Juliette
02-12-05, 11:52
Het wordt een gemeen beeld. Staatshoofden, prinsen, premiers en ministers, en in hun zog horden zakenmannen en politici van verschillend allooi: in slagorde opgesteld staan ze klaar om het gele continent te veroveren. Terwijl nog steeds duizenden mensen om politieke redenen zijn opgesloten, wordt over mensenrechten nauwelijks gesproken. Integendeel, door de talrijke handelsmissies helpen de Belgische overheden aan de opbouw van de Chinese mythe.
Over de sociale wantoestanden die tot sociale onrust leidt en investeringen in gevaar brengt, wordt gezwegen. Over de financiële puinhoop die op een dramatische hoeveelheid slechte leningen drijft en de gehele economie kan destabiliseren, evenmin. Bovendien blijkt uit de praktijk dat de economische rechten van buitenlandse bedrijven niet gegarandeerd worden door het Chinese gerecht.
De ecologische ramp in Harbin waarbij door een ontploffing in een chemische fabriek honderd ton van het giftige benzeen in de 1850 km lange Songhua rivier geloosd is, toont aan dat er aan het Chinese mirakel meer is dan een economische keerzijde. Zeven van de tien meest vervuilde steden in de wereld bevinden zich in China. Het drinkwater van zo’n 700 miljoen Chinezen is op zijn minst vervuild te noemen en 300 miljoen Chinezen op het platteland hebben helemaal geen toegang tot veilig drinkwater. De luchtvervuiling zou verantwoordelijk zijn voor zo’n 700.000 doden per jaar.
Dat het dan ook duidelijk mag zijn dat ecologisch wanbeheer een zware domper is op de economische feestvreugde. Vele miljoenen Chinezen zijn door de economische ontwikkeling uit de extreme armoede gelift. Op het bed dat ze zo kunnen hebben kopen, moeten ze echter sterven aan één of andere ‘ecologische’ kanker. Bovendien zijn de economische kosten nauwelijks te overzien. Sommigen berekenen dat het Chinese BNP tot 10% minder snel groeit ten gevolge van ecologische kosten.
Het is de morele plicht van Europa om dit debacle met dramatische gevolgen voor iedere Chinees aan te kaarten. Bovendien is het in haar eigen belang. De globale gevolgen van een Chinese titaan die geen rekening houdt met het milieu zijn immers niet te overzien en brengen ongetwijfeld onze eigen bestaansvoorwaarden in gevaar. Een ‘kleine’ ramp als Harbin zal al dramatische gevolgen voor het gehele oosten van Rusland.
Hoog tijd is het dat Europa ecologische normen oplegt aan haar handelspartners in het algemeen, aan China in het bijzonder. Binnen het regulerend kader van de WTO - die sinds haar oprichting de nood aan duurzame ontwikkeling verdedigt, met de lippen toch - is het mogelijk bepaalde nationale normen voor de bescherming van het milieu op te leggen en als basis te gebruiken voor handelsbeperkingen. Voorwaarde is wel dat niet gediscrimineerd wordt en dat dezelfde normen ook aan de eigen industrie opgelegd worden.
In de geest van de liberale econoom Amartya Sen kan je wel spreken over ‘ecologie als ontwikkeling’. Zoals ontwikkeling zonder ecologie niet alleen onmogelijk is, maar bovendien niet wensbaar, is ecologie zonder ontwikkeling evenmin mogelijk als wensbaar. In het opleggen van onze ecologische standaarden moeten we dan ook rekening houden met het ontwikkelingsniveau van onze handelspartners. Een soort van ecologisch systeem van preferentiële tarieven kan een optie zijn.
Wat de economische gevolgen zullen zijn van zo’n ecologisch handelsbeleid is moeilijk te voorspellen. Negatief of niet, dit beleid moet gevoerd worden. Door een onverantwoorde ontwikkeling volgens Chinees model zal er anders van economie in zijn geheel geen sprake meer zijn.
De grote filosoof Immanuel Kant sprak de volgende befaamde woorden uit: ‘Du Kannst denn du Sollst’. Maar met buitenlandse en binnenlandse bedrijven die hun verantwoordelijkheid maar niet nemen, uit onwetendheid of uit onwil, met bedrijven die de condities van hun eigen bestaan niet erkennen en respecteren, is het aan de overheid als georganiseerde maatschappij om op te treden en de ‘vrijheid’ te beperken. Ons voortbestaan in zijn geheel staat immers op spel.
