Marsipulami
13-08-05, 17:19
Slimme dieven worden niet gepakt
De bankroven van de eeuw
http://www.standaard.be/assets/images_upload/FTR6_BRAZIL006.MM.jpg
Enkele Braziliaanse bankbiljetten die de dieven in een bestelwagen achterlieten, na hun kraak van de Banco Central in Fortalesa.
© EPA
Banken zijn steeds beter beveiligd, maar toch blijven overvallers toeslaan. In Brazilië groeven ze een tunnel tot in de kluis en gingen ze ervandoor met 52 miljoen euro. Bijlange geen recordbuit en ook helemaal niet origineel, zo blijkt uit een overzicht van de grootste kraken uit de geschiedenis.
HET was de grootste bankkraak ooit in Brazilië en het scenario ervan was Hollywood waard. Het voorbije weekeinde verdween 150 miljoen real (52 miljoen euro) uit de kluizen van de Banco Central in Fortalesa, een provinciestad in het noordoosten van Brazilië. Van de daders was geen spoor. De politie vond een groot gat in de twee meter dikke betonnen kluisvloer en een tunnel, goed verlicht en verlucht, die naar de slaapkamer van een rijtjeshuis tachtig meter verderop leidde, de vestiging van een tuiniersbedrijfje.
De bankkrakers bleken daar eind april ingetrokken. Ze hadden de voorgevel groen geschilderd en volop reclame gemaakt in de buurt. Het was er een drukte van belang geweest, herinnerden omwonenden zich: er werkte wel tien man. Maar omdat het bedrijf in turf handelde, verbaasde niemand zich over de hopen aarde die zich in de tuin opstapelden en de vrachtwagens die onverpoosd af en aan reden.
Pas na drie maanden graven bereikte de bende haar doel. Er kwamen geen explosieven aan te pas om de superbeveiligde kluis binnen te raken. Geduldig boorden ze een gat in de bodem en haalden vervolgens vijf geldcontainers leeg, alles samen 3,5 ton gebruikte biljetten van 50 real. Nieuwe biljetten, die gemakkelijk traceerbaar zijn, werden voorzichtigheidshalve achtergelaten. Geen van de bewakers in de bank merkte iets van de operatie. Uiteindelijk zou de kraak pas maandagmorgen worden opgemerkt. Merkwaardig, want de bankkluis is beveiligd met bewegingssensoren. En ook de bewakingscamera's bleken toevallig niet te werken. Allicht kregen de gangsters dus hulp van binnenuit.
,,Bankroof van de eeuw'', kopten de Braziliaanse kranten, maar dat klopt niet. De kraak van Fortalesa is hooguit plaats zeven in de toptien waard. Ook het gebruik van een tunnel is allerminst origineel. Franse gangsters deden dat al eens met succes in 1976 aan de Azurenkust. Via de riolen drongen ze na twee maanden graven door tot de onneembaar geachte kluis van de bank van de Société Générale in Nice, waar ze 60 miljoen Franse frank aan geld en waardepapieren buitmaakten. De stunt sprak zo tot de verbeelding dat er al drie jaar later een film over werd gedraaid. De Riolen van het Paradijs , heette die. En hij gaf Albert Spaggiari, het brein achter de inbraak, de status van een volksheld.
Spaggiari was een ex-para, die zichzelf niet als een dief maar als een rebel tegen de bourgeois- maatschappij zag. Op de muur van de gekraakte kluis liet hij een boodschap voor de wereld achter: ,,Zonder haat, zonder geweld, zonder wapens.''
Pas na een tip van een wraakzuchtig gangsterliefje werd de bende door de Franse politie opgepakt. Maar Spaggiari slaagde erin te ontsnappen. Tijdens zijn proces sprong hij uit een raam van het gerechtsgebouw en verdween, tot jolijt van zijn fans, in het niet. Frankrijks beroemdste gangster zou in 1989 in 'in mysterieuze omstandigheden' om het leven gekomen zijn. De buit van de 'riolenkraak van Nice' werd nooit teruggevonden.
