijden naar hun werk in de groente- en bloemenkassen, die omringd zijn met hoge hekken en rollen prikkeldraad.
Op het oog gaat alles zijn dagelijkse gangetje in 'de hoofdstad' van de Israëlische nederzettingen in de Gazastrook. Het hoogtonige ochtendgebed in de moskee van het naburige, Palestijnse Khan Yunis waaiert over de nederzetting. ,,Stilte voor de storm. We hebben gisteren de strijd in de politieke arena verloren. We hebben verloren van Sharon, een dictator zoals Stalin. Er komt geen referendum [over de ontruiming van de nederzettingen]. Maar wij zullen met de steun van God en tienduizenden joden die ons komen helpen, de strijd hier om ons Land van Israël winnen'', zegt Benny Cohen, inwoner van Neve Dekalim, lid van het centraal comité van Likud. Anita Tucker, die al 35 jaar in Gush Katif (de verzamelnaam van de nederzettingen) woont, valt hem bij. ,,Wij hebben hier al zoveel wonderen meegemaakt. We hebben de Arabische terreur en de mortieren overleefd. Dat is Gods werk, en ik weet zeker dat hij ons in deze zeer moeilijke tijd zal bijstaan. Wij blijven hier. Dat is Gods wil en daar zal Sharon voor moeten wijken.''
Of de niet-religieuze Sharon, bijgenaamd ,,de bulldozer'' zich door God laat tegenhouden, is een vraag die je in Gush Katif niet moet stellen. Vanaf de dag dat hij in december 2003 tijdens een conferentie in Herzliya-Pituach aankondigde dat de bijna 9.000, overwegend orthodoxe kolonisten de Gazastrook moeten verlaten, is iedere politieke list toegepast om de premier ten val te brengen. Er zijn coups beraamd, valkuilen gegraven, er is al vaak heftig en grof geprotesteerd. ,,Sharon! Rabin wacht op je'', is een van de teksten op posters. Fijnzinnigheid in het publieke discours is geen opvallende Israëlische karaktertrek. Sharon knikkerde protesterende ministers uit zijn regering, schoof de nationalistisch-zionistische partijen aan de kant en negeerde met behulp van een van zijn weinige vrienden, Shimon Peres van de Arbeidspartij, de intriges van Likud-ministers Netanyahu en Shalom. Met miljoenen dollars kocht hij de steun van de ultra-orthodoxe oppositie en met ministersposten verwierf hij de hulp van de Arbeidspartij.
De intensieve samenwerking tussen de machtige kolonistenbeweging en het overgrote deel van het gespleten Likud leidde daarom niet tot de ondergang van het Gazaplan en Sharon. 20 juli is het D-Day. Of zoals Akiva Eldar, auteur van het boek Kolonisten: Zionistische patriotten of obstakels naar vrede? de situatie ziet: ,,De joodse, democratische staat Israël heeft de strijd gewonnen van het Koninkrijk der Kolonisten.''
,,Wij zijn niet uit op een gewelddadige confrontatie, maar Sharon stevent af op een burgeroorlog. Niemand moet verbaasd zijn als er doden vallen, als er weer een politieke moord wordt gepleegd. De stemming in het land is explosief'', denken Cohen en Tucker. De kolonistenbeweging zegt ,,grote acties in alle uithoeken van Israël'' voor te bereiden. Of dit een vorm van wensdenken is, staat te bezien. Uit peilingen blijkt dat de meerderheid van de Israëliërs vindt dat de kolonisten niets te zoeken hebben in het verdoemde Gaza en Sharon steunt. En hoewel in Tel Aviv de WK-wedstrijden Israël-Ierland (1-1) en Israël-Frankrijk de gemoederen meer bezighouden, is het een feit dat de orthodoxe zionisten in de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever gedreven actievoerders met een bijbelse missie zijn. Onder hen bevinden zich 200 jongeren, die volgens de Israëlische veiligheidsdienst gewelddadige plannen beramen, zoals aanvallen op islamitische heilige plaatsen in navolging van Baruch Goldstein die in 1994 in Hebron 29 Palestijnen doodschoot.
In Gush Katif wordt iedere suggestie dat men zich met geweld zal verzetten van de hand gewezen. ,,Als wij moeten vertrekken dan zullen wij achter onze rabbijnen, die de Torahrollen dragen, in stoeten ons land verlaten. Het zal een demonstratie zijn. We zullen laten zien hoe joden joden verdrijven. Degene die geweld gebruikt is Sharon'', aldus Rachel Saperstein in Neve Dekalim. Voorafgaande aan 'De Dag' zullen er demonstraties worden gehouden, procedures bij de Hoge Raad worden gevoerd en acties onder soldaten, reservisten en politieagenten worden georganiseerd om hen te bewegen dienstopdrachten te weigeren.
Leger en politie bereiden intussen een grootschalige operatie voor, die waarschijnlijk gepaard gaat met een militaire herbezetting van de Gazastrook, waarbij tienduizenden soldaten en agenten betrokken zullen zijn. In Neve Dekalim gaan de prijzen van de schaarse appartementen snel omhoog. Ronnie Bakrit vraagt 3.000 dollar per maand voor een tweekamerflatje en krijgt dat geld ook van de Amerikaanse netwerken en kabelstations. Het huis van de enkeling die vrijwillig is vertrokken, is inmiddels overgenomen door orthodoxe actievoerders, die zich hier willen verschansen. Het aftellen is begonnen.
Terroristen dus. :corcky:
Er komt geen referendum over de ontruiming van nederzettingen, de regering-Sharon heeft gisteren ook het begrotingsdebat overleefd. De kolonisten rekenen op Gods hulp.
