Marsipulami
10-09-05, 21:32
Johan Leman over enorme toename diversiteit in Vlaanderen en conservatief beleid
,,We willen er teveel kleine Vlamingen van maken''
Van onze redacteur
Johan Leman.
© Photo News
ANTWERPEN - Officieel noteerde de Dienst Vreemdelingenzaken begin deze week 81.116 Marokkanen op Belgisch grondgebied en negen erkende politieke vluchtelingen uit Marokko. Volgens de Belgische ambassade in Rabat echter bestaat in België ,,voor de Marokkaanse autoriteiten de Marokkaanse gemeenschap uit meer dan een half miljoen zielen.''
DOOR naturalisaties en allochtonen die Belg zijn bij geboorte, is het aantal mensen van vreemde origine in België veel groter dan wat in de statistieken staat. Het gigantische verschil tussen de officiële statistieken en de realiteit op het terrein werd de voorbije week minstens even treffend geïllustreerd door de Antwerpse schepen voor Samenlevingsopbouw Chantal Pauwels (Groen!), toen zij haar beleidsnota rond diversiteit in de stad presenteerde. Waar algemeen het aantal vreemdelingen op zo'n tien procent van de Antwerpse bevolking werd gerekend, kwam Pauwels tot een cijfer van 24%. De schepen was met haar 24% allochtonen op de koop toe nog ,gul' voor de autochtonen, want ,,een Antwerpenaar die als Belg geboren is uit allochtone ouders, rekenen we tot de autochtone bevolking'', terwijl dat in de beeldvorming allicht niet zo is.
Pauwels hanteerde het nieuwe cijfermateriaal om politiek duidelijk te maken dat de diversiteit in Antwerpen een feit is en ook de toekomst zal zijn, ,,zelfs als er de volgende jaren strengere wetten worden goedgekeurd die volgmigratie of de asielprocedure verstrengen.''
Antropoloog Johan Leman, in een vorig leven directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, stelt dat Vlaanderen echt van koers zal moeten veranderen, wil het de diversiteit in de samenleving goed aanpakken. ,,Brussel heeft veel beter dan Vlaanderen de boodschap van de diversiteit begrepen. In Molenbeek bijvoorbeeld past Philippe Moureaux (PS) die etnisch gemengde samenstelling ook goed toe in zijn partij. En in het hele Brusselse gewest zijn allochtone politieke vertegenwoordigers zeer behoorlijk vertegenwoordigd in het bestuur. Ze zullen het in Vlaanderen niet graag horen, maar binnen tien jaar is Brussel het jongste en meest dynamische gewest. De geesten zijn daar helemaal anders. In Brussel moet je niet meer afkomen met een poging om onder de Marokkanen een debat te organiseren over de Marokkaanse problematiek. Ze willen praten over Brussel, en niet over andere dingen.''
Voor Vlaanderen is Leman eerder pessimistisch. ,,Ze steken enorm veel energie in cijfers, willen daarover zoveel mogelijk weten, maar vertalen dat niet kwalitatief. Als aan Franstalige kant hooggeschoolde Afrikanen, zeg maar artsen, zich melden, zal men onmiddellijk de vraag stellen hoe die kunnen worden ingeschakeld. Ze zullen zich zeker niet bezighouden met hen in te schakelen in een job op A3-niveau. In Vlaanderen redeneert men nog dat die mannen hier maar examens moeten doen.
Diversiteit is voor de Vlaming blijkbaar nog steeds zoveel mogelijk personen binnenbrengen in een job, zoveel mogelijk allochtonen en nieuwkomers cursussen Nederlands laten volgen, zorgen dat streefcijfers worden gehaald, en dan is het wel in orde. Sorry, maar diversiteit is geen kwestie van alleen cijfers. Ik noteer nog steeds een te homogeen denken, in de zin van hoe kunnen we er vele kleine nieuwe 'Vlaminkjes' van maken, dan wel: hoe kunnen we ervoor zorgen dat die groepen een echt goede vertegenwoordiging hebben.
