Marsipulami
13-11-05, 00:49
PARIJS: MULTIKUL FAILLIET
08.11.2005 - In de voorsteden van Parijs woedt al meer dan een week een veldslag tussen ‘jongeren’ van vooral allochtone afkomst en de politie. Wat begon als een geïsoleerd incident en wat kleine relletjes zou al snel uitgroeien tot een uitslaande brand die ook oversloeg naar andere steden in heel Frankrijk. De voorlopige balans: één dode, tientallen gewonden, meer dan duizend uitgebrande autowrakken. De getroffen wijken hebben de aanblik gekregen van een oorlogsgebied.
Gevraagd naar een reactie, verklaarde Frankrijk-correspondente Mia Doornaert in de VRT-studio: “Dit is het faillissement van het multiculturele samenlevingsmodel.” Martine Tanghe donderde haast van haar stoel, want dergelijke rake taal zijn ze bij de openbare omroep niet gewend. “Het faillissement van de multiculturele samenleving.” Met die éne zin is in feite alles gezegd.
Tranen voor het tuig?
Nicolas Sarkozy, de Franse minister van Binnenlandse Zaken, wordt nu in Frankrijk en daarbuiten opgevoerd als de man die de lont aan het kruitvat stak. Maar dat is de wereld op zijn kop. De rellen begonnen nadat twee allochtone jongeren – al dan niet op de vlucht voor de politie, de juiste toedracht is nog niet bekend – in een elektriciteitscabine door een elektrische schok om het leven kwamen. Spontane volkswoede? Vergeet het maar. Het lijkt er meer en meer op dat de rellen al geruime tijd waren voorbereid en dat men alleen maar wachtte op een geschikte aanleiding of excuus om de politie de oorlog te verklaren.
In juni al haalde Sarkozy zich de woede van de linkerzijde op de hals met zijn belofte om de probleemwijken desnoods met een hogedrukreiniger schoon te zullen spuiten. Het wereldje van politiek-correcte denkers en multiculturalisten schreeuwde moord en brand. In La Courneuve daarentegen, een Parijse wijk waar een onschuldige knaap een kogel in het hoofd kreeg bij een gewapend treffen tussen rivaliserende jongerenbendes, haalde men opgelucht adem. Eindelijk een minister die hun problemen ernstig leek te nemen.
Toen dan de eerste honderd wagens in de fik waren gezet en de gewonde agenten naar het ziekenhuis waren gevoerd, wond Sarkozy er ook geen doekjes om. “Uitschot” noemde hij de relschoppers en brandstichters. En opnieuw kreeg hij de weldenkende gemeenschap van opiniemakers over zich heen. Het blijft verbazen hoe sommigen er nog altijd in slagen begrip op te brengen voor de golf van geweld en voor de motieven die de ‘gefrustreerde’ jongeren zouden drijven. U kent het refrein intussen wel: het is de schuld van de maatschappij, van ‘uitsluiting’ en ‘discriminatie’, van het racistische optreden van de politie en ga zo maar door, nooit de schuld van de ‘jongeren’ zelf…
‘Racisme’ als alibi
Het vreemdelingenlegioen dat dezer dagen een spoor van vernieling trekt door Frankrijk, krijgt – wat er ook gebeurt – begrip en steun van wereldvreemde multiculti’s en linkse opiniemakers. Ze weten dat maar al te goed en spelen daar in tranentrekkende getuigenissen voor de camera ook handig en gewetenloos op in. Het zogenaamde ‘racisme’ is voor hen het perfecte alibi geworden.
Maar van ons hoeft het “uitschot” geen tranen of begrip te verwachten. Want laten we wel wezen. Hoe moet je die kereltjes anders noemen die de gastvrijheid die ze hier genieten zo schaamteloos misbruiken? Hoe moet je de kereltjes noemen die bedrijven platbranden, die scholen – zelfs kleuterscholen – in lichterlaaie zetten? Hoe moet je het tuig anders noemen dat een weerloze bejaarde man doodschopt omdat hij de jongeren tot kalmte aanmaant? Hoe moet je het krapuul noemen dat een gehandicapte vrouw die niet wegraakt uit een met stenen en brandbommen bestookte bus, met benzine overgiet en in brand steekt?
