Bekijk Volledige Versie : Wat de wereldelite negeert!
POSTCARDS FROM THE EDGE
http://images.oprah.com/omagazine/200502/images/omag_200502_congo_125x163.jpg
For nearly a decade, women in the eastern Congo have endured unimaginable acts of sexual cruelty, leaving them shamed, abandoned by their families, shunned by their villages, and ignored by the world. Last December we asked readers to write notes of support inviting these women to tell their stories. Here, a few of their responses, encompassing both the horror of their experiences—and the glimmer of hope an extraordinary organization is giving them.
Furaha Mirindi, 34
Single mother of seven
I am from Kavumu. I got married when I was 15 years old and he was 18. We did not have an official ceremony, but we lived together as a married coupled. Together we had 6 children. While I had no formal educational training and cannot read and write, I successfully ran a small business selling peanuts and palm oil to feed my family before we were directly affected by the war.
In 2002, there was a great deal of insecurity in Kavumu. My family left the village for a more secure place nearby. The village chief gave us temporary refuge. The first night we spent in the new house, we were attacked.
There were more than six military men that entered the house that night. My mother, my younger sister and my sister-in-law were all raped. I was raped by at least three of them. I cannot remember. I was numb. I tried to stop them, not only because I did not want to be invaded, but I did not want them to rape me in front of my children. In my struggle with them, they hit me on my right eye, which is now damaged.
After the incident, I spent six months in the hospital because of my eye and other injuries. In addition to the physical damages of the rape, I got pregnant. I gave birth without even realizing it. At the time I was in so much pain physically and emotionally that I could not distinguish the pain from my eye and the rape from the pain of giving birth. The child had to be forced out of me because I did not have the courage or the energy to push. Ironically, the child is born with a damaged left eye, similar to the damage of my right eye. The doctor says it is because the position I was in during the eight months I was in the hospital. It seems like a curse to me.
My husband supported me throughout the time I was in the hospital. He sold all of our possessions to pay for my medical bills. But he left sometime after the child was born. He left me because he simply could not deal with the cost of the aftermath. The burdens were too heavy for him to carry. He told me that I had made him poor. The little girl I gave birth to after the rape is always sick. She needs more than we can provide. Although we were not officially married and he had never paid the customary bride fees, before he left me he went to my family and paid the bride fees and told them that he was returning their daughter. He said that he no longer has the means and resources to continue to support me.
My little girl is now one and a half years old. She cannot walk, crawl or sit up. I came to Bukavu with the hope that the Centre for Handicapped Children would take this child and treat her and provide for her. I am not able to attend to her needs. I love my baby even though she is a product of being brutally raped. I would like for her to have a normal childhood, to be like other children, and to one day walk and play. The Centre did not take my baby they only take handicapped orphans.
I hope to find an opportunity to care for my children, all of them. I feel like I have no value. When I see my child crying because she is hungry and there is nothing that I can do about it, it's painful. It hurts at the core of my being. Every day is more and more difficult, especially with this baby. While I am no longer active in a church like I used to be, I continue to put my faith in God. I have to believe that I will one day reconstruct my life and provide for my children and perhaps find a husband again.
De rest van de ervaringen. (http://www.oprah.com/omagazine/200502/omag_200502_congo.jhtml)
LEVER EEN BIJDRAGE (http://www.womenforwomen.org/aboutus.html)
Ik heb ook een idee voor een oplossing. Misschien kunnen we de slettebakken à la Nathalie S. exporteren naar Congo. Ze kunnen de verkrachters aldaar bezig houden en ze ook nog eens 50 euro elk geven. De vrouwen (en hun gezin) aldaar kunnen we naar hier importeren en een wat beter leven geven.
Geplaatst door AARDIG
POSTCARDS FROM THE EDGE
http://images.oprah.com/omagazine/200502/images/omag_200502_congo_125x163.jpg
For nearly a decade, women in the eastern Congo have endured unimaginable acts of sexual cruelty, leaving them shamed, abandoned by their families, shunned by their villages, and ignored by the world. Last December we asked readers to write notes of support inviting these women to tell their stories. Here, a few of their responses, encompassing both the horror of their experiences—and the glimmer of hope an extraordinary organization is giving them.
