waterfiets
20-08-05, 08:29
Google-baas ontdekt nadeel van zoekmachine
De zoekmachine Google wil alle informatie van de wereld in kaart brengen. Tot het om gegevens over de eigen topman gaat.
Door onze redacteur Marc Hijink
ROTTERDAM, 19 AUG. Op internet blijft niets verborgen. Dat ondervond ook de directeur van het Amerikaanse bedrijf Google, de grootste zoekmachine ter wereld. Tot zijn ergernis trof topman Eric Schmidt een aantal van zijn privé-gegevens aan in een artikel op de Amerikaanse website News.com.
Schmidt reageerde boos omdat zijn privacy zou zijn geschonden. Maar critici vinden Google zélf een gevaar voor de privacy, omdat het bedrijf de zoekgegevens van miljoenen internetters bewaart.
Meer dan de helft van de computergebruikers in de wereld zoekt met de websoftware van het bedrijf Google en dat maakt het een van de belangrijkste spelers op het web. Google-directeur Schmidt zei ooit over de missie van de zoekmachine uit Mountain View, in Californië: ,,We willen alle informatie van de wereld in kaart brengen. Van iedereen en voor iedereen.''
Wie iets wil weten over iemands heden of verleden, begint dus te 'googlen'. Dat levert vaak een schat aan gegevens op. In het gewraakte artikel van News.com over Schmidt staat bijvoorbeeld wat hij verdiende met aandelen en wat zijn politieke voorkeur en favoriete hobby's zijn. Journaliste Elinor Mills was aan haar informatie gekomen door de Google-directeur zelf te 'googlen', om zo de kracht van de zoekmachine te demonstreren. Binnen dertig minuten had Mills deze gegevens boven tafel, met dank aan Google.
Schmidt - not amused - is van mening dat er gevoelige privé-informatie in het artikel staat die niet openbaar gemaakt had mogen worden. Publicatie zou zelfs een gevaar zijn voor Schmidts veiligheid. Hij verbood zijn pr-afdeling nog langer met de journaliste te praten of te reageren op vragen van haar News.com-collega's. Dit stilzwijgen duurt tot juli 2006, laat Google weten.
Amerikaanse media reageren verbaasd op het spreekverbod dat het bedrijf uit Californië heeft uitgeroepen. Impliciet geeft Google met deze reactie aan dat informatie die met de zoekmachine boven tafel komt, gevaarlijk kan zijn. ,,Het is alsof je een vlieg op je voorhoofd probeert dood te slaan met een honkbalknuppel'', schrijft de San Jose Mercury News. Deze krant verschijnt in Silicon Valley, de bakermat van Google en veel andere bekende ICT-bedrijven. Als Schmidt zegt dat Google informatie biedt ,,van iedereen en voor iedereen'', dan geldt dat blijkbaar niet voor hemzelf, vindt Mercury News. Ook zakenblad Forbes hekelt het spreekverbod: ,,We zijn benieuwd of dit artikel straks nog via Google te vinden is.''
Op de Britse website ZDNet.co.uk (een zustersite van News.com) verscheen een sarcastische excuusbrief aan Google, waarin de suggestie wordt gewekt dat de zoekmachine andere redenen heeft om zo boos te reageren.
De zoektocht naar Eric Schmidts verleden is een voorbeeld van de effectiviteit van de zoekmachine, maar de persoonlijke informatie van de Google-baas, betoogt Mills in het artikel, verbleekt bij de hoeveelheid aan privacygevoelige gegevens die het bedrijf Google zélf verzamelt.
Google registreert de zoekopdrachten van miljoenen internetters en bewaart die gegevens. Dat levert een gedetailleerd beeld op van persoonlijke interesses, variërend van praktische zaken als speuren naar websites, adressen en producten. ,,Ons zoekgedrag op internet is als een blauwdruk van onze hersens'', stelt een privacy-expert in Mills' artikel.
Google heeft daarnaast ook toegang tot persoonlijke mailberichten (via Googles maildienst Gmail) en het online vriendennetwerk Orkut – ook eigendom van de zoekmachine. Er is zelfs een Google Desktop Search, een aparte zoekmachine die persoonlijke bestanden op de thuiscomputer kan doorzoeken.
Het zoekgedrag van internetters wordt ook door concurrerende zoekmachines als Msn.com (van Microsoft) en Yahoo bewaard. Maar omdat Google verreweg de meeste gebruikers heeft, levert dat de meest krachtige database van persoonlijke interesses op.
Google analyseert het zoekgedrag om de zoekdiensten te verbeteren, staat er bij de privacyvoorwaarden. Daar zou de Google-gebruiker alleen maar profijt van hebben. Volgens Mills is het echter een kwestie van tijd voordat een slimme hacker inbreekt in die database, of dat de Amerikaanse opsporingsdiensten het zoekgedrag van internetters gaan gebruiken om potentiële terroristen op te sporen.
Volgens het internettijdschrift Wired heeft de zoekgigant een ernstig pr-probleem: ,,Het privacyvraagstuk wordt niet opgelost door de mededeling van Google dat het bedrijf ‘niets gemeens' doet (met de persoonlijke zoekinformatie, red). Vertrouw ons, zegt Google. Maar dat is niet goed genoeg.
bron: NRC
De zoekmachine Google wil alle informatie van de wereld in kaart brengen. Tot het om gegevens over de eigen topman gaat.