Nazi-goud
De grootste bankroof aller tijden is zonder twijfel de plundering van de Reichsbank van Berlijn. In de chaos van de ineenstorting van het Derde Rijk verdwenen miljarden euro aan goud, juwelen en cash geld. De daders waren Duitsers, Russen en Amerikanen: elk drukte in die dramatische dagen zoveel achterover als hij kon. Stel je de schat van de Reichsbank voor als een dode walvis, verslonden door een legertje van grote en kleine haaien. De mythe van het verdwenen nazi-goud, verborgen in bergmeren en zoutmijnen, leeft voort tot de dag van vandaag. Niemand heeft er ooit een spoor van gevonden. En mocht dat toch het geval zijn, dan heeft hij het zeker niet aan de grote klok gehangen.
Een andere monumentale bankroof vond plaats tijdens de tweede Golfoorlog. In de uren voor de val van Bagdad zou Qusay, de zoon van dictator Saddam Hussein, de kluizen van de Centrale Bank hebben leeggemaakt. Hij verdween met 800 miljoen euro aan cash, geladen op drie vrachtwagens van het leger. Vormt die buit nu de krijgskas van de Iraakse opstandelingen? Of gaat het om niet meer dan een indianenverhaal? Qusay zelf kan het niet meer vertellen, want hij kwam om tijdens een schietpartij met het Amerikaanse leger.
Het Guinness Book of Records situeert de grootste bankroof aller tijden in het roerige Beiroet van 1976. De christelijke Falange leverde toen in Libanon hevig strijd met de PLO van Yasser Arafat, maar tussen de vijandelijkheden door vonden de aartsvijanden toch tijd om samen een bankroof te plannen. Het is een zeer merkwaardig verhaal. Guerrillastrijders grendelden gedurende 48 uur de zakenwijk van Beiroet af, waarna de krakers zich via een naburige kapucijnerkerk een toegang tot de kluizen van de British Bank of the Middle East probeerden te forceren. Dat wilde niet zo best lukken en dus werd in allerijl een ploeg springstofexperts van de Corsicaanse maffia naar Beiroet overgevlogen. Falange, PLO en maffia verdeelden broederlijk de buit die vandaag zo'n 120 miljoen euro waard zou zijn. Arafat vloog zijn deel met een gecharterd vliegtuig meteen over naar Zwitserland. Ook na haar verdrijving uit Libanon zou de PLO nooit meer verlegen zitten om geld.
Maar ook rond de bankoverval van Beiroet blijft een waas van legende hangen. Iedereen heeft het raden welk fortuin er precies in de bankkluizen zat. Allicht is het beter ons bij controleerbare cijfers te houden en dan speelde de grootste kraak uit de geschiedenis zich af in ons eigen Antwerpen, de wereldhoofdstad van de diamant. Inbrekers maakten daar in de nacht van 14 februari 2003 diamanten ter waarde van 100 miljoen euro uit de kluizen van het Diamond Center buit.
De kluizenzaal van het Antwerp Diamond Center wordt geacht bijna even goed beveiligd te zijn als Ford Knox, maar de krakers, een groepje hightech maniakken dat bekendstaat als de 'bende van Turijn', gingen uiterst geraffineerd tewerk. Het leek Ocean's Eleven wel. Om de stalen poorten van de kluiszaal open te krijgen, had je niet alleen een sleutel en een toegangscode nodig, er was ook nog een extra-beveiliging met magneten die meteen een alarm deden afgaan als de grendels buiten de openingsuren van het centrum geopend werden. De Italiaanse meester-inbrekers hadden daar een slim truukje op gevonden: tape hield de magneten op hun plaats terwijl ze de grendels losvijlden. Ook al waren ze een halve nacht druk bezig met kluizen openbreken, het alarm ging niet af. Zelfs op de beveiligingscamera's was niets van de inbraak te zien. Na gedane arbeid hadden de krakers er simpel de opnames uitgehaald.
