GiovanniHN
03-08-05, 16:49
Dit heb ik net geschreven, maar het is weer tijd om mijn web-log te pimpen. Dus plaats ik het ook hier. Voor meer artikelen etc. kijk op http://terrorisme.web-log.nl
Ik vind discussies op internet redelijk zinloos, of iemand dat iets kan schelen maakt me niks uit maar ik heb het er niet zo op. Toch doe ik er aan mee om zo nu en dan mijn web-log onder de aandacht te brengen en natuurlijk om te kijken of mijn kennis over terreur echt wel voldoende is. Maar vaak is het een plaats van irritatie. Misschien omdat ik altijd gelijk wil hebben of misschien omdat andere mij geen gelijk willen geven. Zo nu en dan zit er wel iets interessants tussen, want het geeft toch weer hoe sommige mensen denken.
Pas geleden las ik dus ook iets over iemand die Geert Wilders in bescherming nam. De discussie ging over het gevaar van Wilders’ generalisaties. De reactie daarop was dat Wilders zijn mening gaf en ook niet bewust aanzet tot haat. Iedereen die op discussiefora komt kent de soort reacties wel. Later las ik ook nog een column van Ebru Umar (voor wie niet weet wie zij is en wat ze doet; je bent niet de enige), in die column ging ze er op in dat Harry van Bommel in een discussieprogramma had gezegd dat zij medeverantwoordelijk was voor de radicalisering van Islamitische jongeren. Ze schrijft namelijk nogal kritisch over de Islam. Umar ging niet echt in op de opmerking van van Bommel, maar maakte het juist belachelijk door ook maar al het andere te noemen wat mis is in Nederland en zichzelf daar ook maar de schuld van te geven.
En nu de reden voor dit stuk. Mensen begrijpen niet wat ermee bedoelt wordt als de AIVD waarschuwt voor de invloed van columnisten en opiniemakers. Het wordt afgedaan met ‘maar hij bedoelt het zo niet’ of wordt niet serieus genomen. En daarna wordt er weer gediscussieerd over hoe je terrorisme tegen kan gaan. Er wordt gedaan alsof niemand enig idee heeft hoe dat moet, terwijl de AIVD er hele rapporten over heeft geschreven. Maar die worden terzijde geschoven want ze passen niet in het straatje van de opiniemaker.
Toch heeft de opiniemaker invloed en een veel grotere invloed dan een radicale imam. Een uitspraak van bijvoorbeeld Ayaan Hirshi Ali komt in het nieuws en wordt daardoor gehoord door miljoenen mensen. De preken van een imam beperken zich tot een moskee en zijn alleen te horen voor de bezoekers. Een anti-islamitische uitspraak van Hirshi Ali bereikt dus al veel meer moslims dan een anti-Westerse uitspraak van een imam. En dan is het de vraag, wat is belangrijker in het radicaliseringproces? Dat is zonder twijfel de uitspraak van Hirshi Ali. Die uitspraak zorgt voor woede en die woede is iets waar de imam op inspeelt. Zonder woede heeft de imam niet veel te doen.
De geradicaliseerde jongeren waar Nederland problemen mee heeft en heeft gehad, zoals de Hofstadgroep, zijn jongeren die zich ook niet in die radicale moskees bevinden. Het rekruteren wordt buiten de moskee gedaan. Radicale preken worden thuis gegeven. Dat verkleint de invloed van de imam nog veel meer. Maar waar houden die jongeren zich wel mee bezig? Met de anti-islamitische opiniemakers. Het idee in radicale kringen is namelijk dat de islam wordt aangevallen. En als je wordt aangevallen, dan verdedig je jezelf. Niet iedereen deelt die mening, zoals ik al vaker heb gezegd, alle terroristen zijn anders en hebben andere motieven. Dat ze moslim zijn is ook eerder bijzaak dan oorzaak.