Criminelen en moslimfundamentalisten
In Gazet van Antwerpen schrijft Paul Geudens: “Ik ben er van overtuigd dat de grootste oproerkraaiers zich geen donder aantrekken van integratie, van goed onderwijs, van jobs. Het zijn criminelen pur-sang die het maatschappelijk ongenoegen van een bevolkingsgroep misbruiken om hun daden een zweem van morele verantwoording te geven. Zij hebben slechts één doel: chaos en wetteloosheid veroorzaken. Ook ten koste van de eigen bevolkingsgroep.” Juist.
Dat is ook de inschatting van Franse veiligheidsspecialisten. Criminele bendes hebben de boel aangestoken om de politie uit ‘hun’ wijken te verdrijven en helemaal vrij spel te hebben. “In die ‘gevoelige wijken’ zijn in de jaren tachtig maffia-structuren ontstaan, de meeste gewone mensen durven ’s avonds de straat niet op, de politie mijdt sommige straten en buurten. Voor vrouwen en meisjes is het er extra gevaarlijk. De afgelopen jaren doken verhalen op van seksueel misbruik waarbij de groepsverkrachtingen in Rotterdamse kelderboxen verjaardagsfeestjes lijken”, aldus Oene van der Wal in Elsevier.
Maar er is meer aan de hand. Er zijn aanwijzingen dat moslimextremisten en criminelen de handen in elkaar hebben geslagen om de gehate Westerse samenleving te ondermijnen. In de New York Post merkt Amir Taheri op dat de Franse relschoppers eisen dat Frankrijk de bestaande moslimenclaves officieel zou erkennen. Elke (religieuze) gemeenschap zou dan het recht hebben om het eigen sociale en culturele leven en de opvoeding te organiseren in overeenstemming met het geloof.
In bepaalde delen van Frankrijk geldt dat systeem al. Vrouwen worden er gedwongen de islamitische hijab te dragen, mannen laten hun baard groeien op vraag van de plaatselijke ‘sheiks’. Radicale moslims zijn erin geslaagd Franse winkeliers die alcohol of varkensvlees verkochten te verjagen. ‘Oorden van verderf’ zoals dancings, cinema’s en toneelzalen moesten hun deuren sluiten.
Of hoe multiculturele waanideeën leiden tot een feitelijke apartheid.
En morgen Brussel?
Als het regent in Parijs druppelt het morgen in Brussel, luidt het gezegde. De vraag of het ook in ons land straks uit de hand loopt, wordt dan ook her en der gesteld. Pers en politiek trachten de boel te sussen met geruststellende bewoordingen. ‘Zo’n vaart zal het hier niet lopen’. Brice De Ruyver – veiligheidsadviseur van Guy Verhofstadt – zegt dat ‘wij’ het hier veel beter geregeld hebben en dat er “veel geïnvesteerd werd in diversiteit”.
Ook de onvermijdelijke Johan Leman liet afgelopen weekend weten dat de Franse regering het wel heel dom had aangepakt. Waarom sturen we die man niet naar Parijs om de gemoederen te bedaren? Zijn de Fransen meteen van hun probleem af, en wij van Leman. Iedereen tevreden.
U begrijpt dat we maar een grapje maken. Maar waar haalt de man het lef vandaan om Frankrijk de les te spellen? Uitgerekend de man die zo een verpletterende verantwoordelijkheid draagt voor het catastrofale knuffelbeleid in ons land. Waar zat Leman toen zijn troetelknapen jaren geleden Kuregem in brand staken? Waar zat Leman toen Marokkaanse relschoppers winkels plunderden in Borgerhout? Toen hebben we hem niet gehoord. Of toch wel. Om te zeggen dat de moord op de jonge moslimleraar Mohammed Achrak “zeker en vast een racistische moord was”. De politie was er dan al achter gekomen dat de autochtone dader een labiel persoon was met een verleden van zware psychische problemen. Gevraagd waarom hij het gedaan had, antwoordde de man dat er een chip in zijn hoofd was ingeplant en die had hem de opdracht gegeven voor de moord… Maar Leman verklaarde doodleuk dat het een racistische moord was, “tot bewijs van het tegendeel” … Of hoe Leman nog wat olie op het vuur gooide.
