Olive Yao
06-05-05, 15:57
Godsdienstreactionairen over vrouwen en feminisme
" [Radicale islamisten] zijn net zo verontwaardigd over de mate waarin de traditionele hiërarchie van de sexen in moderne islamitische samenlevingen nog steeds wordt gedestabiliseerd en gewijzigd, over de langzame erosie van de traditionele macht van mannen over vrouwen als gevolg van grote sociale veranderingen als urbanisatie, de overgang naar het kerngezin, een bredere opvoeding, opleiding en betaald werk voor vrouwen, over de gestage groei van concurrerende verplichtingen, mogelijkheden en vacatures die vrouwen uit hun strict traditionele rol halen, over de tendens tot een grotere gelijkheid tussen man en vrouw binnen het huwelijk en in het leven in het algemeen, en tot slot over de reproductie van de maatschappij door de socialisatie van kinderen, volgens normen die zij als volkomen on-islamitisch beschouwen.
Dit verklaart hun woede over het feminisme, hun nerveuze debatten over het lot van de islamitische familie, hun zorg voor de islamitische socialisatie van kinderen en hun militante roep om vrouwen, jongeren en families in het algemeen weer normen van traditioneel respect en gehoorzaamheid op te leggen, en hun pleidooi voor een scheiding tussen mannen en vrouwen, en voor onwankelbare trouw aan de man als hoofd van het gezin.
We moeten in dit verband niet uit het oog verliezen dat er sinds het einde van de vorige eeuw in islamitische landen in het algemeen en in de arabische maatschappij in het bijzonder voortdurend scherpe debatten, discussies, polemieken, weerleggingen, tegenweerleggingen en strijd zijn geweest over de man-vrouw-kwestie en de vertakkingen daarvan naar de familie, de rol van de vrouw in de maatschappij in het algemeen, de socialisatie van kinderen en de normen volgens welke de maatschappij zichzelf moet reproduceren. "
(Sadik Al-Azm, Islam en secularisatie)
" In dit verband is vooral van belang dat de islamisten - net als hun amerikaanse tegenhangers - zijn gaan denken dat het kerngezin zoals zich dat recent heeft ontwikkeld en is gaan overheersen in de hoofdsteden en grote steden in moslimse landen, de "natuurlijke" vorm is van huwelijkse samenleving zoals die oorspronkelijk door God voor de mens is gewild. Hiermee wordt onmiddelijk een bepaalde a) geslachtshiërarchie, b) relatie van ouders tot kinderen en c) verdeling van taken tussen man en vrouw opnieuw geheiligd. Voor de amerikaanse fundamentalisten en voor onze islamisten wordt Gods heerschappij het best erkend en zijn wetten het best gehoorzaamd wanneer kinderen zich onderwerpen aan hun ouders, vrouwen aan hun echtgenoten, mannen aan de ouderen en ouderen aan de apostelen, of, voor de islamisten, aan de apostel van Allah.
Zo verzetten beide bewegingen zich principieel heftig tegen elke maatregel of ontwikkeling die vrouwen afleidt van het vervullen van hun koranische / bijbelse plichten als gehoorzame echtgenotes en plichtsgetrouwe moeders die primair in de huishouding dienstbaar zijn. De amerikanen houden vol dat "wil de natie sterk zijn, dan moeten de gezinnen worden ingericht volgens de regels van God, en die regels houden in dat de man aan het hoofd staat en de kinderen lijfstraffen krijgen" (1). Of, zoals Nancy Ammerman de situatie bij een andere gelegenheid omschreef, "... chirstelijke huishoudens zijn opgebouwd rondom priesterlijke echtgenoten en gehoorzame vrouwen die boven alles God en Gods woord eren" (2). Hier zou geen enkele islamist het mee oneens zijn of bezwaar tegen maken, afgezien van de juiste terminologische wijzigingen.
(...)
Interessant genoeg gaan de strengere amerikaanse fundamentalisten zover dat ze staan op de scheiding der geslachten (verplicht binnen de stricte islam) in hun oproep aan vrouwen om hun "natuurlijke staat" aan te nemen zoals door God gewild. Hierin delen ze de bekende islamitische angst voor sexualiteit in het algemeen (voornamelijk vrouwelijke sexualiteit) en van elk gedrag dat volgens hen ook maar zweemt naar "sexuele losbandigheid" en/of "vrije sex" in het bijzonder. De opmerking van David Saperstein over de nadruk die amerikaanse fundamentalisten leggen op "wetgeving over kwesties van persoonlijke moraal, inclusief wat betreft het persoonlijk geweten, leesgewoontes, godsdienstig gedrag, het menselijk lichaam en de slaapkamer" (3) slaat evenzeer op onze islamisten.
