Juliette
17-05-05, 23:08
TUSSEN ROTSKOEPEL EN KLAAGMUUR. Een holebifeestje in de heilige stad
Jetteke van Wijk
17/05/2005
In het religieuze kruitvat dat Jeruzalem heet, is er doorgaans veel nodig om de plaatselijke vertegenwoordigers van het jodendom, het christendom en islam samen door één deur te krijgen. Maar deze lente geschiedde het wonder toch: in een hotel in Jeruzalem spraken de geestelijke leiders zich gezamenlijk uit tegen de gruwel die deze zomer de heilige stad dreigt te ontwijden: de WorldPride.
De WorldPride is het internationale holebifeestje dat eens in de vijf jaar in een stad van aanzien wordt georganiseerd. Benevens een parade worden die tien dagen gekenmerkt door concerten, een filmfestival, workshops en een straatbazaar. En door controverse. In Rome, dat in het katholieke jubeljaar 2000 de allereerste WorldPride ontving, leidden de geplande feestelijkheden tot hevige protesten - van het Vaticaan en de Italiaanse overheid. Ook toen werd geprobeerd de manifestatie te weren.
Wat het katholieke Rome kan, kan het complexe Jeruzalem vele keren beter. En dus waren in het perszaaltje niet alleen de opperrabbijnen, de rooms-katholieke patriarch en de moefti aanwezig, maar ook de vertegenwoordigers van de Armeense en de Grieks-orthodoxe kerk - en zelfs een soefi-sjeik. Een Palestijnse geestelijke die vastzat bij een checkpoint, werd zelfs vertegenwoordigd door een kolonistenrabbijn. Niemand had raar opgekeken als ook nog de Messias in eigen persoon erbij was komen zitten.
Laten we wel wezen: sinds in 1988 een Israëlische wet tegen homoseksuele praktijken werd geschrapt, is er veel veranderd. De grote katalysator was daarbij zonder twijfel Dana International, de transseksuele zangeres die het land in 1998 vertegenwoordigde op het Eurovisiesongfestival. Een ultra-orthodoxe minister noemde de als man geboren performer ,,een gedrocht dat zelfs in Sodom en Gomorra geen bestaansrecht zou hebben gehad''. Dat wekte veel verontwaardiging in Europa, wat mee tot de overwinning van Israël leidde in dat eerste jaar dat de songfestivalkijker zelf punten kon toekennen. Sindsdien genieten holebi's steeds meer rechten in het land.
Maar er is nog steeds veel ruimte voor beterschap. Zo trokken politieagenten in Tel Aviv ostentatief latex handschoenen aan alvorens ze in 1998 een betoging van (hoofdzakelijk) travestieten uiteendreven - zogezegd om hen te beschermen tegen aids. En vorig jaar, nadat het conservatieve, rechtse Jeruzalem tot ieders verbazing al twee Gay Pride Parades had gehouden zonder protest uit ultra-orthodoxe hoek, verschenen ineens dreigende posters in de stad. Holebi's zijn kinderverkrachters, dat was ongeveer de boodschap van de affiches. Een prominente rabbijn deed er nog een schepje bovenop door homoseksuelen te omschrijven als ,,mensonwaardige wezens die gedoemd zijn te reïncarneren als konijn''. Groepjes religieuze jongeren probeerden daarop de parade te verstoren.
Ook op de persconferentie van dit voorjaar bleek niet iedere geestelijke open te staan voor diversiteit. Sommigen van hen zeiden de rechten van holebi's te respecteren, maar vroegen de holebi's tegelijk ,,de heilige status van Jeruzalem te eerbiedigen''. Kortom: 'Hou uw WorldPride maar in het wereldse Tel Aviv.' Anderen waarschuwden met het gepaste pathos dat God Jeruzalem gelijk Sodom zal verwoesten als er een Gay Pride Parade gehouden wordt. Dat geen van de vorige drie optochten tot zo'n goddelijke maatregel heeft geleid, zal wellicht onder de befaamde 'ondoorgrondelijke wegen Gods' vallen. Iemand in de zaal oogstte ook veel bijval toen ze uiting gaf aan haar vrees dat al die homotoeristen deze zomer wellicht de heilige plaatsen, zoals de Klaagmuur en de Tempelberg, ,,in hun ondergoed'' zullen bezoeken.
Sindsdien is de temperatuur flink opgelopen. Progressieve rabbijnen uit binnen- en buitenland spraken zich uit voor een WorldPride in de heilige stad. Andere congregaties, met name in Amerika, voegden zich bij het protest tegen de WorldPride. In Jeruzalem werd geprobeerd brand te stichten in de enige homobar.
Maar onlangs kregen de tegenstanders hulp uit onverwachte hoek: premier Ariel Sharon besloot uit praktische overwegingen de terugtrekking uit Gaza uit te stellen tot de tweede helft van augustus - net wanneer ook de WorldPride is gepland. Met vrijwel de hele politiemacht in de nederzettingen en mogelijke betogingen door het hele land zal er niemand overblijven om de holebi-happening te beveiligen. Een afgelasting - in elk geval voorlopig - lijkt daardoor onvermijdelijk.
Jammer: het vooruitzicht op vuur- en zwavelregens boven de stad leek me nu juist zo'n mooie aanleiding om eens een nieuwe camera te kopen.
Jetteke van Wijk is journaliste. Ze woont in Jeruzalem. ,,Tussen rotskoepel en klaagmuur'' verschijnt deze week uitzonderlijk op dinsdag.