Intussen vlogen ook in Brussel, Dilbeek en Sint-Niklaas de eerste wagens in brand.
Het islamo-socialisme
We moeten ons geen illusies maken. In een tv-reportage over de sluimerende onrust in Brusselse wijken liet een jonge allochtone buurtwerkster verstaan dat het maar een kwestie van tijd was voor de brand zou overslaan. “Het onderwijs trekt hier op niks en jongeren hebben geen kansen. En de politie laat graag zien dat ze hier de baas zijn.” Stel je voor! Dat is toch om rellen vragen, niet?
De bekende ‘België-watcher’ Derk-Jan Eppink is er niet gerust in. “De politici hebben veel te laat het effect van de te grote immigratie gezien. Het integratievermogen van de grote steden is overgebruikt, zodat je vanzelf gettovorming krijgt.” (Het Nieuwsblad, 08.11.05)
In een bijtend commentaarstuk in Knack (02.11.05) hekelt Eppink het ‘islamo-socialisme’ in Brussel. Eppink schrijft dat de Franstalige socialisten “de traditionele achterban hebben verwaarloosd ten gunste van de islamitische gemeenschap”. Dat is hun nieuwe electorale visvijver. En daarom knijpt de PS de ogen toe voor criminelen en fundamentalisten. Eppink verwijst naar de ophefmakende reportage van Hind Fraihi in Het Nieuwsblad over Molenbeek. “Ze trof er een islamenclave aan waar haat tegen het Westen en de joden wordt gepredikt. Er worden volop terroristen geronseld. Imams, die vaak in eigen land niet mogen prediken, roepen in Molenbeek op tot een heilige oorlog”, aldus Eppink. “Burgemeester Moureaux was woedend. Op de journaliste!” “Begrijpelijk”, gaat Eppink onbegrijpend verder, “want de islamitische gemeenschap is zijn stemmenreservoir.”
Moslimenclaves en ‘no-go-areas’? Je hoeft er niet voor naar Frankrijk te rijden. “Molenbeek werd Moureaux-beek: een veredelde Gazastrook met de bijhorende misdaad en massawerkloosheid.”
“Minister van Diversiteit”
Wie denkt dat met praten de boel wel zal overwaaien, zou wel eens van een kale reis kunnen thuiskomen. Terwijl Sarkozy de “hogedrukreiniger” wil inzetten om de probleemwijken schoon te vegen, blijft de overheid in ons land bij haar beproefde strategie van pappen en nathouden.
Zo verklaarde Marino Keulen, op de VRT-radio aangekondigd als de “minister van Diversiteit”, dat wij in de toekomst “nog meer moeten investeren in samenleven in diversiteit”. Van zoveel wereldvreemde wolligheid moeten potentiële relschoppers zwaar onder de indruk zijn. Dat zal afschrikken.
Alle gekheid op een stokje. Wordt het niet stilaan de hoogste tijd om het mislukte multiculturele samenlevingsmodel een staatsbegrafenis te geven? Hoe kan je werk maken van integratie zolang de politieke overheid de zogenaamde ‘diversiteit’ als een heilige koe blijft koesteren. Stop met die tegenstrijdige signalen en maak eindelijk duidelijk wat we willen. De multiculturele apartheid? Of een land waarin voor iedereen dezelfde waarden, normen en wetten gelden?
Etnische burgeroorlog
De bekende Duitse schrijver Bassam Tibi – allochtoon en dus een ‘onverdachte bron’ – heeft gelijk: “Integratie lukt alleen als we afstand nemen van de multicultureel georiënteerde politiek en voorwaarden stellen aan de migratie om de opnamecapaciteit van de Europese samenlevingen niet op de proef te stellen.”
Misschien is het nog niet te laat. Maar de tijd dringt. In een interview met Gazet van Antwerpen (13.07.05) liet Dyab Abou Jahjah een dreigende waarschuwing horen: “Over 10 tot 15 jaar zullen allochtonen de meerderheid uitmaken in de grote steden en zitten we wellicht in een etnische burgeroorlog.”
Is die etnische burgeroorlog vandaag al begonnen? Of is Parijs nog maar een voorsmaakje?
