_h4T3D_sE7eN
10-08-05, 10:09
Door: Peter Wekking
Een van de vele deugden van Duitsers is: ze houden niet van caravans. En nog minder om ermee de weg op te gaan. Een volk naar mijn hart.
Er is nog meer. Waar Nederland zich al een decenniumlang verliest in discussies over rekeningrijden en kilometerheffing, is in Duitsland het tolsysteem gewoon ingevoerd waardoor de vervuilende vrachtwagen betaalt. De huizen zijn er goedkoper, de grond ook, evenals de auto's waarop de staat geen bpm heft. De toiletten langs de snelwegen zijn er tenminste schoon, uitsmijters van discotheken weten nog hoe ze je als gast moeten toelachen, er heerst nog iets van beschaving, hoffelijkheid en discipline. Met dank aan de politie, die streng de orde handhaaft, maar het best met u kan worden aangesproken.
Daar weten ze nog hoe de knoet te hanteren. Zo mag de Duitse politie zonder tussenkomst van de rechter supporters met een hooliganreputatie tijdens een wedstrijd gewoon tijdelijk vastzetten. In Nederland moet de bal nog om het echie gaan rollen, maar is met Ajax-ADO Den Haag het eerste eredivisieduel alweer verboden. In Duitsland zal het voetbal nimmer wijken voor het plaatselijke schuttersfeest of een parade van zeilbootjes. Daar danst de burgemeester nog liever naakt de polka op het stadhuisplein dan te knagen aan de totempaal van de Bundesliga. Daar ook is nog hiërarchie in het voetbal.
De trainer is er nog Der Chef en de spelers doen gedienstig wat hij hen opdraagt. Zijn Nederlandse collega is vooral discussieleider, die de ganse dag in de weer is met het waarom en gemaar van betweterige snotjongens.
Duitsers zijn ook slim. Neem alleen al de wijze waarop ze bij de intrede van de euro erin slaagden de waarde van de D-mark hoger in te schalen dan die in werkelijkheid was. En ze zijn creatief. Kijk naar de ludieke actie van het noodlijdende KFC Uerdingen. Dat bood op internet een plaats in zijn selectie voor komend seizoen te koop aan. Bij gebleken geschiktheid mag de nieuweling nog meespelen óók. De teller staat inmiddels op 30.050 euro.
De moraal: het gras bij onze oosterburen is veel groener, Duitsland is een paradijs op aarde. Anders valt het niet te verklaren dat ras-Ajacied Rafael van der Vaart liever voetbalt in Hamburg dan in Amsterdam. Het enige nadeel: wij wonen er slechts naast. Vraag het Nando Rafael. Die verloor als kind zijn beide ouders in de burgeroorlog van Angola, vluchtte naar Nederland en ontwikkelde zich in de jeugd van Ajax tot een begenadigd talent.
Toen de Amsterdammers de spits een vijfjarig contract wilden aanbieden, werd zijn carričre prompt vermoord in de verstikkende Nederlandse regelgeving. Omdat hij niet aan de zogeheten kwaliteitscriteria voldeed, weigerde het CWI hem een tewerkstellingsvergunning te verlenen. Een van die criteria was dat hij international van Angola moest zijn, terwijl hij als vluchteling zijn land niet meer in kon om interlands te spelen... Vorige week kreeg Rafael tegelijk met zijn inburgeringsdiploma het Duitse staatsburgerschap. Aangevraagd door Hertha BSC, de club die hem in 2002 ook al zonder problemen een arbeidsovereenkomst kon aanbieden. En verleend vanuit het oogpunt dat Hertha nu de ruimte krijgt een extra speler van buiten de EU aan te trekken.
Zo kun je dus óók omgaan met je nationale sport. Soepel en meedenkend. Wij zijn echter een klein land, dénken daarom ook klein en gaan ten onder aan truttigheid en betutteling. Vraag het Salomon Kalou, de aanstaande vleugelflitser van PSV, die in zijn aanvraag voor het Nederlanderschap zelfs steun kreeg van de bondscoach van de kaatsers als verrijking voor het vaderlandse voetbal. En die nul op het rekest kreeg van ministeriële malloten die zichzelf de alwetendheid van de dug-out toedichtten door te stellen dat Oranje best zonder de inbreng van de heer Kalou kan.
Voor de goede orde: hij maakte afgelopen seizoen twintig doelpunten voor Feyenoord, waar Nando Rafael drie Berlijnse jaren nodig had voor slechts dertien goals. Zolang het verenigde Europa zo verdeeld denkt en handelt, neurie ik met Nando Rafael het lied van de lof mee. Lang leve Duitsland.
