Marsipulami
07-06-05, 11:33
OVERSTEKEND WILD. Alleman bediend
STOMME Hollanders! Hebben ze er alweer niets van begrepen. Eerst ontging hen de portee van het referendum over de Europese grondwet, waardoor ze er massaal tegen stemden. En nu snappen ze al evenmin wat Karel De Gucht zaterdag via Het Laatste Nieuws kwijt wou.
De Gucht mopperde dat de Nederlandse regering van haar campagne over de volksraadpleging een zootje had gemaakt. Dat die campagne niet als een toonbeeld van grote overredingskracht kan worden beschouwd, mag toch blijken uit de uitslag van het referendum.
Qua analyse was dat dus scherp gezien van De Gucht. (Hij hoefde achteraf ook niet te beweren dat de pers hem verkeerd had geciteerd. Bescheidenheid is nergens voor nodig; van een briljante gedachte mag geweten zijn wie ervan is bevallen.) Al moet gezegd dat de minister toch enige twijfel zaaide over de ernst van zijn analyse door daaraan toe te voegen: ,,Dan hadden Verhofstadt en ikzelf het wel anders aangepakt." Zo kon het misverstand rijzen dat zijn uitspraken maar om te lachen waren.
Het liberale duo zou die campagne ongetwijfeld net zo kordaat en succesvol hebben aangepakt als het herstellen van de eenheid in de VLD, het scheppen van de beloofde 200.000 extra jobs, het in de vernieling rijden van extreem-rechts of het splitsen van B-H-V. Een voorproefje van hoe Verhofstadt en De Gucht die campagne zouden hebben gevoerd, valt nog dagelijks te beluisteren in de radiospotjes die de regering over de Europese grondwet laat uitzenden.
Daarin vertelt een mevrouw iets over het afsluiten van de deur, waarna driemaal - als was het een kraaiende haan - een schurend scharniertje ten gehore wordt gebracht. Over de diepere betekenis van dit prangende radiodrama bestaat geen twijfel: wie verzuimt de achterdeur op slot te doen, nodigt elke toevallig passerende Roemeense dievenbende uit om het beginsel van het vrije verkeer van kapitaal en goederen prompt naar eigen inzicht in de praktijk te brengen. Ziedaar de goede zin van Europa. Waarna de mevrouw in het spotje zegt dat het allemaal een kwestie van afspreken is. Fijne campagne.
Tegenover de positivo De Gucht steken diens Nederlandse collega's maar bleekjes af. De ene minister profeteerde dat een Nederlands nee bij het referendum tot een economische crisis zou leiden. De andere waarschuwde ervoor dat ,,het licht zou uitgaan". De volgende voorspelde zelfs dat er oorlog kon van komen. En Karel De Gucht bediende hem op zijn wenken door terstond de vijandelijkheden te openen, verbaal dan. Ja, zou een heel klein beetje oorlog dan niet beter zijn dan die lachjes van venijn?
Omdat Bart Somers, de Stalin van de VLD, hem heeft verboden om zich nog langer onheus uit te laten over partijgenoten, zocht De Gucht maar iemand anders om te belasteren. Terwijl hij nu toch bezig was met het schofferen van Nederlanders, beledigde hij in een moeite door ook eerste minister Jan Peter Balkenende.
Met de Harry Potter-beeldspraak sleept De Gucht wel geen prijs voor originaliteit in de wacht, maar Nederland begrijpt er wel uit dat de minister het heeft begrepen. Hij gaf blijk van zijn aanzienlijke dosis empathie met de veelgeplaagde Nederlandse volksziel door Balkenende ,,een man in wie ik geen spoor van charisma kan ontwaren" te noemen. Net wat de Noorderburen over hun regeringsleider denken.
Nog een geluk dat uitgerekend begin dit jaar de wet van 1852 tegen het beledigen van vreemde staatshoofden is afgeschaft. Want met zijn geschimp suggereerde De Gucht dat koningin Beatrix zo lichtzinnig is geweest om met Balkenende een buitentijdse snul en een elitaire stoethaspel aan Neerlands roer te plaatsen. En dat is natuurlijk een regelrecht affront voor Hare Majesteit.
Het gebeurt wel eens dat De Gucht uit zijn nek kletst, maar toch niet altijd. Al die betweters in en buiten de Belgische politiek hadden dus beter zelf eerst even nagedacht vooraleer ze de minister afvielen. 2005 is niet voor niets het jaar waarin België de revolutie van net 175 jaar geleden herdenkt. Die schonk het land zijn onafhankelijkheid met een heroïsche opstand tegen, inderdaad, de Nederlandse tirannie.
In een groots patriottisch gebaar bracht De Gucht dus een schrijnend historisch onrecht weer in de herinnering. Bovendien belandde België ermee in een heuse diplomatieke rel, een spannende situatie die alleen voor prutslanden nooit is weggelegd.
En ook voor Nederland zit er iets in. Het volksgemoed ligt er gekneusd en door twijfels overmand bij. Niets zo goed voor een wankelende nationale identiteit als een gemeenschappelijke buitenlandse vijand. En niets zo goed als een quasi-belangrijk gezelschapsspel om de media een nieuwsarm weekend door te helpen. Alleman bediend?
Marc Reynebeau is redacteur van deze krant. ,,Overstekend wild" verschijnt wekelijks op dinsdag.
