PDA

Bekijk Volledige Versie : Het failliet van het Franse sociale model



Marsipulami
22-11-05, 23:21
Het failliet van het Franse sociale model

Als de Franse rellen één ding duidelijk maken, zegt Theodore Dalrymple, dan is het wel dat het verschil tussen Frankrijk en andere westerse landen veel kleiner is dan zowel de Fransen als alle anderen vaak beweren.


ALS er een rel geschopt moet worden, kennen ze in Frankrijk geen 35-urenweek.

Het kan tegenwoordig dan wel moeilijk zijn om in l'Hexagone de mensen op vrijdagmiddag te laten werken, maar niet om rel te schoppen, tenminste toch niet in de 'probleemwijken' die de meeste kleine en grotere steden omringen. De relschoppers zijn de laatste tijd steeds productiever en het ziet ernaar uit dat Frankrijk het record van uitgebrande auto's zal breken. Dit jaar staat de teller tot nu toe al op 29.000. Als de trend van de voorbije dagen zich recht evenredig doorzet, zal het niet lang meer duren voor de relschoppers naar Duitsland of de Lage Landen moeten afzakken om hun sociaal bewustzijn op een praktische manier te uiten.

Dat sociale bewustzijn is iets waar het Franse puikje zich lang op heeft geroemd. De term ,,Angelsaksisch'' wordt in de woordenschat van die elite zo goed als gelijkgeschakeld met ,,primitief liberalisme'', een stand van zaken die naar verluidt aan de andere kant van het Kanaal de boventoon zou voeren, en zelfs op een nog grotere en gruwelijkere schaal aan de andere zijde van de Atlantische Oceaan. Daar ontaardt een algemeen economisch geschil immers in een misnoegde massa, in buitensporige economische ongelijkheid, in wetteloosheid en plaatsgebonden onstabiliteit die in de verf gezet wordt door gewelddadige burgeronlusten. Gelukkig weet het Franse sociale model die ellendige chaos te omzeilen, tenminste dan toch in theorie (en dat is het enige wat telt, zoals elke cartesiaanse intellectueel zal kunnen bevestigen).

NIEMAND mag zich verkneukelen over rellen in andere landen, want dat soort leedvermaak wordt meestal snel afgestraft met rellen dichter bij huis. Durft iemand nog, na wat onlangs gebeurd is in New Orleans of Birmingham, te beweren dat wat in de voorsteden van Parijs gebeurt nooit kan voorkomen chez les Anglo-Saxons ? De gebeurtenissen in de Parijse voorsteden zouden op zijn minst toch de Franse zelfvoldaanheid moeten doorprikken dat ze een maatschappelijk model hebben ontwikkeld dat oneindig veel beter en menselijker is dan dat van het zogenaamde primitieve economische liberalisme.

Hoe dan ook, het verschil tussen Frankrijk en andere westerse landen is veel kleiner dan zowel de Fransen als alle anderen vaak beweren. De buitenwijken van de meeste Franse steden, waaronder ook eerbiedwaardige steden zoals Nimes en Montpellier, lijken veel meer op kleine steden uit de Amerikaanse Midwest dan op hun middeleeuwse of klassieke historische stadscentrum. Toegegeven: de Franse overheid is omvangrijker en invloedrijker dan in andere landen, waardoor economische activiteiten ontmoedigd worden, maar dat is veeleer een niveauverschil dan een wezenlijk verschil.

Een Franse werknemer werkt dertig procent minder uren dan een Britse arbeider en in vergelijking met de Britten is een veel kleiner percentage van de Franse bevolking tewerkgesteld. En toch is de globale Franse productie in waarde zo goed als gelijk aan die van de Britten. Met andere woorden: de Fransen zijn economisch veel efficiënter dan de Britten. Die relatieve efficiëntie had echter wel een prijs: er ontstond een grote sociale klasse van mensen die min of meer voorgoed ongeïntegreerd zijn in de rest van de maatschappij.