In een land als Nederland bestaat wel het idee dat de islam onder vuur ligt. En dat klopt eigenlijk ook. De islam krijgt veel kritiek, soms terecht en soms onterecht. Maar het is een ‘hot topic’. Iedereen heeft er een mening over, al hebben we nog zo weinig kennis, iedereen heeft een mening over de islam. Door de onzuiverheid in de discussie gaat het ook meer over moslims van Marokkaanse afkomst. Jeugdcriminaliteit wordt gekoppeld aan afkomst en afkomst wordt gekoppeld aan religie. Dat wordt allemaal op een hoop gegooid en dan gaan we discussiëren. Daarom heb ik ook een hekel aan discussies op internet omdat iedereen daar zijn zegje kan doen en niet iedereen doet een even verstandig zegje.
Uit de puinhoop van meningen worden andere meningen gevormd, vaak door opiniemakers. Opiniemakers kunnen belangrijke mensen zijn zoals Ayaan Hirshi Ali, maar ook onbekende columnisten zoals Ebru Umar. Het gaat er om dat de opiniemaker iets zegt dat kranten verkoopt of kijkcijfers scoort. Scherpe opmerkingen zijn in en nuance is uit. Doe je langer dan tien seconden over het formuleren van je mening, ga dan maar een lezing houden bij een universiteit, want dan willen we je niet. Kan je echter in acht seconden drie wereldreligies beledigen en iemands moeder, dan hebben we nog wel een plekje voor je.
Gevolg: Scherpe opinies, gebaseerd op een wanorde van feitjes. Wat kan je daar nou echt mee? Zo geformuleerd heel weinig, maar in de praktijk schop je het tot minimaal 2 Vandaag. Recentelijk was daar ook Ebru Umar, met kritiek op Nederlandse terrorismebestrijding en alleen maar lof voor de manier hoe ze het in Londen deden. Want meer dan vijftig doden en een latere poging tot nog meer slachtoffers is waarschijnlijk in haar ogen een geweldige manier van terreurbestrijding. Dat Nederland nog geen grote aanslag heeft gezien en de AIVD tussen de 10 en 20 potentieel gevaarlijke groepen in beeld heeft is dan denk ook het bewijs van het falende terreurbeleid.
De scherpe opinies zijn in, maar waar is het tegengeluid? Het bestaat wel, maar is genuanceerd, dus niet interessant. Of het is extreem de andere kant op, maar dan kom je in de geradicaliseerde hoek. Radicale moslim + scherpe mening + Geert Wilders = kijkcijfers. En zo ontstond de Abdul Jabbar van de Ven hype. Want dan weer gezien wordt als het bewijs dat de islam gevaarlijk is. Want van de Ven is een imam en heeft er geen probleem mee als Geert Wilders zou sterven. En er is niets zo gevaarlijk als een zelfbenoemde imam die na aandringen van een presentator toegeeft geen traan te laten als Geert Wilders aan een natuurlijke dood zou sterven. Dat de man zei niet te willen dat Wilders vermoord zou worden door een moslim doet er dan ook niet meer toe.
Door de extreme versimpeling in de media worden verschillen benadrukt en neemt de afstand tussen mensen toe. En ja, daar zijn opiniemakers als Geert Wilders, Ayaan Hirshi Ali en in hele kleine mate ook Ebru Umar voor verantwoordelijk. Die afstand zorgt ervoor dat groepjes ontstaan, mensen gaan terug naar hun eigen mensen want ze worden toch niet geaccepteerd door de andere groep. Toch is dit niet hetzelfde als terrorisme, misschien een verklaring voor het integratieprobleem, het zou een leuke studie kunnen zijn ‘Is het integratieprobleem geforceerd door opiniemakers?’. Maar dit gaat over terrorisme, dus op wat voor manier is Geert Wilders medeverantwoordelijk voor een aanslag in Nederland?
Vastgesteld is dat de uitspraken scherp moeten zijn en als nadeel een polariserend effect hebben. Maar er is nog een belangrijker iets en dat zorgt wel voor de terroristische insteek. Namelijk; macht. Geert Wilders zit in de Tweede Kamer en is dus machtiger dan ik ben. Hij krijgt ook alle aandacht, ik niet. Geert Wilders mag zomaar even een artikel schrijven voor elke Nederlandse krant. Als ik dat mocht dan had ik niet eens deze web-log nodig. Ik heb daar niet zo heel veel problemen mee, wie is Wilders nou voor mij? Maar als hij deze web-log van internet zou willen halen, dan lukt hem dat. Als ik hem uit de Tweede Kamer wil krijgen, dan kan ik alleen maar hopen dat zijn 15 minuten van beroemdheid snel opraken. Ik ben machteloos tegenover een politicus en ik kan alleen maar stukjes schrijven.
