Julien
24-04-05, 21:41
De Bezinning van de Christenunie
Tot voor zeer kort beweerde ChristenUnieleider André Rouvoet dat zijn 'strijd' zich „eerder richt tegen de dogmatisch seculiere humanisten dan tegen moslims". Als ik Trouw van gisteren moet geloven lijkt bij zijn partij een snelle wisseling van doelwitten plaats te vinden. De positie van moslims in de samenleving verdeelt de Christenunie en sommige leden vrezen dat de partij veel te meegaand is jegens de islam. Vreemd. Wat zou die abrupte omwenteling hebben gemotiveerd? Zou het debat dat het weekblad HP/De Tijd vorige maand organiseerde tussen Rouvoet en de directeur van Milli Górus, Haci Karacaer, roet in het oecumenische eten hebben gegooid?
Het is misschien speculeren, maar toch. Volgens het blad namen beide heren in stilte afscheid van elkaar terwijl bij aanvang van het debat hun kennismaking door uitbundigheid werd gekenmerkt. Haci Karacaer was op die dag voor zijn doen nogal provocerend en liet snel de behoedzaamheid varen waarin hij doorgaans zijn boodschap verpakt. Zo hamerde hij op de islamitische wortels van Europa en toen Rouvoet deze ontkende nam Karacaer geen blad meer voor de mond: „Natuurlijk heeft Europa islamitische wortels. Sterker nog: Europa heeft helemaal géén joods-christelijke wortels. Die hebben wij jullie gegeven." Tja.
Nog explosiever werd het onderwerpen van het confessionele onderwijs. Karacaer opperde dat christelijke scholen met in de grote steden een meerderheid aan moslimse leerlingen 'van kleur zouden moeten verschieten', dus islamitisch zouden moeten worden. Karacaer: „Maar André, als je wordt ingehaald door de feiten, door een demografische ontwikkeling, dan kun je als schoolbestuur je evangelische missie toch niet volhouden? (...) Ik durf nog te stellen dat de christelijke identiteit van die scholen geen ene moer voorstelt"
André, galant cavalier van artikel 23, moet zich een tros apen zijn geschrokken: Je bewijst je moslimbroeders alle diensten om hun scholen te kunnen stichten en ziedaar hoe ze van plan zijn je eigen scholen in te pikken. Misschien is ook Rouvoet van kleur verschoten toen hij de strategie van de directeur van Milli Górus eindelijk door had. Karacaer zit al jaren op de lijn van de Zwitserse prediker Tariq Ramadan: conflictvermijdend, aimabel, consensusgericht en tegen de zelfgekozen segregatie van moslims. Omdat hun heilige missie die tot doel heeft de islamisering van de westerse samenleving, zich niet verhoudt met het creëren van getto's zoals islamitische scholen (Ramadan is daar mordicus op tegen). Islamiseren doe je niet door je op te sluiten, maar door bestaande seculiere of christelijke strurtuur te gebruiken en deze op den deur 'van kleur te laten verschieten.' Maar misschien is Karacaer te hard van stapel gelopen en heeft te vroeg zijn masker afgedaan. Door nu al op de demografische factor in te spelen, de joods-christelijke wortels te annexeren, en naar de 'zwarte' confessionele scholen te loeren, heeft hij misschien de slapende Christelijke Unionisten bruusk wakker geschud.
Sylvain Ephimenco 12-4-2005
Tot voor zeer kort beweerde ChristenUnieleider André Rouvoet dat zijn 'strijd' zich „eerder richt tegen de dogmatisch seculiere humanisten dan tegen moslims". Als ik Trouw van gisteren moet geloven lijkt bij zijn partij een snelle wisseling van doelwitten plaats te vinden. De positie van moslims in de samenleving verdeelt de Christenunie en sommige leden vrezen dat de partij veel te meegaand is jegens de islam. Vreemd. Wat zou die abrupte omwenteling hebben gemotiveerd? Zou het debat dat het weekblad HP/De Tijd vorige maand organiseerde tussen Rouvoet en de directeur van Milli Górus, Haci Karacaer, roet in het oecumenische eten hebben gegooid?
Het is misschien speculeren, maar toch. Volgens het blad namen beide heren in stilte afscheid van elkaar terwijl bij aanvang van het debat hun kennismaking door uitbundigheid werd gekenmerkt. Haci Karacaer was op die dag voor zijn doen nogal provocerend en liet snel de behoedzaamheid varen waarin hij doorgaans zijn boodschap verpakt. Zo hamerde hij op de islamitische wortels van Europa en toen Rouvoet deze ontkende nam Karacaer geen blad meer voor de mond: „Natuurlijk heeft Europa islamitische wortels. Sterker nog: Europa heeft helemaal géén joods-christelijke wortels. Die hebben wij jullie gegeven." Tja.
Nog explosiever werd het onderwerpen van het confessionele onderwijs. Karacaer opperde dat christelijke scholen met in de grote steden een meerderheid aan moslimse leerlingen 'van kleur zouden moeten verschieten', dus islamitisch zouden moeten worden. Karacaer: „Maar André, als je wordt ingehaald door de feiten, door een demografische ontwikkeling, dan kun je als schoolbestuur je evangelische missie toch niet volhouden? (...) Ik durf nog te stellen dat de christelijke identiteit van die scholen geen ene moer voorstelt"
André, galant cavalier van artikel 23, moet zich een tros apen zijn geschrokken: Je bewijst je moslimbroeders alle diensten om hun scholen te kunnen stichten en ziedaar hoe ze van plan zijn je eigen scholen in te pikken. Misschien is ook Rouvoet van kleur verschoten toen hij de strategie van de directeur van Milli Górus eindelijk door had. Karacaer zit al jaren op de lijn van de Zwitserse prediker Tariq Ramadan: conflictvermijdend, aimabel, consensusgericht en tegen de zelfgekozen segregatie van moslims. Omdat hun heilige missie die tot doel heeft de islamisering van de westerse samenleving, zich niet verhoudt met het creëren van getto's zoals islamitische scholen (Ramadan is daar mordicus op tegen). Islamiseren doe je niet door je op te sluiten, maar door bestaande seculiere of christelijke strurtuur te gebruiken en deze op den deur 'van kleur te laten verschieten.' Maar misschien is Karacaer te hard van stapel gelopen en heeft te vroeg zijn masker afgedaan. Door nu al op de demografische factor in te spelen, de joods-christelijke wortels te annexeren, en naar de 'zwarte' confessionele scholen te loeren, heeft hij misschien de slapende Christelijke Unionisten bruusk wakker geschud.
Sylvain Ephimenco 12-4-2005