Toch liepen ze binnen de kortste keren tegen de lamp. Een stel langs de snelweg gedumpte vuilniszakken zette de politie op het spoor van Leonardo Notarbartolo, een Italiaan die al jaren een schimmig kantoortje in het Diamond Centre had: de uitkijkpost van de bende allicht. Was hij het brein van de bende of slechts een zondebok? In mei 2005 werd Notarbartolo in elk geval in Antwerpen veroordeeld tot tien jaar cel, drie kompanen kregen elk bij verstek vijf jaar. Maar van de buit is geen spoor, behalve een handvol in Italië in beslag genomen steentjes.
Diamanten zijn de perfecte buit voor overvallers: er staan geen vingerafdrukken op en je kunt er alle kanten mee uit. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de daders van de beroemde juwelenroof van 1994 in het Carlton Hotel van Cannes nog altijd voortvluchtig zijn. Het Carlton is het meest prestigieuze hotel van de Franse Riviera. Alfred Hitchcock draaide er in de jaren vijftig zijn beroemde thriller To catch a Thief, met Grace Kelly, de latere prinses van Monaco, in de rol van een professionele juwelendief. Maar anders dan Kelly werden de met machinegeweren zwaaiende overvallers van 1994 nooit gepakt. Met hun buit van 250 miljoen Franse frank zijn ze allicht allang met pensioen op een exotisch eiland. En als ze echt leep zijn, hebben ze, achter de rug van de politie, een deal gemaakt met de verzekering.
Stom toeval
Vingerafdrukken achterlaten is nooit een goed idee. In 1987 leidden ze tot de arrestatie van Valerio Viccei, het brein achter een gewaagde overval op het Knightsbridge-kluizencomplex in hartje Londen die zo maar even 62 miljoen pond opbracht. Viccei was een playboy-gangster van goede komaf die zijn uitbundige levensstijl - Ferrari's, filmsterretjes, diamanten - met bankovervallen sponsorde. De Knightsbridge-overval was zijn grote doorbraak. Interpol zocht hem al lang, maar kreeg Viccei slechts door een stom toeval te pakken. Bij het leeghalen van de kluizen had de gangster zijn hand opengehaald en enkele bloedige vingerafdrukken als handtekening achtergelaten.
Viccei werd veroordeeld tot 22 jaar celstraf. In de gevangenis schreef hij zijn autobiografie The Robbery of the Century , die een bestseller werd. Het boek kreeg in 2000 onverwacht een herdruk onder de wervende titel Live by the Gun, die by the Gun . 'Valerio de playboy' was bij de voorbereiding van een nieuwe kraak op straat neergeschoten door de Italiaanse politie. Hij was 45 jaar oud.
Bankovervallers fascineren het grote publiek. Stelen doen ze toch alleen maar van de rijken en als daarbij geen onschuldig bloed vloeit, vinden we hen zowaar helden die het systeem te slim af zijn. Dromen we niet allemaal van snelle rijkdom?
De populairste van alle overvallers was zonder twijfel de Brit Ronnie Biggs, een van de daders van de Great Train Robbery van 1963. Bij die overval op een posttrein tussen Glasgow en Londen werd zo maar even 2,6 miljoen pond buitgemaakt, maar de politie was de bende vrijwel meteen op het spoor. Biggs kreeg dertig jaar, ontsnapte uit de gevangenis en leefde vervolgens 35 jaar lang ondergedoken, met een nieuw gezicht en valse papieren. Uiteindelijk liep hij tegen de lamp in Rio de Janeiro, maar Brazilië weigerde de vluchteling uit te leveren omdat Biggs vriendinnetje, een Braziliaanse nachtclubdanseres, zwanger was.