De overheid zal een ander type multicultureel model moeten creëren, waarbij we aanvaarden dat we misschien wel wat van onze waarden verliezen, en daardoor naar onze opvatting inboeten op onze efficiëntie, maar waarin we in zijn geheel wel winst zullen boeken.''
- Willen we de zaak te veel onder controle hebben?
Juist. Ik vergelijk met wat de Amerikanen over ons zeggen in het bedrijfsleven. Een Vlaming wil alles op voorhand weten, wil alles controleren en geen risico inbouwen. De Amerikaan aanvaardt perfect dat de dingen niet lopen zoals gepland. Het is bij hem meer een verhaal van ,try and error', maar hij durft dan ook radicaal conclusies trekken om te veranderen. Vlaanderen is niet goed bezig, is te conservatief.
- Hoe keer je dat?
Een beetje meer werk maken van overzicht van wat er in de wereld gebeurt, en een beetje minder bezig zijn met reglementen en de laatste cijfers willen kennen. Wat meer oog hebben voor wat er zich bijvoorbeeld afspeelde op migratievlak in Canada en Australië tussen '45 en nu, en wat minder bezig zijn met Vlaanderen tussen 2001 en 2005, en beseffen dat we maar een onderdeel zijn van de wereld. Als ik hoor dat sommigen nu nog bezig zijn met de Marokkanen en de Turken, dan zeg ik sorry maar dat zijn geen migranten meer. Zij zijn onderdeel geworden van de Belgische populatie, net als ingeweken Nederlanders. De Aziaten en de Latijns- Amerikanen zijn de nieuwe migranten. China, Iran, Ecuador, Pakistan, daarover gaat het. De nieuwe diversiteit is ook anders, met veel meer vrouwen die hooggeschoold zijn. Ze hebben soms ook overal familie in de wereld, omdat die naar andere windstreken zijn uitgezworven. Het is een mondiaal gebeuren.
- Het draagvlak daarvoor zal toch groeien in Vlaanderen? De jonge generatie kan daar toch geen probleem mee hebben, ze reist zelf veel, internet veel, ziet toch wat er gebeurt in andere wereldsteden.
De jongeren gaan inderdaad anders om met de nieuwe migranten, maar veel van die jongeren hebben geen politieke ambities. Diegenen die het beleid maken, zijn niet bezig met dat soort publiek. Er worden nu wel meer Marokkaanse en Turkse vertegenwoordigers bij het beleid betrokken, maar die zijn ook niet echt begaan met die nieuwe migratie. Ze ontfermen zich eerder over hun eigen problemen, en dat begrijp ik ook.
- De aanwezigheid van vreemd volk is vooral een stedelijke zaak. Sommigen beweren dat het op termijn tot een clash tussen stad en rand zal leiden.
Die van de buiten hebben inderdaad de reflex om zich goed af te schermen. Ze associëren vreemd met criminaliteit. Ze dekken zich in voor hun eigen belang, allemaal weer goed bedoeld. Maar met zo'n actie in de sfeer van: we moeten die hier buiten houden of we verzuipen, verlies je vandaag op wereldniveau.
- Je kan wel niet ontkennen dat de steden vaak bukken onder problemen die gerelateerd kunnen worden aan vreemdelingen.
Ik ga niet ontkennen dat er spanningen zijn, maar dat zijn in die stad problemen van iedereen. Ze zullen nu weer komen zeggen dat ik niet overal in Molenbeek mijn wagen zomaar kan achterlaten. En dat is juist, maar ik ga er niet mee akkoord dat probleem op kap van de nieuwe vreemde samenleving te schuiven. Dat is een grootstedelijk probleem. Met het fenomeen terrorisme zit iedereen in zijn maag. Als een Marokkaanse vrouw naar een trouwfeest gaat, zal ze evenveel ,ambras' maken als haar handtas wordt gestolen, als een autochtone vrouw dat zal doen. Iedereen is in de steden kwaad om hetzelfde.
