Bekijk Volledige Versie : Salamander Rushdie: zwijgende moslims moeten zich uitspreken
Rushdie: zwijgende moslims moeten zich uitspreken
Uitgegeven op 20 september 2005 om 12:24 uur
(Novum/AP) - De schrijver Salman Rushdie heeft de 'zwijgende meerderheid' van de moslims opgeroepen zich uit te spreken tegen extremisten, om te voorkomen dat die de islamitische cultuur en het islamitische geloof kapen.
"Als de meerderheid blijft zwijgen zullen haar cultuur en geloof door de extremisten worden gekaapt en het zal dan erg moeilijk worden om te blijven zeggen 'wij hebben daar niets mee te maken'. Je moet je uitspreken", aldus Rushdie in een interview met de BBC World Service.
Rushdie zegt te geloven dat de zwijgende meerderheid van de moslims haar zwijgen inderdaad zal doorbreken.
"Misschien is er iets verschrikkelijks als de aanslagen in Londen nodig om ervoor te zorgen dat mensen de gelederen verbreken. Veel wijst erop dat er veel aan zelfonderzoek wordt gedaan en veel wordt nagedacht." Rushdie zegt ook dat het verleidelijk is, met name voor jonge mannen, "om in een wereld verzeild te raken waarin kwaad zijn je beroep is en waarin je woede zichzelf rechtvaardigt."
Rushdie zegt in de jaren dat hij zat ondergedoken omdat de Iraanse ayatollah Ruhollah Khomeini moslims had opgeroepen hem te vermoorden heel goed inzicht te hebben gekregen in de denkwereld van extremisten. Khomeini riep moslims in 1989 op Rushdie te vermoorden, omdat deze met zijn boek De Duivelsverzen de islam zou hebben beledigd.
Het interview met Rushdie, waaruit dinsdag enkele citaten werden vrijgegeven, is komende zaterdag en zondag te horen in het programma Big Ticket.
www.nieuws.nl
Zwarte Schaap
20-09-05, 14:31
Duivelaanbidderij en Islam zijn elkaars tegenpolen. Deze duivelaanbidder en grote vriend van de oprichter van de satanskerk is niet geloofwaardig.
Rushie is gewoon bezig met reclame te maken voor zijn nieuwe boek.
Geplaatst door Zwarte Schaap
Duivelaanbidderij en Islam zijn elkaars tegenpolen. Deze duivelaanbidder en grote vriend van de oprichter van de satanskerk is niet geloofwaardig.
Rushie is gewoon bezig met reclame te maken voor zijn nieuwe boek.
Over duivelaanbidden weet ik niks, maar wel weet ik dat Rushide hier heel verstandige dingen zegt, en dat jij daar niet op reageert.
Zwarte Schaap
20-09-05, 15:10
Geplaatst door reason
Over duivelaanbidden weet ik niks, maar wel weet ik dat Rushide hier heel verstandige dingen zegt, en dat jij daar niet op reageert.
Het is een oude marketing truc die hij ookal bij zijn duivelsverzen heeft beproefd. Ik bepaal mijn eigen agenda en die is gericht op zijn motieven en niet op zijn marketingtrucje.
Max Stirner
20-09-05, 15:14
Geplaatst door Zwarte Schaap
Het is een oude marketing truc die hij ookal bij zijn duivelsverzen heeft beproefd. Ik bepaal mijn eigen agenda en die is gericht op zijn motieven en niet op zijn marketingtrucje.
Als je iets inhoudelijk niet kan weerleggen, bekritiseer je iemands (vermeende) motieven.
Over trucjes gesproken.
Het_Is_Lent
20-09-05, 15:22
Wat ik wel interessant zou vinden om te weten is wat ik me daarbij voor moet stellen. Moet ik voordat een extremist zichzelf opblaast (als ik dan toevallig toch in de buurt ben) hem op zijn schouders tikken en zeggen dat ik er niets mee te maken wil hebben?
Neen, ik ga de straat niet op met een spandoek.
L@vita
Zwarte Schaap
20-09-05, 15:24
Geplaatst door Max Stirner
Als je iets inhoudelijk niet kan weerleggen, bekritiseer je iemands (vermeende) motieven.
Over trucjes gesproken.
Dan moet ik eerst zijn boek kopen en gaan lezen en trap ik uiteindelijk toch in zijn marketingstrucje. Motieven vormen de bron van iemands gedachten en handelingen, die kan hij allemaal vervagen en bedekken met verhaaltjes en romannetjes. Dat allemaal lezen is tijdverlies, ga terug naar de kern van de zaak, dat is zijn voorliefde voor occultisme en duivelsaanbidderij.
Max Stirner
20-09-05, 15:37
Geplaatst door Zwarte Schaap
Dan moet ik eerst zijn boek kopen en gaan lezen en trap ik uiteindelijk toch in zijn marketingstrucje. Motieven vormen de bron van iemands gedachten en handelingen, die kan hij allemaal vervagen en bedekken met verhaaltjes en romannetjes. Dat allemaal lezen is tijdverlies, ga terug naar de kern van de zaak, dat is zijn voorliefde voor occultisme en duivelsaanbidderij.
Hier heb ik het over:
"Als de meerderheid blijft zwijgen zullen haar cultuur en geloof door de extremisten worden gekaapt en het zal dan erg moeilijk worden om te blijven zeggen 'wij hebben daar niets mee te maken'.
Een waarheid als een koe, wat voor duivelse achterliggende motieven Rushdie ook moge hebben.
Geplaatst door Zwarte Schaap
Het is een oude marketing truc die hij ookal bij zijn duivelsverzen heeft beproefd. Ik bepaal mijn eigen agenda en die is gericht op zijn motieven en niet op zijn marketingtrucje.
Rushdie heeft aan de duivelsverzen een hoop geld verdiend (en nog meer ellende), maar dat kwam niet door hemzelf, maar door Khomeiny en zijn bende dolgedraaide moslims.
Op jouw manier sla je alle discussie dood.
Bovendien discussieer je hier helemaal niet met Rushdie; bij mijn weten zit die niet op dit forum.
Zwarte Schaap
20-09-05, 15:57
Geplaatst door Max Stirner
Hier heb ik het over:
"Als de meerderheid blijft zwijgen zullen haar cultuur en geloof door de extremisten worden gekaapt en het zal dan erg moeilijk worden om te blijven zeggen 'wij hebben daar niets mee te maken'.
Een waarheid als een koe, wat voor duivelse achterliggende motieven Rushdie ook moge hebben.
Geplaatst door Zwarte Schaap
Zelfkritiek, het woord zegt dat zelf al, dat is dat je je zelf kritisch onder de loupe neemt wanneer je je daar behoefte aan hebt. Het is geen zelfkritiek als het wordt opgedrongen door diegene die jouw totaal niet mag en jou al jarenlang als pispaaltje gebruikt.
Dan is het een smerige schijnheilige truc om racisme te verbergen. Jij moet de kritiek die je voorgeschoteld krijgt van de islam-basher tot je nemen en zijn krititiek over jezelf heen gieten.
Dat is wat de schijnheilige westerlingen bedoelen. Zo lopen de islambashers zelf geen risico om bekritisseerd te worden en om hun racistische motieven te doorgronden.
