Wide-O
15-09-05, 08:19
Controverse groeit rond Amerika-single Raymond van het Groenewoud
'Ik vermoed dat de VS wel tegen een stootje kunnen'
© VUM
BRUSSEL - De single ,,Weg met Amerika'' lag wekenlang onopgemerkt bij de radio's, maar sinds hij vorige week vrijdag tijdens ,,Wilde geruchten'' werd gedraaid, is het hek van de dam. Raymond van het Groenewoud is een racist, die niet over Marokkanen zou durven schrijven wat hij over Amerikanen schrijf: zo kunt u ook op onze website lezen.
,,Ik schrik ook wel een beetje van de reacties'', zegt Raymond aan de telefoon. ,,Zelf wou ik eindelijk 's zeggen wat iedereen denkt, en die reactie krijg ik ook vaak: 'goed dat iemand dit eens luidop zegt'. Maar er zijn ook veel negatieve reacties, ja. Het verbaast me vooral dat mensen de moeite doen om zo hard te reageren op een muis die piept tegen een olifant.''
Met het nummer ,,Italianen'' veroorzaakte hij jaren geleden een gelijkaardige buzz . ,,Voor 'Italianen' had ik alle clichés over Italianen verzameld en degenen die op de muziek pasten, opgesomd. ,,Weg met Amerika'' is meer privé-ergernis over de culturele en economische terreur van de VS. Ik vind het triest te constateren dat we een satellietstaat van de VS zijn geworden, dat we ons verlustigen met het imiteren van Amerikaanse voorbeelden. Ik vind het niet prettig te weten hoe CNN opereert. Ik weet hoe grote Amerikaanse firma's muziekfestivals opkopen om er daarna de lakens uit te delen. Ik heb mijn bekomst van al die lompe rapnummers. De cultus van de oneliner steekt me ook tegen. Ik herinner me onze eigenste Siegfried Bracke die in Humo vertelde 'als je het niet gezegd krijgt in dertig seconden, moet je misschien niet op tv komen'. Daar sta ik heel huiverachtig tegenover. Houd ik een pleidooi voor onze culturele identiteit? Voor zover die bestaat, zeer zeker.''
Hij weet dat hij zich blootstelt aan het verwijt dat dit niet allemaal uitgelegd wordt in het nummer. ,,Je kunt geen stelling innemen als je rekening houdt met alle individuen en nuances. Veel rappers balen van dezelfde machtswellust van het grote geld als ik; de bewoners van New Orleans zijn slachtoffer van gebeurtenissen die in het verlengde liggen van de verwijten in mijn lied. Dat valt in de tekst meer tussen de lijnen te lezen dan letterlijk, dat is het gevaar. De goede verstaander begrijpt dat ik niet het hele continent en al zijn bewoners wil laten onderlopen.''
Maar wat is het verschil tussen het cliché van de luidruchtige Amerikaan en dat van de criminele Marokkaan? ,,Het verschil is dat Marokkanen het in mijn ogen al moeilijk genoeg hebben, terwijl ik vermoed dat de VS wel tegen een stootje kunnen.'' Ondertussen wordt het gastenboek op zijn eigen website overspoeld met zowel steunbetuigingen als boze reacties. ,,Waarbij ik toch moet opmerken dat de ergste vuilspuiterij steevast anoniem is. Ik krijg vreemde reacties: 'ga maar bij de Marokkanen wonen', bijvoorbeeld. Of andere niet ter zake doende opmerkingen, zoals 'de Amerikanen hebben ons in 1945 wel bevrijd'. Je kunt daar ten eerste veel kanttekeningen bij maken, maar vooral zie ik het verband niet. Ik lees de reacties niet elke dag: ik moet ook nog leven.''
Misschien komt de verontwaardiging wel van Vlamingen die een paar dagen geleden nog aan Bush-bashing deden, maar nu partij trekken voor de underdog ? ,,Zou kunnen. Ik heb ook al ervaren dat lachen met het gezag niet in goede aarde valt. De Vlaming is wat dat betreft gespleten: zelf is hij vaak heel korzelig tegenover het gezag, maar hij heeft er wel een angstig respect voor. Je kunt niet ongestraft stout zijn, maar het is heel vaak leuk.''
