AARDIG
14-07-05, 23:44
Met grote irritatie en ergernis heb ik net de documentaire over het hidjaabverbod in Frankrijk bekeken. Deze vertoonde enkele scènes uit een groteske en zeer kwalijke gebeurtenis die de geschiedenis in zal gaan als de opkomst van de beperkingen van moslims in hun rechten. Het was werkelijk schandalig om te zien dat een land dat bekend stond om haar ruimdenkendheid en civilizatie zo erg hard van de trap is afgedonderd. Een stap terugwaarts richting de donkere moeraspoel die zich tijdens de industriële revolutie voordeed.
Het was werkelijk een schijnvertoning. Ik weet werkelijk niet welke momentopnames ik hier het beste kan plaatsen. Want elk moment was kenmerkend voor de aversie jegens moslims, alhoewel men pretendeerd een religieus verbod te hanteren. Ik kreeg werkelijk braakneigingen bij het horen van de achterlijke argumentaties die de docenten en haters naar voren brachten. Gebeurtenissen die door de betreffende moslima's keihard afgekeurt worden.
Maar het is overduidelijk dat men angst voelt. Angst voor moslims die succes boeken. Succes boeken op een manier die niet gewaardeert wordt. Een manier die haaks staat tegen over normen en waarden. Nee, niet de Westerse normen en waarden. Maar normen en waarden die de boventoon voeren en de suggestie wekken dat het afwijkende inferieur is. Het is angstig voor mensen om te zien dat de achgtergestelden met een religie in hun hand uit de duisternis komen. Dezelfde duisternis die hier niet minder dan een eeuw heeft afgespeeld. Een duisternis die -helaas- door religie in stand werd gehouden. Hun redding was dan ook secularisme. Met die drift en angst gebundeld voeren ze dus blijkbaar de strijd tegen iets waarvan ze geen weet hebben.
Gustave Le Bon schreef in 1884 Parijs in zijn prachtig boek; La Civilization des Arabes; (vertaald naar het Engels.)
If the Arabs had taken over France, then Paris would have become like Cordova in Spain, a centre of civilization and knowledge, where the man in the street was able to read and write, and even compose poetry, at a time when the kings of Europe did not even know how to write their names!
Ironisch genoeg, wordt onderwijs nu als beperking aan de moslima's opgelegd.
Inleidende link. (http://www.ikonrtv.nl/donderdagdocumentaire/documentaire.asp?oId=2212#relevantelinks)
Het was werkelijk een schijnvertoning. Ik weet werkelijk niet welke momentopnames ik hier het beste kan plaatsen. Want elk moment was kenmerkend voor de aversie jegens moslims, alhoewel men pretendeerd een religieus verbod te hanteren. Ik kreeg werkelijk braakneigingen bij het horen van de achterlijke argumentaties die de docenten en haters naar voren brachten. Gebeurtenissen die door de betreffende moslima's keihard afgekeurt worden.
Maar het is overduidelijk dat men angst voelt. Angst voor moslims die succes boeken. Succes boeken op een manier die niet gewaardeert wordt. Een manier die haaks staat tegen over normen en waarden. Nee, niet de Westerse normen en waarden. Maar normen en waarden die de boventoon voeren en de suggestie wekken dat het afwijkende inferieur is. Het is angstig voor mensen om te zien dat de achgtergestelden met een religie in hun hand uit de duisternis komen. Dezelfde duisternis die hier niet minder dan een eeuw heeft afgespeeld. Een duisternis die -helaas- door religie in stand werd gehouden. Hun redding was dan ook secularisme. Met die drift en angst gebundeld voeren ze dus blijkbaar de strijd tegen iets waarvan ze geen weet hebben.
Gustave Le Bon schreef in 1884 Parijs in zijn prachtig boek; La Civilization des Arabes; (vertaald naar het Engels.)
If the Arabs had taken over France, then Paris would have become like Cordova in Spain, a centre of civilization and knowledge, where the man in the street was able to read and write, and even compose poetry, at a time when the kings of Europe did not even know how to write their names!
Ironisch genoeg, wordt onderwijs nu als beperking aan de moslima's opgelegd.
Inleidende link. (http://www.ikonrtv.nl/donderdagdocumentaire/documentaire.asp?oId=2212#relevantelinks)