Marsipulami
27-06-05, 10:22
Illegale kinderen vragen recht op onderwijs
,,Ik heb toch niets misdaan?''
Van onze redacteur
Met deze tekening treuren de kinderen van Omnimundo om de Roma-kinderen Géanin, Carmino, Simena, Lisa-Marie en Amalia, die in het gesloten centrum van Steenokkerzeel opgesloten zitten.
ANTWERPEN - ,,Kinderen kunnen er toch niets aan doen dat hun ouders illegaal zijn?'' Bij de leerlingen van het Antwerpse basisschooltje Omnimundo zit het rechtvaardigheidsgevoel er diep in. Hun kinderhart protesteert telkens als een klasgenootje van de schoolbanken wordt geplukt.
Ik ben een kind Ik wil liefde van iedereen Ik wil gelijk zijn als andere kinderen Ik wil mijn mening zeggen Ook al ben ik een vluchteling
DE leerlingen van de zesde klas in Omnimundo snappen het niet goed. Ze hebben geleerd over de kinderrechten: iedereen heeft recht op medische hulp, informatie, een mening en onderwijs.
Maar in de echte wereld is dat blijkbaar niet van belang. Op de muur achterin de klas hangt voor hen het levende bewijs: een grote kleurenfoto van hun ex-klasgenootje Maricela. Het Ecuadoriaanse meisje is na drie jaar België met haar ouders uitgewezen.
Maricela is terug naar Ecuador. En in de veelkleurige school zijn er genoeg mogelijke navolgers. Onderwijzer Jos Geudens schat dat een derde van de leerlingen illegaal in het land is.
Steeve is een van hen. Hij is drie jaar geleden met zijn ouders uit Ecuador gekomen. Al die tijd pendelt hij zo snel mogelijk tussen zijn school en thuis. Daartussen is het opletten geblazen, want uitwijzing loert om de hoek.
,,Maar ik ben niet meer bang'', zegt de kleine Ecuadoriaan. ,,Het heeft geen zin. We zien wel wat er gebeurt.'' Dat vakantie voor de deur staat, vindt hij geen goed nieuws, want op straat spelen is te gevaarlijk. ,,Ik ga liever naar school.''
Niet alleen de kerken bieden een soort asiel voor illegalen in ons land. Ook in de scholen is de politie niet welkom om de papieren te controleren. Het departement Onderwijs weet niet welke leerlingen illegaal in het land zijn. Bovendien bestaat er over de problematiek een rondzendbrief. Daarin vraagt de minister van Binnenlandse Zaken dat de politie zich op school niet laat zien en de illegale kinderen ook niet aan de schoolpoort staat op te wachten. Een afspraak is ook dat schoolgaande kinderen na de paasvakantie niet meer worden opgepakt. De politie moet de examens afwachten.
De ,,beweging van kinderen zonder papieren'' wil nog een stap verder gaan. Zij vraagt een regularisatie van alle gezinnen met schoolgaande kinderen. ,,Een onredelijke vraag, dat beseffen we ergens wel'', zegt initiatiefnemer Jos Geudens. ,,Maar er moet iets gebeuren, want de politiek is zo hardvochtig. Kinderen die al enkele jaren samen in een klas zitten, worden uit elkaar gehaald. De leerlingen hebben daar moeite mee.''
De onderwijskoepels hebben daar wel oren naar. Begin mei kregen ze een delegatie van de kinderrechtenvoettocht over de vloer. Daarom is nu een gezamenlijke brief van het katholiek, gemeente- en stedelijk, provinciaal en gemeenschapsonderwijs onderweg naar de minister van Binnenlandse Zaken, Patrick Dewael (VLD). Daarin dringen ze erop aan dat ,,u de schoolsituatie en de plaats van het betreffende kind in de aangevatte schoolloopbaan uitdrukkelijk wilt opnemen als criterium in de procedure met betrekking tot verblijfsvergunningen, maar zeker en vooral in de afwikkeling van de uitwijzing.''
Als een kind bijvoorbeeld uitzicht heeft op een middelbaar diploma, moet de uitwijzing misschien enkele jaren uitgesteld worden. Op het kabinet van Dewael is te horen dat de bestaande rondzendbrief voorlopig volstaat.
