PDA

Bekijk Volledige Versie : ‘Ik ben er goed van afgekomen’



barneveld
29-10-05, 00:33
‘Ik ben er goed van afgekomen’

VOORTHUIZEN - ,,Ik zie het als een wonder van God dat ik er zonder kleerscheuren van af ben gekomen.’’ Nel de Leeuw (64) uit Voorthuizen botste vorige week donderdag 20 oktober op een trein bij een onbewaakte spoorwegovergang bij station Barneveld-Noord. Haar auto raakte zwaar beschadigd, maar zelf stapte ze, tot grote verbazing van diverse directe betrokkenen, ongedeerd uit het voertuig.


Door Geertjan Jansen


Het is rond de klok van 8.00 uur als Nel de Leeuw in haar auto stapvoets het Binnenveld bij station Barneveld-Noord oprijdt. De Voorthuizense wil met de trein naar Utrecht, waar ze op de reformatorische beurs ‘Wegwijs’ een stand van de Stichting Woord en Daad gaat bemannen. Haar trein vertrekt pas om 8.25 uur, maar De Leeuw, die jarenlang bij verzorgingstehuis Nieuw Avondrust werkte en sinds twee dagen van haar pensioen geniet, is liever te vroeg dan te laat. Bovendien heeft ze nog enige tijd nodig om haar auto op het erf van haar dochter te parkeren, die aan de overkant van het spoor aan het Binnenveld woont.

Nadat een aantal bouwvakkers de weg vrij hebben gemaakt, door hun shovel aan de kant te zetten, vervolgt De Leeuw haar weg richting het spoor. Eenmaal bij het spoor aangekomen zet ze de auto op de handrem in verband met een helling. Nu haar auto op zijn plek blijft staan, kan De Leeuw op haar gemak kijken of er geen trein aankomt. Ze weet echter niet dat haar auto enkele centimeters op het spoor staat. ,,Ik keek naar rechts en zag niets aankomen. Toen ik naar links keek, was de trein echter al meteen bij me. De voorkant van de auto werd geraakt door het conducteurstrapje dat uitstak bij de eerste treinstel. Er volgde een harde klap, maar de auto bleef op zijn plaats. Veel tijd om na te denken, terwijl de trein passeerde, had ik niet. Daar gaat mijn auto, was het enige dat door mijn hoofd flitste. Ik dacht er niet eens aan dat ik zelf ook gevaar liep. Het duurde slechts een paar seconden voordat mijn auto opnieuw werd geraakt, ditmaal door een trapje van het laatste treinstel. Hoewel de klap hard aankwam, bleef ik door het dragen van de gordel op mijn plaats. Achteraf gezien is het echt mijn geluk geweest dat ik de auto op de rem had staan. Anders was ik zeker door de trein meegesleurd en had ik minstens een aantal botbreuken opgelopen. Dat ik er goed van af ben gekomen, zie ik niet als eigenverdienste. Ik heb echt het gevoel dat God me heeft bewaard.’’ Na de botsing stapt De Leeuw, tot verbazing van de toegesnelde machinist en conducteur meteen uit de auto. Naar eigen zeggen was de Voorthuizense niet echt van streek na de botsing. ,,Natuurlijk was ik wel geschrokken, maar ik ben een nuchter mens, die dingen makkelijk van zich af kan zetten.’’

Na de botsing is de hulpverlening snel ter plekke. ,,Ik wil ze echt mijn complimenten maken. De brandweer, politie, ambulancedienst en het NS-personeel hebben me fantastisch opgevangen.’’ In tegenstelling tot de nuchtere Voorthuizense zat de schrik er bij haar man en de rest van de familie goed in. ,,Mijn man stond te trillen op zijn benen toen mijn schoonzoon, die alles van achter een raam had zien gebeuren, hem belde.’’

Het ongeluk is voor De Leeuw geen reden om haar plannen voor de dag te veranderen. Na een kop koffie stapt ze om 10.56 in de trein naar Utrecht. Als ze ‘s avonds na een lange dag weer in Barneveld aankomt, staat er een leenauto voor haar klaar bij haar dochter. ,,Autobedrijf Van Laar en de afsleepdienst hebben me prima geholpen. Ik heb geen moment getwijfeld om in te stappen. Juist na een ongeval is het belangrijk om te blijven rijden. Bij het spoor heb ik wel even stilgestaan om de gebeurtenissen rustig op me in te laten werken.’’


De Leeuw hoopt dat de NS en de gemeente Barneveld het ongeval als een reden zien om de spoorwegovergang bij het Binnenveld te beveiligen. ,,De gemeente moet met de NS gaan praten. Het is een heel gevaarlijk punt en ik ben bang dat er nog meer ongelukken gebeuren als er niets gebeurt.’’