Frank Vanhecke
Voorzitter Vlaams Belang
08.11.2005 - In de voorsteden van Parijs woedt al meer dan een week een veldslag tussen ‘jongeren’ van vooral allochtone afkomst en de politie. Wat begon als een geïsoleerd incident en wat kleine relletjes zou al snel uitgroeien tot een uitslaande brand die ook oversloeg naar andere steden in heel Frankrijk. De voorlopige balans: één dode, tientallen gewonden, meer dan duizend uitgebrande autowrakken. De getroffen wijken hebben de aanblik gekregen van een oorlogsgebied.
Gevraagd naar een reactie, verklaarde Frankrijk-correspondente Mia Doornaert in de VRT-studio: “Dit is het faillissement van het multiculturele samenlevingsmodel.” Martine Tanghe donderde haast van haar stoel, want dergelijke rake taal zijn ze bij de openbare omroep niet gewend. “Het faillissement van de multiculturele samenleving.” Met die éne zin is in feite alles gezegd.
Tranen voor het tuig?
Nicolas Sarkozy, de Franse minister van Binnenlandse Zaken, wordt nu in Frankrijk en daarbuiten opgevoerd als de man die de lont aan het kruitvat stak. Maar dat is de wereld op zijn kop. De rellen begonnen nadat twee allochtone jongeren – al dan niet op de vlucht voor de politie, de juiste toedracht is nog niet bekend – in een elektriciteitscabine door een elektrische schok om het leven kwamen. Spontane volkswoede? Vergeet het maar. Het lijkt er meer en meer op dat de rellen al geruime tijd waren voorbereid en dat men alleen maar wachtte op een geschikte aanleiding of excuus om de politie de oorlog te verklaren.
In juni al haalde Sarkozy zich de woede van de linkerzijde op de hals met zijn belofte om de probleemwijken desnoods met een hogedrukreiniger schoon te zullen spuiten. Het wereldje van politiek-correcte denkers en multiculturalisten schreeuwde moord en brand. In La Courneuve daarentegen, een Parijse wijk waar een onschuldige knaap een kogel in het hoofd kreeg bij een gewapend treffen tussen rivaliserende jongerenbendes, haalde men opgelucht adem. Eindelijk een minister die hun problemen ernstig leek te nemen.
Toen dan de eerste honderd wagens in de fik waren gezet en de gewonde agenten naar het ziekenhuis waren gevoerd, wond Sarkozy er ook geen doekjes om. “Uitschot” noemde hij de relschoppers en brandstichters. En opnieuw kreeg hij de weldenkende gemeenschap van opiniemakers over zich heen. Het blijft verbazen hoe sommigen er nog altijd in slagen begrip op te brengen voor de golf van geweld en voor de motieven die de ‘gefrustreerde’ jongeren zouden drijven. U kent het refrein intussen wel: het is de schuld van de maatschappij, van ‘uitsluiting’ en ‘discriminatie’, van het racistische optreden van de politie en ga zo maar door, nooit de schuld van de ‘jongeren’ zelf…
‘Racisme’ als alibi
Het vreemdelingenlegioen dat dezer dagen een spoor van vernieling trekt door Frankrijk, krijgt – wat er ook gebeurt – begrip en steun van wereldvreemde multiculti’s en linkse opiniemakers. Ze weten dat maar al te goed en spelen daar in tranentrekkende getuigenissen voor de camera ook handig en gewetenloos op in. Het zogenaamde ‘racisme’ is voor hen het perfecte alibi geworden.
Maar van ons hoeft het “uitschot” geen tranen of begrip te verwachten. Want laten we wel wezen. Hoe moet je die kereltjes anders noemen die de gastvrijheid die ze hier genieten zo schaamteloos misbruiken? Hoe moet je de kereltjes noemen die bedrijven platbranden, die scholen – zelfs kleuterscholen – in lichterlaaie zetten? Hoe moet je het tuig anders noemen dat een weerloze bejaarde man doodschopt omdat hij de jongeren tot kalmte aanmaant? Hoe moet je het krapuul noemen dat een gehandicapte vrouw die niet wegraakt uit een met stenen en brandbommen bestookte bus, met benzine overgiet en in brand steekt?