Als een bewoner van Mars Frankrijk objectief en zonder ideologische vooroordelen zou observeren, zou hij tot de conclusie komen dat de Fransen zich neergelegd hebben bij een vorm van een sociale overeenkomst waarbij alle werkende mensen genieten van diverse wettelijk goedgekeurde voordelen en beschermingsmaatregelen, terwijl de mensen zonder werk voor eeuwig werkloos blijven. Al krijgen ze door de staat wel voldoende aalmoezen toegeworpen om hun lichaam en gsm te onderhouden. En aangezien er in Frankrijk veel meer tewerkgestelden dan werklozen zijn, is dat een regeling die de meeste mensen goed uitkomt. En daarom zullen ze er altijd voor blijven stemmen. Daarom is het ook niet bespreekbaar in de politiek, noch bij links noch bij rechts, wat de onmacht van de Franse staat in de huidige impasse verklaart.

Het enige wat de pret kan bederven (naast het feit dat de andere wereldeconomieën de Franse economie niet met rust laten) is dat een deel van de bevolking niet bijzonder gelukkig is met de huidige regeling. Het deel, met name, waarnaar de minister van Binnenlandse Zaken Nicolas Sarkozy zo tactloos verwees als het ,, racaille '' (uitschot). Al geven de meeste Fransen hem stiekem wel gelijk. Dat deel wil met rust gelaten worden als het misdaden pleegt, want dat is hun onvervreemdbaar recht.

Helaas werd aan de economische afscheiding nog een etnische en culturele afscheiding toegevoegd. Het is namelijk een feit dat het merendeel van Sarkozy's racaille van Noord-Afrikaanse of Afrikaanse afkomst is, en hoofdzakelijk moslim is. En de Franse overheid heeft, onwillekeurig of als onderdeel van haar beleid, de Zuid-Afrikaanse oplossing voor het probleem van sociale onvrede (ten tijde van de apartheid) overgenomen. De overgrote meerderheid van misnoegde armen werd geografisch samengebracht in woonsteden, die architecturaal in de smaak gevallen zouden zijn van de grote Franstalige (eigenlijk was hij Zwitser) moderne architect Le Corbusier. Die laatste - laten we dat niet vergeten - wou Parijs volledig met de grond gelijk maken en daarna opnieuw opbouwen in de stijl van Clichy-sous-Bois (nu beter bekend als Clichy-sur-Jungle).

Als je een legbatterij voor jonge boefjes zou willen opstarten, zou je het niet beter kunnen aanpakken. Maar zoals een ,,buurtverantwoordelijke'' antwoordde, toen hem gevraagd werd of een verbeterde architectuur iets zou uithalen: het heeft geen zin om kippenhokken van vijftien verdiepingen om te bouwen tot kippenhokken van drie verdiepingen.

De Franse linkervleugel, altijd waakzaam als het om de onderdrukte geprivilegieerden gaat, weigert een herziening van de arbeidsmarkt die de integratie van het racaille in de Franse maatschappij wel eens zou kunnen bevorderen. De rechtse partijen daarentegen, willen het probleem eerst aanpakken door het te negeren. Want, zoals de Zuid-Afrikaanse blanken vroeger zeiden over de rebellerende Afrikanen, ze bevuilen enkel hun eigen nest. En daarna, als het echt de spuigaten uitloopt en het geweld zich verspreidt naar plaatsen waar fatsoenlijke mensen wonen, willen ze het probleem aanpakken door het te onderdrukken met machtsvertoon. Al wie de leden van de Compagnies Republicaines de Securité , de CRS, zelfs in een goede bui in de straten van Parijs aan het werk heeft gezien, zal niet twijfelen aan hun bereidwilligheid om bevelen uit te voeren met wat je overdreven enthousiasme zou kunnen noemen. Zoals een officier van de strijdkrachten naar verluidt zelf zei: ,,Hoe moeilijker het is, hoe rustiger we zijn.''

ALS puntje ooit bij paaltje komt, kunnen de treinen naar de woonsteden stilgelegd worden, als ze dan nog niet door de inwoners zelf gesloopt zijn. De toegangswegen naar het centrum van Parijs (en andere steden) kunnen afgezet worden met een aantal gepantserde voertuigen of een paar tanks en daarna kunnen de CRS in alle rust en sereniteit hun taak afwerken. De linksen zouden gilletjes van protest slaken, maar stiekem opgelucht ademhalen, omdat dankzij de CRS de arbeidswetten die hun kiezers beschermen dan toch niet veranderd hoeven te worden, waarna het 'primitieve liberalisme' logischerwijze zijn intrede zal doen in Frankrijk.