Dus wat zou ik moeten doen als een politicus wel mijn vijand was? Maar tegelijkertijd ook heel populair. Ali Lazrak zou ik bijvoorbeeld met gemak aankunnen. Maar wat moet ik in hemelsnaam beginnen tegen een populaire, belangrijke politicus. Iemand die flink gaat winnen volgens de peilingen en anti-Mij is. Iemand die mijn web-log met de grond gelijk wil maken, mijn mond wil sluiten en mijn vingers kapot wil slaan met een heet strijkijzer zodat ik nooit meer kan schrijven. Ik kan dan helemaal niks. Tenminste, democratisch gezien. Als ik de legale manier van actievoeren achterwegen laat dan komen er opeens duizenden nieuwe mogelijkheden op mij af. En dan komt terrorisme in zicht.
Terrorisme ontstaat door een gevoel van onmacht. Het hoeft niet eens echt onmacht te zijn, maar het gevoel moet bestaan. Als je machteloos bent en onrecht ziet, dan wil je iets doen, maar als de legale manier niet werkt dan maar de illegale manier. Het is net zoiets als een vader die de verkrachter van zijn dochter bewerkt met een brandende honkbalknuppel gewikkeld in prikkeldraad. Het mag niet, maar is zeker een opluchting. Terrorisme hoeft dus ook niet eens echt een doel te hebben, de moord op van Gogh heeft niet echt tot veel sympathie voor de Islam gezorgd. Maar het gaf Mohammed B. zonder twijfel een heel warm gevoel van binnen.
Vechten tegen onrecht is ook romantisch. Daarom is er ook de angst dat terroristen gezien worden als helden. Want zij vochten tegen onrecht net zoals Ché Guevarra. En Ché is een held, zelfs bij mensen die geen flauw benul hebben wie hij is. Door de maatschappelijke versimpelingen en door de polarisering is er een zwart wit beeld ontstaan. De een is goed, de ander slecht. Wilders is of een held of een slechterik, niets daartussen in. Dat is dus ook een beeld dat moet verdwijnen.
Maar nogmaals, wat is nou de schuld van Wilders? Hij zet zichzelf in de rol van slechterik door zijn scherpe uitlatingen. Hij is een machtig man en fel tegen de Islam (of in ieder geval de ‘uitwassen’). Wat kun je dus doen als moslim? Helemaal niks, want is er bijvoorbeeld een Islamitische politicus die het tegen Wilders opneemt? Of een ander soort van woordvoerder? Niks, alleen maar een paar watjes die moeten laten zien dat moslims ook kunnen glimlachen. Maar er is bijna niemand die fel tegen Wilders ingaat en die opkomt voor de ‘machteloze moslim’. Dus moet de ‘machteloze moslim’ het zelf oplossen.
Uit mijn voorbeeld is misschien deels te begrijpen waarom iemand Wilders zou vermoorden, maar ik heb niet uitgelegd hoe het komt dat de Nederlandse samenleving gevaar kan lopen. Wilders is niet de enige die tegen moslims is. Heel ‘Nederland’ is er tegen. Wilders staat niet alleen, hij krijgt bijval in kranten en van columnisten en politici. Maar er is niemand die het tegen deze opiniemakers opneemt. Daardoor ontstaat het idee dat heel ‘Nederland’ tegen moslims is. De scherpe opvattingen van Wilders zijn daar een onderdeel van. Daarom zijn zijn uitspraken een gevaar voor de Nederlandse samenleving. Hij polariseert, hij drukt mensen in een hoek en hij dwingt ze om terug te vechten. Simpel gezegd dan.
Moet Wilders dus zijn bek houden? Nee, dat hoeft niet. Hij kan twee dingen doen, of genuanceerder worden. Want er werkt niks beter tegen radicalisering dan nuance. Als iemand jou niet aanvalt, waarom zou je je dan moeten verdedigen? Of hij kan zijn verantwoordelijkheid nemen. En dat houdt in dat hij de consequenties van zijn uitspraken accepteert en dat als er ooit een aanslag wordt gepleegd in Nederland hij dus ook netjes zijn excuses aanbiedt.
