Hanif
02-07-05, 13:30
Culturele oorlog in VS kan losbarsten
Van onze correspondent Jan Tromp
NEW YORK - Het Amerikaanse Hooggerechtshof is van een afstandelijk juridisch instituut tot een arena van polarisatie geworden. Links en rechts hebben de messen geslepen.
Vertrek Sandra O’Connor uit Hooggerechtshof luidt begin in van strijd tussen conservatieven en progressieven
Al maanden was politiek Amerika in nerveuze afwachting van het lang voorziene moment dat een van de hoogbejaarden in het Hooggerechtshof zou besluiten tot aftreden. Dat moment zou het startsein worden voor een strijd zonder weerga. De culturele oorlog tussen conservatieven en (gematigd) progressieven die het land zo diep verdeeld houdt, zou zijn beslag moeten krijgen in de samenstelling van het Hooggerechtshof. En in het vervolg daarop in de regelgeving over abortus, als het uitgekristalliseerde twistpunt tussen rechts en links in de VS.
Nu is het zover.
Aan het eind van een week vol speculaties was er gisteren opeens de aankondiging dat de 75-jarige Sandra O’Connor weggaat. Gerekend was op opperrechter William Rehnquist. Hij is tachtig, hij lijdt aan schildklierkanker, negen maanden geleden zeiden medisch geschoolde waarnemers dat hij vermoedelijk nog zes maanden te leven had. Rehnquist blijft, althans voorlopig. O’Connor heeft een man die invalide is. Ze zou terug willen naar huis, naar Arizona. Vermoedelijk wil Rehnquist niet dat in één keer twee vacatures moeten worden vervuld.
Ruim voor O’Connor bekendmaakte dat ze het na 24 jaar wel genoeg vindt, was het slijpen der messen begonnen. Niets maakt beter duidelijk hoezeer het Amerikaanse Hooggerechtshof van een afstandelijk juridisch instituut is geworden tot een arena van culturele polarisatie dan de verbetenheid waarmee de posities zijn betrokken. Door rechts en links. Waarbij de rolverdeling is dat links zich moet verdedigen tegen het offensief van rechts.
Sinds enige maanden voeren conservatieve groepen een guerrilla tegen wat ze openlijk ‘de tirannie der rechters’ zijn gaan noemen. Ze hebben hun zaakwaarnemers in het Congres. De campagne bereikte een voorlopig hoogtepunt in april, toen een federale rechter in Florida bij herhaling uitspraak dat de kunstmatige voeding van de comapatiënte Terri Schiavo mocht worden beëindigd.
Tom DeLay is de leider van de Republikeinse meerderheid in het Huis van Afgevaardigden. Hij is een geslepen politicus en een provocateur. Hij maakte zich woordvoerder van het rechtse activisme in de Schiavo-zaak. Hij dreigde met afzetting van de rechter en sprak van ‘arrogante, onverantwoordelijke rechtspraak’.
Ook leden van het Hooggerechtshof zijn door rechts op de korrel genomen. DeLay noemde het ‘krankzinnig’ dat rechter Anthony Kennedy zich dit voorjaar keerde tegen de doodstraf voor minderjarigen. Michael Farris, die voorzitter is van de conservatieve Home School Legal Defense Association, eiste dat het Congres een afzettingsprocedure zou beginnen tegen Kennedy.
De juridisch publicist Edwin Veira sprak over Kennedy als een man met ‘marxistische, leninistische, duivelse beginselen’. Stalin wist hoe hiermee om te gaan, zei Veira: ‘Zijn slogan was: geen man, geen probleem.’ Het volledige citaat van Stalin dat Veira niet uitsprak, luidt: ‘De dood lost alle problemen op: geen man, geen probleem.’
Anthony Kennedy is, net als de nu aftredende O’Connor, benoemd door de conservatieve Republikeinse president Ronald Reagan. Wat rechtse actiegroepen steekt is dat de rechters, ofschoon van een conservatieve inborst en benoemd door een conservatieve regering, niet als vanzelfsprekend het juridische verlengstuk willen zijn van de conservatieve beweging.
O’Connor is tegengevallen. Kennedy valt tegen. Rechts wapent zich en roept nu dat men vooraf honderd procent zekerheid wil hebben over de ideologische betrouwbaarheid van het nieuwe lid van het Hooggerechtshof. Eerder zijn voorgenomen benoemingen voor het Hooggerechtshof onderwerp geweest van bittere strijd. Maar de oorlog lijkt nu wreder te worden dan hij ooit was. In het Witte Huis en in het Congres is rechts aan de macht. Die macht moet nu ook tot uitdrukking komen in de derde poot van het staatsbestel, het Hooggerechtshof.
Twee weken geleden maakte in Washington een verbond van conservatieve actiegroepen bekend dat men over ten minste twintig miljoen dollar beschikt om campagne te voeren. De grond moet heet worden onder de voeten van die Democratische politici. Ze moeten vrezen voor hun herverkiezing als ze zich in de Senaat verzetten tegen de voordracht van de president.
Intussen hebben vooraanstaande Democratische senatoren als Edward Kennedy en Charles Schumer al aangekondigd dat ze met alle middelen die de minderheid nog ter beschikking staan een benoeming van een uitgesproken conservatief zullen blokkeren.
