chliha
02-11-05, 13:33
Vrijheid van meningsuiting
OP 2 november j.l. is Theo van Gogh op brute wijze om het leven gebracht. Het land stond op zijn kop, was in oorlog, stond in brand en de boel moest bij elkaar gehouden worden. Er werd lawaai gemaakt, geruzied over wie wel of niet mocht spreken tijdens de herdenking, politiek gewin als belang overheerste, maar wat de discussie overal domineerde was dat Theo was vermoord om het woord. Persoonlijk was ik geen fan van Theo. Ik vind dat hij mensen onnodig kwetste en niet constructief bijdroeg aan de discussie. Maar ach, smaken verschillen! Wel vond ik dat ie mocht schrijven wat ie wilde, wie het met hem oneens was kon naar de rechter, wat ook wel gebeurde. Zo doe je dat in een rechtstaat!
Maar waar het me om gaat is dat we het in Nederland over veel dingen oneens zijn, maar dat we het wel met elkaar eens zijn over de verschillende vrijheden die we hebben in onze samenleving. Vrijheid van meningsuiting is daar een van. Net zo als veel dingen in het leven brengt ook deze vrijheid een verantwoordelijkheid met zich mee. En persoonlijk vind ik dat vrijheden ophouden daar waar je de grondrechten van de ander schendt. Veel Nederlanders zijn het niet met mij eens. Er heerst een cultuur van alles te pas en te onpas kraakhelder, zo kwetsend mogelijk te benoemen. Daarom vind ik de ommezwaai waarvan we nu aan de vooravond staan, nu zo vreemd en gekunsteld.
Op 2 november 2005 wil de politiek diezelfde vrijheid van meningsuiting aan banden leggen. Mensen die ongewenste dingen zeggen mogen gesommeerd worden op het politiebureau te komen en zich te melden en bij het nalaten hiervan, nemen we afscheid van het concept dat men onschuldig is tenzij het tegendeel bewezen is, en wordt de desbetreffende persoon opgepakt en opgesloten, althans zo luidt nu het wetsvoorstel van Donner. Ik heb geen lijntje met Theo maar zou hij het eens zijn geweest met dit voorstel? En waarom willen we dit ineens? Ik heb wel een theorie; namelijk dat allochtonen, moslims, buitenlanders, vreemdelingen of Marokkanen niet voor gelijkwaardige burgers worden gezien. En dat wanneer de publieke opinie die vaak gedomineerd wordt door autochtone Nederlanders zich kritisch en soms zelfs beledigend en denigrerend uitlaat over bepaalde groepen, dat dat vrijheid van meningsuiting is. Maar op het moment dat de onderbuikgevoelens van de zogenaamde tweederangsburgers zich gaan roeren, moeten we onze samenleving beschermen tegen een Abdul Jabbar van de Ven en tegen moslimextremisten die ongewenste uitspraken doen.
Ik verwijt Den Haag behalve het verder uit elkaar drijven van bevolkingsgroepen, het bezigen van crisismanagement en het nalaten om structurele en substantiële suggesties en oplossingen aan te dragen voor nieuwe bedreigingen van onze samenleving. En daarom schrijf ik deze brief. Als Nederlander, als Rotterdamse, moslim, als burger, als dochter, als buurvrouw wil ik Nederland waarschuwen om ons niet langer te laten misbruiken door bepaalde groepen in deze samenleving en ons tegen elkaar op te zetten!
OP 2 november j.l. is Theo van Gogh op brute wijze om het leven gebracht. Het land stond op zijn kop, was in oorlog, stond in brand en de boel moest bij elkaar gehouden worden. Er werd lawaai gemaakt, geruzied over wie wel of niet mocht spreken tijdens de herdenking, politiek gewin als belang overheerste, maar wat de discussie overal domineerde was dat Theo was vermoord om het woord. Persoonlijk was ik geen fan van Theo. Ik vind dat hij mensen onnodig kwetste en niet constructief bijdroeg aan de discussie. Maar ach, smaken verschillen! Wel vond ik dat ie mocht schrijven wat ie wilde, wie het met hem oneens was kon naar de rechter, wat ook wel gebeurde. Zo doe je dat in een rechtstaat!
Maar waar het me om gaat is dat we het in Nederland over veel dingen oneens zijn, maar dat we het wel met elkaar eens zijn over de verschillende vrijheden die we hebben in onze samenleving. Vrijheid van meningsuiting is daar een van. Net zo als veel dingen in het leven brengt ook deze vrijheid een verantwoordelijkheid met zich mee. En persoonlijk vind ik dat vrijheden ophouden daar waar je de grondrechten van de ander schendt. Veel Nederlanders zijn het niet met mij eens. Er heerst een cultuur van alles te pas en te onpas kraakhelder, zo kwetsend mogelijk te benoemen. Daarom vind ik de ommezwaai waarvan we nu aan de vooravond staan, nu zo vreemd en gekunsteld.
Op 2 november 2005 wil de politiek diezelfde vrijheid van meningsuiting aan banden leggen. Mensen die ongewenste dingen zeggen mogen gesommeerd worden op het politiebureau te komen en zich te melden en bij het nalaten hiervan, nemen we afscheid van het concept dat men onschuldig is tenzij het tegendeel bewezen is, en wordt de desbetreffende persoon opgepakt en opgesloten, althans zo luidt nu het wetsvoorstel van Donner. Ik heb geen lijntje met Theo maar zou hij het eens zijn geweest met dit voorstel? En waarom willen we dit ineens? Ik heb wel een theorie; namelijk dat allochtonen, moslims, buitenlanders, vreemdelingen of Marokkanen niet voor gelijkwaardige burgers worden gezien. En dat wanneer de publieke opinie die vaak gedomineerd wordt door autochtone Nederlanders zich kritisch en soms zelfs beledigend en denigrerend uitlaat over bepaalde groepen, dat dat vrijheid van meningsuiting is. Maar op het moment dat de onderbuikgevoelens van de zogenaamde tweederangsburgers zich gaan roeren, moeten we onze samenleving beschermen tegen een Abdul Jabbar van de Ven en tegen moslimextremisten die ongewenste uitspraken doen.
Ik verwijt Den Haag behalve het verder uit elkaar drijven van bevolkingsgroepen, het bezigen van crisismanagement en het nalaten om structurele en substantiële suggesties en oplossingen aan te dragen voor nieuwe bedreigingen van onze samenleving. En daarom schrijf ik deze brief. Als Nederlander, als Rotterdamse, moslim, als burger, als dochter, als buurvrouw wil ik Nederland waarschuwen om ons niet langer te laten misbruiken door bepaalde groepen in deze samenleving en ons tegen elkaar op te zetten!