assassijn
06-08-05, 20:20
Uit de volkskrant van 2 maart 2001 door Rachida Azough.
VOOR DE DEUR van het kolossale cybercafé Easy Everything in Amsterdam rookt Hamid een sigaret. Achter in de zaal turen Marokkaanse jongeren naar hun beeldscherm.
Malika komt hier om de tijd te doden na school. Ze bezoekt vaak Marokkaanse sites, want 'daar begrijpen we mekaar'. Hamid loopt langs de genummerde rijen unisex zitplaatsen naar achter. Hij neemt weer plaats tussen de donkerharige internetters en gaat 'even kankeren op Hemaworsten bij maghreb.nl'. Maar vandaag heeft Hamid onder de naam Soussi99 ook nog een belangrijker streven: 'Afspraakjes regelen voor in het weekeinde.'
Het eerste online contact tussen Marokkanen in Nederland draait dikwijls om dating. De mobiele telefoon was als voorloper op dit gebied al erg populair. Veel meisjes die niet thuis door jongens gebeld konden worden en de huwbare leeftijd bereikten, verschaften zich hiermee een persoonlijk communicatiekanaal. Uit zogenaamd 'ontzag' voor ouders gaat vaak veel stiekem: in Marokkaanse virtuele gemeenschappen hebben ze meer privacy en durven ze zich vrijer te uiten.
Eén van de jongste Marokkaanse internetpioniers, de 28-jarige ICT'er Mohamed el Aissati kon zich, wonend in het Twentse Goor, niet voorstellen een leuk meisje uit zijn vaderland tegen te komen. Tenminste niet voordat hij on line Marokkanen ontdekte. Tijdens het chatten op IRC Maroc waren ze overgeleverd aan het Frans of een verbasterd Arabisch. El Aissati had grote behoefte aan contact met soortgenoten en wilde ze verenigen in een Nederlandse chatbox onder Marokkaanse vlag.
Thuis kreeg hij ruzie over de hoge telefoonkosten, zijn moeder riep: 'Dat internet kost alleen maar geld', niet wetende dat ze via voice-chat haar dochters stem zou horen en zich geen zorgen meer hoefde te maken over een goede partij voor haar zoon. El Aissati: 'Het draaide allemaal om afspraakjes, er zijn al huwelijken uit ontstaan. Onze bezoekers leerden elkaar op IRC maroc online kennen, maar ontmoetten elkaar voor het eerst off line op feesten die we speciaal organiseerden.'
Deze digitale stichting wil de overheid adviseren, bijvoorbeeld over blowende Marokkaanse hangjongeren die zo van de straat zouden zijn als ze maar kunnen internetten. Mohamed el Aissati richt zich niet uitsluitend op de tweede generatie: 'We moeten iedereen bereiken, daarom zien we ook het nut in van internet voor moeders en virtuele bijles voor meertalige scholieren.' Maroc.nl wil graag subsidie van de overheid, maar kreeg tot nu toe nul op het rekest.
Een andere website die door veel Marokkanen wordt bezocht, zit niet op subsidie te wachten. 'Naffers' begonnen een gelijknamige site omdat ze de geijkte media zat waren. 'De Naffersite staat voor Mokro-power. Geen subsidie, geen advertenties, geen moderators en liever geen dating op deze site', benadrukt initiator Mohamed el-Fers. 'Onze bezoekers dirigeren de site, maar als ze een afspraakje willen, gaan ze maar naar TMF. Wij hebben geen levende chatbox, maar fora, favoriete Marokkaanse bands, geschiedenis en muziek van zangeres Oum Kalsoum en een uit het leven gegrepen naffernieuwsdienst.'
Lang voordat andere Marokkaanse sites werden opgericht, lanceerden de oudere Mohamed el-Fers en een aantal jongeren een website onder de naam 'De School voor Jonge Criminelen'. Naffer werd een geuzennaam, maar de overkoepelende Naffersite kreeg het afgelopen jaar flink wat te verduren. De site werd meerdere malen van het net geplukt en er kwamen regelmatig klachten binnen bij het Meldpunt Discriminatie Internet. Ten overvloede crashte eind vorig jaar het forum waarbij veel interessante bijdragen verloren gingen.
De Marokkaanse websites lijken afgunstig op elkaar. Maghreb.nl gaat in de strijd om aandacht van media en bezoekers wel erg ver. Ze kaapte de domeinnaam voor de neus van naffers weg en verwees die naar de eigen site. Links naar concurrenten worden gesaboteerd en een van de eigenaren verstuurt dreigmails om 'de vijand' te pesten.
Het credo van deze eigenaar van de commerciële site maghreb.nl, Abelilah el Amraoui, is voor ieder wat wils. 'We hebben dating, maar ook islam. Sommige islamieten vinden dit stuitend, maar wij proberen in zoveel mogelijk interesses van de Marokkaanse gemeenschap te voorzien. Onder overigen vind je bij ons zelfs informatie over maagdenvliesreparaties.'