Alhoewel hij slechts een onbeduidende rol bij de Great Train Robbery gespeeld had, werd Ronnie Biggs binnen de kortste keren een mediaberoemdheid. Zeker nadat Britse huurlingen een mislukte poging hadden ondernomen hem te kidnappen tijdens een vakantie op Barbados. De immer armlastige Biggs hield het hoofd boven water met de verkoop van T-shirts en ontbijtontmoetingen met toeristen (60 dollar voor een praatje). Hij nam een song op met de punkers van de Sex Pistols: No One is Innocent. En meer dan eens reisde hij, in vermomming, naar Groot-Brittannië om er mee te werken aan de zoveelste tv-documentaire over The Great Train Robbers. Ten slotte werden heimwee en een slechte gezondheid de balling te veel. In mei 2001 keerde Biggs te midden van veel mediaheisa terug naar zijn thuisland. De boulevardkrant The Sun bekostigde zijn terugreis per privéjet en Biggs ving nog eens 20.000 pond plus onkosten voor zijn exclusieve verhaal. Anders dan hij had gehoopt, moest hij echter meteen terug naar de gevangenis om de rest van zijn straf - 28 jaar - uit te zitten. Tot het einde blijft Ronnie Biggs de antiheld. Hij is nu 76 jaar, heeft drie hartaanvallen achter de rug en nog geen enkel uitzicht op vervroegde vrijlating.
Zijn bekendste quote: ,,Je moet een verschil maken tussen boeven en criminelen. Boeven stelen. Criminelen schieten mensen voor de kop. Ik ben een boef.''
Maar geen erg slimme dus. Slimme dieven worden niet gepakt. Maar dat blijkt een zeldzaam ras. Donderdag arresteerde de Braziliaanse politie in het zuiden des lands al twee daders van de bankkraak in Portalesa. Het duo had zich verraden door een auto te kopen die ze contant betaalden: alles met biljetten van 50 real. Het lijkt slechts een kwestie van tijd voor de rest van de 'bende van de tunnel' in de cel zit.
13/08/2005 Gilbert Roox
©Copyright De Standaard
De bankroven van de eeuw
http://www.standaard.be/assets/images_upload/FTR6_BRAZIL006.MM.jpg
Enkele Braziliaanse bankbiljetten die de dieven in een bestelwagen achterlieten, na hun kraak van de Banco Central in Fortalesa.
© EPA
Banken zijn steeds beter beveiligd, maar toch blijven overvallers toeslaan. In Brazilië groeven ze een tunnel tot in de kluis en gingen ze ervandoor met 52 miljoen euro. Bijlange geen recordbuit en ook helemaal niet origineel, zo blijkt uit een overzicht van de grootste kraken uit de geschiedenis.
HET was de grootste bankkraak ooit in Brazilië en het scenario ervan was Hollywood waard. Het voorbije weekeinde verdween 150 miljoen real (52 miljoen euro) uit de kluizen van de Banco Central in Fortalesa, een provinciestad in het noordoosten van Brazilië. Van de daders was geen spoor. De politie vond een groot gat in de twee meter dikke betonnen kluisvloer en een tunnel, goed verlicht en verlucht, die naar de slaapkamer van een rijtjeshuis tachtig meter verderop leidde, de vestiging van een tuiniersbedrijfje.
De bankkrakers bleken daar eind april ingetrokken. Ze hadden de voorgevel groen geschilderd en volop reclame gemaakt in de buurt. Het was er een drukte van belang geweest, herinnerden omwonenden zich: er werkte wel tien man. Maar omdat het bedrijf in turf handelde, verbaasde niemand zich over de hopen aarde die zich in de tuin opstapelden en de vrachtwagens die onverpoosd af en aan reden.
