mark61
06-11-05, 17:22
Nederland, valt me op, begint steeds neer op Oostenrijk te lijken. In de Oostenrijkse media heerst van oudsher een permanente sfeer van wederzijdse beschuldiging; geen publieke uitspraak of er zit wel een steek onder water in, geen gemene sneer of hij wordt meteen beantwoord met een snoeiharde jij-bak: u kunt me nu wel van dit-en-dat beschuldigen, zelf zei u een jaar geleden anders nog... Hoe durft u me dit-en-dat te noemen, u bent zelf... Schande! Weerzinwekkend! Men stikt bijna in zijn ontsteldheid - jaar in, jaar uit.
Heel het wereldgebeuren wordt ingezet in de strijd bij de dorpspomp. Als buitenstaander duurt het even voordat je doorkrijgt dat de meeste Oostenrijkers helemaal niet lijden onder zo'n verbaal verziekt klimaat; integendeel, de meesten lijken er juist energie van te krijgen. Ik ben verontwaardigd, dus ik besta. :hihi: Net (Marokkaans) Hoeland
Oostenrijk is een klein, bang land in een grote boze wereld - dat zal de overeenkomst zijn. Neem de vrouw die bij de herdenkingsbijeenkomst voor Theo van Gogh met een reusachtig bord stond: „Balkenende - u bent een jaar te laat op deze plek." Na zijn toespraak stapte de minister-president op de boze vrouw af en in vijf minuten was de klus geklaard. De vrouw: „Ik heb ook niks tegen u persoonlijk. Maar ik vond het zó erg ...Al die aandacht voor de Marokkanen... Theo was vermoord!" De Telegraaf: „De premier pakte daarop haar bovenarmen vast en troostte haar. Toen hij terug liep naar de andere aanwezigen, stak de vrouw twee duimen in de lucht en zei: „Ik vind hem zo'n man!"
Gezien worden, misschien is dat wel het enige waar Nederlanders, oude en nieuwe, naar smachten. In de debatten waarmee de moord wekenlang herdacht werd, ging het er erg Oostenrijks aan toe: grote woorden en grote ideeën werden gebruikt om tegenstanders een hak te zetten.
Bij de rechtsgeleerde Afshin Ellian heeft het wereldomspannende conflict met de politieke islam zich inmiddels vernauwd tot een obsessie met de burgemeester van Amsterdam; de kersverse Leidse hoogleraar ‘sociale cohesie' beschimpt tegenwoordig vooral de man die de boel bij elkaar wil houden. Verder waren er wat kleine verschuivingen: Paul Scheffer maakt zich los van Ayaan Hirsi Ali, omdat die maar niet kan besluiten of alleen de uitwassen van de islam verderfelijk zijn of dat de islam in de kern niet deugt. Hirsi Ali zelf verzette zich in een gedragen herdenkingsrede die werd afgedrukt in de Volkskrant terecht tegen de gedachte dat Mohammed B. zomaar een loslopende gek was, maar nam de uitspraken die de moordenaar tijdens zijn proces deed vervolgens zo serieus dat het leek alsof we met een diepzinnige islamist te maken hadden in plaats van met een triest geval van multiculturele verkniptheid. Barbarij, premoderniteit, absolutisme, dominantie, alle grote woorden werden ingezet om de daad van Mohammed B. ideologisch cachet te geven; ik ben bang dat hij zich gestreeld gevoeld zal hebben. Eerder mocht hij al een open brief van Geert Wilders ontvangen, waarin de moordenaar werd toegesproken alsof hij op het punt stond de macht in Nederland over te nemen, terwijl zijn geval me toch echt het bewijs van een goed functionerend politiekorps en uitstekende rechterlijke macht lijkt. De bestrijders van de politieke islam nemen de moordenaar van Theo van Gogh zo pijnlijk serieus, dat je begint te vermoeden dat ze maar nauwelijks zonder hem kunnen.
En verder laaide vanzelfsprekend de heftige verontwaardiging weer op, over lafhartige mensen die gezegd zouden hebben dat een moord natuurlijk niet goed te praten was, MAAR dat Theo van Gogh - dat MAAR zou inderdaad schandalig zijn geweest, alleen zeiden de meeste mensen nu juist het tegenovergestelde: Van Gogh mocht een nogal weerzinwekkende persoonlijkheid zijn, MAAR dat rechtvaardigde op geen enkele manier de moord. En dan was er her gescherm van kleine geesten met grote namen, in de eerste plaats Karel van het Reve, die in zijn tijd gezien had hoe perfide het communisme was, terwijl links Nederland zich in allerlei bochten wrong om er een heilsleer in te zien; net zo zie je nu dat een weke en laffe intelligentsia maar niet wil beseffen hoe gevaarlijk de islam is, terwijl enkele dappere zielen in de geest van Karel van het Reve...