Bij de betoging begin mei maakte de Ecuadoriaanse jongen Steeve deel uit van de delegatie. Van zijn bezoek aan de minister van Onderwijs, Frank Vandenbroucke (SP.A), werd hij niet vrolijker. ,,Zelfs de minister kan daar niets aan veranderen'', zegt hij daar pienter over.
Bij Omnimundo ijveren directie en leerkrachten voor een min of meer normaal leven voor iedereen. Het plezier en de lachende gezichten die de kleurrijke speelplaats domineren, tonen dat het schooltje om de hoek van het Sint-Jansplein daarvoor meer doet dan nodig. Zo deelt de school via het buurtcomité voedselpakketten uit, houdt ze informatieavonden voor vluchtelingen, helpt ze de papieren invullen.
De school als OCMW? Jos Geudens vindt het maar normaal dat een school daarmee bezig is. ,,Iedereen heeft de mond vol over gelijke onderwijskansen. Maar waardoor worden ongelijke kansen bepaald? Door de maatschappelijke situatie waarin de mensen leven. Daarom is het taak van de school ook daarmee bezig te zijn. De school is geen eiland.''
De onderwijsinspectie werd van die invulling warm noch koud. ,,Ze laten ons begaan, zolang we het pedagogische project niet schaden'', zegt Geudens.
In de zesde klas vertelt juf Inge de kinderen wat er in het Kinderrechtenverdrag staat. Voor de school vindt zij het vooral belangrijk om een positieve sfeer te brengen. ,,We zijn vijf jaar geleden een concentratieschool geworden'', zegt ze. ,,Maar het heeft geen zin om daaraan krampachtig iets proberen te doen. Het is toch leuk om met verschillende nationaliteiten en kleuren school te maken?''
Bovendien is dat volgens haar relatief. ,,De buurt begint, onder meer door de nieuwe bibliotheek, weer op te leven. Misschien zijn we over vijf jaar weer een volledig witte school. Maar dat zou ik, eerlijk gezegd, wel jammer vinden.''
users.telenet.be/omnimundo
27/06/2005 Pieter Lesaffer
©Copyright De Standaard
,,Ik heb toch niets misdaan?''
Van onze redacteur
Met deze tekening treuren de kinderen van Omnimundo om de Roma-kinderen Géanin, Carmino, Simena, Lisa-Marie en Amalia, die in het gesloten centrum van Steenokkerzeel opgesloten zitten.
ANTWERPEN - ,,Kinderen kunnen er toch niets aan doen dat hun ouders illegaal zijn?'' Bij de leerlingen van het Antwerpse basisschooltje Omnimundo zit het rechtvaardigheidsgevoel er diep in. Hun kinderhart protesteert telkens als een klasgenootje van de schoolbanken wordt geplukt.
Ik ben een kind Ik wil liefde van iedereen Ik wil gelijk zijn als andere kinderen Ik wil mijn mening zeggen Ook al ben ik een vluchteling
DE leerlingen van de zesde klas in Omnimundo snappen het niet goed. Ze hebben geleerd over de kinderrechten: iedereen heeft recht op medische hulp, informatie, een mening en onderwijs.
Maar in de echte wereld is dat blijkbaar niet van belang. Op de muur achterin de klas hangt voor hen het levende bewijs: een grote kleurenfoto van hun ex-klasgenootje Maricela. Het Ecuadoriaanse meisje is na drie jaar België met haar ouders uitgewezen.
Maricela is terug naar Ecuador. En in de veelkleurige school zijn er genoeg mogelijke navolgers. Onderwijzer Jos Geudens schat dat een derde van de leerlingen illegaal in het land is.
Steeve is een van hen. Hij is drie jaar geleden met zijn ouders uit Ecuador gekomen. Al die tijd pendelt hij zo snel mogelijk tussen zijn school en thuis. Daartussen is het opletten geblazen, want uitwijzing loert om de hoek.
,,Maar ik ben niet meer bang'', zegt de kleine Ecuadoriaan. ,,Het heeft geen zin. We zien wel wat er gebeurt.'' Dat vakantie voor de deur staat, vindt hij geen goed nieuws, want op straat spelen is te gevaarlijk. ,,Ik ga liever naar school.''