Pas na drie maanden graven bereikte de bende haar doel. Er kwamen geen explosieven aan te pas om de superbeveiligde kluis binnen te raken. Geduldig boorden ze een gat in de bodem en haalden vervolgens vijf geldcontainers leeg, alles samen 3,5 ton gebruikte biljetten van 50 real. Nieuwe biljetten, die gemakkelijk traceerbaar zijn, werden voorzichtigheidshalve achtergelaten. Geen van de bewakers in de bank merkte iets van de operatie. Uiteindelijk zou de kraak pas maandagmorgen worden opgemerkt. Merkwaardig, want de bankkluis is beveiligd met bewegingssensoren. En ook de bewakingscamera's bleken toevallig niet te werken. Allicht kregen de gangsters dus hulp van binnenuit.
,,Bankroof van de eeuw'', kopten de Braziliaanse kranten, maar dat klopt niet. De kraak van Fortalesa is hooguit plaats zeven in de toptien waard. Ook het gebruik van een tunnel is allerminst origineel. Franse gangsters deden dat al eens met succes in 1976 aan de Azurenkust. Via de riolen drongen ze na twee maanden graven door tot de onneembaar geachte kluis van de bank van de Société Générale in Nice, waar ze 60 miljoen Franse frank aan geld en waardepapieren buitmaakten. De stunt sprak zo tot de verbeelding dat er al drie jaar later een film over werd gedraaid. De Riolen van het Paradijs , heette die. En hij gaf Albert Spaggiari, het brein achter de inbraak, de status van een volksheld.
Spaggiari was een ex-para, die zichzelf niet als een dief maar als een rebel tegen de bourgeois- maatschappij zag. Op de muur van de gekraakte kluis liet hij een boodschap voor de wereld achter: ,,Zonder haat, zonder geweld, zonder wapens.''
Pas na een tip van een wraakzuchtig gangsterliefje werd de bende door de Franse politie opgepakt. Maar Spaggiari slaagde erin te ontsnappen. Tijdens zijn proces sprong hij uit een raam van het gerechtsgebouw en verdween, tot jolijt van zijn fans, in het niet. Frankrijks beroemdste gangster zou in 1989 in 'in mysterieuze omstandigheden' om het leven gekomen zijn. De buit van de 'riolenkraak van Nice' werd nooit teruggevonden.
Nazi-goud
De grootste bankroof aller tijden is zonder twijfel de plundering van de Reichsbank van Berlijn. In de chaos van de ineenstorting van het Derde Rijk verdwenen miljarden euro aan goud, juwelen en cash geld. De daders waren Duitsers, Russen en Amerikanen: elk drukte in die dramatische dagen zoveel achterover als hij kon. Stel je de schat van de Reichsbank voor als een dode walvis, verslonden door een legertje van grote en kleine haaien. De mythe van het verdwenen nazi-goud, verborgen in bergmeren en zoutmijnen, leeft voort tot de dag van vandaag. Niemand heeft er ooit een spoor van gevonden. En mocht dat toch het geval zijn, dan heeft hij het zeker niet aan de grote klok gehangen.
Een andere monumentale bankroof vond plaats tijdens de tweede Golfoorlog. In de uren voor de val van Bagdad zou Qusay, de zoon van dictator Saddam Hussein, de kluizen van de Centrale Bank hebben leeggemaakt. Hij verdween met 800 miljoen euro aan cash, geladen op drie vrachtwagens van het leger. Vormt die buit nu de krijgskas van de Iraakse opstandelingen? Of gaat het om niet meer dan een indianenverhaal? Qusay zelf kan het niet meer vertellen, want hij kwam om tijdens een schietpartij met het Amerikaanse leger.