10/09/2005 Guy Fransen
©Copyright De Standaard
,,We willen er teveel kleine Vlamingen van maken''
Van onze redacteur
Johan Leman.
© Photo News
ANTWERPEN - Officieel noteerde de Dienst Vreemdelingenzaken begin deze week 81.116 Marokkanen op Belgisch grondgebied en negen erkende politieke vluchtelingen uit Marokko. Volgens de Belgische ambassade in Rabat echter bestaat in België ,,voor de Marokkaanse autoriteiten de Marokkaanse gemeenschap uit meer dan een half miljoen zielen.''
DOOR naturalisaties en allochtonen die Belg zijn bij geboorte, is het aantal mensen van vreemde origine in België veel groter dan wat in de statistieken staat. Het gigantische verschil tussen de officiële statistieken en de realiteit op het terrein werd de voorbije week minstens even treffend geïllustreerd door de Antwerpse schepen voor Samenlevingsopbouw Chantal Pauwels (Groen!), toen zij haar beleidsnota rond diversiteit in de stad presenteerde. Waar algemeen het aantal vreemdelingen op zo'n tien procent van de Antwerpse bevolking werd gerekend, kwam Pauwels tot een cijfer van 24%. De schepen was met haar 24% allochtonen op de koop toe nog ,gul' voor de autochtonen, want ,,een Antwerpenaar die als Belg geboren is uit allochtone ouders, rekenen we tot de autochtone bevolking'', terwijl dat in de beeldvorming allicht niet zo is.
Pauwels hanteerde het nieuwe cijfermateriaal om politiek duidelijk te maken dat de diversiteit in Antwerpen een feit is en ook de toekomst zal zijn, ,,zelfs als er de volgende jaren strengere wetten worden goedgekeurd die volgmigratie of de asielprocedure verstrengen.''
Antropoloog Johan Leman, in een vorig leven directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, stelt dat Vlaanderen echt van koers zal moeten veranderen, wil het de diversiteit in de samenleving goed aanpakken. ,,Brussel heeft veel beter dan Vlaanderen de boodschap van de diversiteit begrepen. In Molenbeek bijvoorbeeld past Philippe Moureaux (PS) die etnisch gemengde samenstelling ook goed toe in zijn partij. En in het hele Brusselse gewest zijn allochtone politieke vertegenwoordigers zeer behoorlijk vertegenwoordigd in het bestuur. Ze zullen het in Vlaanderen niet graag horen, maar binnen tien jaar is Brussel het jongste en meest dynamische gewest. De geesten zijn daar helemaal anders. In Brussel moet je niet meer afkomen met een poging om onder de Marokkanen een debat te organiseren over de Marokkaanse problematiek. Ze willen praten over Brussel, en niet over andere dingen.''
Voor Vlaanderen is Leman eerder pessimistisch. ,,Ze steken enorm veel energie in cijfers, willen daarover zoveel mogelijk weten, maar vertalen dat niet kwalitatief. Als aan Franstalige kant hooggeschoolde Afrikanen, zeg maar artsen, zich melden, zal men onmiddellijk de vraag stellen hoe die kunnen worden ingeschakeld. Ze zullen zich zeker niet bezighouden met hen in te schakelen in een job op A3-niveau. In Vlaanderen redeneert men nog dat die mannen hier maar examens moeten doen.
Diversiteit is voor de Vlaming blijkbaar nog steeds zoveel mogelijk personen binnenbrengen in een job, zoveel mogelijk allochtonen en nieuwkomers cursussen Nederlands laten volgen, zorgen dat streefcijfers worden gehaald, en dan is het wel in orde. Sorry, maar diversiteit is geen kwestie van alleen cijfers. Ik noteer nog steeds een te homogeen denken, in de zin van hoe kunnen we er vele kleine nieuwe 'Vlaminkjes' van maken, dan wel: hoe kunnen we ervoor zorgen dat die groepen een echt goede vertegenwoordiging hebben.
