PDA

Bekijk Volledige Versie : PROFIEL. Koning Abdullah van Saudi-Arabië



Marsipulami
02-08-05, 09:29
PROFIEL. Koning Abdullah van Saudi-Arabië Voorzichtige hervormer

Koning Abdullah moet voor elke beslissing overleggen met een grote groep prinsen.
© BELGA/AFP
BRUSSEL - Abdullah, de nieuwe koning van Saudi-Arabië, staat bekend als een ,,hervormer''. Maar dat woord moet met een korrel zout genomen worden in een land waar de monarchie en de machtige geestelijkheid een ultraconservatieve vorm van de islam aanhangen.



KONING Abdullah (82) werd in Ryad geboren als een van de vele zonen van koning Abdel Aziz Ibn Saud. De prins kreeg een strikt islamitische opvoeding en werd doordrenkt met de tradities en gebruiken van de koninklijke familie.

Die familie telt nu naar schatting 25.000 leden als je de vrouwen en dochters meetelt. De stichter van de dynastie, Ibn Saud, had een aantal vrouwen, naargelang de bronnen variërend van enkele tientallen tot meer dan tweehonderd, en zowat zeshonderd concubines.

Abdullah werd snel een van de invloedrijke prinsen. Hij genoot het vertrouwen van zijn vader en diens opvolgers, zijn halfbroers Feisal, Khaled en Fahd. Dat bleek uit het feit dat hij in 1963 de leiding kreeg over de Nationale Garde, en die behield. De Garde bestaat uit leden van de meest loyale stammen van Saudi-Arabië en geldt als het betrouwbaarste deel van de strijdkrachten.

In 1982 werd hij tot kroonprins aangeduid. Hij bestuurt het land in feite sinds 1995, toen koning Fahd door een beroerte getroffen werd. Maar voor elke belangrijke beslissing moest hij de toestemming van de koning krijgen.

Abdullah beseft volgens kenners van het koningshuis de noodzaak van hervormingen. Maar die term betekent voor een wahabitische prins iets heel anders dan voor een westerling.

Dat bleek toen in februari van dit jaar voor het eerst verkiezingen plaatsvonden in het koninkrijk, voor gemeenteraden. Alleen mannen mochten hun stem uitbrengen, die raden hebben bovendien een louter adviserende bevoegdheid. Snel werd ook duidelijk dat die eerste raadpleging niet gevolgd zal worden door verkiezingen voor meer representatieve instellingen.

Abdullah kan daar trouwens niet alleen over beslissen. De koning moet rekening houden met de rest van de familie. Beslissingen worden in overleg genomen met een grote groep prinsen. Een deel van hen zijn gekant tegen wijziging van de Saudische tradities.

Dat geldt onder meer voor de machtige minister van Defensie, prins Sultan, die gisteren al meteen als kroonprins werd aangewezen ook al is hij zelf 81. Deze volle broer van wijlen koning Fahd staat bekend als een voorstander van nauwe betrekkingen met de Verenigde Staten. Maar hij is ook tegen democratie want het volk zou wel eens ,,ongeletterden'' aan de macht kunnen brengen, zei hij eerder dit jaar.

Op buitenlands vlak heeft Abdullah zich ingespannen om het vredesproces tussen Israël en de Palestijnen te bevorderen. In 2002 wekte hij grote verrassing door Israël een normalisering van de betrekkingen in het vooruitzicht te stellen als er een vredesakkoord was.

Saudi-Arabië is altijd een hevige tegenstander van het bestaan van Israël geweest, en aangenomen werd dat dit land wel het laatste zou zijn dat ooit betrekkingen met de joodse staat zou aangaan. Abdullah was een drijvende kracht achter de Arabische top in Beiroet van 2002 die het bestaansrecht van Israël uitdrukkelijk erkende.


02/08/2005

©Copyright De Standaard

Marsipulami
02-08-05, 09:35
Nieuwe vorst, archaïsch koninkrijk

Koning Saudi-Arabie heeft zeer weinig bewegingsruimte
Van onze redactrice


BRUSSEL - De wissel op de Saudische troon, waar prins Abdullah de overleden koning Fahd opvolgde, vormt geen verjonging. De nieuwe koning is 82 en is net als zijn overleden halfbroer een zoon van de stichter van de dynastie, Abdel Aziz Ibn Saud. Dat is tekenend voor het archaïsche karakter van het land dat door een ondoorzichtig koningshuis van duizenden prinsen en een aartsconservatieve geestelijkheid wordt bestuurd, en dat onhervormbaar lijkt.