Het Guinness Book of Records situeert de grootste bankroof aller tijden in het roerige Beiroet van 1976. De christelijke Falange leverde toen in Libanon hevig strijd met de PLO van Yasser Arafat, maar tussen de vijandelijkheden door vonden de aartsvijanden toch tijd om samen een bankroof te plannen. Het is een zeer merkwaardig verhaal. Guerrillastrijders grendelden gedurende 48 uur de zakenwijk van Beiroet af, waarna de krakers zich via een naburige kapucijnerkerk een toegang tot de kluizen van de British Bank of the Middle East probeerden te forceren. Dat wilde niet zo best lukken en dus werd in allerijl een ploeg springstofexperts van de Corsicaanse maffia naar Beiroet overgevlogen. Falange, PLO en maffia verdeelden broederlijk de buit die vandaag zo'n 120 miljoen euro waard zou zijn. Arafat vloog zijn deel met een gecharterd vliegtuig meteen over naar Zwitserland. Ook na haar verdrijving uit Libanon zou de PLO nooit meer verlegen zitten om geld.
Maar ook rond de bankoverval van Beiroet blijft een waas van legende hangen. Iedereen heeft het raden welk fortuin er precies in de bankkluizen zat. Allicht is het beter ons bij controleerbare cijfers te houden en dan speelde de grootste kraak uit de geschiedenis zich af in ons eigen Antwerpen, de wereldhoofdstad van de diamant. Inbrekers maakten daar in de nacht van 14 februari 2003 diamanten ter waarde van 100 miljoen euro uit de kluizen van het Diamond Center buit.
De kluizenzaal van het Antwerp Diamond Center wordt geacht bijna even goed beveiligd te zijn als Ford Knox, maar de krakers, een groepje hightech maniakken dat bekendstaat als de 'bende van Turijn', gingen uiterst geraffineerd tewerk. Het leek Ocean's Eleven wel. Om de stalen poorten van de kluiszaal open te krijgen, had je niet alleen een sleutel en een toegangscode nodig, er was ook nog een extra-beveiliging met magneten die meteen een alarm deden afgaan als de grendels buiten de openingsuren van het centrum geopend werden. De Italiaanse meester-inbrekers hadden daar een slim truukje op gevonden: tape hield de magneten op hun plaats terwijl ze de grendels losvijlden. Ook al waren ze een halve nacht druk bezig met kluizen openbreken, het alarm ging niet af. Zelfs op de beveiligingscamera's was niets van de inbraak te zien. Na gedane arbeid hadden de krakers er simpel de opnames uitgehaald.
Toch liepen ze binnen de kortste keren tegen de lamp. Een stel langs de snelweg gedumpte vuilniszakken zette de politie op het spoor van Leonardo Notarbartolo, een Italiaan die al jaren een schimmig kantoortje in het Diamond Centre had: de uitkijkpost van de bende allicht. Was hij het brein van de bende of slechts een zondebok? In mei 2005 werd Notarbartolo in elk geval in Antwerpen veroordeeld tot tien jaar cel, drie kompanen kregen elk bij verstek vijf jaar. Maar van de buit is geen spoor, behalve een handvol in Italië in beslag genomen steentjes.
Diamanten zijn de perfecte buit voor overvallers: er staan geen vingerafdrukken op en je kunt er alle kanten mee uit. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de daders van de beroemde juwelenroof van 1994 in het Carlton Hotel van Cannes nog altijd voortvluchtig zijn. Het Carlton is het meest prestigieuze hotel van de Franse Riviera. Alfred Hitchcock draaide er in de jaren vijftig zijn beroemde thriller To catch a Thief, met Grace Kelly, de latere prinses van Monaco, in de rol van een professionele juwelendief. Maar anders dan Kelly werden de met machinegeweren zwaaiende overvallers van 1994 nooit gepakt. Met hun buit van 250 miljoen Franse frank zijn ze allicht allang met pensioen op een exotisch eiland. En als ze echt leep zijn, hebben ze, achter de rug van de politie, een deal gemaakt met de verzekering.
Stom toeval
Vingerafdrukken achterlaten is nooit een goed idee. In 1987 leidden ze tot de arrestatie van Valerio Viccei, het brein achter een gewaagde overval op het Knightsbridge-kluizencomplex in hartje Londen die zo maar even 62 miljoen pond opbracht. Viccei was een playboy-gangster van goede komaf die zijn uitbundige levensstijl - Ferrari's, filmsterretjes, diamanten - met bankovervallen sponsorde. De Knightsbridge-overval was zijn grote doorbraak. Interpol zocht hem al lang, maar kreeg Viccei slechts door een stom toeval te pakken. Bij het leeghalen van de kluizen had de gangster zijn hand opengehaald en enkele bloedige vingerafdrukken als handtekening achtergelaten.