De islam is verankerd in alle sites, ondanks de datingmogelijkheden. Overal vind je een vertaling van de Koran, maar mogelijkheden om vragen te stellen aan een cyberimam zijn schaars. Imams van de Islamitische Universiteit Rotterdam werden door alle websites benaderd, maar willen niet uit de anonimiteit treden. Uit angst voor kritiek van collega's eisen zij dat zowel hun identiteit, als gestelde vragen en gegeven antwoorden, geheim blijven.
Maghreb.nl werkte korte tijd toch samen met deze imams, maar na de zomerstop is de cyberimam nooit meer teruggekeerd. De besproken websites hebben de Islamitische Universiteit Rotterdam afgeschreven. Alleen de Naffersite beschikt op dit moment over twee cyberimams.
Hypocriet
Weet je dat ik nog nooit een gelukkige Marokkaan(se) heb ontmoet in mijn vijfentwintig jarig bestaan. Ze zijn allemaal of geestelijk ziek of overspannen of crimineel of dit of dat. We mogen onszelf niet zijn. We mogen niet onze echte mening zeggen. We mogen niet zeggen dat we eigenlijk niet vinden dat alle Nederlanders naar de hel gaan omdat ze niet moslim zijn. Neeee dat mag je niet zeggen want o wee dan ben je een kaffer (geen naffer maar kaffer), en je mag ook niet zeggen dat je masturbeert want dat is slecht. Niemand zegt dat het gezond is ook al doen we het allemaal want o wee dat kan niet in onze cultuur want het is vies. En oh, zeg vooral niet dat je een vriendje hebt gehad want dan denkt iedereen dat je een hoer bent. Enne vooral niet je mening over de islam zeggen want dan gaat je vader schreeuwen dat god hem zulke slechte ongelovige kinderen heeft geschonken. Snap je. . . we kunnen onszelf niet zijn. We moeten een hypocriet leven lijden en zo komen we met onszelf geestelijk in de problemen.
Samira
(www.ge0cities.com/naffernl)
In cyberspace blijft geen onderwerp taboe. Marokkaanse homoseksuelen komen op voor hun rechten, de maagdenvliesmythe wordt aan kritisch onderzoek onderworpen, een meisje dat op punt staat uithuwelijking te accepteren vraagt raad of gaat op zoek naar een betere partij, een vader vraagt advies over zijn rebelse dochter, de imam wordt bekritiseerd, en zelfs het Marokkaanse koningshuis hoeft niet te rekenen op clementie.
Een hoop Nederlanders hebben de weg naar dit schouwspel al gevonden. Uit (vakinhoudelijke) interesse, behoefte aan contact, of om onvrede over Marokkanen te uiten. Vermoedelijk spelen velen de stille lezer.
VOOR DE DEUR van het kolossale cybercafé Easy Everything in Amsterdam rookt Hamid een sigaret. Achter in de zaal turen Marokkaanse jongeren naar hun beeldscherm.
Malika komt hier om de tijd te doden na school. Ze bezoekt vaak Marokkaanse sites, want 'daar begrijpen we mekaar'. Hamid loopt langs de genummerde rijen unisex zitplaatsen naar achter. Hij neemt weer plaats tussen de donkerharige internetters en gaat 'even kankeren op Hemaworsten bij maghreb.nl'. Maar vandaag heeft Hamid onder de naam Soussi99 ook nog een belangrijker streven: 'Afspraakjes regelen voor in het weekeinde.'
Het eerste online contact tussen Marokkanen in Nederland draait dikwijls om dating. De mobiele telefoon was als voorloper op dit gebied al erg populair. Veel meisjes die niet thuis door jongens gebeld konden worden en de huwbare leeftijd bereikten, verschaften zich hiermee een persoonlijk communicatiekanaal. Uit zogenaamd 'ontzag' voor ouders gaat vaak veel stiekem: in Marokkaanse virtuele gemeenschappen hebben ze meer privacy en durven ze zich vrijer te uiten.
Eén van de jongste Marokkaanse internetpioniers, de 28-jarige ICT'er Mohamed el Aissati kon zich, wonend in het Twentse Goor, niet voorstellen een leuk meisje uit zijn vaderland tegen te komen. Tenminste niet voordat hij on line Marokkanen ontdekte. Tijdens het chatten op IRC Maroc waren ze overgeleverd aan het Frans of een verbasterd Arabisch. El Aissati had grote behoefte aan contact met soortgenoten en wilde ze verenigen in een Nederlandse chatbox onder Marokkaanse vlag.
Thuis kreeg hij ruzie over de hoge telefoonkosten, zijn moeder riep: 'Dat internet kost alleen maar geld', niet wetende dat ze via voice-chat haar dochters stem zou horen en zich geen zorgen meer hoefde te maken over een goede partij voor haar zoon. El Aissati: 'Het draaide allemaal om afspraakjes, er zijn al huwelijken uit ontstaan. Onze bezoekers leerden elkaar op IRC maroc online kennen, maar ontmoetten elkaar voor het eerst off line op feesten die we speciaal organiseerden.'