Ik vind discussies op internet redelijk zinloos, of iemand dat iets kan schelen maakt me niks uit maar ik heb het er niet zo op. Toch doe ik er aan mee om zo nu en dan mijn web-log onder de aandacht te brengen en natuurlijk om te kijken of mijn kennis over terreur echt wel voldoende is. Maar vaak is het een plaats van irritatie. Misschien omdat ik altijd gelijk wil hebben of misschien omdat andere mij geen gelijk willen geven. Zo nu en dan zit er wel iets interessants tussen, want het geeft toch weer hoe sommige mensen denken.
Pas geleden las ik dus ook iets over iemand die Geert Wilders in bescherming nam. De discussie ging over het gevaar van Wilders’ generalisaties. De reactie daarop was dat Wilders zijn mening gaf en ook niet bewust aanzet tot haat. Iedereen die op discussiefora komt kent de soort reacties wel. Later las ik ook nog een column van Ebru Umar (voor wie niet weet wie zij is en wat ze doet; je bent niet de enige), in die column ging ze er op in dat Harry van Bommel in een discussieprogramma had gezegd dat zij medeverantwoordelijk was voor de radicalisering van Islamitische jongeren. Ze schrijft namelijk nogal kritisch over de Islam. Umar ging niet echt in op de opmerking van van Bommel, maar maakte het juist belachelijk door ook maar al het andere te noemen wat mis is in Nederland en zichzelf daar ook maar de schuld van te geven.
En nu de reden voor dit stuk. Mensen begrijpen niet wat ermee bedoelt wordt als de AIVD waarschuwt voor de invloed van columnisten en opiniemakers. Het wordt afgedaan met ‘maar hij bedoelt het zo niet’ of wordt niet serieus genomen. En daarna wordt er weer gediscussieerd over hoe je terrorisme tegen kan gaan. Er wordt gedaan alsof niemand enig idee heeft hoe dat moet, terwijl de AIVD er hele rapporten over heeft geschreven. Maar die worden terzijde geschoven want ze passen niet in het straatje van de opiniemaker.
Toch heeft de opiniemaker invloed en een veel grotere invloed dan een radicale imam. Een uitspraak van bijvoorbeeld Ayaan Hirshi Ali komt in het nieuws en wordt daardoor gehoord door miljoenen mensen. De preken van een imam beperken zich tot een moskee en zijn alleen te horen voor de bezoekers. Een anti-islamitische uitspraak van Hirshi Ali bereikt dus al veel meer moslims dan een anti-Westerse uitspraak van een imam. En dan is het de vraag, wat is belangrijker in het radicaliseringproces? Dat is zonder twijfel de uitspraak van Hirshi Ali. Die uitspraak zorgt voor woede en die woede is iets waar de imam op inspeelt. Zonder woede heeft de imam niet veel te doen.
De geradicaliseerde jongeren waar Nederland problemen mee heeft en heeft gehad, zoals de Hofstadgroep, zijn jongeren die zich ook niet in die radicale moskees bevinden. Het rekruteren wordt buiten de moskee gedaan. Radicale preken worden thuis gegeven. Dat verkleint de invloed van de imam nog veel meer. Maar waar houden die jongeren zich wel mee bezig? Met de anti-islamitische opiniemakers. Het idee in radicale kringen is namelijk dat de islam wordt aangevallen. En als je wordt aangevallen, dan verdedig je jezelf. Niet iedereen deelt die mening, zoals ik al vaker heb gezegd, alle terroristen zijn anders en hebben andere motieven. Dat ze moslim zijn is ook eerder bijzaak dan oorzaak.
In een land als Nederland bestaat wel het idee dat de islam onder vuur ligt. En dat klopt eigenlijk ook. De islam krijgt veel kritiek, soms terecht en soms onterecht. Maar het is een ‘hot topic’. Iedereen heeft er een mening over, al hebben we nog zo weinig kennis, iedereen heeft een mening over de islam. Door de onzuiverheid in de discussie gaat het ook meer over moslims van Marokkaanse afkomst. Jeugdcriminaliteit wordt gekoppeld aan afkomst en afkomst wordt gekoppeld aan religie. Dat wordt allemaal op een hoop gegooid en dan gaan we discussiëren. Daarom heb ik ook een hekel aan discussies op internet omdat iedereen daar zijn zegje kan doen en niet iedereen doet een even verstandig zegje.