Moslims worden al jarenlang zwaar onder vuur genomen en dan moet jij om het compleet voor ze te maken ook nog jezelf onder vuur nemen. Dan ben je compleet gebroken en is hun doel geslaagd.
http://www.maroc.nl/nieuws/forums/showthread.php?postid=2277441#post2277441
zie ook:
Extremisme ligt niet aan de moslimcultuur
http://www.planet.nl/upload_mm/d/f/5/1977097888_1999998145_crematie2.jpg
Sinds de moord op Theo van Gogh kijken ze in Frankrijk vol verbazing naar Nederland. “Tolerantie staat er ineens in een kwaad daglicht." Maar de radicalisering van een groep moslimjongeren komt niet door hun cultuur, stelt de islamoloog Olivier Roy
Het multiculturele model had in de ogen van veel Fransen zijn failliet bewezen. De Franse islamoloog Olivier Roy ontkent echter een clash of civilisations. "Radicalisering van moslims in Nederland en elders in Europa is geen kwestie van gebrekkige integratie en een krampachtig vasthouden aan de eigen cultuur", zei hij donderdag 7 april tijdens een discussie-avond op het Institut Néerlandais in Parijs.
Roy staat hiermee lijnrecht tegenover de Nederlandse socioloog Paul Scheffer, die vijf jaar geleden met zijn essay 'Het multiculturele drama’ de multiculturele samenleving in feite failliet verklaarde en meende dat de islam eens kritisch onder de loep genomen moest worden.
“De radicalisering van een aantal moslims in Nederland en elders is geen kwestie van de immigrant die blijft vasthouden aan de eigen cultuur en die weigert zich de normen en waarden van het nieuwe land eigen te maken", meent Roy. "We hebben geen probleem met de oude vrouw die haar hoofddoek is blijven dragen, of met haar echtgenoot, voorheen gastarbeider. Het probleem bestaat onder jongeren die hun school hebben afgemaakt, die Nederlands spreken, die werken.”
Volgens Roy verkeren de kinderen van migranten in een identiteitscrisis. Niet hun cultuur, maar juist de afwezigheid van een culturele identiteit, maakt dat een aantal zich tot de islam keert. Het fundamentalistische salafisme sluit hier naadloos op aan: islam is geen cultuur, islam is religie, is de Waarheid. “Juist die strikte scheiding cultuur en religie die het salafisme voorstaat, verklaart het succes van de stroming.”
Sektevorming
Het einde van de tolerantie? “Voor het ene taboe komt het andere in de plaats”, vindt journaliste van Le Monde Diplomatique Marie Claire Cecilia. “Toen midden jaren tachtig in Frankrijk al de discussie rond de hoofddoeken op scholen werd gevoerd, stond Nederland vooraan om te roepen dat Frankrijk xenofoob was en de weg baande voor het Front National. Maar in Frankrijk werd in ieder geval gediscussieerd. Ook in Nederland speelden problemen als werkloosheid en armoede onder allochtonen en discriminatie, maar daar werd politiek correct niet over gesproken. Nu is ineens de druk van de ketel, worden meningen en reacties heel heftig verwoord en staat tolerantie ineens in een kwaad daglicht.”
Het Nederlandse verzuilings- en later multiculturele model werd in Frankrijk altijd al met verwondering gadegeslagen. Meerdere identiteiten die naast elkaar leven leiden immers tot sektevorming en ‘communautarisme’. Verdeeldheid is de bijl aan de wortel van de republiek, vinden veel Fransen. De Franse integratiepolitiek is gebaseerd op het ‘assimilatiemodel’. Iedereen Frans, iedereen republikein.
Laïcité, een term die zich moeilijk laat vertalen, maar die een privatisering van de religie inhoudt, is hierbij het sleutelwoord. Het is een erfenis van de Franse Revolutie toen er korte metten werd gemaakt met de grote politieke macht van de rooms-katholieke kerk. Een strikte scheiding van kerk en staat werd ingesteld. In 1905 werd de laïcité officieel bekrachtigd door een wet die de Kerk van de Staat scheidde.
In de praktijk betekent het dat religie geen plaats heeft in het openbare leven. Een tijdlang was het dragen van de soutane, een priesterkleed, in de publieke ruimte verboden. Nog steeds mogen ambtenaren en de schooljeugd geen religieuze tekens dragen.
Crisis
Volgens Roy is het Franse model in zijn huidige vorm evenmin een antwoord als het Nederlandse. “Het principe van de laïcité is allang niet meer een in de samenleving gewortelde beweging. Het wordt mensen door middel van wetten opgedrongen.
Paradoxaal genoeg is de Franse politiek zelf niet strikt neutraal ten opzichte van religieuze bewegingen, constateert Roy. De ‘goeden’, dat wil zeggen de liberalen worden bevoordeeld. Ook wordt onderscheid gemaakt tussen religies. De katholieke kerk hoeft bijvoorbeeld niet te liberaliseren. Niemand vindt het erg wanneer een bisschop abortus een misdaad en een zonde noemt of wanneer hij homoseksualiteit afwijst. Wanneer islamieten dat zeggen, ligt het direct moeilijker.”
Zowel het Nederlandse als het Franse concept verkeren volgens Roy in een crisis. “Dat komt niet vanwege de immigratie. Immigratie heeft weliswaar als spiegel gefungeerd. Een belangrijke rol speelt echter ook de Europese eenwording. Staten geven een groot deel van hun soevereiniteit af aan de EU. Nationale identiteiten komen op de tocht te staan, wat vooral in de oudste vijftien lidstaten tot een existentialistische angst leidt. Met name deze landen zullen hun samenlevingsmodellen moeten aanpassen aan de huidige realiteit.”
Christine de Vos
Bron: www.planet.nl 08/04/05
Ik vind dit artikel stukken beter dan van die schijnheilige duivelaanbidder.
http://www.maroc.nl/nieuws/forums/showthread.php?threadid=152978&perpage=15&display=&pagenumber=6
Max Stirner
20-09-05, 16:12
Wat het bekritiseren van extremistische moordenaars en hun vriendjes te maken heeft met zelfkritiek, ontgaat me.
Zwarte Schaap
20-09-05, 16:40
Geplaatst door Max Stirner
Wat het bekritiseren van extremistische moordenaars en hun vriendjes te maken heeft met zelfkritiek, ontgaat me.
Zwarte Schaap is geen papegaai van Rushdie of van een westerling die op commando zijn kunstje (lees: marketingtruc) vertoont.
Ik denk niet dat Rushdie het tegen jouw heeft ZS. Jij hebt je al meer dan 14000x uitgesproken.
Geplaatst door Zwarte Schaap
Zwarte Schaap is geen papegaai van Rushdie of van een westerling die op commando zijn kunstje (lees: marketingtruc) vertoont.
Jawel hoor. Je hoeft maar een naam als bijv. Rushdie te laten vallen (rest van het verhaal doet er dan niet toe) en je weet meteen welk kunstje er van ZS gaat komen.
Zwarte Schaap
20-09-05, 16:52
Geplaatst door Bofko
Jawel hoor. Je hoeft maar een naam als bijv. Rushdie te laten vallen (rest van het verhaal doet er dan niet toe) en je weet meteen welk kunstje er van ZS gaat komen.