Deze digitale stichting wil de overheid adviseren, bijvoorbeeld over blowende Marokkaanse hangjongeren die zo van de straat zouden zijn als ze maar kunnen internetten. Mohamed el Aissati richt zich niet uitsluitend op de tweede generatie: 'We moeten iedereen bereiken, daarom zien we ook het nut in van internet voor moeders en virtuele bijles voor meertalige scholieren.' Maroc.nl wil graag subsidie van de overheid, maar kreeg tot nu toe nul op het rekest.
Een andere website die door veel Marokkanen wordt bezocht, zit niet op subsidie te wachten. 'Naffers' begonnen een gelijknamige site omdat ze de geijkte media zat waren. 'De Naffersite staat voor Mokro-power. Geen subsidie, geen advertenties, geen moderators en liever geen dating op deze site', benadrukt initiator Mohamed el-Fers. 'Onze bezoekers dirigeren de site, maar als ze een afspraakje willen, gaan ze maar naar TMF. Wij hebben geen levende chatbox, maar fora, favoriete Marokkaanse bands, geschiedenis en muziek van zangeres Oum Kalsoum en een uit het leven gegrepen naffernieuwsdienst.'
Lang voordat andere Marokkaanse sites werden opgericht, lanceerden de oudere Mohamed el-Fers en een aantal jongeren een website onder de naam 'De School voor Jonge Criminelen'. Naffer werd een geuzennaam, maar de overkoepelende Naffersite kreeg het afgelopen jaar flink wat te verduren. De site werd meerdere malen van het net geplukt en er kwamen regelmatig klachten binnen bij het Meldpunt Discriminatie Internet. Ten overvloede crashte eind vorig jaar het forum waarbij veel interessante bijdragen verloren gingen.
De Marokkaanse websites lijken afgunstig op elkaar. Maghreb.nl gaat in de strijd om aandacht van media en bezoekers wel erg ver. Ze kaapte de domeinnaam voor de neus van naffers weg en verwees die naar de eigen site. Links naar concurrenten worden gesaboteerd en een van de eigenaren verstuurt dreigmails om 'de vijand' te pesten.
Het credo van deze eigenaar van de commerciële site maghreb.nl, Abelilah el Amraoui, is voor ieder wat wils. 'We hebben dating, maar ook islam. Sommige islamieten vinden dit stuitend, maar wij proberen in zoveel mogelijk interesses van de Marokkaanse gemeenschap te voorzien. Onder overigen vind je bij ons zelfs informatie over maagdenvliesreparaties.'
De islam is verankerd in alle sites, ondanks de datingmogelijkheden. Overal vind je een vertaling van de Koran, maar mogelijkheden om vragen te stellen aan een cyberimam zijn schaars. Imams van de Islamitische Universiteit Rotterdam werden door alle websites benaderd, maar willen niet uit de anonimiteit treden. Uit angst voor kritiek van collega's eisen zij dat zowel hun identiteit, als gestelde vragen en gegeven antwoorden, geheim blijven.
Maghreb.nl werkte korte tijd toch samen met deze imams, maar na de zomerstop is de cyberimam nooit meer teruggekeerd. De besproken websites hebben de Islamitische Universiteit Rotterdam afgeschreven. Alleen de Naffersite beschikt op dit moment over twee cyberimams.
Hypocriet
Weet je dat ik nog nooit een gelukkige Marokkaan(se) heb ontmoet in mijn vijfentwintig jarig bestaan. Ze zijn allemaal of geestelijk ziek of overspannen of crimineel of dit of dat. We mogen onszelf niet zijn. We mogen niet onze echte mening zeggen. We mogen niet zeggen dat we eigenlijk niet vinden dat alle Nederlanders naar de hel gaan omdat ze niet moslim zijn. Neeee dat mag je niet zeggen want o wee dan ben je een kaffer (geen naffer maar kaffer), en je mag ook niet zeggen dat je masturbeert want dat is slecht. Niemand zegt dat het gezond is ook al doen we het allemaal want o wee dat kan niet in onze cultuur want het is vies. En oh, zeg vooral niet dat je een vriendje hebt gehad want dan denkt iedereen dat je een hoer bent. Enne vooral niet je mening over de islam zeggen want dan gaat je vader schreeuwen dat god hem zulke slechte ongelovige kinderen heeft geschonken. Snap je. . . we kunnen onszelf niet zijn. We moeten een hypocriet leven lijden en zo komen we met onszelf geestelijk in de problemen.
Samira
(www.ge0cities.com/naffernl)
In cyberspace blijft geen onderwerp taboe. Marokkaanse homoseksuelen komen op voor hun rechten, de maagdenvliesmythe wordt aan kritisch onderzoek onderworpen, een meisje dat op punt staat uithuwelijking te accepteren vraagt raad of gaat op zoek naar een betere partij, een vader vraagt advies over zijn rebelse dochter, de imam wordt bekritiseerd, en zelfs het Marokkaanse koningshuis hoeft niet te rekenen op clementie.
Een hoop Nederlanders hebben de weg naar dit schouwspel al gevonden. Uit (vakinhoudelijke) interesse, behoefte aan contact, of om onvrede over Marokkanen te uiten. Vermoedelijk spelen velen de stille lezer.