Furaha Mirindi, 34
Single mother of seven
I am from Kavumu. I got married when I was 15 years old and he was 18. We did not have an official ceremony, but we lived together as a married coupled. Together we had 6 children. While I had no formal educational training and cannot read and write, I successfully ran a small business selling peanuts and palm oil to feed my family before we were directly affected by the war.
In 2002, there was a great deal of insecurity in Kavumu. My family left the village for a more secure place nearby. The village chief gave us temporary refuge. The first night we spent in the new house, we were attacked.
There were more than six military men that entered the house that night. My mother, my younger sister and my sister-in-law were all raped. I was raped by at least three of them. I cannot remember. I was numb. I tried to stop them, not only because I did not want to be invaded, but I did not want them to rape me in front of my children. In my struggle with them, they hit me on my right eye, which is now damaged.
After the incident, I spent six months in the hospital because of my eye and other injuries. In addition to the physical damages of the rape, I got pregnant. I gave birth without even realizing it. At the time I was in so much pain physically and emotionally that I could not distinguish the pain from my eye and the rape from the pain of giving birth. The child had to be forced out of me because I did not have the courage or the energy to push. Ironically, the child is born with a damaged left eye, similar to the damage of my right eye. The doctor says it is because the position I was in during the eight months I was in the hospital. It seems like a curse to me.
My husband supported me throughout the time I was in the hospital. He sold all of our possessions to pay for my medical bills. But he left sometime after the child was born. He left me because he simply could not deal with the cost of the aftermath. The burdens were too heavy for him to carry. He told me that I had made him poor. The little girl I gave birth to after the rape is always sick. She needs more than we can provide. Although we were not officially married and he had never paid the customary bride fees, before he left me he went to my family and paid the bride fees and told them that he was returning their daughter. He said that he no longer has the means and resources to continue to support me.
My little girl is now one and a half years old. She cannot walk, crawl or sit up. I came to Bukavu with the hope that the Centre for Handicapped Children would take this child and treat her and provide for her. I am not able to attend to her needs. I love my baby even though she is a product of being brutally raped. I would like for her to have a normal childhood, to be like other children, and to one day walk and play. The Centre did not take my baby they only take handicapped orphans.
I hope to find an opportunity to care for my children, all of them. I feel like I have no value. When I see my child crying because she is hungry and there is nothing that I can do about it, it's painful. It hurts at the core of my being. Every day is more and more difficult, especially with this baby. While I am no longer active in a church like I used to be, I continue to put my faith in God. I have to believe that I will one day reconstruct my life and provide for my children and perhaps find a husband again.
De rest van de ervaringen. (http://www.oprah.com/omagazine/200502/omag_200502_congo.jhtml)
LEVER EEN BIJDRAGE (http://www.womenforwomen.org/aboutus.html)
Ik heb ook een idee voor een oplossing. Misschien kunnen we de slettebakken à la Nathalie S. exporteren naar Congo. Ze kunnen de verkrachters aldaar bezig houden en ze ook nog eens 50 euro elk geven. De vrouwen (en hun gezin) aldaar kunnen we naar hier importeren en een wat beter leven geven.
TREURIG !
Bah , wat een k**** Wereld.
:droef:
Sorry, dat het dit keer niet over onderdrukte moslima's ging. :rolleyes:
Geplaatst door AARDIG
[
Ik heb ook een idee voor een oplossing. Misschien kunnen we de slettebakken à la Nathalie S. exporteren naar Congo. Ze kunnen de verkrachters aldaar bezig houden en ze ook nog eens 50 euro elk geven. De vrouwen (en hun gezin) aldaar kunnen we naar hier importeren en een wat beter leven geven.
Ik zou zelf als oplossing voorstellen om te proberen een rechtstaat te vestigen waarbij de rechten van iedereen worden gegarandeerd. Zodat deze vrouwen niet meer stelselmatig verkracht en mishandeld worden. En zodat de verkrachters gestraft kunnen worden. Als er dan vrouwen zijn die graag sex met meerdere mannen willen hebben dan kunnen ze daar zelf vrijwillig voor kiezen.