Het is wel mijn eigen kunstje en niet die van Rushdie.
Prlwytzkofski
20-09-05, 17:20
Geplaatst door Zwarte Schaap
Het is wel mijn eigen kunstje
Maar het is natuurlijk geen kunst.
De zeur. Lijkt wel een oud wijf.
Zwarte Schaap
20-09-05, 17:32
Geplaatst door Prlwytzkofski
Maar het is natuurlijk geen kunst.
Dat heb ik ook niet beweerd.
Ik heb eerder een interview met Rushdie gelezen waarin hij de zwijgende meerderheid opriep zich uit te spreken (weliswaar in de Telegraaf) maar heb niets gezien wat zijn integriteit tegenspreekt. Hij lijkt me oprecht en aldus niet iemand die 'marketingtrucjes' toepast om zijn boodschap kwijt te kunnen.
Zijn kritiek op Mohammed B. en Samir A. ("Jullie Allah bestaat niet.") vond ik terecht en het feit dat Khomeini een prijs op zijn hoofd heeft gezet wil toch ook wat zeggen.
Trouwens, duivelsaanbidderij bestaat in pure zin niet, dat is het in de ban doen van het vrouwelijke aspect van vruchtbaarheid dat altijd werd aangeduid met een ram. Zo werden vrouwen in een kwaad daglicht gezet door jaloerse mannen, omdat vrouwen ca. 2000 jaar geleden in opstand kwamen tegen hun mannelijke onderdrukkers en daarbij succes hadden bij andere mannen. Dat het samenhangt met zijn voorliefde met occultisme bewijst dat hij niets kwaads in de zin heeft.
Ik denk niet dat de moslims naar deze man zullen luisteren. Kom nou!
contradictio
20-09-05, 18:45
Geplaatst door IbnRushd
Rushdie: zwijgende moslims moeten zich uitspreken
Uitgegeven op 20 september 2005 om 12:24 uur
(Novum/AP) - De schrijver Salman Rushdie heeft de 'zwijgende meerderheid' van de moslims opgeroepen zich uit te spreken tegen extremisten, om te voorkomen dat die de islamitische cultuur en het islamitische geloof kapen.
"Als de meerderheid blijft zwijgen zullen haar cultuur en geloof door de extremisten worden gekaapt en het zal dan erg moeilijk worden om te blijven zeggen 'wij hebben daar niets mee te maken'. Je moet je uitspreken", aldus Rushdie in een interview met de BBC World Service.
Rushdie zegt te geloven dat de zwijgende meerderheid van de moslims haar zwijgen inderdaad zal doorbreken.
"Misschien is er iets verschrikkelijks als de aanslagen in Londen nodig om ervoor te zorgen dat mensen de gelederen verbreken. Veel wijst erop dat er veel aan zelfonderzoek wordt gedaan en veel wordt nagedacht." Rushdie zegt ook dat het verleidelijk is, met name voor jonge mannen, "om in een wereld verzeild te raken waarin kwaad zijn je beroep is en waarin je woede zichzelf rechtvaardigt."
Rushdie zegt in de jaren dat hij zat ondergedoken omdat de Iraanse ayatollah Ruhollah Khomeini moslims had opgeroepen hem te vermoorden heel goed inzicht te hebben gekregen in de denkwereld van extremisten. Khomeini riep moslims in 1989 op Rushdie te vermoorden, omdat deze met zijn boek De Duivelsverzen de islam zou hebben beledigd.
Het interview met Rushdie, waaruit dinsdag enkele citaten werden vrijgegeven, is komende zaterdag en zondag te horen in het programma Big Ticket.
www.nieuws.nl
Nog voordat ik reacties ga lezen:
Was dit niet de figuur die juist de Islam heeft gekaapt door de Profeet vzmh belachelijk te maken? (niet dat ik het boek heb gelezen of zo, dus feel free to fill me in on the details zou ik zeggen...)
Geplaatst door contradictio
Nog voordat ik reacties ga lezen:
Was dit niet de figuur die juist de Islam heeft gekaapt door de Profeet vzmh belachelijk te maken? (niet dat ik het boek heb gelezen of zo, dus feel free to fill me in on the details zou ik zeggen...)
Ik denk niet dat je een godsdienst kunnen kapen door iemand ´belachelijk´te maken (woorden ), wel door uit naam van die religie te doden (moorden )
Max Stirner
20-09-05, 18:58
Geplaatst door contradictio
(niet dat ik het boek heb gelezen of zo)
Ik denk dat dat geldt voor 99,9% voor de mensen die zich door Rushdie beledigd voelden.....
contradictio
20-09-05, 19:04
Geplaatst door Max Stirner
Ik denk dat dat geldt voor 99,9% voor de mensen die zich door Rushdie beledigd voelden.....
ach... met dat filmpje van AHA moest ik het ook zonodig met mijn eigen ogen zien. waarom iedereen zo beledigd was. Dat boek had ik toendertijd effe geen zin in...
contradictio
20-09-05, 19:06
Geplaatst door Bofko
Ik denk niet dat je een godsdienst kunnen kapen door iemand ´belachelijk´te maken (woorden ), wel door uit naam van die religie te doden (moorden )
kapen is een woord dat niets over de uitkomst zegt. Het is een vorm van zwaar onder druk zetten. Als je de meest belangrijke figuur in een godsdienst ridiculiseert terwijl je door de buitenwereld als "insider" in die religie wordt gezien.. dan Kaap je dus die religie tot het moment dat een ander je een dreun op je hoofd geeft en jouw weer gijzelt..
Geplaatst door contradictio
kapen is een woord dat niets over de uitkomst zegt. Het is een vorm van zwaar onder druk zetten. Als je de meest belangrijke figuur in een godsdienst ridiculiseert terwijl je door de buitenwereld als "insider" in die religie wordt gezien.. dan Kaap je dus die religie.
Nope. het kapen van een godsdienst kan m.i. nooit door buitenstaanders gebeuren. Dus ook niet door Rushdie.
Je mag het van mij ridiculiseren noemen, waar ik het overigens niet mee eens ben trouwens Maar ridiculiseren is geen kapen.
Van wat ik tot nu toe heb gelezen over Rushdie, is er een fatwa over hem uitgesproken vanwege zijn kritiek op religieuze fundamentalisten die het liefst alle eeuwen na Mohammeds zevende eeuw willen ontkennen.
Dit zouden religieuze fundamentalisten zijn die de ontwikkeling van de Islam hebben tegengehouden, zo zegt Rushdie, waaronder Khomeini. Geen wonder dat juist die zo falikant tegen zijn publicaties is.
Het belangrijkste waarop kritiek is geuit is het volgende:
Rushdie beweert dat Mohammed werd beïnvloed door Satan.
Echter: "Het is ook onjuist om uit de rol van ''satan'' af te leiden dat de koran voor een ogenblik door het Kwaad was bezoedeld. In de islam is de satan een veel hanteerbaarder figuur dan in het christendom. De koran vertelt ons dat hij op de Jongste Dag zal worden vergeven en de Arabieren gebruikten het woord ''sjaitan'' vaak om er een puur menselijke verleider of een natuurlijke verleiding mee aan te geven.'
Het is die duivelse 'verleiding' waarmee moslimfundamentalisten worstelen en waarmee Salman Rushdie vrij wil omgaan."