NOCHTANS zijn hervormingen er dringend nodig. Er broeit steeds meer ontevredenheid bij de bevolking, wier politieke onmondigheid niet langer afgekocht kan worden met oliedollars. De bevolking is toegenomen, de olie-inkomsten zijn verminderd. Het inkomen per hoofd van de bevolking is gezakt van 22.000 dollar twintig jaar geleden tot 8.000 vorig jaar.

Dat is niet het enige probleem voor de nieuwe koning, die het land in feite al bestuurt sinds 1995, toen koning Fahd, zijn halfbroer, een beroerte kreeg.

In de buitenwereld verloor het koninkrijk enorm veel krediet toen bleek dat de meeste daders van de aanslagen van 11 september 2001 Saudi's waren, en dat het terreurnetwerk van Bin Laden ook op heel wat hooggeplaatste steun in Saudi-Arabië kon rekenen. In de plaats van een weliswaar zeer ondemocratische maar toch stabiele bondgenoot leek het land plots een broeinest van onrust dat ook op eigen bodem geen bloedige terreuraanslagen kon voorkomen.

Het Saudisch bewind spant zich in om het terrorisme te bestrijden. Maar het kan geen strijd voeren om de harten en de geesten van de bevolking, want het deelt de ideeën van Osama bin Laden en diens terreurorganisatie Al-Qaeda. Het koningshuis en de aartsconservatieve geestelijkheid waarop het steunt zijn net zo overtuigd dat het ,,christendom'' door minderwaardige ongelovigen bevolkt wordt, en dat het met zijn waarden van vrijheid en gelijkheid, die dan ook nog voor vrouwen gelden, totaal decadent is.

De strijd tegen de terreur is dus beperkt tot die tegen personen en groepen. En dat wekt dan weer verzet bij een deel van de eigen bevolking die niet begrijpt dat ware gelovigen vervolgd worden omdat ze een heilige oorlog voeren tegen ,,christenhonden''.

De schizofrenie van het koningshuis bleek duidelijk in 1990 toen de Iraakse dictator Saddam Hoessein Koeweit binnenviel. Koning Fahd was razend omdat Saddam een Arabisch land aangevallen had. En bovendien had hij, niet zonder reden, schrik dat de oostelijke Saudische olievelden Saddams volgend doelwit waren.

Maar toch tobde en overlegde hij een week lang voor hij de Verenigde Staten om hulp vroeg om het land van zijn Koeweitse ,,broeder'' te bevrijden. Saudi-Arabië is het geboorteland, het hartland, de ,,sacristie'' van de islam, en het vooruitzicht dat ongelovige soldaten op zijn grondgebied zouden gelegerd worden was ook voor de zogenaamd pro-Westerse koning schokkend.

Het bondgenootschap met de Verenigde Staten en de banden met West-Europese landen waren nooit door liefde ingegeven. Maar voor Saudi-Arabië was het kapitalistische westen, hoe decadent ook, nog altijd verkiesbaar boven het communisme dat goddeloos is en ook revoluties aanstookte in de Arabische wereld.

De toenmalige kroonprins en huidige nieuwe koning, Abdullah, maakte groot voorbehoud tegen de komst van Amerikaanse soldaten, allicht omdat hij het gevaar van hevig verzet onderkende. Het was zijn woede over de christelijke aanwezigheid in zijn land, en niet het lot van de Palestijnen, dat Osama bin Laden tot zijn aanslagen van 11 september 2001 aanspoorde.

Die Golfoorlog had overigens ook al een ontluisterend effect op het koninkrijk. De honderden buitenlandse verslaggevers die er toestroomden konden door de Saudische censuur niet onder controle worden gehouden. Er ging een vloed verhalen de wereld in over de ,,Herrenvolk''-attitude van de Saudische Arabieren die het zware werk lieten uitvoeren door buitenlandse werkkrachten die geen rechten hadden en als slaven behandeld werden, over seksueel misbruik van Aziatische dienstmeisjes, over de rechteloosheid van vrouwen die onder een ware apartheid leven.

Dat alles maakt het voor de nieuwe koning, voor zover hij dat zou willen, nog moeilijker hervormingen uit te voeren. Want die worden, sinds 11 september en de westerse strijd tegen Al-Qaeda, door een deel van de Saudi's meer dan ooit beschouwd als ,,toegeven aan de Amerikanen''.


02/08/2005 Mia Doornaert

©Copyright De Standaard