Rode ruit...

[TonH]

Rode Ruit neutraal logo

Door onze correspondent Caroline de Gruyter
Het Rode Kruis en de Rode Halvemaan worden mogelijk vervangen door een nieuw embleem: de Rode Ruit.
GENÈVE, 20 JUNI. De eerste nieuwe vlaggen zijn gedrukt. Het Zwitserse leger heeft ze al getest op herkenbaarheid.
François Bugnion, directeur Internationaal Recht bij het Internationale Comité van het Rode Kruis, vouwt er in zijn kamer eentje uit: een rode ruit op een witte achtergrond. ,,Mooi toch?”, zegt hij trots. ,,Als het ons ni niet lukt om dit nieuwe embleem in te voeren, worden de problemen alleen maar groter.”
Bugnion lobbyt zich de laatste maanden, samen met een Zwitserse diplomaat die hier speciaal voor is vrijgemaakt, een ongeluk om de ruit dit najaar ingevoerd te krijgen als officieel embleem. Het Rode Kruis en de Rode Halvemaan, respectievelijk ingevoerd in 1864 en 1929, staan steeds minder vanzelfsprekend garant voor de neutraliteit van hulpverleners.
Dat probleem wordt met de dag acuter. In Irak worden Rode-Kruismedewerkers zo vaak vereenzelvigd met de geallieerde troepen, dat ze het kruis van hun gebouw hebben gehaald. In Afrikaanse en voormalige Sovjet-landen zijn ambulances met de halve maan bij het christelijke bevolkingsdeel verdacht, en ambulances met het kruis bij de moslims. En dan zijn er nog landen die weigeren om het kruis of de halve maan te gebruiken.
Zo eist Israël, dat het rode schild van David gebruikt, al sinds 1949 dat ook deze omcirkelde Davidster officieel erkend wordt.
Henri Dunant, geestelijke vader van het Rode Kruis, zou zich in zijn graf omdraaien. ‘Zijn’ kruis was geen religieus of politiek symbool.
Het was alleen de omkering van de Zwitserse vlag, een wit kruis op een rode achtergrond. Wat in 1864 werd ingevoerd als neutraal symbool dat medici op het slagveld buiten schot moest houden, wordt nu steeds
vaker als partijdig beschouwd.
En soms zelfs als schietschijf.
Te triest voor woorden, zegt Bugnion. ,,Zo kan het niet langer.
We hebben een nieuw embleem nodig. Wie de oude emblemen wil blijven gebruiken kan dat doen.
Maar als oorlogspartijen elkaars emblemen niet erkennen, kunnen ze de ruit gebruiken.” [. Vervolg RODE RUIT: pagina 5)

NRC, 20-6-2005

http://img180.echo.cx/img180/3742/rode29xo.jpg

[TonH]

Discussie over ‘neutraal embleem’ gaat vooral over politiek

RODE RUIT
[.Vervolg van pagina 1) Dat klinkt logisch. Toch is het niet zeker dat de ruit er ook kómt. Toen Nederland al in 1949 voorstelde om een compleet nieuw embleem in te voeren, was iedereen tegen. Nu willen vooral islamitische landen het niet. Althans, niet nu. Als de ruit er komt, mag Israël hem ook gebruiken. Dat betekent dat Israël voor het eerst wordt opgenomen in de Rode-Kruisfamilie, een internationale erkenning waar het land al decennia naar streeft. Moslimlanden zijn bang dat dit bij hen als een laffe ‘concessie’ wordt gezien.
Toch begonnen de problemen al lang voordat Israël bestond. Op 16 november 1876, tijdens de Russisch- Turkse oorlog, liet het Ottomaanse Rijk weten dat het kruis op Russische ziekenwagens Turkse soldaten ‘beledigde’ en dat hun wagens een halvemaan gingen gebruiken.
Het Rode Kruis gedoogde dat: de oorlog was in volle gang, hulpverleners moesten hun werk kunnen doen. Na de Turken kwamen ook de Perzen met een embleem: de rode leeuw en zon. Beide emblemen werden in 1929 officieel in de Geneefse Conventie opgenomen.
Zowat ieder geloof, ieder land kwam met eigen emblemen.
In Afghanistan reden ziekenwagens rond van de Rode Poort Vereniging.
Eritrea wil een embleem met kruis én halvemaan, wat volgens de Conventie niet mag.
De Israëliërs kregen hun schild niet erkend, in ‘49. Ook andere emblemen werden geweigerd. Maar omdat Israël altijd is blijven vechten voor erkenning van het schild, en de hele Arabische wereld de poot stijf is blijven houden, is de embleemkwestie volledig gekaapt door het Israëlisch-Arabische conflict. Dat de Verenigde Staten Israël steunen — Amerikaanse Rode- Kruisverenigingen betalen uit protest al bijna vijf jaar geen contributie meer aan de Internationale Federatie van Rode-Kruis- en Rode- Halvemaanverenigingen - maakt het extra gecompliceerd.
Door de inval in Irak en de ‘oorlog tegen het terrorisme’, zegt een Arabische diplomaat, ,,is onze publieke opinie ook niet rijp voor een concessie aan Amerika. Zie je de de-Halvemaanverenigingen- krantenkoppen al? ‘Israël en VS drukken rode ruit erdoor’.”
Ook in 2000 spande de Zwitserse regering zich, als depository state van de Geneefse Conventie, al in om de ruit geaccepteerd te krijgen.
De tijd leek rijp: de Israëlische premier Barak stond op het punt om de Palestijnen een staat te geven.
Een grote embleemconferentie werd gepland voor eind oktober.
Maar in september stortte het hele kaartenhuis in. Premier Sharon, Baraks opvolger, bezocht de Tempelberg.
De tweede intifadah brak uit. De conferentie werd afgelast.
Nu willen de Zwitsers wéér een conferentie houden, in oktober.
Egypte is net tandenknarsend aan boord gekomen, maar Syrië houdt vol dat de tijd niet rijp is voor de ruit. Elk nee kan morgen een ja worden, en omgekeerd.
,,Doordat de embleemkwestie altijd in de Israëlische context wordt gezien”, zegt Christopher Lamb van de Federatie van Rode- Kruis- en Rode-Halvemaanverenigingen, ,,is het ongelooflijk emotioneel. Terwijl het probleem larger is than life.” De Australische oud-ambassadeur in Belgrado, die dezer dagen met Bugnion weinig anders doet dan diplomaten ‘masseren’ voor de rode ruit, heeft ook gehoord dat het Spaanse Rode Kruis op de Canarische eilanden een opvangcentrum voor Afrikaanse bootvluchtelingen runt met een kruis én een halvemaan op de vlag. Dat mag niet, ze zijn van het Rode Kruis, niet van de Rode Halvemaan. Maar ze doen het toch.
Lamb zucht en kijkt naar de muur. Daar hangt een enorm schilderij: Dunant, temidden van soldaten, lijken en kruitdampen met overal kruisen en halvemanen. ,,Ik vraag me soms af wat hij van de ruit zou vinden, Dunant. Maar wat schiet ik ermee op? Zoals het nu gaat, kan het niet meer.”

[TonH]

http://img180.echo.cx/img180/1486/nrc20050620010010164dh.jpg