Mocht je het zelf willen uitzoeken, hier staat het hele boek:
Duivelsverzen (http://www.wsu.edu/~brians/anglophone/satanic_verses/contents.html)
contradictio
20-09-05, 19:22
Geplaatst door Bofko
Nope. het kapen van een godsdienst kan m.i. nooit door buitenstaanders gebeuren. Dus ook niet door Rushdie.
Je mag het van mij ridiculiseren noemen, waar ik het overigens niet mee eens ben trouwens Maar ridiculiseren is geen kapen.
je hebt gelijk... hij is in feite een buitenstaander.. Hopelijk zien de buitestaanders het zelf ook. en dan kun je idd van ridiculisren spreken ipv kapen
@Gnosis,
dank je voor de link.. maar ik ga me nu maar even niet verdiepen in een science fiction writer (heb geen zin in frustratie right now)...
@contradictio: geen dank :)
Na een tijdje zoeken heb ik de kern van het probleem gevonden op een site, ik citeer:
Mohammed monotheïsme (dat weliswaar het geloof aan engelen en geesten niet uitsluit) heeft wellicht pas in de loop van zijn leven een duidelijke vorm aangenomen (vgl. met de ontwikkelingen binnen het jodendom). Mogelijk om tot een (voorlopig?) compromis te komen met de Mekkanen, zou hij in een openbaring (na de verzen 19-20 van s. 53), de drie Mekkaanse godinnen, "dochters van Allah" (banat Allah), erkend hebben als middelaressen voor de goddelijke genade ("zij zijn de verheven kraanvogels, op wier bede men waarlijk mag hopen"). Die toegeving aan de oude opvattingen zou hij later ingetrokken hebben, met het argument dat God hem middels Gabriel duidelijk had gemaakt dat voornoemde verzen hem door de Satan waren ingefluisterd (cf. s. 53, vv. 21-23, waarin de opvatting dat God dochters heeft, uitdrukkelijk wordt afgewezen). De titel van Salman Rushdie's roman,The Satanic Verses, is zoals bekend een allusie op die goed betuigde traditie (zie o.m. de historiograaf, al-Tabarî, ca 939-923).
Bron: http://www.berberia.net/Mohammed.htm
contradictio
20-09-05, 19:35
Geplaatst door Gnosis
@contradictio: geen dank :)
Na een tijdje zoeken heb ik de kern van het probleem gevonden op een site, ik citeer:
Bron: http://www.berberia.net/Mohammed.htm
ben ik effe blij dat in die twijfel is voorzien:
10:38 Or do they say, "He forged it"? say: "Bring then a Sura like unto it, and call (to your aid) anyone you can besides Allah, if it be ye speak the truth!"
Ãóãú íóÞõæáõæäó ÇÝúÊóÑóÇåõ Þõáú ÝóÃúÊõæÇú ÈöÓõæÑóÉò ãøöËúáöåö æóÇÏúÚõæÇú ãóäö ÇÓúÊóØóÚúÊõã ãøöä Ïõæäö Çááøåö Åöä ßõäÊõãú ÕóÇÏöÞöíäó
10:15 But when Our Clear Signs are rehearsed unto them, those who rest not their hope on their meeting with Us, Say: "Bring us a reading other than this, or change this," Say: "It is not for me, of my own accord, to change it: I follow naught but what is revealed unto me: if I were to disobey my Lord, I should myself fear the penalty of a Great Day (to come)."
æóÅöÐóÇ ÊõÊúáóì Úóáóíúåöãú ÂíóÇÊõäóÇ ÈóíøöäóÇÊò ÞóÇáó ÇáøóÐöíäó áÇó íóÑúÌõæäó áöÞóÇÁäóÇ ÇÆúÊö ÈöÞõÑúÂäò ÛóíúÑö åóÜÐóÇ Ãóæú ÈóÏøöáúåõ Þõáú ãóÇ íóßõæäõ áöí Ãóäú ÃõÈóÏøöáóåõ ãöä ÊöáúÞóÇÁ äóÝúÓöí Åöäú ÃóÊøóÈöÚõ ÅöáÇøó ãóÇ íõæÍóì Åöáóíøó Åöäøöí ÃóÎóÇÝõ Åöäú ÚóÕóíúÊõ ÑóÈøöí ÚóÐóÇÈó íóæúãò ÚóÙöíãò
69:44 And if the apostle were to invent any sayings in Our name,
æóáóæú ÊóÞóæøóáó ÚóáóíúäóÇ ÈóÚúÖó ÇáúÃóÞóÇæöíáö
69:45 We should certainly seize him by his right hand,
69:46 And We should certainly then cut off the artery of his heart:
4:82 Do they not consider the Qur'an (with care)? Had it been from other Than Allah, they would surely have found therein Much discrepancy.
ÃóÝóáÇó íóÊóÏóÈøóÑõæäó ÇáúÞõÑúÂäó æóáóæú ßóÇäó ãöäú ÚöäÏö ÛóíúÑö Çááøåö áóæóÌóÏõæÇú Ýöíåö ÇÎúÊöáÇóÝðÇ ßóËöíÑðÇ
41:42 No falsehood can approach it from before or behind it: It is sent down by One Full of Wisdom, Worthy of all Praise.
áóÇ íóÃúÊöíåö ÇáúÈóÇØöáõ ãöä Èóíúäö íóÏóíúåö æóáóÇ ãöäú ÎóáúÝöåö ÊóäÒöíáñ ãøöäú Íóßöíãò ÍóãöíÏò
of zou dit ook allemaal bij het komplot horen? :melig2:
geplaatst door contradictio
ben ik effe blij dat in die twijfel is voorzien:
10:38 Or do they say, "He forged it"? say: "Bring then a Sura like unto it, and call (to your aid) anyone you can besides Allah, if it be ye speak the truth!"
Ãóãú íóÞõæáõæäó ÇÝúÊóÑóÇåõ Þõáú ÝóÃúÊõæÇú ÈöÓõæÑóÉò ãøöËúáöåö æóÇÏúÚõæÇú ãóäö ÇÓúÊóØóÚúÊõã ãøöä Ïõæäö Çááøåö Åöä ßõäÊõãú ÕóÇÏöÞöíäó
10:15 But when Our Clear Signs are rehearsed unto them, those who rest not their hope on their meeting with Us, Say: "Bring us a reading other than this, or change this," Say: "It is not for me, of my own accord, to change it: I follow naught but what is revealed unto me: if I were to disobey my Lord, I should myself fear the penalty of a Great Day (to come)."