Door onze redacteur Marc Hijink
ROTTERDAM, 19 AUG. Op internet blijft niets verborgen. Dat ondervond ook de directeur van het Amerikaanse bedrijf Google, de grootste zoekmachine ter wereld. Tot zijn ergernis trof topman Eric Schmidt een aantal van zijn privé-gegevens aan in een artikel op de Amerikaanse website News.com.
Schmidt reageerde boos omdat zijn privacy zou zijn geschonden. Maar critici vinden Google zélf een gevaar voor de privacy, omdat het bedrijf de zoekgegevens van miljoenen internetters bewaart.
Meer dan de helft van de computergebruikers in de wereld zoekt met de websoftware van het bedrijf Google en dat maakt het een van de belangrijkste spelers op het web. Google-directeur Schmidt zei ooit over de missie van de zoekmachine uit Mountain View, in Californië: ,,We willen alle informatie van de wereld in kaart brengen. Van iedereen en voor iedereen.''
Wie iets wil weten over iemands heden of verleden, begint dus te 'googlen'. Dat levert vaak een schat aan gegevens op. In het gewraakte artikel van News.com over Schmidt staat bijvoorbeeld wat hij verdiende met aandelen en wat zijn politieke voorkeur en favoriete hobby's zijn. Journaliste Elinor Mills was aan haar informatie gekomen door de Google-directeur zelf te 'googlen', om zo de kracht van de zoekmachine te demonstreren. Binnen dertig minuten had Mills deze gegevens boven tafel, met dank aan Google.
Schmidt - not amused - is van mening dat er gevoelige privé-informatie in het artikel staat die niet openbaar gemaakt had mogen worden. Publicatie zou zelfs een gevaar zijn voor Schmidts veiligheid. Hij verbood zijn pr-afdeling nog langer met de journaliste te praten of te reageren op vragen van haar News.com-collega's. Dit stilzwijgen duurt tot juli 2006, laat Google weten.
Amerikaanse media reageren verbaasd op het spreekverbod dat het bedrijf uit Californië heeft uitgeroepen. Impliciet geeft Google met deze reactie aan dat informatie die met de zoekmachine boven tafel komt, gevaarlijk kan zijn. ,,Het is alsof je een vlieg op je voorhoofd probeert dood te slaan met een honkbalknuppel'', schrijft de San Jose Mercury News. Deze krant verschijnt in Silicon Valley, de bakermat van Google en veel andere bekende ICT-bedrijven. Als Schmidt zegt dat Google informatie biedt ,,van iedereen en voor iedereen'', dan geldt dat blijkbaar niet voor hemzelf, vindt Mercury News. Ook zakenblad Forbes hekelt het spreekverbod: ,,We zijn benieuwd of dit artikel straks nog via Google te vinden is.''
Op de Britse website ZDNet.co.uk (een zustersite van News.com) verscheen een sarcastische excuusbrief aan Google, waarin de suggestie wordt gewekt dat de zoekmachine andere redenen heeft om zo boos te reageren.
De zoektocht naar Eric Schmidts verleden is een voorbeeld van de effectiviteit van de zoekmachine, maar de persoonlijke informatie van de Google-baas, betoogt Mills in het artikel, verbleekt bij de hoeveelheid aan privacygevoelige gegevens die het bedrijf Google zélf verzamelt.
Google registreert de zoekopdrachten van miljoenen internetters en bewaart die gegevens. Dat levert een gedetailleerd beeld op van persoonlijke interesses, variërend van praktische zaken als speuren naar websites, adressen en producten. ,,Ons zoekgedrag op internet is als een blauwdruk van onze hersens'', stelt een privacy-expert in Mills' artikel.
Google heeft daarnaast ook toegang tot persoonlijke mailberichten (via Googles maildienst Gmail) en het online vriendennetwerk Orkut – ook eigendom van de zoekmachine. Er is zelfs een Google Desktop Search, een aparte zoekmachine die persoonlijke bestanden op de thuiscomputer kan doorzoeken.
Het zoekgedrag van internetters wordt ook door concurrerende zoekmachines als Msn.com (van Microsoft) en Yahoo bewaard. Maar omdat Google verreweg de meeste gebruikers heeft, levert dat de meest krachtige database van persoonlijke interesses op.
Google analyseert het zoekgedrag om de zoekdiensten te verbeteren, staat er bij de privacyvoorwaarden. Daar zou de Google-gebruiker alleen maar profijt van hebben. Volgens Mills is het echter een kwestie van tijd voordat een slimme hacker inbreekt in die database, of dat de Amerikaanse opsporingsdiensten het zoekgedrag van internetters gaan gebruiken om potentiële terroristen op te sporen.
Volgens het internettijdschrift Wired heeft de zoekgigant een ernstig pr-probleem: ,,Het privacyvraagstuk wordt niet opgelost door de mededeling van Google dat het bedrijf ‘niets gemeens' doet (met de persoonlijke zoekinformatie, red). Vertrouw ons, zegt Google. Maar dat is niet goed genoeg.
bron: NRC