De overheid zal een ander type multicultureel model moeten creëren, waarbij we aanvaarden dat we misschien wel wat van onze waarden verliezen, en daardoor naar onze opvatting inboeten op onze efficiëntie, maar waarin we in zijn geheel wel winst zullen boeken.''
- Willen we de zaak te veel onder controle hebben?
Juist. Ik vergelijk met wat de Amerikanen over ons zeggen in het bedrijfsleven. Een Vlaming wil alles op voorhand weten, wil alles controleren en geen risico inbouwen. De Amerikaan aanvaardt perfect dat de dingen niet lopen zoals gepland. Het is bij hem meer een verhaal van ,try and error', maar hij durft dan ook radicaal conclusies trekken om te veranderen. Vlaanderen is niet goed bezig, is te conservatief.
- Hoe keer je dat?
Een beetje meer werk maken van overzicht van wat er in de wereld gebeurt, en een beetje minder bezig zijn met reglementen en de laatste cijfers willen kennen. Wat meer oog hebben voor wat er zich bijvoorbeeld afspeelde op migratievlak in Canada en Australië tussen '45 en nu, en wat minder bezig zijn met Vlaanderen tussen 2001 en 2005, en beseffen dat we maar een onderdeel zijn van de wereld. Als ik hoor dat sommigen nu nog bezig zijn met de Marokkanen en de Turken, dan zeg ik sorry maar dat zijn geen migranten meer. Zij zijn onderdeel geworden van de Belgische populatie, net als ingeweken Nederlanders. De Aziaten en de Latijns- Amerikanen zijn de nieuwe migranten. China, Iran, Ecuador, Pakistan, daarover gaat het. De nieuwe diversiteit is ook anders, met veel meer vrouwen die hooggeschoold zijn. Ze hebben soms ook overal familie in de wereld, omdat die naar andere windstreken zijn uitgezworven. Het is een mondiaal gebeuren.
- Het draagvlak daarvoor zal toch groeien in Vlaanderen? De jonge generatie kan daar toch geen probleem mee hebben, ze reist zelf veel, internet veel, ziet toch wat er gebeurt in andere wereldsteden.
De jongeren gaan inderdaad anders om met de nieuwe migranten, maar veel van die jongeren hebben geen politieke ambities. Diegenen die het beleid maken, zijn niet bezig met dat soort publiek. Er worden nu wel meer Marokkaanse en Turkse vertegenwoordigers bij het beleid betrokken, maar die zijn ook niet echt begaan met die nieuwe migratie. Ze ontfermen zich eerder over hun eigen problemen, en dat begrijp ik ook.
- De aanwezigheid van vreemd volk is vooral een stedelijke zaak. Sommigen beweren dat het op termijn tot een clash tussen stad en rand zal leiden.
Die van de buiten hebben inderdaad de reflex om zich goed af te schermen. Ze associëren vreemd met criminaliteit. Ze dekken zich in voor hun eigen belang, allemaal weer goed bedoeld. Maar met zo'n actie in de sfeer van: we moeten die hier buiten houden of we verzuipen, verlies je vandaag op wereldniveau.
- Je kan wel niet ontkennen dat de steden vaak bukken onder problemen die gerelateerd kunnen worden aan vreemdelingen.
Ik ga niet ontkennen dat er spanningen zijn, maar dat zijn in die stad problemen van iedereen. Ze zullen nu weer komen zeggen dat ik niet overal in Molenbeek mijn wagen zomaar kan achterlaten. En dat is juist, maar ik ga er niet mee akkoord dat probleem op kap van de nieuwe vreemde samenleving te schuiven. Dat is een grootstedelijk probleem. Met het fenomeen terrorisme zit iedereen in zijn maag. Als een Marokkaanse vrouw naar een trouwfeest gaat, zal ze evenveel ,ambras' maken als haar handtas wordt gestolen, als een autochtone vrouw dat zal doen. Iedereen is in de steden kwaad om hetzelfde.
10/09/2005 Guy Fransen
©Copyright De Standaard