æóÅöÐóÇ ÊõÊúáóì Úóáóíúåöãú ÂíóÇÊõäóÇ ÈóíøöäóÇÊò ÞóÇáó ÇáøóÐöíäó áÇó íóÑúÌõæäó áöÞóÇÁäóÇ ÇÆúÊö ÈöÞõÑúÂäò ÛóíúÑö åóÜÐóÇ Ãóæú ÈóÏøöáúåõ Þõáú ãóÇ íóßõæäõ áöí Ãóäú ÃõÈóÏøöáóåõ ãöä ÊöáúÞóÇÁ äóÝúÓöí Åöäú ÃóÊøóÈöÚõ ÅöáÇøó ãóÇ íõæÍóì Åöáóíøó Åöäøöí ÃóÎóÇÝõ Åöäú ÚóÕóíúÊõ ÑóÈøöí ÚóÐóÇÈó íóæúãò ÚóÙöíãò
69:44 And if the apostle were to invent any sayings in Our name,
æóáóæú ÊóÞóæøóáó ÚóáóíúäóÇ ÈóÚúÖó ÇáúÃóÞóÇæöíáö
69:45 We should certainly seize him by his right hand,
69:46 And We should certainly then cut off the artery of his heart:
4:82 Do they not consider the Qur'an (with care)? Had it been from other Than Allah, they would surely have found therein Much discrepancy.
ÃóÝóáÇó íóÊóÏóÈøóÑõæäó ÇáúÞõÑúÂäó æóáóæú ßóÇäó ãöäú ÚöäÏö ÛóíúÑö Çááøåö áóæóÌóÏõæÇú Ýöíåö ÇÎúÊöáÇóÝðÇ ßóËöíÑðÇ
41:42 No falsehood can approach it from before or behind it: It is sent down by One Full of Wisdom, Worthy of all Praise.
áóÇ íóÃúÊöíåö ÇáúÈóÇØöáõ ãöä Èóíúäö íóÏóíúåö æóáóÇ ãöäú ÎóáúÝöåö ÊóäÒöíáñ ãøöäú Íóßöíãò ÍóãöíÏò
of zou dit ook allemaal bij het komplot horen?
Zou je me hier wat meer over kunnen inlichten? Anders weet ik niet hoe ik kan reageren, vergeef me mijn onwetendheid. :)
contradictio
20-09-05, 20:15
Geplaatst door Gnosis
Zou je me hier wat meer over kunnen inlichten? Anders weet ik niet hoe ik kan reageren, vergeef me mijn onwetendheid. :)
onwetendheid is altijd relatief :)
Kijk, ik geloof in de Koran als het heilige woord van God/Allah swt (er is er maar 1 weet je).
In de Koran staat dat hij beschermt wordt tegen vervalsing, dat de Profeet vzmh niets daarvan heeft kunnen verzinnen etc etc... daar gaan die ayat (koranverzen) over die ik heb geciteerd.
Die "satansverzen" geloof ik dus niet zo in... De Profeet mohammed was een mens en dus werd hij net als eenieder blootgesteld aan verleiding/de duivel. Ik geloof echter dat de koran het zuivere woord/leiding van Allah swt is.
Als je hierin niet gelooft ... dan zou je kunnen geloven dat de Koran een verzinsel is van een dichter of een schizofreen en dan zou dat verhaal van Rushdi niet gek klinken..
Geplaatst door contradictio
onwetendheid is altijd relatief :)
Kijk, ik geloof in de Koran als het heilige woord van God/Allah swt (er is er maar 1 weet je).
In de Koran staat dat hij beschermt wordt tegen vervalsing, dat de Profeet vzmh niets daarvan heeft kunnen verzinnen etc etc... daar gaan die ayat (koranverzen) over die ik heb geciteerd.
Die "satansverzen" geloof ik dus niet zo in... De Profeet mohammed was een mens en dus werd hij net als eenieder blootgesteld aan verleiding/de duivel. Ik geloof echter dat de koran het zuivere woord/leiding van Allah swt is.
Als je hierin niet gelooft ... dan zou je kunnen geloven dat de Koran een verzinsel is van een dichter of een schizofreen en dan zou dat verhaal van Rushdi niet gek klinken..
Ik vind het allemaal best, hoor, en iedereen mag geloven wat ie wil.
Maar het blijft natuurlijk zo dat iemand de koran heeft opgeschreven, en dat je maar moet aannemen dat dat de woorden van God zijn.
Mensen hebben de rede gekregen om na te denken.
Dat is een gave van de Schepper. En dat betekent dat je die gave moet gebruiken.
Het is dan goed om niet voetstoots aan te nemen dat iets wat door een mens is geschreven, ook zonder meer de waarheid is.
Met andere woorden, in mijn ogen moet je van de Schepper, die je de rede heeft gegeven, nadanken over alle zaken.
Ook over de koran als ultieme waarheid.
Geldt idem voor christenen en de bijbel c.q. het nieuwe testament.
geplaatst door contradictio
De Profeet mohammed was een mens en dus werd hij net als eenieder blootgesteld aan verleiding/de duivel. Ik geloof echter dat de koran het zuivere woord/leiding van Allah swt is.
Dat er maar één God is, daar ben ik me bewust van, welke naam die heeft?? Daarin volg ik het Taoïsme: "Het Ware Tao is onbenoembaar."
Wat ik waarschijnlijk niet met je deel is dat de Koran, zoals die staat opgeschreven het perfecte Woord van Allah is. Ik geloof wel dat het het Woord van Allah is, maar dan wel het Woord, zoals Mohammed die ontving.
Ik zie een tegenstelling in de aanname dat de Koran letterlijk het ware Woord van Allah is. Als het onfeilbare Woord van Allah, die perfect is, wordt doorgegeven aan Mohammed, die mens is en dus imperfect, dan kan de Koran, of Qur'an, niet letterlijk het ware Woord van Allah zijn.
LET WEL: In zijn tijd geplaatst geloof ik dat de Koran veel meer te bieden had dan nu het geval is en behoud daarmee zijn historische waarde in mijn ogen, net als de bijbel en elk ander heilig schrift.
Ik geloof dat mensen een directe, persoonlijke band kunnen hebben met God en het Woord van God kunnen ontvangen, nog steeds. Alleen dat hangt af van hoe sterk die band is, van hoe sterk jouw geest (en vooral je hart) is afgestemd op de Heilige Geest van God.
De ene verlichte persoon kan een sterkere band hebben met Allah, God, dan een andere persoon.
Ook de bijbel is in dat opzicht niet perfect, historisch gezien misschien, maar niet meer tegenwoordig.
Ik geloof dat Mohammed en Jezus en de Boeddha zeer verlicht waren, maar hun leringen zijn zowel tijdloos als tijdgebonden, gebonden aan de cultuur waar ze in die tijd in leefden. Wat heeft het voor zin voor Allah om Mohammed een Woord te openbaren dat niet bij zijn cultuur past?
Net als andere religies is de Islam verder gegaan en ik denk dat we de tijdloze aspecten eruit moeten filteren en de rest zo veel mogelijk moeten waarderen als traditionele kenmerken van een religie.
Ik probeer hier geen tegenstellingen te veroorzaken voor de rest, dit is slechts mijn visie. Wat ik er on-topic mee wil zeggen ik dat ik denk dat Rushdie, net als een aantal anderen die een interreligieuze dialoog bezigen, proberen de verouderde elementen in religies aan de kaak stellen en de tijdloze leringen in een hedendaags daglicht te stellen.
Het is in mijn ogen enigzins ondenkbaar dat we de Koran of de Bijbel geheel letterlijk nemen en de regels daarin vasthouden als moderne normen en waarden. behalve dan uiteraard regels als: gij zult niet doden, hebt uw broeder lief als uzelf etc. etc.
Net als in het Christendom wordt er in de Islam van itjihad gebruik gemaakt, en het vermogen tot individuele interpretatie is weer afhankelijk van de sterkte van onze band met Allah.