Door onze correspondent Oscar Garschagen
NEVE DEKALIM, 30 MAART. Bussen met gepantserd glas rijden af en aan bij de scholen in Neve Dekalim. Timmerlieden arriveren op de bouwplaatsen, waar nieuwe bungalows verrijzen. Thaise arbeiders rijden naar hun werk in de groente- en bloemenkassen, die omringd zijn met hoge hekken en rollen prikkeldraad.
Op het oog gaat alles zijn dagelijkse gangetje in 'de hoofdstad' van de Israëlische nederzettingen in de Gazastrook. Het hoogtonige ochtendgebed in de moskee van het naburige, Palestijnse Khan Yunis waaiert over de nederzetting. ,,Stilte voor de storm. We hebben gisteren de strijd in de politieke arena verloren. We hebben verloren van Sharon, een dictator zoals Stalin. Er komt geen referendum [over de ontruiming van de nederzettingen]. Maar wij zullen met de steun van God en tienduizenden joden die ons komen helpen, de strijd hier om ons Land van Israël winnen'', zegt Benny Cohen, inwoner van Neve Dekalim, lid van het centraal comité van Likud. Anita Tucker, die al 35 jaar in Gush Katif (de verzamelnaam van de nederzettingen) woont, valt hem bij. ,,Wij hebben hier al zoveel wonderen meegemaakt. We hebben de Arabische terreur en de mortieren overleefd. Dat is Gods werk, en ik weet zeker dat hij ons in deze zeer moeilijke tijd zal bijstaan. Wij blijven hier. Dat is Gods wil en daar zal Sharon voor moeten wijken.''
Of de niet-religieuze Sharon, bijgenaamd ,,de bulldozer'' zich door God laat tegenhouden, is een vraag die je in Gush Katif niet moet stellen. Vanaf de dag dat hij in december 2003 tijdens een conferentie in Herzliya-Pituach aankondigde dat de bijna 9.000, overwegend orthodoxe kolonisten de Gazastrook moeten verlaten, is iedere politieke list toegepast om de premier ten val te brengen. Er zijn coups beraamd, valkuilen gegraven, er is al vaak heftig en grof geprotesteerd. ,,Sharon! Rabin wacht op je'', is een van de teksten op posters. Fijnzinnigheid in het publieke discours is geen opvallende Israëlische karaktertrek. Sharon knikkerde protesterende ministers uit zijn regering, schoof de nationalistisch-zionistische partijen aan de kant en negeerde met behulp van een van zijn weinige vrienden, Shimon Peres van de Arbeidspartij, de intriges van Likud-ministers Netanyahu en Shalom. Met miljoenen dollars kocht hij de steun van de ultra-orthodoxe oppositie en met ministersposten verwierf hij de hulp van de Arbeidspartij.
De intensieve samenwerking tussen de machtige kolonistenbeweging en het overgrote deel van het gespleten Likud leidde daarom niet tot de ondergang van het Gazaplan en Sharon. 20 juli is het D-Day. Of zoals Akiva Eldar, auteur van het boek Kolonisten: Zionistische patriotten of obstakels naar vrede? de situatie ziet: ,,De joodse, democratische staat Israël heeft de strijd gewonnen van het Koninkrijk der Kolonisten.''
,,Wij zijn niet uit op een gewelddadige confrontatie, maar Sharon stevent af op een burgeroorlog. Niemand moet verbaasd zijn als er doden vallen, als er weer een politieke moord wordt gepleegd. De stemming in het land is explosief'', denken Cohen en Tucker. De kolonistenbeweging zegt ,,grote acties in alle uithoeken van Israël'' voor te bereiden. Of dit een vorm van wensdenken is, staat te bezien. Uit peilingen blijkt dat de meerderheid van de Israëliërs vindt dat de kolonisten niets te zoeken hebben in het verdoemde Gaza en Sharon steunt. En hoewel in Tel Aviv de WK-wedstrijden Israël-Ierland (1-1) en Israël-Frankrijk de gemoederen meer bezighouden, is het een feit dat de orthodoxe zionisten in de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever gedreven actievoerders met een bijbelse missie zijn. Onder hen bevinden zich 200 jongeren, die volgens de Israëlische veiligheidsdienst gewelddadige plannen beramen, zoals aanvallen op islamitische heilige plaatsen in navolging van Baruch Goldstein die in 1994 in Hebron 29 Palestijnen doodschoot.
In Gush Katif wordt iedere suggestie dat men zich met geweld zal verzetten van de hand gewezen. ,,Als wij moeten vertrekken dan zullen wij achter onze rabbijnen, die de Torahrollen dragen, in stoeten ons land verlaten. Het zal een demonstratie zijn. We zullen laten zien hoe joden joden verdrijven. Degene die geweld gebruikt is Sharon'', aldus Rachel Saperstein in Neve Dekalim. Voorafgaande aan 'De Dag' zullen er demonstraties worden gehouden, procedures bij de Hoge Raad worden gevoerd en acties onder soldaten, reservisten en politieagenten worden georganiseerd om hen te bewegen dienstopdrachten te weigeren.
Leger en politie bereiden intussen een grootschalige operatie voor, die waarschijnlijk gepaard gaat met een militaire herbezetting van de Gazastrook, waarbij tienduizenden soldaten en agenten betrokken zullen zijn. In Neve Dekalim gaan de prijzen van de schaarse appartementen snel omhoog. Ronnie Bakrit vraagt 3.000 dollar per maand voor een tweekamerflatje en krijgt dat geld ook van de Amerikaanse netwerken en kabelstations. Het huis van de enkeling die vrijwillig is vertrokken, is inmiddels overgenomen door orthodoxe actievoerders, die zich hier willen verschansen. Het aftellen is begonnen.
Terroristen dus. :corcky: