freya
12-11-05, 11:55
Er zijn in Amsterdan ondertussen misntens 3 initiatieven op tot de oprichting van een Arabisch/Midden-Oosters/ islamitisch cultuur/informatie centrum te komen.
Dit is er 1 van:
De sprankelende Levante.
Job Van Amerongen - 18 september 2005
In december 2004 sprak ik voor het eerst met Dalila en Sara. Amsterdammers met een missie. Ze hadden zich, zo vertelden ze gepassioneerd, ten doel gesteld het eerste Nederlands Oriëntaals Instituut voor Kunst en Cultuur met internationale uitstraling in Amsterdam op te richten. In hartje Amsterdam,bij voorkeur op het terrein van (nu nog) het Gemeentearchief aan de Amsteldijk. De kracht van hun presentatie was enorm. Zou de politiek hun passie delen? Deze volksvertegenwoordiger was in ieder geval om.
Korte tijd na onze eerste ontmoeting was de stichting De Levante geboren. Een stichting die zich richt op kunst en cultuur in brede zin: levenswijze, culturele en artistieke tradities en geschiedenis. Vanuit een humanistische visie. Met als doel ’het slaan van bruggen’ tussen het Oosten en het Westen. Ook de plaatselijke politiek raakte langzaam maar zeker begeesterd door de plannen. Bij de behandeling van de Voorjaarsnota in Oud-Zuid sprak de deelraad de wens uit, dat De Levante een plek krijgt aan de Amsteldijk.
Nog nooit heb ik een zin uit een wervingsfolder - ’het bevorderen van een interactieve en dynamische dialoog tussen de culturen’ – mooier gevisualiseerd zien worden dan zaterdagavond 17 september. De Levante presenteerde zich aan een groter publiek. Er waren pannenkoeken met boter en honing. Er was Marokkaanse thee. De Turkse cabaretière ’Funda’ trad op met een fantastische act. Een schitterend - jawel - Limburgs chanson over de schoonheid van Amsterdam Een buikdanser met een onvoorstelbaar mooie en sensuele show. En een werkelijk spetterende disco. Het was onmogelijk niet te dansen.
Veel jong publiek. Prachtig gekleed en divers. Het ontroerde me. Samen feesten als voorbode van (meer en beter) samen leven. Amsterdam 2020 was opeens veel minder een onbereikbaar vergezicht. Het gaat allemaal goed komen.
In december 2002 gaf stadsdeelwethouder Jaensch (VVD) de deelraad de opdracht vooral te dromen over de toekomst van het Archiefterrein aan de Amsteldijk. Wie droomt over ’snel rijk worden’, ziet alleen maar kantoorpanden en dure koopwoningen voor zich. De Partij van de Arbeid in Oud-Zuid droomt (hardop) anders. Wij willen permanente tentoonstellingen. Concerten, toneelstukken en films. Een mediatheek. Studiedagen en lezingen. Werkruimten voor kunstenaars. Evenementen met allure. En natuurlijk een eetcafé. Wij willen kortom De Levante! Een uniek initiatief op een unieke locatie. Een kans die de Amsterdamse politiek niet mag laten lopen.
Job van Amerongen
Deelraad PvdA Oud-Zuid
http://www.amsterdam.pvda.nl/nieuwsbericht/2218
Dit is er 1 van:
De sprankelende Levante.
Job Van Amerongen - 18 september 2005
In december 2004 sprak ik voor het eerst met Dalila en Sara. Amsterdammers met een missie. Ze hadden zich, zo vertelden ze gepassioneerd, ten doel gesteld het eerste Nederlands Oriëntaals Instituut voor Kunst en Cultuur met internationale uitstraling in Amsterdam op te richten. In hartje Amsterdam,bij voorkeur op het terrein van (nu nog) het Gemeentearchief aan de Amsteldijk. De kracht van hun presentatie was enorm. Zou de politiek hun passie delen? Deze volksvertegenwoordiger was in ieder geval om.
Korte tijd na onze eerste ontmoeting was de stichting De Levante geboren. Een stichting die zich richt op kunst en cultuur in brede zin: levenswijze, culturele en artistieke tradities en geschiedenis. Vanuit een humanistische visie. Met als doel ’het slaan van bruggen’ tussen het Oosten en het Westen. Ook de plaatselijke politiek raakte langzaam maar zeker begeesterd door de plannen. Bij de behandeling van de Voorjaarsnota in Oud-Zuid sprak de deelraad de wens uit, dat De Levante een plek krijgt aan de Amsteldijk.
Nog nooit heb ik een zin uit een wervingsfolder - ’het bevorderen van een interactieve en dynamische dialoog tussen de culturen’ – mooier gevisualiseerd zien worden dan zaterdagavond 17 september. De Levante presenteerde zich aan een groter publiek. Er waren pannenkoeken met boter en honing. Er was Marokkaanse thee. De Turkse cabaretière ’Funda’ trad op met een fantastische act. Een schitterend - jawel - Limburgs chanson over de schoonheid van Amsterdam Een buikdanser met een onvoorstelbaar mooie en sensuele show. En een werkelijk spetterende disco. Het was onmogelijk niet te dansen.
Veel jong publiek. Prachtig gekleed en divers. Het ontroerde me. Samen feesten als voorbode van (meer en beter) samen leven. Amsterdam 2020 was opeens veel minder een onbereikbaar vergezicht. Het gaat allemaal goed komen.
In december 2002 gaf stadsdeelwethouder Jaensch (VVD) de deelraad de opdracht vooral te dromen over de toekomst van het Archiefterrein aan de Amsteldijk. Wie droomt over ’snel rijk worden’, ziet alleen maar kantoorpanden en dure koopwoningen voor zich. De Partij van de Arbeid in Oud-Zuid droomt (hardop) anders. Wij willen permanente tentoonstellingen. Concerten, toneelstukken en films. Een mediatheek. Studiedagen en lezingen. Werkruimten voor kunstenaars. Evenementen met allure. En natuurlijk een eetcafé. Wij willen kortom De Levante! Een uniek initiatief op een unieke locatie. Een kans die de Amsterdamse politiek niet mag laten lopen.
Job van Amerongen
Deelraad PvdA Oud-Zuid
http://www.amsterdam.pvda.nl/nieuwsbericht/2218