Seif
28-05-05, 11:19
'Vader als autoriteit verdwijnt in rap tempo'
door Dorien Pels
2005-05-28
Allochtone vaders worden steeds moderner. Ze zouden hun zonen en dochters graag meer tijd en aandacht geven dan ze feitelijk doen.
Het Verwey-Jonker Instituut voor sociale vraagstukken vroeg Chinese, Creools-Surinaamse en Marokkaanse vaders naar hun opvatting over opvoeding en gezinstaken. Dat resulteerde in een lijvig rapport -'Diversiteit in vaderschap'- dat gisteren uitkwam. ,,Het traditionele beeld van de vader als autoriteit, als kostwinner en op afstand, is ook onder deze groepen rap aan het verdwijnen'', zegt Trees Pels, een van de onderzoekers. Onder alle bevolkingsgroepen krijgen vaders een nauwere band met hun kinderen.
,,Creools-Surinaamse vaders hebben de modernste opvattingen. Daar is het vanzelfsprekend dat moeders werken, gewoner ook dan in autochtone gezinnen. Vaders zijn in deze gezinnen het meest betrokken. De Marokkaanse gezinnen zijn het meest traditioneel. Vrouwen werken zelden buitenshuis. De man is de kostwinner, de vrouwen doen de zorgtaken.''
,,Toch wordt ook de betrokkenheid van de Marokkaanse vaders groter. Wel hechten deze vaders zeer aan de rol van morele leidsman. Zij houden zich sterk bezig met de normatieve ontwikkeling van hun kinderen. Alleen vullen ze dat steeds minder afstandelijk in en trekken ze meer met hun kinderen op. Ze willen naast vader ook vriend zijn.''
Wel vinden ze, net als Chinese vaders, dat 'de vader als vriend' in Nederlandse gezinnen te veel is doorgeschoten. Want in alle drie de groepen laten vaders het idee van respect en gezag niet zomaar los, zo blijkt uit de tientallen interviews die de onderzoekers afnamen.
Een vriendschappelijke band met de kinderen is het duidelijkst aanwezig bij Surinamers in Nederland. Maar Marokkanen ontwikkelen zich ook hard in die richting, ziet Pels, die het hoofdstuk over de Marokkaanse vaders voor haar rekening nam. ,,De Marokkaanse vaders realiseren zich, dat ze zich niet kunnen veroorloven om net zo'n grote afstand met hun kinderen te bewaren als hun eigen vaders vaak deden. Ze zien dat hun kinderen hun steun nodig hebben in deze maatschappij, anders raken ze op drift. Marokkaanse vaders vinden een vertrouwensband met hun kinderen steeds belangrijker.''
,,Onder Chinezen is het van oudsher niet gebruikelijk om je emoties te tonen. Het is voor veel vaders daarom moeilijk om ineens affectief om te gaan met hun kinderen. Chinese vaders vinden het vooral belangrijk dat de kinderen het goed doen op school en dat ze het materieel goed hebben. De nadruk ligt in die gezinnen op presteren.''
Ook al willen de mannen uit al deze groepen graag meer vaderen, allerlei omstandigheden belemmeren hen daarin. Zo is de wereld van opvoeding nog steeds een vrouwelijk bolwerk dat de neiging heeft vaders uit te sluiten. Met name Surinaamse vaders, die vaker dan andere vaders niet samen met de moeder van hun kinderen onder één dak wonen, klagen dat zij nooit iets te horen krijgen. Alle informatie over het reilen en zeilen op school gaat automatisch naar de moeders.
Vaders zijn volgens Pels meer van het dingen dóen met kinderen. Ze houden ook niet van advies 'van boven af' maar zien wel iets in het uitwisselen van ervaringen met andere vaders. Pels: ,,Op crèches, basisscholen, consultatiebureau's en allerlei andere voorzieningen voor opvoedingsondersteuning domineert de vrouwelijke perceptie. Er moet beter worden gekeken naar de behoeftes van vaders.''