Maar ik begrijp dat jouw olossing bestaat uit het deporteren van Duitse vrouwen die vrijwillig sex met meerdere mannen hebben zodat ze in Congo verkracht en mishandeld kunnen worden?
Je ziekheid wordt met de dag duidelijker.
Geplaatst door Mark
Maar ik begrijp dat jouw olossing bestaat uit het deporteren van Duitse vrouwen die vrijwillig sex met meerdere mannen hebben zodat ze in Congo verkracht en mishandeld kunnen worden?
Je ziekheid wordt met de dag duidelijker.
Grappig. Je denkt er namelijk hetzelfde over. Je zegt:
Als er dan vrouwen zijn die graag sex met meerdere mannen willen hebben dan kunnen ze daar zelf vrijwillig voor kiezen.
Maar goed. Je lontje was zeker te kort, dat je de vrouwen in Congo vergat en de sloerie's die ik beledigde gelijk beschermde. Ach, je moet het wel opnemen voor de mensen die je als golden customer behandelen. ;)
Geplaatst door AARDIG
Grappig. Je denkt er namelijk hetzelfde over. Je zegt:
Het is vreemd en ook beangstigend dat jij het onderscheid tussen verkrachting incl. mishandeling en vrijwillige sex blijkbaar niet kunt of wilt maken. Hoe dat ook de haat tegen die Duitse meisjes en hun eigen keuze straalt er vanaf.
Geplaatst door AARDIG
Maar goed. Je lontje was zeker te kort, dat je de vrouwen in Congo vergat en de sloerie's die ik beledigde gelijk beschermde. Ach, je moet het wel opnemen voor de mensen die je als golden customer behandelen. ;)
mijn eerste deel van mijn reactie heb je maar niet gequote, kwam zeker wel zo goed uit?
je moet je laagje vernis van aardigheid een beetje bijwerken, wat eronder zit begint steeds meer erdoorheen te komen :cheefbek:
Geplaatst door Mark
Het is vreemd en ook beangstigend dat jij het onderscheid tussen verkrachting incl. mishandeling en vrijwillige sex blijkbaar niet kunt of wilt maken. Hoe dat ook de haat tegen die Duitse meisjes en hun eigen keuze straalt er vanaf.
Het is vreemd en irritant, dat je nog steeds moeite hebt met begrijpend lezen, wanneer je je wannabee cynische grappen wilt torpederen. Daarbij vergeet je alles wat er staat en interpreteer je het zo, dat je cynische wannabee joke er precies bij past. Sloeriesletten, kunnen naar Congo gaan, omdat ze zelf kiezen geneukt te worden - waar sommigen blijkbaar ook nog voor betalen - wat er uiteindelijk voor zal zorgen dat de mannen de vrouwen die niet geneukt willen worden met rust laten. En deze sloeriehoerie's gaan neuken zonder dat er sprake van verkrachting hoeft te zijn. Die 50 euro kunnen ze daarna gebruiken om een beter leven te lijden.
Ik heb geen hekel aan Duitse meisjes. Ik heb een hekel aan slettebakken. Groot verschil, wat jij niet weet te maken. Want een meisje of een slettebak is bij jou hetzelfde.
mijn eerste deel van mijn reactie heb je maar niet gequote, kwam zeker wel zo goed uit?
Was niet nodig. De conclusie was genoeg.
je moet je laagje vernis van aardigheid een beetje bijwerken, wat eronder zit begint steeds meer erdoorheen te komen :cheefbek:
Blijf vooral mijn topics en andere topics vervuilen met domme cynische opmerkingen en ga daarna beroep doen op mijn AARDIGheid. Weer een mislukte poging. Kan je nu mijn topic met rust laten, voor mensen die wel geïnteresseerd zijn in die arme vrouwen. Je hebt genoeg topics verkracht.
ik snap je sloerietheorie best, het is alleen dat het complete bullshit is :zozo:
verder zal ik elke oprechte topic die geplaatst is voor die vrouwen niet met grappen verpesten.
waterfiets
12-08-05, 15:40
Ik zag hier laatst een Oprah uitzending over. Het is werkelijk gruwelijk wat mensen elkaar aan kunnen doen en duidelijk is dat vrouwen daar als oorlogsbuit gezien worden waarmee je kan doen wat je wil. Een materialistische en onmenselijke visie op de vrouw. Vrouwen die zo misbruikt zijn - vaak door tientallen mannen - worden vaak ook nog eens verstoten door hun mannen. En verder worden ze opgeroepen hun kinderen te vermoorden die vaak verwekt zijn door de daders.