07/06/2005 Marc Reynebeau
©Copyright De Standaard
STOMME Hollanders! Hebben ze er alweer niets van begrepen. Eerst ontging hen de portee van het referendum over de Europese grondwet, waardoor ze er massaal tegen stemden. En nu snappen ze al evenmin wat Karel De Gucht zaterdag via Het Laatste Nieuws kwijt wou.
De Gucht mopperde dat de Nederlandse regering van haar campagne over de volksraadpleging een zootje had gemaakt. Dat die campagne niet als een toonbeeld van grote overredingskracht kan worden beschouwd, mag toch blijken uit de uitslag van het referendum.
Qua analyse was dat dus scherp gezien van De Gucht. (Hij hoefde achteraf ook niet te beweren dat de pers hem verkeerd had geciteerd. Bescheidenheid is nergens voor nodig; van een briljante gedachte mag geweten zijn wie ervan is bevallen.) Al moet gezegd dat de minister toch enige twijfel zaaide over de ernst van zijn analyse door daaraan toe te voegen: ,,Dan hadden Verhofstadt en ikzelf het wel anders aangepakt." Zo kon het misverstand rijzen dat zijn uitspraken maar om te lachen waren.
Het liberale duo zou die campagne ongetwijfeld net zo kordaat en succesvol hebben aangepakt als het herstellen van de eenheid in de VLD, het scheppen van de beloofde 200.000 extra jobs, het in de vernieling rijden van extreem-rechts of het splitsen van B-H-V. Een voorproefje van hoe Verhofstadt en De Gucht die campagne zouden hebben gevoerd, valt nog dagelijks te beluisteren in de radiospotjes die de regering over de Europese grondwet laat uitzenden.
Daarin vertelt een mevrouw iets over het afsluiten van de deur, waarna driemaal - als was het een kraaiende haan - een schurend scharniertje ten gehore wordt gebracht. Over de diepere betekenis van dit prangende radiodrama bestaat geen twijfel: wie verzuimt de achterdeur op slot te doen, nodigt elke toevallig passerende Roemeense dievenbende uit om het beginsel van het vrije verkeer van kapitaal en goederen prompt naar eigen inzicht in de praktijk te brengen. Ziedaar de goede zin van Europa. Waarna de mevrouw in het spotje zegt dat het allemaal een kwestie van afspreken is. Fijne campagne.
Tegenover de positivo De Gucht steken diens Nederlandse collega's maar bleekjes af. De ene minister profeteerde dat een Nederlands nee bij het referendum tot een economische crisis zou leiden. De andere waarschuwde ervoor dat ,,het licht zou uitgaan". De volgende voorspelde zelfs dat er oorlog kon van komen. En Karel De Gucht bediende hem op zijn wenken door terstond de vijandelijkheden te openen, verbaal dan. Ja, zou een heel klein beetje oorlog dan niet beter zijn dan die lachjes van venijn?
Omdat Bart Somers, de Stalin van de VLD, hem heeft verboden om zich nog langer onheus uit te laten over partijgenoten, zocht De Gucht maar iemand anders om te belasteren. Terwijl hij nu toch bezig was met het schofferen van Nederlanders, beledigde hij in een moeite door ook eerste minister Jan Peter Balkenende.
Met de Harry Potter-beeldspraak sleept De Gucht wel geen prijs voor originaliteit in de wacht, maar Nederland begrijpt er wel uit dat de minister het heeft begrepen. Hij gaf blijk van zijn aanzienlijke dosis empathie met de veelgeplaagde Nederlandse volksziel door Balkenende ,,een man in wie ik geen spoor van charisma kan ontwaren" te noemen. Net wat de Noorderburen over hun regeringsleider denken.
Nog een geluk dat uitgerekend begin dit jaar de wet van 1852 tegen het beledigen van vreemde staatshoofden is afgeschaft. Want met zijn geschimp suggereerde De Gucht dat koningin Beatrix zo lichtzinnig is geweest om met Balkenende een buitentijdse snul en een elitaire stoethaspel aan Neerlands roer te plaatsen. En dat is natuurlijk een regelrecht affront voor Hare Majesteit.
Het gebeurt wel eens dat De Gucht uit zijn nek kletst, maar toch niet altijd. Al die betweters in en buiten de Belgische politiek hadden dus beter zelf eerst even nagedacht vooraleer ze de minister afvielen. 2005 is niet voor niets het jaar waarin België de revolutie van net 175 jaar geleden herdenkt. Die schonk het land zijn onafhankelijkheid met een heroïsche opstand tegen, inderdaad, de Nederlandse tirannie.
In een groots patriottisch gebaar bracht De Gucht dus een schrijnend historisch onrecht weer in de herinnering. Bovendien belandde België ermee in een heuse diplomatieke rel, een spannende situatie die alleen voor prutslanden nooit is weggelegd.
En ook voor Nederland zit er iets in. Het volksgemoed ligt er gekneusd en door twijfels overmand bij. Niets zo goed voor een wankelende nationale identiteit als een gemeenschappelijke buitenlandse vijand. En niets zo goed als een quasi-belangrijk gezelschapsspel om de media een nieuwsarm weekend door te helpen. Alleman bediend?
Marc Reynebeau is redacteur van deze krant. ,,Overstekend wild" verschijnt wekelijks op dinsdag.
07/06/2005 Marc Reynebeau
©Copyright De Standaard