Allemaal erg Oostenrijks. Lees de verslagen van alle discussies, de ingezonden stukken, de herdenkingstoespraken en je weet niet meer of het om een keiharde botsing van culturen gaat of om een jammerlijk uit de hand gelopen burenruzie. De mensen om wie het gaat, de Nederlandse moslims, kwamen nauwelijks aan bod. Er was Karacaer, er was Aboutaleb en bij gebrek aan beter is er altijd Benzakour, maar verder waren er vooral veel straatinterviews met moslimpubers, allemaal volgens een vast stramien: een vijftienjarige roept iets heel erg ergs over de vijanden van de profeet en wordt vervolgens gecorrigeerd, meestal door een meisje dat met iets uit de koran komt dat juist heel menslievend is. Er zullen inmiddels maar weinig islamitische schoolkinderen zijn die geen microfoon onder hun neus geduwd hebben gekregen.
Een klein land in een grote boze wereld - de Amerikaanse terroristenexpert Jessica Stern is naar Nederland gekomen omdat ze, zegt ze zelf, de angst wil bestuderen. De angst waarvoor? Angst voor terreur? Angst voor de Ander? Op de dag van de herdenking berichtte de Volkskrant over de opperrabbijn van Amsterdam, Aryeh Ralbag, die zegt dat joodse Nederlanders die met niet-joden trouwen of hun kinderen geen joods onderwijs geven, `spirituele zelfmoord' plegen. „Puur uit oogpunt van overleving en behoud van de joodse identiteit, kan ik zo'n gemengd huwelijk niet goedkeuren. (...) Zulke huwelijken leiden ook vaak tot gebroken gezinnen, scheidingen en een identiteitscrisis bij de lcinderen."
Mijn overgrootvader was een jood; hij trouwde een niet-joodse vrouw en gaf zijn kinderen geen joodse opvoedingtoch weet ik in heel de familie van maar een gebroken gezin. Bij mijn grootvader en mijn vader heb ik geen spoor van een identiteitscrisis kunnen vinden. De angst van de opperrabbijn is de angst om te `verdwijnen', om her eigene te zien opgaan in het algemene. Spirituele zelfmoord - de angst daarvoor is in Nederland alomtegenwoordig. Je treft hem zowel aan op de websites van Marokkaanse jongeren als op permanent verongelijkte postings van de nieuwe volksnationalisten. Het is, pijnlijk genoeg, de angst voor integratie.
Bas Heijne NRC 5/11/05
Heel het wereldgebeuren wordt ingezet in de strijd bij de dorpspomp. Als buitenstaander duurt het even voordat je doorkrijgt dat de meeste Oostenrijkers helemaal niet lijden onder zo'n verbaal verziekt klimaat; integendeel, de meesten lijken er juist energie van te krijgen. Ik ben verontwaardigd, dus ik besta. :hihi: Net (Marokkaans) Hoeland
Oostenrijk is een klein, bang land in een grote boze wereld - dat zal de overeenkomst zijn. Neem de vrouw die bij de herdenkingsbijeenkomst voor Theo van Gogh met een reusachtig bord stond: „Balkenende - u bent een jaar te laat op deze plek." Na zijn toespraak stapte de minister-president op de boze vrouw af en in vijf minuten was de klus geklaard. De vrouw: „Ik heb ook niks tegen u persoonlijk. Maar ik vond het zó erg ...Al die aandacht voor de Marokkanen... Theo was vermoord!" De Telegraaf: „De premier pakte daarop haar bovenarmen vast en troostte haar. Toen hij terug liep naar de andere aanwezigen, stak de vrouw twee duimen in de lucht en zei: „Ik vind hem zo'n man!"
Gezien worden, misschien is dat wel het enige waar Nederlanders, oude en nieuwe, naar smachten. In de debatten waarmee de moord wekenlang herdacht werd, ging het er erg Oostenrijks aan toe: grote woorden en grote ideeën werden gebruikt om tegenstanders een hak te zetten.