Geplaatst door waterfiets
Ik zag hier laatst een Oprah uitzending over. Het is werkelijk gruwelijk wat mensen elkaar aan kunnen doen en duidelijk is dat vrouwen daar als oorlogsbuit gezien worden waarmee je kan doen wat je wil. Een materialistische en onmenselijke visie op de vrouw. Vrouwen die zo misbruikt zijn - vaak door tientallen mannen - worden vaak ook nog eens verstoten door hun mannen. En verder worden ze opgeroepen hun kinderen te vermoorden die vaak verwekt zijn door de daders.
Ja maar blanke sloeries vinden dat juist leuk. Daarom moeten ze van plek verwisselen.
Geplaatst door waterfiets
Ik zag hier laatst een Oprah uitzending over. Het is werkelijk gruwelijk wat mensen elkaar aan kunnen doen en duidelijk is dat vrouwen daar als oorlogsbuit gezien worden waarmee je kan doen wat je wil. Een materialistische en onmenselijke visie op de vrouw. Vrouwen die zo misbruikt zijn - vaak door tientallen mannen - worden vaak ook nog eens verstoten door hun mannen. En verder worden ze opgeroepen hun kinderen te vermoorden die vaak verwekt zijn door de daders.
Ik heb die uitzendig gezien. Daarom, heb ik het opgezocht en hier geplaatst. Waar ik echt boos om werd, was de eis van die monsters aan de zoons van de moeders, om haar benen vast te binden en haar ook te verkrachten. En wat een moed van hen beiden om dan te weigeren en liever de dood te accepteren.
waterfiets
12-08-05, 16:15
Geplaatst door AARDIG
Ik heb die uitzendig gezien. Daarom, heb ik het opgezocht en hier geplaatst. Waar ik echt boos om werd, was de eis van die monsters aan de zoons van de moeders, om haar benen vast te binden en haar ook te verkrachten. En wat een moed van hen beiden om dan te weigeren en liever de dood te accepteren.
Ja ik weet niet of daar moed voor nodig is eigenlijk want doden kunnen ze je altijd nog om een willekerige reden. Misschien wel voldoende verachting voor diegenen die het aan je vragen ... Ik snap het zelfbeeld niet van die mensen. Zo zag ik kort geleden ook een uitzending waar ik de helft van gemist heb van mensen die allen in de oorlog gemutileerd waren en een voetbal elftal vormden. Allen met één been. In dat voetbalelftal bleken ook nog de daders mee te voetballen die aan die moedwillige amputaties hadden deelgenomen. Dat gaat je verstand toch te boven ... ?
Geplaatst door AARDIG
POSTCARDS FROM THE EDGE
http://images.oprah.com/omagazine/200502/images/omag_200502_congo_125x163.jpg
For nearly a decade, women in the eastern Congo have endured unimaginable acts of sexual cruelty, leaving them shamed, abandoned by their families, shunned by their villages, and ignored by the world. Last December we asked readers to write notes of support inviting these women to tell their stories. Here, a few of their responses, encompassing both the horror of their experiences—and the glimmer of hope an extraordinary organization is giving them.
Furaha Mirindi, 34
Single mother of seven
I am from Kavumu. I got married when I was 15 years old and he was 18. We did not have an official ceremony, but we lived together as a married coupled. Together we had 6 children. While I had no formal educational training and cannot read and write, I successfully ran a small business selling peanuts and palm oil to feed my family before we were directly affected by the war.
In 2002, there was a great deal of insecurity in Kavumu. My family left the village for a more secure place nearby. The village chief gave us temporary refuge. The first night we spent in the new house, we were attacked.