Kevin Torck
Dit document werd afgeprint van op de website van Liberales, een onafhankelijke, liberale denktank. Bezoek onze website op http://www.liberales.be.
Over de sociale wantoestanden die tot sociale onrust leidt en investeringen in gevaar brengt, wordt gezwegen. Over de financiële puinhoop die op een dramatische hoeveelheid slechte leningen drijft en de gehele economie kan destabiliseren, evenmin. Bovendien blijkt uit de praktijk dat de economische rechten van buitenlandse bedrijven niet gegarandeerd worden door het Chinese gerecht.
De ecologische ramp in Harbin waarbij door een ontploffing in een chemische fabriek honderd ton van het giftige benzeen in de 1850 km lange Songhua rivier geloosd is, toont aan dat er aan het Chinese mirakel meer is dan een economische keerzijde. Zeven van de tien meest vervuilde steden in de wereld bevinden zich in China. Het drinkwater van zo’n 700 miljoen Chinezen is op zijn minst vervuild te noemen en 300 miljoen Chinezen op het platteland hebben helemaal geen toegang tot veilig drinkwater. De luchtvervuiling zou verantwoordelijk zijn voor zo’n 700.000 doden per jaar.
Dat het dan ook duidelijk mag zijn dat ecologisch wanbeheer een zware domper is op de economische feestvreugde. Vele miljoenen Chinezen zijn door de economische ontwikkeling uit de extreme armoede gelift. Op het bed dat ze zo kunnen hebben kopen, moeten ze echter sterven aan één of andere ‘ecologische’ kanker. Bovendien zijn de economische kosten nauwelijks te overzien. Sommigen berekenen dat het Chinese BNP tot 10% minder snel groeit ten gevolge van ecologische kosten.
Het is de morele plicht van Europa om dit debacle met dramatische gevolgen voor iedere Chinees aan te kaarten. Bovendien is het in haar eigen belang. De globale gevolgen van een Chinese titaan die geen rekening houdt met het milieu zijn immers niet te overzien en brengen ongetwijfeld onze eigen bestaansvoorwaarden in gevaar. Een ‘kleine’ ramp als Harbin zal al dramatische gevolgen voor het gehele oosten van Rusland.
Hoog tijd is het dat Europa ecologische normen oplegt aan haar handelspartners in het algemeen, aan China in het bijzonder. Binnen het regulerend kader van de WTO - die sinds haar oprichting de nood aan duurzame ontwikkeling verdedigt, met de lippen toch - is het mogelijk bepaalde nationale normen voor de bescherming van het milieu op te leggen en als basis te gebruiken voor handelsbeperkingen. Voorwaarde is wel dat niet gediscrimineerd wordt en dat dezelfde normen ook aan de eigen industrie opgelegd worden.
In de geest van de liberale econoom Amartya Sen kan je wel spreken over ‘ecologie als ontwikkeling’. Zoals ontwikkeling zonder ecologie niet alleen onmogelijk is, maar bovendien niet wensbaar, is ecologie zonder ontwikkeling evenmin mogelijk als wensbaar. In het opleggen van onze ecologische standaarden moeten we dan ook rekening houden met het ontwikkelingsniveau van onze handelspartners. Een soort van ecologisch systeem van preferentiële tarieven kan een optie zijn.
Wat de economische gevolgen zullen zijn van zo’n ecologisch handelsbeleid is moeilijk te voorspellen. Negatief of niet, dit beleid moet gevoerd worden. Door een onverantwoorde ontwikkeling volgens Chinees model zal er anders van economie in zijn geheel geen sprake meer zijn.
De grote filosoof Immanuel Kant sprak de volgende befaamde woorden uit: ‘Du Kannst denn du Sollst’. Maar met buitenlandse en binnenlandse bedrijven die hun verantwoordelijkheid maar niet nemen, uit onwetendheid of uit onwil, met bedrijven die de condities van hun eigen bestaan niet erkennen en respecteren, is het aan de overheid als georganiseerde maatschappij om op te treden en de ‘vrijheid’ te beperken. Ons voortbestaan in zijn geheel staat immers op spel.
Kevin Torck
Dit document werd afgeprint van op de website van Liberales, een onafhankelijke, liberale denktank. Bezoek onze website op http://www.liberales.be.