Viccei werd veroordeeld tot 22 jaar celstraf. In de gevangenis schreef hij zijn autobiografie The Robbery of the Century , die een bestseller werd. Het boek kreeg in 2000 onverwacht een herdruk onder de wervende titel Live by the Gun, die by the Gun . 'Valerio de playboy' was bij de voorbereiding van een nieuwe kraak op straat neergeschoten door de Italiaanse politie. Hij was 45 jaar oud.
Bankovervallers fascineren het grote publiek. Stelen doen ze toch alleen maar van de rijken en als daarbij geen onschuldig bloed vloeit, vinden we hen zowaar helden die het systeem te slim af zijn. Dromen we niet allemaal van snelle rijkdom?
De populairste van alle overvallers was zonder twijfel de Brit Ronnie Biggs, een van de daders van de Great Train Robbery van 1963. Bij die overval op een posttrein tussen Glasgow en Londen werd zo maar even 2,6 miljoen pond buitgemaakt, maar de politie was de bende vrijwel meteen op het spoor. Biggs kreeg dertig jaar, ontsnapte uit de gevangenis en leefde vervolgens 35 jaar lang ondergedoken, met een nieuw gezicht en valse papieren. Uiteindelijk liep hij tegen de lamp in Rio de Janeiro, maar Brazilië weigerde de vluchteling uit te leveren omdat Biggs vriendinnetje, een Braziliaanse nachtclubdanseres, zwanger was.
Alhoewel hij slechts een onbeduidende rol bij de Great Train Robbery gespeeld had, werd Ronnie Biggs binnen de kortste keren een mediaberoemdheid. Zeker nadat Britse huurlingen een mislukte poging hadden ondernomen hem te kidnappen tijdens een vakantie op Barbados. De immer armlastige Biggs hield het hoofd boven water met de verkoop van T-shirts en ontbijtontmoetingen met toeristen (60 dollar voor een praatje). Hij nam een song op met de punkers van de Sex Pistols: No One is Innocent. En meer dan eens reisde hij, in vermomming, naar Groot-Brittannië om er mee te werken aan de zoveelste tv-documentaire over The Great Train Robbers. Ten slotte werden heimwee en een slechte gezondheid de balling te veel. In mei 2001 keerde Biggs te midden van veel mediaheisa terug naar zijn thuisland. De boulevardkrant The Sun bekostigde zijn terugreis per privéjet en Biggs ving nog eens 20.000 pond plus onkosten voor zijn exclusieve verhaal. Anders dan hij had gehoopt, moest hij echter meteen terug naar de gevangenis om de rest van zijn straf - 28 jaar - uit te zitten. Tot het einde blijft Ronnie Biggs de antiheld. Hij is nu 76 jaar, heeft drie hartaanvallen achter de rug en nog geen enkel uitzicht op vervroegde vrijlating.
Zijn bekendste quote: ,,Je moet een verschil maken tussen boeven en criminelen. Boeven stelen. Criminelen schieten mensen voor de kop. Ik ben een boef.''
Maar geen erg slimme dus. Slimme dieven worden niet gepakt. Maar dat blijkt een zeldzaam ras. Donderdag arresteerde de Braziliaanse politie in het zuiden des lands al twee daders van de bankkraak in Portalesa. Het duo had zich verraden door een auto te kopen die ze contant betaalden: alles met biljetten van 50 real. Het lijkt slechts een kwestie van tijd voor de rest van de 'bende van de tunnel' in de cel zit.
13/08/2005 Gilbert Roox
©Copyright De Standaard