In het Christendom en Jodendom zijn ook ontelbare regels die verouderd zijn en niet meer functioneel.
Niet alleen de Islam heeft in dit opzicht behoefte aan vernieuwing, ik denk dat de mens grotendeels zijn band met God heeft verloren en dat er daarom ook veel waardevolle zaken verloren zijn gegaan en niet meer worden begrepen.
Zwarte Schaap
21-09-05, 01:15
Geplaatst door Gnosis
Ik probeer hier geen tegenstellingen te veroorzaken voor de rest, dit is slechts mijn visie. Wat ik er on-topic mee wil zeggen ik dat ik denk dat Rushdie, net als een aantal anderen die een interreligieuze dialoog bezigen, proberen de verouderde elementen in religies aan de kaak stellen en de tijdloze leringen in een hedendaags daglicht te stellen.
IndiaStar--A Literary-Art Magazine
--------------------------------------------------------------------------------
Salman Rushdie's Satanic Verses
by Julian Samuel
ONE CAN ALWAYS overlook the political context of a book's emergence into
the world, but for a meaningful look at the richness of Salman Rushdie's
work it would be unwise.
There is a hidden agenda at work; there always is. With The Satanic Verses
in particular, we must look at the surrounding constructions of British
pluralism-who it includes and who it rejects.
There are other writers (mentioned below) in the post-colonial world who
have not come under the same light-not because they are any less good than
Rushdie, but because their politics and mode of addressing issues have set
them apart, perhaps excluded them, from the kind movements of stylistic
beauty that Rushdie has skillfully exploited in his rise into the Fabian
soft folds of British literary society. Historical empires which claim to
operate within democratic tenets must prove their sense of pluralism, their
healthy tolerance of the Other's sense of political imperatives (the
balances and imbalances needed ostensibly to compensate for British rule in
India?).
The case of Rushdie is one of inclusion; the process starts with a certain
collusion of classes. I am suspicious of class-bias arguments against
Rushdie; however, with Rushdie's recent work (I shall except Haroon and the
Sea of Stories, whose wonderful flight into fancy is a compensatory
withdrawal into the classless imagination) the following argument holds
water. He is from middle-class India, and his joining the educated ranks of
the West at Cambridge is more a bringing together of taste and class than
the development of a contestatory literature. I realize that any attempt to
connect his Satanic Verses with his class background (i.e. as an expression
of its failure) can be read as a feeble gesture; but it is more often true
than not that writers from his class have, as their central focus, their own
career in view. At times, this careerist motivation is clothed in the garb
of activism, just as it is expressed in pluralism. Yet their literature is
not about the larger sphere of activism. There are, of course, exceptions to
this essentially weak rule -- but Rushdie is not one of them.
What we have in The Satanic Verses is an author who intimates the barest
critique of liberalism, staying as near to conservatism as possible without
straying too far into the realm of advocating theoretical or actual
neo-Fabian violence. It is a kind of refined and erudite compromise
constructed for the soft folds of a safe and international literary
aristocracy which sees at least one of its aims as the production of a
literature heavy, dank and resonant with slickly manipulated surrealism,
but with a great deal of it anchored in perfunctory,
riskless experimentation. Tragic.
So, here we have the context of the publishing industry's attempt to
publicize a particular book. Publishers and authors will use many means to
get a book into the public mind. The issue of censorship is not a new method
for conferring undeserved credibility upon an otherwise uncontestatory
series of decorative ideas. In the West, any degree of censorship helps to
establish writers, both unimportant and important; and, of course, this
sells books.
If one suspends comment on the dazzling structural and Islamic formalities
of The Satanic Verses, observing instead the mechanisms of another process
outside the immediate functioning of the novel itself, one may come to see
how Rushdie has arrived where he is.
Censorship and Islam. The issue of a simple-minded parody of Islam, with its
narratively wearying associational links, is hardly worth the effort of
Indian (for that matter, any) censorship-unless, of course, one was prepared
for the large amount of publicity which the issue was about to generate in
the first place; though it is hard to judge whether Rushdie did anticipate
the literarily deconstructive tones sounding from Teheran. It has been
established that drafts of the "injurious" chapter were sent to Indian
magazines to foster a coordinated Islamic response.
The book is boring because the attempt to create diegetic density is fey
and, often worse, unexperimental. Its echoes of-well, anything from Joyce to
Faulkner and (I am told Rushdie does not like the comparison) to Gabriel
Garcia Marquez's magical realism are expropriative rather than
transmutative, right down to Garcia Marquez's own serious embedding of
thorns in the flanks of governments. The Indian government suppressed this
"revolutionary" text because it censors most opposition anyway. Rushdie's
---------------------------------------------------
The Satanic Verses is a pretty ordinary book
by an occasionally stimulating writer ...
--------------------------------------------------
book does not represent any moral high ground. And it was made accessible in
India through pirating channels. So much for the prestige of a novel that so
strongly questions religion that it needs to be hushed by state censorship.
It ought to be no surprise that Rushdie's mild, ineffectual and paradoxical
reinterpretation of Mohammed's life at Mecca and Medina has fast become a
source of irritation to a country which Rushdie left when he was a child.
One doesn't have to be a heavyweight to reap censorship from unprogressive
Muslims. They, like their Christian counterparts in the West and the Middle
East (Lebanon, for example), will try to control any opposition, however
slight, however progressive, however questioning of religion.
Here is what Mr S. Shahabuddin, President of the All-India Muslim Majlis
Mushvarat, told me about the book (I am told he has made these remarks often):
The book is blasphemous, injurious and makes indecent remarks about the
Prophet's wife that violate the Indian penal code, which prohibits any
writing which may hurt the religious sentiments of the people, and that are
in bad taste. If the importers of the book want to contest the ban, they
have the democratic right to do so. [interview, New Delhi, 18 January, 1989]
Mahmood Ahmed Mirpuri, secretary of the Islamic Sharia Council in Britain,
said that the book was "a blatant insult to Islam" (New Statesman, 15
October, 1988). Obviously, the Muslim reaction to the book is an orthodox,
reactionary one. Rushdie's manipulative brilliance did not motivate much
else. The fundamentalist government of Iran used the book to deflect
criticism from itself; with the end of the Iraq-Iran war, the potential for
internal dissent and a second revolution must have been an awful strain on
this grey clerical regime. Hence the more than incidental political value to
the ayatollahs of their renewal of the universal death-sentence on Rushdie.
The remarks that the international media have projected (and I am thinking
especially of the state-run CBC in Canada) are stereotypically and
informationally dead-ended; few Third World intellectuals have been
interviewed. The Muslim world is deeply sensitive to the plot of
international racism mounted against it (in the case of Palestine, Iran,
etc.), and to anything that attacks it, from American and Israeli F-1 8s to
the various other Arab regimes themselves. The kind of attack sustained by a
trendy, cultured Indian-British writer will be taken as an attack not only
on the hermeneutic intricacies of Islam, but also on the code of living
which has historically always been manipulated by the West for the latter's
benefit. Edward Said, in Covering Islam, has exposed this structuration of
Western bias against Islam as it is shaped in our print and electronic media.