There were more than six military men that entered the house that night. My mother, my younger sister and my sister-in-law were all raped. I was raped by at least three of them. I cannot remember. I was numb. I tried to stop them, not only because I did not want to be invaded, but I did not want them to rape me in front of my children. In my struggle with them, they hit me on my right eye, which is now damaged.
After the incident, I spent six months in the hospital because of my eye and other injuries. In addition to the physical damages of the rape, I got pregnant. I gave birth without even realizing it. At the time I was in so much pain physically and emotionally that I could not distinguish the pain from my eye and the rape from the pain of giving birth. The child had to be forced out of me because I did not have the courage or the energy to push. Ironically, the child is born with a damaged left eye, similar to the damage of my right eye. The doctor says it is because the position I was in during the eight months I was in the hospital. It seems like a curse to me.
My husband supported me throughout the time I was in the hospital. He sold all of our possessions to pay for my medical bills. But he left sometime after the child was born. He left me because he simply could not deal with the cost of the aftermath. The burdens were too heavy for him to carry. He told me that I had made him poor. The little girl I gave birth to after the rape is always sick. She needs more than we can provide. Although we were not officially married and he had never paid the customary bride fees, before he left me he went to my family and paid the bride fees and told them that he was returning their daughter. He said that he no longer has the means and resources to continue to support me.
My little girl is now one and a half years old. She cannot walk, crawl or sit up. I came to Bukavu with the hope that the Centre for Handicapped Children would take this child and treat her and provide for her. I am not able to attend to her needs. I love my baby even though she is a product of being brutally raped. I would like for her to have a normal childhood, to be like other children, and to one day walk and play. The Centre did not take my baby they only take handicapped orphans.
I hope to find an opportunity to care for my children, all of them. I feel like I have no value. When I see my child crying because she is hungry and there is nothing that I can do about it, it's painful. It hurts at the core of my being. Every day is more and more difficult, especially with this baby. While I am no longer active in a church like I used to be, I continue to put my faith in God. I have to believe that I will one day reconstruct my life and provide for my children and perhaps find a husband again.
De rest van de ervaringen. (http://www.oprah.com/omagazine/200502/omag_200502_congo.jhtml)
LEVER EEN BIJDRAGE (http://www.womenforwomen.org/aboutus.html)
En ruim 4 miljoen doden en miljoenen ontheemden inds 1998 verder en niemand bekommert zich over Congo.
Wereld laat zich spannen voor de mengwagen van Amerikaanse politiek en bekommeren zich alleen maar over Darfoer. Puur om de Amerikaanse belangen te dienen.
Geplaatst door Al Sawt
En ruim 4 miljoen doden en miljoenen ontheemden inds 1998 verder en niemand bekommert zich over Congo.
Wereld laat zich spannen voor de mengwagen van Amerikaanse politiek en bekommeren zich alleen maar over Darfoer. Puur om de Amerikaanse belangen te dienen.
Oprah zei iets in de trant van: "Nieuwe Holocaust praktijken, waar niemand zijn bek over opentrekt." Ik vraag me af, of ze nog Times meest invloedrijke vrouw zal blijven, na deze uitspraak :zegniets:
Ron Haleber
12-08-05, 16:22
Edit. [Sou.]
Geplaatst door AARDIG
Oprah zei iets in de trant van: "Nieuwe Holocaust praktijken, waar niemand zijn bek over opentrekt." Ik vraag me af, of ze nog Times meest invloedrijke vrouw zal blijven, na deze uitspraak :zegniets:
Natuurlijk. Als ze als meest invloedrijke vrouw, nu pas, veel te laat, haar bek opentrekt?
Geplaatst door ronald
Natuurlijk. Als ze als meest invloedrijke vrouw, nu pas, veel te laat, haar bek opentrekt?
Is er iemand anders die het doet? Die probeert te helpen? Welke macht rept er over het stoppen van de terreur in Congo, waar 4 miljoen of ondertussen 6 miljoen mensen zijn vermoord. Los van de verkrachtingen en mishandelingen. Er valt daar niks te halen, dus hebben we het er niet over. Democratie is een cadeautje voor Irak en andere landen waar toevallig Olie-voorraden aanwezig zijn.