Bron: trouw.nl (http://www.trouw.nl/opvoedingenonderwijs/artikelen/1117171224575.html)
door Dorien Pels
2005-05-28
Allochtone vaders worden steeds moderner. Ze zouden hun zonen en dochters graag meer tijd en aandacht geven dan ze feitelijk doen.
Het Verwey-Jonker Instituut voor sociale vraagstukken vroeg Chinese, Creools-Surinaamse en Marokkaanse vaders naar hun opvatting over opvoeding en gezinstaken. Dat resulteerde in een lijvig rapport -'Diversiteit in vaderschap'- dat gisteren uitkwam. ,,Het traditionele beeld van de vader als autoriteit, als kostwinner en op afstand, is ook onder deze groepen rap aan het verdwijnen'', zegt Trees Pels, een van de onderzoekers. Onder alle bevolkingsgroepen krijgen vaders een nauwere band met hun kinderen.
,,Creools-Surinaamse vaders hebben de modernste opvattingen. Daar is het vanzelfsprekend dat moeders werken, gewoner ook dan in autochtone gezinnen. Vaders zijn in deze gezinnen het meest betrokken. De Marokkaanse gezinnen zijn het meest traditioneel. Vrouwen werken zelden buitenshuis. De man is de kostwinner, de vrouwen doen de zorgtaken.''
,,Toch wordt ook de betrokkenheid van de Marokkaanse vaders groter. Wel hechten deze vaders zeer aan de rol van morele leidsman. Zij houden zich sterk bezig met de normatieve ontwikkeling van hun kinderen. Alleen vullen ze dat steeds minder afstandelijk in en trekken ze meer met hun kinderen op. Ze willen naast vader ook vriend zijn.''
Wel vinden ze, net als Chinese vaders, dat 'de vader als vriend' in Nederlandse gezinnen te veel is doorgeschoten. Want in alle drie de groepen laten vaders het idee van respect en gezag niet zomaar los, zo blijkt uit de tientallen interviews die de onderzoekers afnamen.
Een vriendschappelijke band met de kinderen is het duidelijkst aanwezig bij Surinamers in Nederland. Maar Marokkanen ontwikkelen zich ook hard in die richting, ziet Pels, die het hoofdstuk over de Marokkaanse vaders voor haar rekening nam. ,,De Marokkaanse vaders realiseren zich, dat ze zich niet kunnen veroorloven om net zo'n grote afstand met hun kinderen te bewaren als hun eigen vaders vaak deden. Ze zien dat hun kinderen hun steun nodig hebben in deze maatschappij, anders raken ze op drift. Marokkaanse vaders vinden een vertrouwensband met hun kinderen steeds belangrijker.''
,,Onder Chinezen is het van oudsher niet gebruikelijk om je emoties te tonen. Het is voor veel vaders daarom moeilijk om ineens affectief om te gaan met hun kinderen. Chinese vaders vinden het vooral belangrijk dat de kinderen het goed doen op school en dat ze het materieel goed hebben. De nadruk ligt in die gezinnen op presteren.''
Ook al willen de mannen uit al deze groepen graag meer vaderen, allerlei omstandigheden belemmeren hen daarin. Zo is de wereld van opvoeding nog steeds een vrouwelijk bolwerk dat de neiging heeft vaders uit te sluiten. Met name Surinaamse vaders, die vaker dan andere vaders niet samen met de moeder van hun kinderen onder één dak wonen, klagen dat zij nooit iets te horen krijgen. Alle informatie over het reilen en zeilen op school gaat automatisch naar de moeders.
Vaders zijn volgens Pels meer van het dingen dóen met kinderen. Ze houden ook niet van advies 'van boven af' maar zien wel iets in het uitwisselen van ervaringen met andere vaders. Pels: ,,Op crèches, basisscholen, consultatiebureau's en allerlei andere voorzieningen voor opvoedingsondersteuning domineert de vrouwelijke perceptie. Er moet beter worden gekeken naar de behoeftes van vaders.''
Bron: trouw.nl (http://www.trouw.nl/opvoedingenonderwijs/artikelen/1117171224575.html)