Criminelen en moslimfundamentalisten
In Gazet van Antwerpen schrijft Paul Geudens: “Ik ben er van overtuigd dat de grootste oproerkraaiers zich geen donder aantrekken van integratie, van goed onderwijs, van jobs. Het zijn criminelen pur-sang die het maatschappelijk ongenoegen van een bevolkingsgroep misbruiken om hun daden een zweem van morele verantwoording te geven. Zij hebben slechts één doel: chaos en wetteloosheid veroorzaken. Ook ten koste van de eigen bevolkingsgroep.” Juist.
Dat is ook de inschatting van Franse veiligheidsspecialisten. Criminele bendes hebben de boel aangestoken om de politie uit ‘hun’ wijken te verdrijven en helemaal vrij spel te hebben. “In die ‘gevoelige wijken’ zijn in de jaren tachtig maffia-structuren ontstaan, de meeste gewone mensen durven ’s avonds de straat niet op, de politie mijdt sommige straten en buurten. Voor vrouwen en meisjes is het er extra gevaarlijk. De afgelopen jaren doken verhalen op van seksueel misbruik waarbij de groepsverkrachtingen in Rotterdamse kelderboxen verjaardagsfeestjes lijken”, aldus Oene van der Wal in Elsevier.
Maar er is meer aan de hand. Er zijn aanwijzingen dat moslimextremisten en criminelen de handen in elkaar hebben geslagen om de gehate Westerse samenleving te ondermijnen. In de New York Post merkt Amir Taheri op dat de Franse relschoppers eisen dat Frankrijk de bestaande moslimenclaves officieel zou erkennen. Elke (religieuze) gemeenschap zou dan het recht hebben om het eigen sociale en culturele leven en de opvoeding te organiseren in overeenstemming met het geloof.
In bepaalde delen van Frankrijk geldt dat systeem al. Vrouwen worden er gedwongen de islamitische hijab te dragen, mannen laten hun baard groeien op vraag van de plaatselijke ‘sheiks’. Radicale moslims zijn erin geslaagd Franse winkeliers die alcohol of varkensvlees verkochten te verjagen. ‘Oorden van verderf’ zoals dancings, cinema’s en toneelzalen moesten hun deuren sluiten.
Of hoe multiculturele waanideeën leiden tot een feitelijke apartheid.
En morgen Brussel?
Als het regent in Parijs druppelt het morgen in Brussel, luidt het gezegde. De vraag of het ook in ons land straks uit de hand loopt, wordt dan ook her en der gesteld. Pers en politiek trachten de boel te sussen met geruststellende bewoordingen. ‘Zo’n vaart zal het hier niet lopen’. Brice De Ruyver – veiligheidsadviseur van Guy Verhofstadt – zegt dat ‘wij’ het hier veel beter geregeld hebben en dat er “veel geïnvesteerd werd in diversiteit”.
Ook de onvermijdelijke Johan Leman liet afgelopen weekend weten dat de Franse regering het wel heel dom had aangepakt. Waarom sturen we die man niet naar Parijs om de gemoederen te bedaren? Zijn de Fransen meteen van hun probleem af, en wij van Leman. Iedereen tevreden.
U begrijpt dat we maar een grapje maken. Maar waar haalt de man het lef vandaan om Frankrijk de les te spellen? Uitgerekend de man die zo een verpletterende verantwoordelijkheid draagt voor het catastrofale knuffelbeleid in ons land. Waar zat Leman toen zijn troetelknapen jaren geleden Kuregem in brand staken? Waar zat Leman toen Marokkaanse relschoppers winkels plunderden in Borgerhout? Toen hebben we hem niet gehoord. Of toch wel. Om te zeggen dat de moord op de jonge moslimleraar Mohammed Achrak “zeker en vast een racistische moord was”. De politie was er dan al achter gekomen dat de autochtone dader een labiel persoon was met een verleden van zware psychische problemen. Gevraagd waarom hij het gedaan had, antwoordde de man dat er een chip in zijn hoofd was ingeplant en die had hem de opdracht gegeven voor de moord… Maar Leman verklaarde doodleuk dat het een racistische moord was, “tot bewijs van het tegendeel” … Of hoe Leman nog wat olie op het vuur gooide.