Bij de rechtsgeleerde Afshin Ellian heeft het wereldomspannende conflict met de politieke islam zich inmiddels vernauwd tot een obsessie met de burgemeester van Amsterdam; de kersverse Leidse hoogleraar ‘sociale cohesie' beschimpt tegenwoordig vooral de man die de boel bij elkaar wil houden. Verder waren er wat kleine verschuivingen: Paul Scheffer maakt zich los van Ayaan Hirsi Ali, omdat die maar niet kan besluiten of alleen de uitwassen van de islam verderfelijk zijn of dat de islam in de kern niet deugt. Hirsi Ali zelf verzette zich in een gedragen herdenkingsrede die werd afgedrukt in de Volkskrant terecht tegen de gedachte dat Mohammed B. zomaar een loslopende gek was, maar nam de uitspraken die de moordenaar tijdens zijn proces deed vervolgens zo serieus dat het leek alsof we met een diepzinnige islamist te maken hadden in plaats van met een triest geval van multiculturele verkniptheid. Barbarij, premoderniteit, absolutisme, dominantie, alle grote woorden werden ingezet om de daad van Mohammed B. ideologisch cachet te geven; ik ben bang dat hij zich gestreeld gevoeld zal hebben. Eerder mocht hij al een open brief van Geert Wilders ontvangen, waarin de moordenaar werd toegesproken alsof hij op het punt stond de macht in Nederland over te nemen, terwijl zijn geval me toch echt het bewijs van een goed functionerend politiekorps en uitstekende rechterlijke macht lijkt. De bestrijders van de politieke islam nemen de moordenaar van Theo van Gogh zo pijnlijk serieus, dat je begint te vermoeden dat ze maar nauwelijks zonder hem kunnen.
En verder laaide vanzelfsprekend de heftige verontwaardiging weer op, over lafhartige mensen die gezegd zouden hebben dat een moord natuurlijk niet goed te praten was, MAAR dat Theo van Gogh - dat MAAR zou inderdaad schandalig zijn geweest, alleen zeiden de meeste mensen nu juist het tegenovergestelde: Van Gogh mocht een nogal weerzinwekkende persoonlijkheid zijn, MAAR dat rechtvaardigde op geen enkele manier de moord. En dan was er her gescherm van kleine geesten met grote namen, in de eerste plaats Karel van het Reve, die in zijn tijd gezien had hoe perfide het communisme was, terwijl links Nederland zich in allerlei bochten wrong om er een heilsleer in te zien; net zo zie je nu dat een weke en laffe intelligentsia maar niet wil beseffen hoe gevaarlijk de islam is, terwijl enkele dappere zielen in de geest van Karel van het Reve...
Allemaal erg Oostenrijks. Lees de verslagen van alle discussies, de ingezonden stukken, de herdenkingstoespraken en je weet niet meer of het om een keiharde botsing van culturen gaat of om een jammerlijk uit de hand gelopen burenruzie. De mensen om wie het gaat, de Nederlandse moslims, kwamen nauwelijks aan bod. Er was Karacaer, er was Aboutaleb en bij gebrek aan beter is er altijd Benzakour, maar verder waren er vooral veel straatinterviews met moslimpubers, allemaal volgens een vast stramien: een vijftienjarige roept iets heel erg ergs over de vijanden van de profeet en wordt vervolgens gecorrigeerd, meestal door een meisje dat met iets uit de koran komt dat juist heel menslievend is. Er zullen inmiddels maar weinig islamitische schoolkinderen zijn die geen microfoon onder hun neus geduwd hebben gekregen.
Een klein land in een grote boze wereld - de Amerikaanse terroristenexpert Jessica Stern is naar Nederland gekomen omdat ze, zegt ze zelf, de angst wil bestuderen. De angst waarvoor? Angst voor terreur? Angst voor de Ander? Op de dag van de herdenking berichtte de Volkskrant over de opperrabbijn van Amsterdam, Aryeh Ralbag, die zegt dat joodse Nederlanders die met niet-joden trouwen of hun kinderen geen joods onderwijs geven, `spirituele zelfmoord' plegen. „Puur uit oogpunt van overleving en behoud van de joodse identiteit, kan ik zo'n gemengd huwelijk niet goedkeuren. (...) Zulke huwelijken leiden ook vaak tot gebroken gezinnen, scheidingen en een identiteitscrisis bij de lcinderen."
Mijn overgrootvader was een jood; hij trouwde een niet-joodse vrouw en gaf zijn kinderen geen joodse opvoedingtoch weet ik in heel de familie van maar een gebroken gezin. Bij mijn grootvader en mijn vader heb ik geen spoor van een identiteitscrisis kunnen vinden. De angst van de opperrabbijn is de angst om te `verdwijnen', om her eigene te zien opgaan in het algemene. Spirituele zelfmoord - de angst daarvoor is in Nederland alomtegenwoordig. Je treft hem zowel aan op de websites van Marokkaanse jongeren als op permanent verongelijkte postings van de nieuwe volksnationalisten. Het is, pijnlijk genoeg, de angst voor integratie.
Bas Heijne NRC 5/11/05