mark61
04-05-05, 18:57
Wie is toch die dappere hoornblazer die het Last Post signaal ten beste geeft tijdens de jaarlijkse dodenherdenking op de Waalsdorpervlakte? Een verbijsterende onthulling.Dodenherdenking: Waalsdorpervlakte
RTL4/5+YORIN, 19.50-20.10 UUR
Voorafgaand aan de twee minuten stilte tijdens de jaarlijkse Dodenherdenking geeft een hoornblazer op de Waalsdorpervlakte het `last post' signaal. Daarom zijn onze gedachten altijd eerst bij de hoornblazer alvorens onze gedachten uitgaan naar de gevallenen. Een hele verantwoordelijkheid rust op zijn schouders, want het mag niet mis gaan. De VPRO Gids sprak met de dappere hoornblazer, Kees ten Ham (52).
Doet u het al lang?
‘Ja, al vanaf 1974 en daarvoor, in de jaren zestig had ik het al een of twee keer eerder gedaan. Maar toen iemand van de Koninklijke Militaire Kapel het overnam is het een keer misgegaan. Er werd vals geblazen. Daarna, in 1974 dus, hebben ze mij weer gevraagd en heb ik het op band opgenomen. Sindsdien heb ik het altijd geplaybackt.’
Dat meent u niet. En wij thuis iedere keer met het zweet in de handen zitten of het wel goed zal gaan.
`Tja, we hebben er dacht ik nooit een geheim van gemaakt dat het playback is.’
Het is wel minder spannend.
`Nou, het is nog wel eens misgegaan. Iemand bij de NOS had per ongeluk de stekker uit het speakersysteem op de Waalsdorpervlakte gehaald. Op tv hoorde je het hoornsignaal wel, maar niet op de vlakte. Het was bladstil. Toen heb ik het signaal me in mijn hoofd maar geprobeerd voor te stellen. Dat lukte: op tv haalde ik precies op tijd de hoorn van mijn mond. Maar op de vlakte stond ik wel voor joker.’
Toen duurden daar die twee minuten stilte ineens een stuk langer.
`Ha, voor mij wel ja. Ik stond met het zweet in mijn handen.'
En nogal bizar voor de mensen die naar de Waalsdorpervlakte waren gekomen. Hoeveel zijn dat er?
`Ieder jaar nog zo'n tweeduizend mensen.’
Kunt u het signaal zelf nog wel spelen?
`Ja dat kan, maar op de vlakte doe ik het niet. Je staat op een duin en daar kan het soms hard waaien en dan waait het geluid weg. Het zijn te veel risico's. Vandaar dat ik het nu playback.'
Hoe bent u de hoornblazer geworden?
`Ik ben erin gerold. Ik heb tijdens mijn diensttijd in een drumband gezeten. De voorzitter van de drumband was een oud-verzetsstrijder en hij vroeg of ik het wilde doen. Al die oud-verzetsstrijders zijn inmiddels overleden, op een na geloof ik, en nu nemen hun kinderen het over. Zij zetten de vereniging Waalsdorpervlakte voort. Maar ik ben overigens verder helemaal geen hoornblazer meer.’
Wat doet u dan?
‘Ik ben antiekrestaurateur.'
U doet niets meer met muziek?
`Nee. Ik werd ieder jaar weer gevraagd of ik wilde blazen. Kennelijk doe ik het goed.’
En dit jaar voor de 31e keer.
`Nou, dit jaar ben ik op vakantie. Sla ik een jaartje over.’
Oh. Waargaat u heen?
`Noord-Holland. Gezellig met vrienden.'
En wie gaat er dit jaar playbacken dan?
`Ze hebben een vervanger gevonden. Dat is, even kijken...De heer J. van Hagen uit Voorschoten.'
Nou, een prettige vakantie dan maar.
`Ja, dank u.'
Ronald Snijders
RTL4/5+YORIN, 19.50-20.10 UUR
Voorafgaand aan de twee minuten stilte tijdens de jaarlijkse Dodenherdenking geeft een hoornblazer op de Waalsdorpervlakte het `last post' signaal. Daarom zijn onze gedachten altijd eerst bij de hoornblazer alvorens onze gedachten uitgaan naar de gevallenen. Een hele verantwoordelijkheid rust op zijn schouders, want het mag niet mis gaan. De VPRO Gids sprak met de dappere hoornblazer, Kees ten Ham (52).
Doet u het al lang?
‘Ja, al vanaf 1974 en daarvoor, in de jaren zestig had ik het al een of twee keer eerder gedaan. Maar toen iemand van de Koninklijke Militaire Kapel het overnam is het een keer misgegaan. Er werd vals geblazen. Daarna, in 1974 dus, hebben ze mij weer gevraagd en heb ik het op band opgenomen. Sindsdien heb ik het altijd geplaybackt.’
Dat meent u niet. En wij thuis iedere keer met het zweet in de handen zitten of het wel goed zal gaan.
`Tja, we hebben er dacht ik nooit een geheim van gemaakt dat het playback is.’
Het is wel minder spannend.
`Nou, het is nog wel eens misgegaan. Iemand bij de NOS had per ongeluk de stekker uit het speakersysteem op de Waalsdorpervlakte gehaald. Op tv hoorde je het hoornsignaal wel, maar niet op de vlakte. Het was bladstil. Toen heb ik het signaal me in mijn hoofd maar geprobeerd voor te stellen. Dat lukte: op tv haalde ik precies op tijd de hoorn van mijn mond. Maar op de vlakte stond ik wel voor joker.’
Toen duurden daar die twee minuten stilte ineens een stuk langer.
`Ha, voor mij wel ja. Ik stond met het zweet in mijn handen.'
En nogal bizar voor de mensen die naar de Waalsdorpervlakte waren gekomen. Hoeveel zijn dat er?
`Ieder jaar nog zo'n tweeduizend mensen.’
Kunt u het signaal zelf nog wel spelen?
`Ja dat kan, maar op de vlakte doe ik het niet. Je staat op een duin en daar kan het soms hard waaien en dan waait het geluid weg. Het zijn te veel risico's. Vandaar dat ik het nu playback.'
Hoe bent u de hoornblazer geworden?
`Ik ben erin gerold. Ik heb tijdens mijn diensttijd in een drumband gezeten. De voorzitter van de drumband was een oud-verzetsstrijder en hij vroeg of ik het wilde doen. Al die oud-verzetsstrijders zijn inmiddels overleden, op een na geloof ik, en nu nemen hun kinderen het over. Zij zetten de vereniging Waalsdorpervlakte voort. Maar ik ben overigens verder helemaal geen hoornblazer meer.’
Wat doet u dan?
‘Ik ben antiekrestaurateur.'
U doet niets meer met muziek?
`Nee. Ik werd ieder jaar weer gevraagd of ik wilde blazen. Kennelijk doe ik het goed.’
En dit jaar voor de 31e keer.
`Nou, dit jaar ben ik op vakantie. Sla ik een jaartje over.’
Oh. Waargaat u heen?
`Noord-Holland. Gezellig met vrienden.'
En wie gaat er dit jaar playbacken dan?
`Ze hebben een vervanger gevonden. Dat is, even kijken...De heer J. van Hagen uit Voorschoten.'
Nou, een prettige vakantie dan maar.
`Ja, dank u.'
Ronald Snijders