Bron: De Volkskrant (http://www.volkskrant.nl/buitenland/1120195311084.html)
Van onze correspondent Jan Tromp
NEW YORK - Het Amerikaanse Hooggerechtshof is van een afstandelijk juridisch instituut tot een arena van polarisatie geworden. Links en rechts hebben de messen geslepen.
Vertrek Sandra O’Connor uit Hooggerechtshof luidt begin in van strijd tussen conservatieven en progressieven
Al maanden was politiek Amerika in nerveuze afwachting van het lang voorziene moment dat een van de hoogbejaarden in het Hooggerechtshof zou besluiten tot aftreden. Dat moment zou het startsein worden voor een strijd zonder weerga. De culturele oorlog tussen conservatieven en (gematigd) progressieven die het land zo diep verdeeld houdt, zou zijn beslag moeten krijgen in de samenstelling van het Hooggerechtshof. En in het vervolg daarop in de regelgeving over abortus, als het uitgekristalliseerde twistpunt tussen rechts en links in de VS.
Nu is het zover.
Aan het eind van een week vol speculaties was er gisteren opeens de aankondiging dat de 75-jarige Sandra O’Connor weggaat. Gerekend was op opperrechter William Rehnquist. Hij is tachtig, hij lijdt aan schildklierkanker, negen maanden geleden zeiden medisch geschoolde waarnemers dat hij vermoedelijk nog zes maanden te leven had. Rehnquist blijft, althans voorlopig. O’Connor heeft een man die invalide is. Ze zou terug willen naar huis, naar Arizona. Vermoedelijk wil Rehnquist niet dat in één keer twee vacatures moeten worden vervuld.
Ruim voor O’Connor bekendmaakte dat ze het na 24 jaar wel genoeg vindt, was het slijpen der messen begonnen. Niets maakt beter duidelijk hoezeer het Amerikaanse Hooggerechtshof van een afstandelijk juridisch instituut is geworden tot een arena van culturele polarisatie dan de verbetenheid waarmee de posities zijn betrokken. Door rechts en links. Waarbij de rolverdeling is dat links zich moet verdedigen tegen het offensief van rechts.
Sinds enige maanden voeren conservatieve groepen een guerrilla tegen wat ze openlijk ‘de tirannie der rechters’ zijn gaan noemen. Ze hebben hun zaakwaarnemers in het Congres. De campagne bereikte een voorlopig hoogtepunt in april, toen een federale rechter in Florida bij herhaling uitspraak dat de kunstmatige voeding van de comapatiënte Terri Schiavo mocht worden beëindigd.
Tom DeLay is de leider van de Republikeinse meerderheid in het Huis van Afgevaardigden. Hij is een geslepen politicus en een provocateur. Hij maakte zich woordvoerder van het rechtse activisme in de Schiavo-zaak. Hij dreigde met afzetting van de rechter en sprak van ‘arrogante, onverantwoordelijke rechtspraak’.
Ook leden van het Hooggerechtshof zijn door rechts op de korrel genomen. DeLay noemde het ‘krankzinnig’ dat rechter Anthony Kennedy zich dit voorjaar keerde tegen de doodstraf voor minderjarigen. Michael Farris, die voorzitter is van de conservatieve Home School Legal Defense Association, eiste dat het Congres een afzettingsprocedure zou beginnen tegen Kennedy.
De juridisch publicist Edwin Veira sprak over Kennedy als een man met ‘marxistische, leninistische, duivelse beginselen’. Stalin wist hoe hiermee om te gaan, zei Veira: ‘Zijn slogan was: geen man, geen probleem.’ Het volledige citaat van Stalin dat Veira niet uitsprak, luidt: ‘De dood lost alle problemen op: geen man, geen probleem.’
Anthony Kennedy is, net als de nu aftredende O’Connor, benoemd door de conservatieve Republikeinse president Ronald Reagan. Wat rechtse actiegroepen steekt is dat de rechters, ofschoon van een conservatieve inborst en benoemd door een conservatieve regering, niet als vanzelfsprekend het juridische verlengstuk willen zijn van de conservatieve beweging.
O’Connor is tegengevallen. Kennedy valt tegen. Rechts wapent zich en roept nu dat men vooraf honderd procent zekerheid wil hebben over de ideologische betrouwbaarheid van het nieuwe lid van het Hooggerechtshof. Eerder zijn voorgenomen benoemingen voor het Hooggerechtshof onderwerp geweest van bittere strijd. Maar de oorlog lijkt nu wreder te worden dan hij ooit was. In het Witte Huis en in het Congres is rechts aan de macht. Die macht moet nu ook tot uitdrukking komen in de derde poot van het staatsbestel, het Hooggerechtshof.
Twee weken geleden maakte in Washington een verbond van conservatieve actiegroepen bekend dat men over ten minste twintig miljoen dollar beschikt om campagne te voeren. De grond moet heet worden onder de voeten van die Democratische politici. Ze moeten vrezen voor hun herverkiezing als ze zich in de Senaat verzetten tegen de voordracht van de president.
Intussen hebben vooraanstaande Democratische senatoren als Edward Kennedy en Charles Schumer al aangekondigd dat ze met alle middelen die de minderheid nog ter beschikking staan een benoeming van een uitgesproken conservatief zullen blokkeren.
Bron: De Volkskrant (http://www.volkskrant.nl/buitenland/1120195311084.html)