Dat is precies waar volgens Pat Robertson, een van de meest vooraanstaande en politiek invloedrijke fundamentalistische leiders in Amerika, de agenda van de feministische beweging in de VS om draait: "Het gaat niet om gelijke rechten voor vrouwen. Het gaat om een socialistische, anti-familiale politieke beweging die vrouwen aanmoedigt om hun echtgenoten te verlaten, hun kinderen te doden, hekserij te beoefenen, het kapitalisme te vernietigen en lesbisch te worden" (4).
Geen enkele islamist kan in zijn veroordeling van de feministes van de arabische wereld deze beledigende scheldpartij verbeteren. "
(Sadik Al-Azm, essay over moslims en christelijk fundamentalisme)
(1) Nacy T. Ammerman, in Fundamentalisms observed
(2) Nancy T. Ammerman, Bible believers: fundamentalists in the modern world
(3) David Saperstein, The fundamentalist phenomenon
(4) Pat Robertson, brief aan aanhangers Christian Coalition.
(Met Al-Azm's laatste opmerking ben ik het niet helemaal eens, men kan nog aan de christelijke waarschuwing toevoegen dat feministes vrouwen ertoe aansporen om met de duivel te slapen).
Dergelijke godsdienstreactionairen zijn niet alleen in de USA en vanouds moslimse landen actief.
In Nederland heeft de SGP verwante ideeën.
Frankrijk heeft de grootste moslimse bevolking in Europa, en ook daar zijn godsdienstreactionairen actief. "De invloed ervan is veel belangrijker dat men denkt", aldus Fadela Amara. De beweging Ni putes ni soumises bestrijdt hun ideeën en invloed.
Ook spaanse moslims keren zich tegen extremistische invloeden. Bijvoorbeeld Mustapha el M'Rabat, voorzitter van ATIME (Vereniging van Marokkaanse Immigrantenarbeiders, 15000 leden, geldt als een van de meest gezaghebbende immigrantenorganisaties). Hij pleit (in ander verband) voor een officiële Moslimraad die dit kan tegengaan.
In de USA heeft de christian coalition de Bush junta aan de macht geholpen. Een zorgwekkend voorbeeld van hun invloed.
Ik vind het dan ook dom en naïef dat sommige mensen hier de rol ervan trachten te negeren (ontkennen kunnen ze hem niet).
" [Radicale islamisten] zijn net zo verontwaardigd over de mate waarin de traditionele hiërarchie van de sexen in moderne islamitische samenlevingen nog steeds wordt gedestabiliseerd en gewijzigd, over de langzame erosie van de traditionele macht van mannen over vrouwen als gevolg van grote sociale veranderingen als urbanisatie, de overgang naar het kerngezin, een bredere opvoeding, opleiding en betaald werk voor vrouwen, over de gestage groei van concurrerende verplichtingen, mogelijkheden en vacatures die vrouwen uit hun strict traditionele rol halen, over de tendens tot een grotere gelijkheid tussen man en vrouw binnen het huwelijk en in het leven in het algemeen, en tot slot over de reproductie van de maatschappij door de socialisatie van kinderen, volgens normen die zij als volkomen on-islamitisch beschouwen.
Dit verklaart hun woede over het feminisme, hun nerveuze debatten over het lot van de islamitische familie, hun zorg voor de islamitische socialisatie van kinderen en hun militante roep om vrouwen, jongeren en families in het algemeen weer normen van traditioneel respect en gehoorzaamheid op te leggen, en hun pleidooi voor een scheiding tussen mannen en vrouwen, en voor onwankelbare trouw aan de man als hoofd van het gezin.
We moeten in dit verband niet uit het oog verliezen dat er sinds het einde van de vorige eeuw in islamitische landen in het algemeen en in de arabische maatschappij in het bijzonder voortdurend scherpe debatten, discussies, polemieken, weerleggingen, tegenweerleggingen en strijd zijn geweest over de man-vrouw-kwestie en de vertakkingen daarvan naar de familie, de rol van de vrouw in de maatschappij in het algemeen, de socialisatie van kinderen en de normen volgens welke de maatschappij zichzelf moet reproduceren. "
(Sadik Al-Azm, Islam en secularisatie)
" In dit verband is vooral van belang dat de islamisten - net als hun amerikaanse tegenhangers - zijn gaan denken dat het kerngezin zoals zich dat recent heeft ontwikkeld en is gaan overheersen in de hoofdsteden en grote steden in moslimse landen, de "natuurlijke" vorm is van huwelijkse samenleving zoals die oorspronkelijk door God voor de mens is gewild. Hiermee wordt onmiddelijk een bepaalde a) geslachtshiërarchie, b) relatie van ouders tot kinderen en c) verdeling van taken tussen man en vrouw opnieuw geheiligd. Voor de amerikaanse fundamentalisten en voor onze islamisten wordt Gods heerschappij het best erkend en zijn wetten het best gehoorzaamd wanneer kinderen zich onderwerpen aan hun ouders, vrouwen aan hun echtgenoten, mannen aan de ouderen en ouderen aan de apostelen, of, voor de islamisten, aan de apostel van Allah.