Rushdie could have gone on and on about how the rise of Islamic
fundamentalism is in fact an historical reaction to imperialism -- how, in
fact, the hundreds of years of occidental colonialism and imperialism have
smashed the social fabric of Muslim life to the extent that the social
critique of religion as an instrument of social control is beyond the pale
in most Islamic societies and the institutions of higher learning within it.
Hence the current reaction.
It is a moral good to parody religion in all its evil forms; but to choose
such an already wounded target for the delectation of Western civilization
at large is certainly too easy and too aesthetically simple-minded a way to
attempt irony. The irony, of course, is that The Satanic Verses is a pretty
ordinary book by an occasionally stimulating writer who has become better
known through his homing in on soft targets. (It is obvious that Rushdie's
predictive sense could have helped him fabricate a more effective way of
injecting the Muslim world with questions on this religion's current
transformations.) His use of Islam is surely not so devastating a literary
deed when one recalls that, just a few years ago, jets zoomed into Tripoli
and Benghazi under the guise of demolishing Arab (Islamic) terrorists; not
so devastating a deed in the light of Israel's assistance to Lebanese forces
(who are seen as Islamic, therefore Arabs, therefore terrorists) in
perpetrating the massacre of Palestinians at Chatila and Sabra. The task of
making the world laugh at religion is a good one; but when it is performed
with facileness rather than facility-with so much of the general irony
depending on the media-code of prefabricated Western opinion-then the whole
project founders in its own shallows.
This is not the place to survey the book's progress in India or elsewhere;
enough to say that, in India, the book has generally had a very
tongue-in-cheek reception. Intellectuals of both Islamic and non-Islamic
persuasion have come out to condemn and laugh at Rushdie's Islamic
pre-calculation. Saeed Naqvi has said: "The most annoying thing about the
controversy surrounding Salman Rushdie's Satanic Verses is that it makes
Indian Muslims out to be a bunch of humourless touch-me-nots, intolerant of
elegant verse or an irreverent idea"; and: "describe the Battle of Boyne as
a piece of fiction. The Orange Order will take your pants off and give you
three hundred not lashes, but John Lobbs on your bare bottoms. Try producing
The Merchant of Venice in Jerusalem or even on Broadway and the publishers
of The Satanic Verses will break the contract" (Illustrated Weekly of India,
6 November, 1988).
In several of his short stories, the late Pakistani novelist Saadat Hassan
Manto shatters reactionary aspects of Islamic thought and application. And,
I might add, at far greater personal risk than Rushdie; Manto wrote his
fiery exposés during the holocaustic Partition-period when British India was
bifurcated into the Western and Eastern wings. Rushdie is writing within
fortress London. Aldous Huxley, for one, made a greater and more imaginative
indictment of the Church and its paraphernalia in The Devils of Loudun,
where his irony, directed at the whole epoch of Cardinal Richelieu, is finer
and more contestatory. The list of better and more combative writers on
religion could be extended indefinitely.
Zwarte Schaap
21-09-05, 01:16
The Islam bit is just an attempt to get the trivial narrative mess on the
world map: to maintain Rushdie's reputation, in the wake of Midnight's
Children, as a writer of substantive importance. The tactic does not work;
the approach is diaphanous, moribund. However, Rushdie is momentarily
triumphing on the arc of imperial culture. British society (and American,
and German . . .) has to demonstrate its admirable pluralism, and Indian
society must show its petty intolerance by protecting its Muslims from the
cruel barbs of The Satanic Verses. For the Empire, the task of accepting and
containing the polite pinpricks of Rushdie is no problem (Booker Prize to
boot), especially when it is embedded in so erudite and inconsequential an
attack on imperial discourse. Besides, what has the book produced to date in
terms of bringing about any creative debate on Islam or post-colonial
fiction? All one hears of is angry Muslims burning the book without having
read it. And this is Rushdie's fault. We ought not to forget that he is a
trained orientalist (Cambridge). With his expertise, perhaps a more lasting,
more heretical debate could have been projected on the Muslim world. He
might well have known what the reaction would have been. Increased sales?
Rushdie's novel seems to be innovative. It is not. The Satanic Verses is
perfunctorily a complex work from which the hard world of experimentation
and the testing of ethical, ideological or philosophical narratives is
absent. There is the urge to impress the reader with swirly, protracted
arabesques, but to little end. Even on its own terms, the book is lame,
inconsequential; dramaturgically, it produces nothing memorable. The
discursive ruptures in the narrative flow are too often there for their own
sake; it is for the softness of his attack on structures in general that
Rushdie is so readily accepted. Rushdie gives British pluralism what it
wants-what other reason for placing him on the Nelson's Column of
post-colonial literature? This is the world of cheque-book fiction. More
effective non-dreamers like Tariq Mehmood (Hand on the Sun) and, in France,
Mehedi Cahref (Le Thé au harem d'Archi Ahmed) produce characters who loom
large in the mind after the pages have stopped turning. There are
consequences from knowing them.
In The Satanic Verses, one has to rest content with characters who are
dropped in and plucked back out again without any challengingly blasphemous
integration or disintegration. One cannot take as a serious challenge an
orthodox Muslim community's reaction to the book on any level except that of
a media event. It would take another kind of adaptation of the Koran to
tease out a response in terms of intrinsic questions of
consequence-questions that might make Islamic Ulema look hard at itself. For
example, the WAF (Women's Action Forum) continually used the Koran to mirror
back and fight off General Zia ul-Haq's very special understanding of religion.
In January of 1987 Rushdie attacked London's Black Audio Film Collective for
their experimental film on the Handsworth riots. As expressed in the
Guardian, Rushdie's objection was basically that Handsworth Songs presented
the problem in and around the riots; that it was not really up to par
aesthetically and experimentally; and that the film was not innovative on a
number of levels. According to Rushdie, it failed to commingle histories of
oppressed Blacks in the UK with other stories. More importantly, he also
claimed that the film was okayed by the critics because it was a "Black"
production, and thought that British journalists had gone soft in the head
when it came to Black concerns. It would be truer to say that Handsworth
Songs succeeds in bringing together theories of representation, archival
mediation, and the power of counter-history; and does so without any
self-flagellation. It would be a more apposite exercise to transfer
Rushdie's criticisms of Handsworth Songs to his own Satanic Verses.
On the subject of Black people and their struggle for justice in Britain,
Rushdie, it would be fair to say, has a Naipaulesque attitude-all the more
dishonest because it is masked in a finer style than Naipaul's, whose
observations more readily betray his unnecessarily brahminical attitude of
superiority. What, then, does Rushdie think of popular Black political
movements and their quest for change in racist Britain? The facts speak for
themselves: he continually mocks and derides disadvantaged Black resistance
movements in the UK (not everyone can be as prosperous as Rushdie-from
Bombay to Cambridge, Booker Prize winner, but this, like the Indian
government's prestige-generating ban on the book, must not be held against
him; I make this observation merely to indicate class collusion and the self-
interest of the publishing world). Blacks are subjected to Rushdie's scorn
and, possibly, his condescension. Notice the Naipaul in Rushdie:
Now-mi-feel-indignation-when-dem-talk-immigration-when-make-insinuation-how-
we-no-part-a-nation-an-make-proclamation-a-de-true-situation-how-we-make-con
tribution-since-de-Rome-0ccupation. [p. 292]
Or: "The symbol of the Goatman, his fist raised in might, began to crop up
on banners at demonstrations, Save the Six, Free the Four, Eat the Heinz
fifty-seven" (286). There is here the cheapness of observation that perhaps
only a rich immigrant might make who has been accepted into the role of
major world writer. Rushdie tries to enter the thick of Black oppositional
debate, but from far too lofty a perspective. His class origins save him;
but his rigid adherence to the way his class has always talked about the
poor and their struggle is not very different from the cold detachment of a
Punjabi landlord in Sind. The condescension could have been more
entertaining, more powerful, had it actually pushed ideas in the form of a
confrontational expose' of grass-roots politics and activism. But all we get
is the ability of a narrative structure to mimic experimentation, a dull
exercise in montage posing as an aesthetic of newness.
