Marsipulami
02-08-05, 09:29
PROFIEL. Koning Abdullah van Saudi-Arabië Voorzichtige hervormer
Koning Abdullah moet voor elke beslissing overleggen met een grote groep prinsen.
© BELGA/AFP
BRUSSEL - Abdullah, de nieuwe koning van Saudi-Arabië, staat bekend als een ,,hervormer''. Maar dat woord moet met een korrel zout genomen worden in een land waar de monarchie en de machtige geestelijkheid een ultraconservatieve vorm van de islam aanhangen.
KONING Abdullah (82) werd in Ryad geboren als een van de vele zonen van koning Abdel Aziz Ibn Saud. De prins kreeg een strikt islamitische opvoeding en werd doordrenkt met de tradities en gebruiken van de koninklijke familie.
Die familie telt nu naar schatting 25.000 leden als je de vrouwen en dochters meetelt. De stichter van de dynastie, Ibn Saud, had een aantal vrouwen, naargelang de bronnen variërend van enkele tientallen tot meer dan tweehonderd, en zowat zeshonderd concubines.
Abdullah werd snel een van de invloedrijke prinsen. Hij genoot het vertrouwen van zijn vader en diens opvolgers, zijn halfbroers Feisal, Khaled en Fahd. Dat bleek uit het feit dat hij in 1963 de leiding kreeg over de Nationale Garde, en die behield. De Garde bestaat uit leden van de meest loyale stammen van Saudi-Arabië en geldt als het betrouwbaarste deel van de strijdkrachten.
In 1982 werd hij tot kroonprins aangeduid. Hij bestuurt het land in feite sinds 1995, toen koning Fahd door een beroerte getroffen werd. Maar voor elke belangrijke beslissing moest hij de toestemming van de koning krijgen.
Abdullah beseft volgens kenners van het koningshuis de noodzaak van hervormingen. Maar die term betekent voor een wahabitische prins iets heel anders dan voor een westerling.
Dat bleek toen in februari van dit jaar voor het eerst verkiezingen plaatsvonden in het koninkrijk, voor gemeenteraden. Alleen mannen mochten hun stem uitbrengen, die raden hebben bovendien een louter adviserende bevoegdheid. Snel werd ook duidelijk dat die eerste raadpleging niet gevolgd zal worden door verkiezingen voor meer representatieve instellingen.
Abdullah kan daar trouwens niet alleen over beslissen. De koning moet rekening houden met de rest van de familie. Beslissingen worden in overleg genomen met een grote groep prinsen. Een deel van hen zijn gekant tegen wijziging van de Saudische tradities.
Dat geldt onder meer voor de machtige minister van Defensie, prins Sultan, die gisteren al meteen als kroonprins werd aangewezen ook al is hij zelf 81. Deze volle broer van wijlen koning Fahd staat bekend als een voorstander van nauwe betrekkingen met de Verenigde Staten. Maar hij is ook tegen democratie want het volk zou wel eens ,,ongeletterden'' aan de macht kunnen brengen, zei hij eerder dit jaar.
Op buitenlands vlak heeft Abdullah zich ingespannen om het vredesproces tussen Israël en de Palestijnen te bevorderen. In 2002 wekte hij grote verrassing door Israël een normalisering van de betrekkingen in het vooruitzicht te stellen als er een vredesakkoord was.
Saudi-Arabië is altijd een hevige tegenstander van het bestaan van Israël geweest, en aangenomen werd dat dit land wel het laatste zou zijn dat ooit betrekkingen met de joodse staat zou aangaan. Abdullah was een drijvende kracht achter de Arabische top in Beiroet van 2002 die het bestaansrecht van Israël uitdrukkelijk erkende.
02/08/2005
©Copyright De Standaard
Koning Abdullah moet voor elke beslissing overleggen met een grote groep prinsen.
© BELGA/AFP
BRUSSEL - Abdullah, de nieuwe koning van Saudi-Arabië, staat bekend als een ,,hervormer''. Maar dat woord moet met een korrel zout genomen worden in een land waar de monarchie en de machtige geestelijkheid een ultraconservatieve vorm van de islam aanhangen.
KONING Abdullah (82) werd in Ryad geboren als een van de vele zonen van koning Abdel Aziz Ibn Saud. De prins kreeg een strikt islamitische opvoeding en werd doordrenkt met de tradities en gebruiken van de koninklijke familie.
Die familie telt nu naar schatting 25.000 leden als je de vrouwen en dochters meetelt. De stichter van de dynastie, Ibn Saud, had een aantal vrouwen, naargelang de bronnen variërend van enkele tientallen tot meer dan tweehonderd, en zowat zeshonderd concubines.
Abdullah werd snel een van de invloedrijke prinsen. Hij genoot het vertrouwen van zijn vader en diens opvolgers, zijn halfbroers Feisal, Khaled en Fahd. Dat bleek uit het feit dat hij in 1963 de leiding kreeg over de Nationale Garde, en die behield. De Garde bestaat uit leden van de meest loyale stammen van Saudi-Arabië en geldt als het betrouwbaarste deel van de strijdkrachten.
In 1982 werd hij tot kroonprins aangeduid. Hij bestuurt het land in feite sinds 1995, toen koning Fahd door een beroerte getroffen werd. Maar voor elke belangrijke beslissing moest hij de toestemming van de koning krijgen.
Abdullah beseft volgens kenners van het koningshuis de noodzaak van hervormingen. Maar die term betekent voor een wahabitische prins iets heel anders dan voor een westerling.
Dat bleek toen in februari van dit jaar voor het eerst verkiezingen plaatsvonden in het koninkrijk, voor gemeenteraden. Alleen mannen mochten hun stem uitbrengen, die raden hebben bovendien een louter adviserende bevoegdheid. Snel werd ook duidelijk dat die eerste raadpleging niet gevolgd zal worden door verkiezingen voor meer representatieve instellingen.
Abdullah kan daar trouwens niet alleen over beslissen. De koning moet rekening houden met de rest van de familie. Beslissingen worden in overleg genomen met een grote groep prinsen. Een deel van hen zijn gekant tegen wijziging van de Saudische tradities.
Dat geldt onder meer voor de machtige minister van Defensie, prins Sultan, die gisteren al meteen als kroonprins werd aangewezen ook al is hij zelf 81. Deze volle broer van wijlen koning Fahd staat bekend als een voorstander van nauwe betrekkingen met de Verenigde Staten. Maar hij is ook tegen democratie want het volk zou wel eens ,,ongeletterden'' aan de macht kunnen brengen, zei hij eerder dit jaar.
Op buitenlands vlak heeft Abdullah zich ingespannen om het vredesproces tussen Israël en de Palestijnen te bevorderen. In 2002 wekte hij grote verrassing door Israël een normalisering van de betrekkingen in het vooruitzicht te stellen als er een vredesakkoord was.
Saudi-Arabië is altijd een hevige tegenstander van het bestaan van Israël geweest, en aangenomen werd dat dit land wel het laatste zou zijn dat ooit betrekkingen met de joodse staat zou aangaan. Abdullah was een drijvende kracht achter de Arabische top in Beiroet van 2002 die het bestaansrecht van Israël uitdrukkelijk erkende.
02/08/2005
©Copyright De Standaard