Zo verzetten beide bewegingen zich principieel heftig tegen elke maatregel of ontwikkeling die vrouwen afleidt van het vervullen van hun koranische / bijbelse plichten als gehoorzame echtgenotes en plichtsgetrouwe moeders die primair in de huishouding dienstbaar zijn. De amerikanen houden vol dat "wil de natie sterk zijn, dan moeten de gezinnen worden ingericht volgens de regels van God, en die regels houden in dat de man aan het hoofd staat en de kinderen lijfstraffen krijgen" (1). Of, zoals Nancy Ammerman de situatie bij een andere gelegenheid omschreef, "... chirstelijke huishoudens zijn opgebouwd rondom priesterlijke echtgenoten en gehoorzame vrouwen die boven alles God en Gods woord eren" (2). Hier zou geen enkele islamist het mee oneens zijn of bezwaar tegen maken, afgezien van de juiste terminologische wijzigingen.
(...)
Interessant genoeg gaan de strengere amerikaanse fundamentalisten zover dat ze staan op de scheiding der geslachten (verplicht binnen de stricte islam) in hun oproep aan vrouwen om hun "natuurlijke staat" aan te nemen zoals door God gewild. Hierin delen ze de bekende islamitische angst voor sexualiteit in het algemeen (voornamelijk vrouwelijke sexualiteit) en van elk gedrag dat volgens hen ook maar zweemt naar "sexuele losbandigheid" en/of "vrije sex" in het bijzonder. De opmerking van David Saperstein over de nadruk die amerikaanse fundamentalisten leggen op "wetgeving over kwesties van persoonlijke moraal, inclusief wat betreft het persoonlijk geweten, leesgewoontes, godsdienstig gedrag, het menselijk lichaam en de slaapkamer" (3) slaat evenzeer op onze islamisten.
Dat is precies waar volgens Pat Robertson, een van de meest vooraanstaande en politiek invloedrijke fundamentalistische leiders in Amerika, de agenda van de feministische beweging in de VS om draait: "Het gaat niet om gelijke rechten voor vrouwen. Het gaat om een socialistische, anti-familiale politieke beweging die vrouwen aanmoedigt om hun echtgenoten te verlaten, hun kinderen te doden, hekserij te beoefenen, het kapitalisme te vernietigen en lesbisch te worden" (4).
Geen enkele islamist kan in zijn veroordeling van de feministes van de arabische wereld deze beledigende scheldpartij verbeteren. "
(Sadik Al-Azm, essay over moslims en christelijk fundamentalisme)
(1) Nacy T. Ammerman, in Fundamentalisms observed
(2) Nancy T. Ammerman, Bible believers: fundamentalists in the modern world
(3) David Saperstein, The fundamentalist phenomenon
(4) Pat Robertson, brief aan aanhangers Christian Coalition.
(Met Al-Azm's laatste opmerking ben ik het niet helemaal eens, men kan nog aan de christelijke waarschuwing toevoegen dat feministes vrouwen ertoe aansporen om met de duivel te slapen).
Dergelijke godsdienstreactionairen zijn niet alleen in de USA en vanouds moslimse landen actief.
In Nederland heeft de SGP verwante ideeën.
Frankrijk heeft de grootste moslimse bevolking in Europa, en ook daar zijn godsdienstreactionairen actief. "De invloed ervan is veel belangrijker dat men denkt", aldus Fadela Amara. De beweging Ni putes ni soumises bestrijdt hun ideeën en invloed.
Ook spaanse moslims keren zich tegen extremistische invloeden. Bijvoorbeeld Mustapha el M'Rabat, voorzitter van ATIME (Vereniging van Marokkaanse Immigrantenarbeiders, 15000 leden, geldt als een van de meest gezaghebbende immigrantenorganisaties). Hij pleit (in ander verband) voor een officiële Moslimraad die dit kan tegengaan.
In de USA heeft de christian coalition de Bush junta aan de macht geholpen. Een zorgwekkend voorbeeld van hun invloed.
Ik vind het dan ook dom en naïef dat sommige mensen hier de rol ervan trachten te negeren (ontkennen kunnen ze hem niet).