Een paar jaar later zou er een overvloed aan boeken verschijnen over de gewelddadige repressie. Iedereen zou zich geschokt en vol afgrijzen afvragen hoe zoiets kon gebeuren in het land van les droits de l'homme , maar daarna zou iedereen het weer vergeten, tot er nog eens twintig jaar zijn voorbijgegaan en een nieuwe overvloed aan boeken het gevoelige geweten van de Franse intellectuelen prikkelt.

Uiteraard gebeuren apocalypsen vaker niet dan wel. De recente rellen zijn niet meer dan een tijdelijke uitwas van het 'normale' leven in de Franse lagere klassen en de immigrantenwijken. (Overal in de westerse maatschappij, niet alleen in Frankrijk, zijn sociale woningen gelijk aan asociaal gedrag.) Zelfs als er geen rellen plaatsvinden, liggen overal in die voorsteden de karkassen van uitgebrande auto's verspreid, als geraamten in een woestijn. Je ziet er de zwartgeblakerde resten van winkels die in de fik gezet zijn. Er worden openlijk drugs verhandeld en de vijandigheid tegenover buitenstaanders hangt voelbaar in de lucht.

De huidige minister van Binnenlandse Zaken, Nicolas Sarkozy, is de eerste Franse politicus die een andere aanpak van het probleem voorstelt dan het zoveelste betonnen gemeenschapscentrum bouwen dat naar een belangrijke Franse dichter genoemd wordt. Het resultaat daarvan is dat hij zowel gehaat als gevreesd wordt en de herrieschoppers koesteren wellicht de hoop dat, als ze voldoende auto's en kleuterscholen in brand steken, hij zich verplicht zal voelen ontslag te nemen en op die manier niet het presidentsambt kan veroveren en de CRS hun gang kan laten gaan. Daardoor krijgen les jeunes de kans om de draad van hun oude, vertrouwde leventje weer op te pikken, een bestaan van criminaliteit zonder inmenging van de overheid.

De Parijse beurs heeft er het volste vertrouwen in dat de Franse overheid uiteindelijk, met of zonder Sarkozy, het ongeorganiseerde racaille zal overtroeven en dat alles weer verder kan gaan zoals vroeger. De index is gestaag - of rustig, zoals de officier van de CRS het verwoordde - blijven stijgen tijdens de onlusten.

Theodore Dalrymple

(De auteur is redacteur bij het Amerikaanse magazine 'City Journal'. Van hem verscheen onlangs het boek 'Our Culture, What's Left Of It: The Mandarins and the Masses'. Hij woont in Le Vans, in de Franse Ardèche.)

Vertaling Home Office

Deze bijdrage verscheen eerder in The Wall Street Journal.

Theodore Dal

S@deeQ
22-11-05, 23:28
http://membres.lycos.fr/pixelt0o/images/Fuck_France01.gif

Julien
22-11-05, 23:36
Geplaatst door S@deeQ
http://membres.lycos.fr/pixelt0o/images/Fuck_France01.gif

hahah

anders wel het populairste land ter wereld met de populairste stad van Europa en de mooiste taal ter wereld volgens taaldeskundigen ;)

komt dat plaatje niet van zo'n Amerikaanse site? Amerikanen hebben vaak genoeg Frankrijk geboycot en ze schijnen een hekel aan ons te hebben :hihi: maar ze blijven wel en masse komen en de Fransen weten wel raad met Amerikanen en hun portemonnee :p

Soldim
23-11-05, 03:06
Als datgene wat de auteur zou schrijven klopte, dan zou zowat 100% van de (Noord-)Afrikaanse allochtonen zonder werk zitten. Volgens mij heeft 70% van de immigranten (of 2/3e generatie) wel werk. Dat is minder dan de autochtone Fransen, maar past niet in het zwart-wit plaatje dat Dalrymple ons voor wil schetsen.