Uit de puinhoop van meningen worden andere meningen gevormd, vaak door opiniemakers. Opiniemakers kunnen belangrijke mensen zijn zoals Ayaan Hirshi Ali, maar ook onbekende columnisten zoals Ebru Umar. Het gaat er om dat de opiniemaker iets zegt dat kranten verkoopt of kijkcijfers scoort. Scherpe opmerkingen zijn in en nuance is uit. Doe je langer dan tien seconden over het formuleren van je mening, ga dan maar een lezing houden bij een universiteit, want dan willen we je niet. Kan je echter in acht seconden drie wereldreligies beledigen en iemands moeder, dan hebben we nog wel een plekje voor je.
Gevolg: Scherpe opinies, gebaseerd op een wanorde van feitjes. Wat kan je daar nou echt mee? Zo geformuleerd heel weinig, maar in de praktijk schop je het tot minimaal 2 Vandaag. Recentelijk was daar ook Ebru Umar, met kritiek op Nederlandse terrorismebestrijding en alleen maar lof voor de manier hoe ze het in Londen deden. Want meer dan vijftig doden en een latere poging tot nog meer slachtoffers is waarschijnlijk in haar ogen een geweldige manier van terreurbestrijding. Dat Nederland nog geen grote aanslag heeft gezien en de AIVD tussen de 10 en 20 potentieel gevaarlijke groepen in beeld heeft is dan denk ook het bewijs van het falende terreurbeleid.
De scherpe opinies zijn in, maar waar is het tegengeluid? Het bestaat wel, maar is genuanceerd, dus niet interessant. Of het is extreem de andere kant op, maar dan kom je in de geradicaliseerde hoek. Radicale moslim + scherpe mening + Geert Wilders = kijkcijfers. En zo ontstond de Abdul Jabbar van de Ven hype. Want dan weer gezien wordt als het bewijs dat de islam gevaarlijk is. Want van de Ven is een imam en heeft er geen probleem mee als Geert Wilders zou sterven. En er is niets zo gevaarlijk als een zelfbenoemde imam die na aandringen van een presentator toegeeft geen traan te laten als Geert Wilders aan een natuurlijke dood zou sterven. Dat de man zei niet te willen dat Wilders vermoord zou worden door een moslim doet er dan ook niet meer toe.
Door de extreme versimpeling in de media worden verschillen benadrukt en neemt de afstand tussen mensen toe. En ja, daar zijn opiniemakers als Geert Wilders, Ayaan Hirshi Ali en in hele kleine mate ook Ebru Umar voor verantwoordelijk. Die afstand zorgt ervoor dat groepjes ontstaan, mensen gaan terug naar hun eigen mensen want ze worden toch niet geaccepteerd door de andere groep. Toch is dit niet hetzelfde als terrorisme, misschien een verklaring voor het integratieprobleem, het zou een leuke studie kunnen zijn ‘Is het integratieprobleem geforceerd door opiniemakers?’. Maar dit gaat over terrorisme, dus op wat voor manier is Geert Wilders medeverantwoordelijk voor een aanslag in Nederland?
Vastgesteld is dat de uitspraken scherp moeten zijn en als nadeel een polariserend effect hebben. Maar er is nog een belangrijker iets en dat zorgt wel voor de terroristische insteek. Namelijk; macht. Geert Wilders zit in de Tweede Kamer en is dus machtiger dan ik ben. Hij krijgt ook alle aandacht, ik niet. Geert Wilders mag zomaar even een artikel schrijven voor elke Nederlandse krant. Als ik dat mocht dan had ik niet eens deze web-log nodig. Ik heb daar niet zo heel veel problemen mee, wie is Wilders nou voor mij? Maar als hij deze web-log van internet zou willen halen, dan lukt hem dat. Als ik hem uit de Tweede Kamer wil krijgen, dan kan ik alleen maar hopen dat zijn 15 minuten van beroemdheid snel opraken. Ik ben machteloos tegenover een politicus en ik kan alleen maar stukjes schrijven.