Intussen vlogen ook in Brussel, Dilbeek en Sint-Niklaas de eerste wagens in brand.
Het islamo-socialisme
We moeten ons geen illusies maken. In een tv-reportage over de sluimerende onrust in Brusselse wijken liet een jonge allochtone buurtwerkster verstaan dat het maar een kwestie van tijd was voor de brand zou overslaan. “Het onderwijs trekt hier op niks en jongeren hebben geen kansen. En de politie laat graag zien dat ze hier de baas zijn.” Stel je voor! Dat is toch om rellen vragen, niet?
De bekende ‘België-watcher’ Derk-Jan Eppink is er niet gerust in. “De politici hebben veel te laat het effect van de te grote immigratie gezien. Het integratievermogen van de grote steden is overgebruikt, zodat je vanzelf gettovorming krijgt.” (Het Nieuwsblad, 08.11.05)
In een bijtend commentaarstuk in Knack (02.11.05) hekelt Eppink het ‘islamo-socialisme’ in Brussel. Eppink schrijft dat de Franstalige socialisten “de traditionele achterban hebben verwaarloosd ten gunste van de islamitische gemeenschap”. Dat is hun nieuwe electorale visvijver. En daarom knijpt de PS de ogen toe voor criminelen en fundamentalisten. Eppink verwijst naar de ophefmakende reportage van Hind Fraihi in Het Nieuwsblad over Molenbeek. “Ze trof er een islamenclave aan waar haat tegen het Westen en de joden wordt gepredikt. Er worden volop terroristen geronseld. Imams, die vaak in eigen land niet mogen prediken, roepen in Molenbeek op tot een heilige oorlog”, aldus Eppink. “Burgemeester Moureaux was woedend. Op de journaliste!” “Begrijpelijk”, gaat Eppink onbegrijpend verder, “want de islamitische gemeenschap is zijn stemmenreservoir.”
Moslimenclaves en ‘no-go-areas’? Je hoeft er niet voor naar Frankrijk te rijden. “Molenbeek werd Moureaux-beek: een veredelde Gazastrook met de bijhorende misdaad en massawerkloosheid.”
“Minister van Diversiteit”
Wie denkt dat met praten de boel wel zal overwaaien, zou wel eens van een kale reis kunnen thuiskomen. Terwijl Sarkozy de “hogedrukreiniger” wil inzetten om de probleemwijken schoon te vegen, blijft de overheid in ons land bij haar beproefde strategie van pappen en nathouden.
Zo verklaarde Marino Keulen, op de VRT-radio aangekondigd als de “minister van Diversiteit”, dat wij in de toekomst “nog meer moeten investeren in samenleven in diversiteit”. Van zoveel wereldvreemde wolligheid moeten potentiële relschoppers zwaar onder de indruk zijn. Dat zal afschrikken.
Alle gekheid op een stokje. Wordt het niet stilaan de hoogste tijd om het mislukte multiculturele samenlevingsmodel een staatsbegrafenis te geven? Hoe kan je werk maken van integratie zolang de politieke overheid de zogenaamde ‘diversiteit’ als een heilige koe blijft koesteren. Stop met die tegenstrijdige signalen en maak eindelijk duidelijk wat we willen. De multiculturele apartheid? Of een land waarin voor iedereen dezelfde waarden, normen en wetten gelden?
Etnische burgeroorlog
De bekende Duitse schrijver Bassam Tibi – allochtoon en dus een ‘onverdachte bron’ – heeft gelijk: “Integratie lukt alleen als we afstand nemen van de multicultureel georiënteerde politiek en voorwaarden stellen aan de migratie om de opnamecapaciteit van de Europese samenlevingen niet op de proef te stellen.”
Misschien is het nog niet te laat. Maar de tijd dringt. In een interview met Gazet van Antwerpen (13.07.05) liet Dyab Abou Jahjah een dreigende waarschuwing horen: “Over 10 tot 15 jaar zullen allochtonen de meerderheid uitmaken in de grote steden en zitten we wellicht in een etnische burgeroorlog.”
Is die etnische burgeroorlog vandaag al begonnen? Of is Parijs nog maar een voorsmaakje?
Frank Vanhecke
Voorzitter Vlaams Belang