delirious
06-12-05, 07:28
EINDHOVEN - Als ze in Eindhoven iemand heilig konden verklaren, dan zou die eer zeker te beurt vallen aan Frits Philips. De oud-topman van Philips overleed maandagavond laat op 100-jarige leeftijd op zijn landgoed De Wielewaal aan de gevolgen van een longontsteking.
'Meneer Frits' zoals hij in de volksmond genoemd werd, is zoon van Anton Philips, oprichter van het gelijknamige elektronicaconcern. Frits Philips was de baas van het concern tussen 1961 en 1971. Hij speelde een grote rol bij het bedrijf tijdens de Tweede Wereldoorlog en de daarop volgende periode.
'Meneer Frits'
"Een uiterst vriendelijk en zachtmoedig mens, maar niet altijd een even goede manager", zo omschrijft Philips-kenner en -biograaf Marcel Metze de zoon van grondlegger Anton Philips. Op 16 april werd voor 'Meneer Frits' zoals hij in de volksmond werd genoemd, nog een groot verjaardagsfeest gehouden. Voor de verzamelaar werd een herdenkingsmunt van twee euro in omloop gebracht. 'Het Fritske' werd geslagen in een oplage van 100.000 stuks. Philips zelf bleef vanwege zijn gezondheid thuis op zijn landgoed, waar zijn verjaardag in besloten kring werd gevierd.
Ouderenbond
Tien jaar eerder was hij nog de organisator geweest van het feest ter ere van zijn negentigste verjaardag in de naar hemzelf genoemde zaal in het Philips Muziekcentrum. Leeftijd vormde voor de voormalige industrieel heel lang geen criterium. Niet voor niets was het Frits Philips die door een bijdrage van vijf miljoen gulden de oprichting van het Algemeen Ouderenverbond (AOV) mogelijk maakte.
Dàt ouderen blijven meetellen, hoewel ze dan veelal geen betaalde baan meer hebben, bewees hij ook met daden. Ondanks zijn verminderde gezichtsvermogen - autorijden, golfen en het lezen van een krant was er niet meer bij - hanteerde de voormalige Philips-topman tot 1996 in het vliegtuig nog graag zelf de stuurknuppel, zij het uiteraard wel met enige steun. Ook trok hij op landgoed De Wielewaal in de openlucht dagelijks nog enige baantjes en was de éminence grise van de elektrotechniek tot 1996 nog zelf actief op de ski's.
Sociale bewogenheid
De levenslust van Frits Philips ging gepaard met een enorme sociale bewogenheid, mede gevoed door de beweging Morele Herbewapening waarvan hij een overtuigd aanhanger was. Wie het lijvige dossier over de rijzige ondernemer naslaat, kan slechts concluderen dat nagenoeg iedereen, van koffiejuf tot Rotary-lid, bulkte van respect voor "Meneer Frits". Zij omschreven hem als warme persoonlijkheid; een "mensen-mens" met grote interesse in de medemens. Hij maakte net zo gemakkelijk een praatje met de terreinknecht van PSV, in plat Eindhovens, als met de minister-president.
Niet voor niets was hij jarenlang de populairste man binnen het bedrijf. Wie bij Philips werkte, kreeg niet alleen een baan, maar toegang tot allerhande faciliteiten, variërend van goedkope huisvesting in het Philips-dorp en medische hulp tot een gratis lidmaatschap van de Philips Sportvereniging (PSV). Mede dankzij de inzet van Frits. De afbraak van deze sociale voorzieningen moet hem in de jaren negentig dan ook pijn hebben gedaan. Ook voor de verplaatsing van het hoofdkantoor naar Amsterdam had hij geen goed woord over. Daaraan iets veranderen lag niet meer binnen zijn macht.
Aandelen
Officieel was hij sinds 1980 alleen nog aan het bedrijf verbonden via het bezit van één van de negen prioriteitsaandelen. Dat gaf hem uitsluitend nog invloed bij de benoeming van een nieuwe president of een omvangrijke aandelenemissie.
Maar op de achtergrond was zijn positie niet onbelangrijk. Tot in de tweede helft van de jaren negentig had hij in de buurt van de leden van de raad van bestuur een eigen kantoortje. Daar wandelde hij in moeilijke tijden - "Operatie Centurion" - regelmatig binnen bij president-directeur Jan Timmer, die hij nog graag van advies voorzag.
Verantwoordelijkheid
Meneer Frits is in menig opzicht legendarisch; hij was de laatste Philips in de top van het bedrijf. Al op zijn 25e, na het behalen van het diploma werktuigbouwkundig ingenieur, gaf vader Anton hem als bedrijfsleider volop bestuursverantwoordelijkheid.
Dat ging hem goed af. In de oorlog kreeg hij als nauwelijks 35-jarige de leiding over de hele fabriek. Mede door omstandigheden; zijn vader en de hele staf hadden hun toevlucht gezocht in Engeland. Frits wilde zijn personeel niet in de steek laten.