This above-the-other-immigrants attitude towards the orthodox and
Black-British Left applies only so much reason and tactical ingenuity as one
could expect from an immigrant who has absorbed the mannerisms of
Cantabridgian superciliousness and added them to his upper-caste world-view.
Rushdie's is indeed the highest fiction in the land. The risks have not paid
off, though; what one gets is a histrionic, often super-associational
narrative (complete with Marquezian butterflies-cf. p. 492), for whose
characters we are not encouraged to care much. We are asked to put up with
it all in the name of a thought-provoking post-colonial literature, and with
the pre-orchestrated extra incentive of a reputation ennobled through
censorship. Joyce's Ulysses may have had greater difficulty getting
published, but the writing is worth it; with Joyce, there's also a lasting
suspicion of religion that is persuasively mediated. Rushdie exposes racism
and its systemic violence politely. He pokes fun entertainingly at the
fawning attitude of some Muslims to authority. But no more than that. When
one has exposed racism and the reactionary aspects of Islam (of Judaism and
Christianity, for that matter), it is not worth doing it again in book after
book. One must tell other stories-as Rushdie himself says of the Black Audio
group. However, if the project includes the dull tales of an innovative
novelist, then I would prefer that risks had been taken that involved
rearticulating the dream of a world in which literature can do its bit to
effect change.
There are moments of beauty in the book-- the beauty of its internal
collusions; desultory, early postmodernist contortions and subversions. Yet
the polished magnificence of Rushdie's mirroring, associative innovations is
dashed into inconsequence by having nothing inside, behind or around it. The
transitional sections are merely little bits of literary biology suspended
in the thin, smoggy air of British pluralism. The book is empty. The
precalculated anti-Islamic propaganda is a sales-pitch, nothing more. To
further get credit for having produced a book that an oligarchic democracy
like Mother India has banned is clear evidence that reconstitutions of the
Koran in a Muslim world terrorized by the West will not find it difficult to
come under censorship. The Iranian use of the book is obvious; the Indian
use of the book is obvious. And Rushdie's use of the Koran is obvious. The
towering complexity of The Satanic Verses and the pseudo-erudition of the
novel's ten hip literary allusions per page are a sure sign that, this time
around, Rushdie is trying too, too hard to overcome his Empire-inflicted Naipaulism
(This commentary was part of a debate on Rushdie at Ramjas College,
University of Delhi, in January 1989, and at Giessen University, Germany, in
June of the same year. It was subsequently published in "US/THEM,
Transition, Transcription and Identity in Post-Colonial Literary Cultures,"
edited by Gordon Collier, Amsterdam - Atlanta, GA, 1992.)
Editor's note:
Julian Samuel is a Pakistani-Canadian writer and filmmaker.
His most recent publication is Passage to Lahore, Stratford, Ontario, Canada, (1995).
He has produced and directed short and medium
length films and videos: Black Skin; White Masks (1973-79), Dictators
(1982), Resisting The Pharaohs (1984; on the Montréal arms-export industry),
and Red Star over the Western Press: Archive; Algeria, 1954-62 (1987). Red
Star is the first attempt to dramatize the work of Frantz Fanon; the tape
which was also shown at the London Filmmakers co-op to also led to his being
invited to participate in a international conference in Algeria in 1987. His
work is represented in Canadian national and provincial collections, and has
been exhibited and screened in Canada, Cairo, Havana and London and New
York. His articles have been published in Arab World Review, Canadian
Literature, Fuse, Serai, Ba-zzar.
Julian Samuel has published a book of poems Lone Ranger in Pakistan, (1986),
The Raft of the Medusa (with Joceylne Doray); a novel, Passage to Lahore;
which weaves together autobiographical reflections on Britain, Lahore,
Karachi (Mercury Press, 1995).
He has completed The Raft of the Medusa: five voices on colonies nations
and histories (1993)- a work on the construction of occidental history and
Into the European Mirror, (1994) which discusses Arab history and the
expulsions which transpired in Spain in the fourteen hundreds, and City of
the Dead and the World Exhibitions (1995) -- about architecture, Islamic
history and the rise of fundamentalism. He was artist in residence at The
Banff Centre - Media Arts, 1993..
Lange quote, Schaap, maar wat zegt het nou eigenlijk?
Ik heb de moeite genomen het te lezen.
Het boek De duivelsverzen wordt neergesabeld.
Dat gebeurt niet door te reageren op de inhoud van het boek.
Er wordt uitsluitend een opsomming van kwalificaties van het boek gegeven.
Verder wordt steeds weer ingegaan op de achtergrond van Rushdie, en wordt druk gespeculeerd over de motieven die Rushdie bij het schrijven had.
Niets over het feit dat het boek een roman is, niets over de gegrondheid van de buitengewoon extreme reacties uit islamitische kring op dat boek.
Deze Julian Samuel doet alsof hij het heeft over een politicus en het door hem gevoerde beleid. Hij doet allerhande politiek-religieuse aannames, en reageert op die door hemzelf gestelde punten, in plaats van op de roman.
En in het licht van de discussie in deze topic, is de kritiek van Samuel niet relevant, hooguit een voetnoot waardig.
Geplaatst door Gnosis
[BMohammed monotheïsme (dat weliswaar het geloof aan engelen en geesten niet uitsluit) heeft wellicht pas in de loop van zijn leven een duidelijke vorm aangenomen (vgl. met de ontwikkelingen binnen het jodendom). Mogelijk om tot een (voorlopig?) compromis te komen met de Mekkanen, zou hij in een openbaring (na de verzen 19-20 van s. 53), de drie Mekkaanse godinnen, "dochters van Allah" (banat Allah), erkend hebben als middelaressen voor de goddelijke genade ("zij zijn de verheven kraanvogels, op wier bede men waarlijk mag hopen"). Die toegeving aan de oude opvattingen zou hij later ingetrokken hebben, met het argument dat God hem middels Gabriel duidelijk had gemaakt dat voornoemde verzen hem door de Satan waren ingefluisterd (cf. s. 53, vv. 21-23, waarin de opvatting dat God dochters heeft, uitdrukkelijk wordt afgewezen). De titel van Salman Rushdie's roman,The Satanic Verses, is zoals bekend een allusie op die goed betuigde traditie (zie o.m. de historiograaf, al-Tabarî, ca 939-923). [/B]
Met alle respect, maar die kraanvogelsverzen is een zwakke (da'ief) overlevering en een aantal met tadlis al-isnad.