Geplaatst door AARDIG
Is er iemand anders die het doet? Die probeert te helpen? Welke macht rept er over het stoppen van de terreur in Congo, waar 4 miljoen of ondertussen 6 miljoen mensen zijn vermoord. Los van de verkrachtingen en mishandelingen. Er valt daar niks te halen, dus hebben we het er niet over. Democratie is een cadeautje voor Irak en andere landen waar toevallig Olie-voorraden aanwezig zijn.
Niemand.
Maar dat doet niet af van de veronderstelling dat Oprah waarschijnlijk de meest invloedrijke vrouw zal blijven.
Ron Haleber
12-08-05, 17:16
Geplaatst door AARDIG
Is er iemand anders die het doet? Die probeert te helpen? Welke macht rept er over het stoppen van de terreur in Congo, waar 4 miljoen of ondertussen 6 miljoen mensen zijn vermoord. Los van de verkrachtingen en mishandelingen. Er valt daar niks te halen, dus hebben we het er niet over. Democratie is een cadeautje voor Irak en andere landen waar toevallig Olie-voorraden aanwezig zijn.
Gisteren was op 2Vandaag majoor Boshardt van het Leger des Heils temidden van dames van lichte zeden druk met ze in discussie over de ellende in de wereld. Die Boshardt zou er samen met die meiden best wat aan willen doen als je ze benadert...
Maar ja dat milieu is helemaal niets voor jou. Dus doe maar geen moeite... :p
Geplaatst door AARDIG
Er valt daar niks te halen, dus hebben we het er niet over.
Volgens mij ging het conflict juist over wat er wel te halen valt.
Geplaatst door Soldim
Volgens mij ging het conflict juist over wat er wel te halen valt.
O echt waar? Enlighten me...
Geplaatst door AARDIG
O echt waar? Enlighten me...
Zie bijvoorbeeld Rush for Natural Resources Still Fuels War in Congo (http://www.globalpolicy.org/security/natres/minerals/2004/0809rush.htm).
Uit een ander, langer document:
One of the most perplexing issues in the DRC conflict remains that of the continued exploitation of the DRC’s natural resources. It has long been established that the exploitation of these resources, including coltan, gold, and diamonds in eastern Congo, and diamonds, copper, cobalt, and timber in central DRC, contributed to and exacerbated the conflict in the DRC. Concerned with reports of pillaging of resources by the foreign forces, the UN Security Council mandated an independent panel to investigate these allegations. The panel has produced a series of reports, detailing the circumstances of this exploitation.
(Global security (http://www.globalsecurity.org/military/world/war/congo.htm))
Van deze (ttp://www.globalissues.org/Geopolitics/Africa/DRC.asp) site:
Due to the immense natural resources in this nation, various foreign powers as well as internal powers have sought to gain an advantage.
Laurent Kabila had accused some of his former allies, such as Rwanda and Uganda as having ulteria motives, especially in terms of resources, such as water, diamonds, and other vast, rich resources and minerals. In fact, all sides have been accused of having commercial interests in this war due to the vast resources involved.
En tot slot, van Wikipedia getrokken:
Much of the conflict has focused on gaining control of the abundant natural resources of the Congo. The African Great Lakes states have largely paid their military expenses by extracting minerals, diamonds, and timber from the eastern Congo. These efforts have been directed by officers from the Rwandan and Ugandan armies who have grown wealthy as a result. Over time, the Rwandan national army has become far less interested in hunting down those responsible for the genocide and more concerned with protecting their sphere of control in eastern Congo.
Geplaatst door Soldim
Zie bijvoorbeeld Rush for Natural Resources Still Fuels War in Congo (http://www.globalpolicy.org/security/natres/minerals/2004/0809rush.htm).
Uit een ander, langer document:
(Global security (http://www.globalsecurity.org/military/world/war/congo.htm))
Van deze (ttp://www.globalissues.org/Geopolitics/Africa/DRC.asp) site:
En tot slot, van Wikipedia getrokken:
Dank je wel. Ik hoop het niet, maar waarschijnlijk krijgen we hetzelfde effect in Irak te zien. Nu uitbuiting, daarna foetsie en daarna chaos. Helaas worden er geen resultaten geboekt door de VN.