Copyright | De Standaard Online 2005
Jetteke van Wijk
17/05/2005
In het religieuze kruitvat dat Jeruzalem heet, is er doorgaans veel nodig om de plaatselijke vertegenwoordigers van het jodendom, het christendom en islam samen door één deur te krijgen. Maar deze lente geschiedde het wonder toch: in een hotel in Jeruzalem spraken de geestelijke leiders zich gezamenlijk uit tegen de gruwel die deze zomer de heilige stad dreigt te ontwijden: de WorldPride.
De WorldPride is het internationale holebifeestje dat eens in de vijf jaar in een stad van aanzien wordt georganiseerd. Benevens een parade worden die tien dagen gekenmerkt door concerten, een filmfestival, workshops en een straatbazaar. En door controverse. In Rome, dat in het katholieke jubeljaar 2000 de allereerste WorldPride ontving, leidden de geplande feestelijkheden tot hevige protesten - van het Vaticaan en de Italiaanse overheid. Ook toen werd geprobeerd de manifestatie te weren.
Wat het katholieke Rome kan, kan het complexe Jeruzalem vele keren beter. En dus waren in het perszaaltje niet alleen de opperrabbijnen, de rooms-katholieke patriarch en de moefti aanwezig, maar ook de vertegenwoordigers van de Armeense en de Grieks-orthodoxe kerk - en zelfs een soefi-sjeik. Een Palestijnse geestelijke die vastzat bij een checkpoint, werd zelfs vertegenwoordigd door een kolonistenrabbijn. Niemand had raar opgekeken als ook nog de Messias in eigen persoon erbij was komen zitten.
Laten we wel wezen: sinds in 1988 een Israëlische wet tegen homoseksuele praktijken werd geschrapt, is er veel veranderd. De grote katalysator was daarbij zonder twijfel Dana International, de transseksuele zangeres die het land in 1998 vertegenwoordigde op het Eurovisiesongfestival. Een ultra-orthodoxe minister noemde de als man geboren performer ,,een gedrocht dat zelfs in Sodom en Gomorra geen bestaansrecht zou hebben gehad''. Dat wekte veel verontwaardiging in Europa, wat mee tot de overwinning van Israël leidde in dat eerste jaar dat de songfestivalkijker zelf punten kon toekennen. Sindsdien genieten holebi's steeds meer rechten in het land.
Maar er is nog steeds veel ruimte voor beterschap. Zo trokken politieagenten in Tel Aviv ostentatief latex handschoenen aan alvorens ze in 1998 een betoging van (hoofdzakelijk) travestieten uiteendreven - zogezegd om hen te beschermen tegen aids. En vorig jaar, nadat het conservatieve, rechtse Jeruzalem tot ieders verbazing al twee Gay Pride Parades had gehouden zonder protest uit ultra-orthodoxe hoek, verschenen ineens dreigende posters in de stad. Holebi's zijn kinderverkrachters, dat was ongeveer de boodschap van de affiches. Een prominente rabbijn deed er nog een schepje bovenop door homoseksuelen te omschrijven als ,,mensonwaardige wezens die gedoemd zijn te reïncarneren als konijn''. Groepjes religieuze jongeren probeerden daarop de parade te verstoren.
Ook op de persconferentie van dit voorjaar bleek niet iedere geestelijke open te staan voor diversiteit. Sommigen van hen zeiden de rechten van holebi's te respecteren, maar vroegen de holebi's tegelijk ,,de heilige status van Jeruzalem te eerbiedigen''. Kortom: 'Hou uw WorldPride maar in het wereldse Tel Aviv.' Anderen waarschuwden met het gepaste pathos dat God Jeruzalem gelijk Sodom zal verwoesten als er een Gay Pride Parade gehouden wordt. Dat geen van de vorige drie optochten tot zo'n goddelijke maatregel heeft geleid, zal wellicht onder de befaamde 'ondoorgrondelijke wegen Gods' vallen. Iemand in de zaal oogstte ook veel bijval toen ze uiting gaf aan haar vrees dat al die homotoeristen deze zomer wellicht de heilige plaatsen, zoals de Klaagmuur en de Tempelberg, ,,in hun ondergoed'' zullen bezoeken.
Sindsdien is de temperatuur flink opgelopen. Progressieve rabbijnen uit binnen- en buitenland spraken zich uit voor een WorldPride in de heilige stad. Andere congregaties, met name in Amerika, voegden zich bij het protest tegen de WorldPride. In Jeruzalem werd geprobeerd brand te stichten in de enige homobar.
Maar onlangs kregen de tegenstanders hulp uit onverwachte hoek: premier Ariel Sharon besloot uit praktische overwegingen de terugtrekking uit Gaza uit te stellen tot de tweede helft van augustus - net wanneer ook de WorldPride is gepland. Met vrijwel de hele politiemacht in de nederzettingen en mogelijke betogingen door het hele land zal er niemand overblijven om de holebi-happening te beveiligen. Een afgelasting - in elk geval voorlopig - lijkt daardoor onvermijdelijk.
Jammer: het vooruitzicht op vuur- en zwavelregens boven de stad leek me nu juist zo'n mooie aanleiding om eens een nieuwe camera te kopen.
Jetteke van Wijk is journaliste. Ze woont in Jeruzalem. ,,Tussen rotskoepel en klaagmuur'' verschijnt deze week uitzonderlijk op dinsdag.
Copyright | De Standaard Online 2005