Niet alleen de kerken bieden een soort asiel voor illegalen in ons land. Ook in de scholen is de politie niet welkom om de papieren te controleren. Het departement Onderwijs weet niet welke leerlingen illegaal in het land zijn. Bovendien bestaat er over de problematiek een rondzendbrief. Daarin vraagt de minister van Binnenlandse Zaken dat de politie zich op school niet laat zien en de illegale kinderen ook niet aan de schoolpoort staat op te wachten. Een afspraak is ook dat schoolgaande kinderen na de paasvakantie niet meer worden opgepakt. De politie moet de examens afwachten.
De ,,beweging van kinderen zonder papieren'' wil nog een stap verder gaan. Zij vraagt een regularisatie van alle gezinnen met schoolgaande kinderen. ,,Een onredelijke vraag, dat beseffen we ergens wel'', zegt initiatiefnemer Jos Geudens. ,,Maar er moet iets gebeuren, want de politiek is zo hardvochtig. Kinderen die al enkele jaren samen in een klas zitten, worden uit elkaar gehaald. De leerlingen hebben daar moeite mee.''
De onderwijskoepels hebben daar wel oren naar. Begin mei kregen ze een delegatie van de kinderrechtenvoettocht over de vloer. Daarom is nu een gezamenlijke brief van het katholiek, gemeente- en stedelijk, provinciaal en gemeenschapsonderwijs onderweg naar de minister van Binnenlandse Zaken, Patrick Dewael (VLD). Daarin dringen ze erop aan dat ,,u de schoolsituatie en de plaats van het betreffende kind in de aangevatte schoolloopbaan uitdrukkelijk wilt opnemen als criterium in de procedure met betrekking tot verblijfsvergunningen, maar zeker en vooral in de afwikkeling van de uitwijzing.''
Als een kind bijvoorbeeld uitzicht heeft op een middelbaar diploma, moet de uitwijzing misschien enkele jaren uitgesteld worden. Op het kabinet van Dewael is te horen dat de bestaande rondzendbrief voorlopig volstaat.
Bij de betoging begin mei maakte de Ecuadoriaanse jongen Steeve deel uit van de delegatie. Van zijn bezoek aan de minister van Onderwijs, Frank Vandenbroucke (SP.A), werd hij niet vrolijker. ,,Zelfs de minister kan daar niets aan veranderen'', zegt hij daar pienter over.
Bij Omnimundo ijveren directie en leerkrachten voor een min of meer normaal leven voor iedereen. Het plezier en de lachende gezichten die de kleurrijke speelplaats domineren, tonen dat het schooltje om de hoek van het Sint-Jansplein daarvoor meer doet dan nodig. Zo deelt de school via het buurtcomité voedselpakketten uit, houdt ze informatieavonden voor vluchtelingen, helpt ze de papieren invullen.
De school als OCMW? Jos Geudens vindt het maar normaal dat een school daarmee bezig is. ,,Iedereen heeft de mond vol over gelijke onderwijskansen. Maar waardoor worden ongelijke kansen bepaald? Door de maatschappelijke situatie waarin de mensen leven. Daarom is het taak van de school ook daarmee bezig te zijn. De school is geen eiland.''
De onderwijsinspectie werd van die invulling warm noch koud. ,,Ze laten ons begaan, zolang we het pedagogische project niet schaden'', zegt Geudens.
In de zesde klas vertelt juf Inge de kinderen wat er in het Kinderrechtenverdrag staat. Voor de school vindt zij het vooral belangrijk om een positieve sfeer te brengen. ,,We zijn vijf jaar geleden een concentratieschool geworden'', zegt ze. ,,Maar het heeft geen zin om daaraan krampachtig iets proberen te doen. Het is toch leuk om met verschillende nationaliteiten en kleuren school te maken?''
Bovendien is dat volgens haar relatief. ,,De buurt begint, onder meer door de nieuwe bibliotheek, weer op te leven. Misschien zijn we over vijf jaar weer een volledig witte school. Maar dat zou ik, eerlijk gezegd, wel jammer vinden.''
users.telenet.be/omnimundo
27/06/2005 Pieter Lesaffer
©Copyright De Standaard