Ik herken zo ongelofelijk veel raakvlakken met andere issues. :D
Een van de vele deugden van Duitsers is: ze houden niet van caravans. En nog minder om ermee de weg op te gaan. Een volk naar mijn hart.
Er is nog meer. Waar Nederland zich al een decenniumlang verliest in discussies over rekeningrijden en kilometerheffing, is in Duitsland het tolsysteem gewoon ingevoerd waardoor de vervuilende vrachtwagen betaalt. De huizen zijn er goedkoper, de grond ook, evenals de auto's waarop de staat geen bpm heft. De toiletten langs de snelwegen zijn er tenminste schoon, uitsmijters van discotheken weten nog hoe ze je als gast moeten toelachen, er heerst nog iets van beschaving, hoffelijkheid en discipline. Met dank aan de politie, die streng de orde handhaaft, maar het best met u kan worden aangesproken.
Daar weten ze nog hoe de knoet te hanteren. Zo mag de Duitse politie zonder tussenkomst van de rechter supporters met een hooliganreputatie tijdens een wedstrijd gewoon tijdelijk vastzetten. In Nederland moet de bal nog om het echie gaan rollen, maar is met Ajax-ADO Den Haag het eerste eredivisieduel alweer verboden. In Duitsland zal het voetbal nimmer wijken voor het plaatselijke schuttersfeest of een parade van zeilbootjes. Daar danst de burgemeester nog liever naakt de polka op het stadhuisplein dan te knagen aan de totempaal van de Bundesliga. Daar ook is nog hiërarchie in het voetbal.
De trainer is er nog Der Chef en de spelers doen gedienstig wat hij hen opdraagt. Zijn Nederlandse collega is vooral discussieleider, die de ganse dag in de weer is met het waarom en gemaar van betweterige snotjongens.
Duitsers zijn ook slim. Neem alleen al de wijze waarop ze bij de intrede van de euro erin slaagden de waarde van de D-mark hoger in te schalen dan die in werkelijkheid was. En ze zijn creatief. Kijk naar de ludieke actie van het noodlijdende KFC Uerdingen. Dat bood op internet een plaats in zijn selectie voor komend seizoen te koop aan. Bij gebleken geschiktheid mag de nieuweling nog meespelen óók. De teller staat inmiddels op 30.050 euro.
De moraal: het gras bij onze oosterburen is veel groener, Duitsland is een paradijs op aarde. Anders valt het niet te verklaren dat ras-Ajacied Rafael van der Vaart liever voetbalt in Hamburg dan in Amsterdam. Het enige nadeel: wij wonen er slechts naast. Vraag het Nando Rafael. Die verloor als kind zijn beide ouders in de burgeroorlog van Angola, vluchtte naar Nederland en ontwikkelde zich in de jeugd van Ajax tot een begenadigd talent.
Toen de Amsterdammers de spits een vijfjarig contract wilden aanbieden, werd zijn carričre prompt vermoord in de verstikkende Nederlandse regelgeving. Omdat hij niet aan de zogeheten kwaliteitscriteria voldeed, weigerde het CWI hem een tewerkstellingsvergunning te verlenen. Een van die criteria was dat hij international van Angola moest zijn, terwijl hij als vluchteling zijn land niet meer in kon om interlands te spelen... Vorige week kreeg Rafael tegelijk met zijn inburgeringsdiploma het Duitse staatsburgerschap. Aangevraagd door Hertha BSC, de club die hem in 2002 ook al zonder problemen een arbeidsovereenkomst kon aanbieden. En verleend vanuit het oogpunt dat Hertha nu de ruimte krijgt een extra speler van buiten de EU aan te trekken.
Zo kun je dus óók omgaan met je nationale sport. Soepel en meedenkend. Wij zijn echter een klein land, dénken daarom ook klein en gaan ten onder aan truttigheid en betutteling. Vraag het Salomon Kalou, de aanstaande vleugelflitser van PSV, die in zijn aanvraag voor het Nederlanderschap zelfs steun kreeg van de bondscoach van de kaatsers als verrijking voor het vaderlandse voetbal. En die nul op het rekest kreeg van ministeriële malloten die zichzelf de alwetendheid van de dug-out toedichtten door te stellen dat Oranje best zonder de inbreng van de heer Kalou kan.
Voor de goede orde: hij maakte afgelopen seizoen twintig doelpunten voor Feyenoord, waar Nando Rafael drie Berlijnse jaren nodig had voor slechts dertien goals. Zolang het verenigde Europa zo verdeeld denkt en handelt, neurie ik met Nando Rafael het lied van de lof mee. Lang leve Duitsland.
Ik herken zo ongelofelijk veel raakvlakken met andere issues. :D