Bezetters
De bezetters bedreigden hem meermalen met de dood omdat hij te weinig wilde meewerken. Hij belandde zelfs in het gevang, kwam vrij, maar moest al snel onderduiken tot aan de bevrijding van Eindhoven in september 1944. Na de oorlog bepaalde hij tot zijn pensionering in 1971 het gezicht van de multinational. Daarna was hij tot 1977 president-commissaris.
nu.nl
'Meneer Frits' zoals hij in de volksmond genoemd werd, is zoon van Anton Philips, oprichter van het gelijknamige elektronicaconcern. Frits Philips was de baas van het concern tussen 1961 en 1971. Hij speelde een grote rol bij het bedrijf tijdens de Tweede Wereldoorlog en de daarop volgende periode.
'Meneer Frits'
"Een uiterst vriendelijk en zachtmoedig mens, maar niet altijd een even goede manager", zo omschrijft Philips-kenner en -biograaf Marcel Metze de zoon van grondlegger Anton Philips. Op 16 april werd voor 'Meneer Frits' zoals hij in de volksmond werd genoemd, nog een groot verjaardagsfeest gehouden. Voor de verzamelaar werd een herdenkingsmunt van twee euro in omloop gebracht. 'Het Fritske' werd geslagen in een oplage van 100.000 stuks. Philips zelf bleef vanwege zijn gezondheid thuis op zijn landgoed, waar zijn verjaardag in besloten kring werd gevierd.
Ouderenbond
Tien jaar eerder was hij nog de organisator geweest van het feest ter ere van zijn negentigste verjaardag in de naar hemzelf genoemde zaal in het Philips Muziekcentrum. Leeftijd vormde voor de voormalige industrieel heel lang geen criterium. Niet voor niets was het Frits Philips die door een bijdrage van vijf miljoen gulden de oprichting van het Algemeen Ouderenverbond (AOV) mogelijk maakte.
Dàt ouderen blijven meetellen, hoewel ze dan veelal geen betaalde baan meer hebben, bewees hij ook met daden. Ondanks zijn verminderde gezichtsvermogen - autorijden, golfen en het lezen van een krant was er niet meer bij - hanteerde de voormalige Philips-topman tot 1996 in het vliegtuig nog graag zelf de stuurknuppel, zij het uiteraard wel met enige steun. Ook trok hij op landgoed De Wielewaal in de openlucht dagelijks nog enige baantjes en was de éminence grise van de elektrotechniek tot 1996 nog zelf actief op de ski's.
Sociale bewogenheid
De levenslust van Frits Philips ging gepaard met een enorme sociale bewogenheid, mede gevoed door de beweging Morele Herbewapening waarvan hij een overtuigd aanhanger was. Wie het lijvige dossier over de rijzige ondernemer naslaat, kan slechts concluderen dat nagenoeg iedereen, van koffiejuf tot Rotary-lid, bulkte van respect voor "Meneer Frits". Zij omschreven hem als warme persoonlijkheid; een "mensen-mens" met grote interesse in de medemens. Hij maakte net zo gemakkelijk een praatje met de terreinknecht van PSV, in plat Eindhovens, als met de minister-president.
Niet voor niets was hij jarenlang de populairste man binnen het bedrijf. Wie bij Philips werkte, kreeg niet alleen een baan, maar toegang tot allerhande faciliteiten, variërend van goedkope huisvesting in het Philips-dorp en medische hulp tot een gratis lidmaatschap van de Philips Sportvereniging (PSV). Mede dankzij de inzet van Frits. De afbraak van deze sociale voorzieningen moet hem in de jaren negentig dan ook pijn hebben gedaan. Ook voor de verplaatsing van het hoofdkantoor naar Amsterdam had hij geen goed woord over. Daaraan iets veranderen lag niet meer binnen zijn macht.
Aandelen
Officieel was hij sinds 1980 alleen nog aan het bedrijf verbonden via het bezit van één van de negen prioriteitsaandelen. Dat gaf hem uitsluitend nog invloed bij de benoeming van een nieuwe president of een omvangrijke aandelenemissie.
Maar op de achtergrond was zijn positie niet onbelangrijk. Tot in de tweede helft van de jaren negentig had hij in de buurt van de leden van de raad van bestuur een eigen kantoortje. Daar wandelde hij in moeilijke tijden - "Operatie Centurion" - regelmatig binnen bij president-directeur Jan Timmer, die hij nog graag van advies voorzag.
Verantwoordelijkheid
Meneer Frits is in menig opzicht legendarisch; hij was de laatste Philips in de top van het bedrijf. Al op zijn 25e, na het behalen van het diploma werktuigbouwkundig ingenieur, gaf vader Anton hem als bedrijfsleider volop bestuursverantwoordelijkheid.
Dat ging hem goed af. In de oorlog kreeg hij als nauwelijks 35-jarige de leiding over de hele fabriek. Mede door omstandigheden; zijn vader en de hele staf hadden hun toevlucht gezocht in Engeland. Frits wilde zijn personeel niet in de steek laten.
Bezetters
De bezetters bedreigden hem meermalen met de dood omdat hij te weinig wilde meewerken. Hij belandde zelfs in het gevang, kwam vrij, maar moest al snel onderduiken tot aan de bevrijding van Eindhoven in september 1944. Na de oorlog bepaalde hij tot zijn pensionering in 1971 het gezicht van de multinational. Daarna was hij tot 1977 president-commissaris.
nu.nl