Dus wat zou ik moeten doen als een politicus wel mijn vijand was? Maar tegelijkertijd ook heel populair. Ali Lazrak zou ik bijvoorbeeld met gemak aankunnen. Maar wat moet ik in hemelsnaam beginnen tegen een populaire, belangrijke politicus. Iemand die flink gaat winnen volgens de peilingen en anti-Mij is. Iemand die mijn web-log met de grond gelijk wil maken, mijn mond wil sluiten en mijn vingers kapot wil slaan met een heet strijkijzer zodat ik nooit meer kan schrijven. Ik kan dan helemaal niks. Tenminste, democratisch gezien. Als ik de legale manier van actievoeren achterwegen laat dan komen er opeens duizenden nieuwe mogelijkheden op mij af. En dan komt terrorisme in zicht.
Terrorisme ontstaat door een gevoel van onmacht. Het hoeft niet eens echt onmacht te zijn, maar het gevoel moet bestaan. Als je machteloos bent en onrecht ziet, dan wil je iets doen, maar als de legale manier niet werkt dan maar de illegale manier. Het is net zoiets als een vader die de verkrachter van zijn dochter bewerkt met een brandende honkbalknuppel gewikkeld in prikkeldraad. Het mag niet, maar is zeker een opluchting. Terrorisme hoeft dus ook niet eens echt een doel te hebben, de moord op van Gogh heeft niet echt tot veel sympathie voor de Islam gezorgd. Maar het gaf Mohammed B. zonder twijfel een heel warm gevoel van binnen.
Vechten tegen onrecht is ook romantisch. Daarom is er ook de angst dat terroristen gezien worden als helden. Want zij vochten tegen onrecht net zoals Ché Guevarra. En Ché is een held, zelfs bij mensen die geen flauw benul hebben wie hij is. Door de maatschappelijke versimpelingen en door de polarisering is er een zwart wit beeld ontstaan. De een is goed, de ander slecht. Wilders is of een held of een slechterik, niets daartussen in. Dat is dus ook een beeld dat moet verdwijnen.
Maar nogmaals, wat is nou de schuld van Wilders? Hij zet zichzelf in de rol van slechterik door zijn scherpe uitlatingen. Hij is een machtig man en fel tegen de Islam (of in ieder geval de ‘uitwassen’). Wat kun je dus doen als moslim? Helemaal niks, want is er bijvoorbeeld een Islamitische politicus die het tegen Wilders opneemt? Of een ander soort van woordvoerder? Niks, alleen maar een paar watjes die moeten laten zien dat moslims ook kunnen glimlachen. Maar er is bijna niemand die fel tegen Wilders ingaat en die opkomt voor de ‘machteloze moslim’. Dus moet de ‘machteloze moslim’ het zelf oplossen.
Uit mijn voorbeeld is misschien deels te begrijpen waarom iemand Wilders zou vermoorden, maar ik heb niet uitgelegd hoe het komt dat de Nederlandse samenleving gevaar kan lopen. Wilders is niet de enige die tegen moslims is. Heel ‘Nederland’ is er tegen. Wilders staat niet alleen, hij krijgt bijval in kranten en van columnisten en politici. Maar er is niemand die het tegen deze opiniemakers opneemt. Daardoor ontstaat het idee dat heel ‘Nederland’ tegen moslims is. De scherpe opvattingen van Wilders zijn daar een onderdeel van. Daarom zijn zijn uitspraken een gevaar voor de Nederlandse samenleving. Hij polariseert, hij drukt mensen in een hoek en hij dwingt ze om terug te vechten. Simpel gezegd dan.
Moet Wilders dus zijn bek houden? Nee, dat hoeft niet. Hij kan twee dingen doen, of genuanceerder worden. Want er werkt niks beter tegen radicalisering dan nuance. Als iemand jou niet aanvalt, waarom zou je je dan moeten verdedigen? Of hij kan zijn verantwoordelijkheid nemen. En dat houdt in dat hij de consequenties van zijn uitspraken accepteert en dat als er ooit een aanslag wordt gepleegd in Nederland hij dus ook netjes zijn excuses aanbiedt.