15/09/2005 Inge Schelstraete
©Copyright De Standaard
'Ik vermoed dat de VS wel tegen een stootje kunnen'
© VUM
BRUSSEL - De single ,,Weg met Amerika'' lag wekenlang onopgemerkt bij de radio's, maar sinds hij vorige week vrijdag tijdens ,,Wilde geruchten'' werd gedraaid, is het hek van de dam. Raymond van het Groenewoud is een racist, die niet over Marokkanen zou durven schrijven wat hij over Amerikanen schrijf: zo kunt u ook op onze website lezen.
,,Ik schrik ook wel een beetje van de reacties'', zegt Raymond aan de telefoon. ,,Zelf wou ik eindelijk 's zeggen wat iedereen denkt, en die reactie krijg ik ook vaak: 'goed dat iemand dit eens luidop zegt'. Maar er zijn ook veel negatieve reacties, ja. Het verbaast me vooral dat mensen de moeite doen om zo hard te reageren op een muis die piept tegen een olifant.''
Met het nummer ,,Italianen'' veroorzaakte hij jaren geleden een gelijkaardige buzz . ,,Voor 'Italianen' had ik alle clichés over Italianen verzameld en degenen die op de muziek pasten, opgesomd. ,,Weg met Amerika'' is meer privé-ergernis over de culturele en economische terreur van de VS. Ik vind het triest te constateren dat we een satellietstaat van de VS zijn geworden, dat we ons verlustigen met het imiteren van Amerikaanse voorbeelden. Ik vind het niet prettig te weten hoe CNN opereert. Ik weet hoe grote Amerikaanse firma's muziekfestivals opkopen om er daarna de lakens uit te delen. Ik heb mijn bekomst van al die lompe rapnummers. De cultus van de oneliner steekt me ook tegen. Ik herinner me onze eigenste Siegfried Bracke die in Humo vertelde 'als je het niet gezegd krijgt in dertig seconden, moet je misschien niet op tv komen'. Daar sta ik heel huiverachtig tegenover. Houd ik een pleidooi voor onze culturele identiteit? Voor zover die bestaat, zeer zeker.''
Hij weet dat hij zich blootstelt aan het verwijt dat dit niet allemaal uitgelegd wordt in het nummer. ,,Je kunt geen stelling innemen als je rekening houdt met alle individuen en nuances. Veel rappers balen van dezelfde machtswellust van het grote geld als ik; de bewoners van New Orleans zijn slachtoffer van gebeurtenissen die in het verlengde liggen van de verwijten in mijn lied. Dat valt in de tekst meer tussen de lijnen te lezen dan letterlijk, dat is het gevaar. De goede verstaander begrijpt dat ik niet het hele continent en al zijn bewoners wil laten onderlopen.''
Maar wat is het verschil tussen het cliché van de luidruchtige Amerikaan en dat van de criminele Marokkaan? ,,Het verschil is dat Marokkanen het in mijn ogen al moeilijk genoeg hebben, terwijl ik vermoed dat de VS wel tegen een stootje kunnen.'' Ondertussen wordt het gastenboek op zijn eigen website overspoeld met zowel steunbetuigingen als boze reacties. ,,Waarbij ik toch moet opmerken dat de ergste vuilspuiterij steevast anoniem is. Ik krijg vreemde reacties: 'ga maar bij de Marokkanen wonen', bijvoorbeeld. Of andere niet ter zake doende opmerkingen, zoals 'de Amerikanen hebben ons in 1945 wel bevrijd'. Je kunt daar ten eerste veel kanttekeningen bij maken, maar vooral zie ik het verband niet. Ik lees de reacties niet elke dag: ik moet ook nog leven.''
Misschien komt de verontwaardiging wel van Vlamingen die een paar dagen geleden nog aan Bush-bashing deden, maar nu partij trekken voor de underdog ? ,,Zou kunnen. Ik heb ook al ervaren dat lachen met het gezag niet in goede aarde valt. De Vlaming is wat dat betreft gespleten: zelf is hij vaak heel korzelig tegenover het gezag, maar hij heeft er wel een angstig respect voor. Je kunt niet ongestraft stout zijn, maar het is heel vaak leuk.''
15/09/2005 Inge Schelstraete
©Copyright De Standaard