Spitsboef
17-12-05, 14:03
http://www.schrecklich.de/images/arts/240x160/kind.jpg
Het was een uur of 03.00 toen ze me belde. Ik nam op, ze groette me zoals altijd met haar lieve stem.
Ze sprak woorden uit die me altijd raken. Ik ken haar niej
zo lang, maar ze is me lief, ze is me dierbaar. Het gesprek
duurde ander half uur. Ander half uur luisterde ik naar haar
verhaal aandachtig en zonder te vervelen
VerbaasD zei ik iets tegen haar; en schold haar oom.
De broer van haar vader, de klootzak! Haar vader lag in
haar
handen toen íe overleed, Allah ierahmoe. De oom kwam op bezoek,
een dag na het overlijden van z’n broer. De grond in Marokko en de bezittingen van z’n broer hadden meer waarde dan de tranen van de dochter van z’n broer. De grond moest verdeeld woden.
Dit alles na een dag. Arme man, hij zit nog niej eens in z’n graf en de discussie over de bezittingen begonnen. Niejamand zag witte rook en niemand verwachtte een oplossing. Iedereen gaf geen aandacht aan
z’n verhaal. Maar zij, zij zei er wel wat van. Ze schold hem en gaf hem geen hand. Als ik in deze situatie was, dan had ik m’n handen geen
halt toe geroepen en liet ze dun werk doen. Ach ja, bewerken,
de grond weliswaar. Ik begin even met z’n oog en maai z’n tanden, vervolgens sproei ik de grond met wat speeksel en hopen dat de oogst van hier tot ginder opbloeit!
Jammer, ik was daar niej, anders had ik wel raad met deze eikel…
Haar verhaal raakte me, des temeer omdat ik zielsveel van m'n
ouders houd. Ook het feit dat een meisje van haar leeftijd zoiets voor haar vader doet. Haar vader sprak bijna een jaar geen woord,
z’n zenuwen begaafden het. Toch sprak zij met hem en hij gaf haar antwoorden met behulp van gebaren taal. De arme man.
Ze begreep hem wel en dat deed hem goed. Ze sliepen samen in eén kamer. De arme man stierf in haar handen in de woonkamer.
Het kind is sindsdien nooit in de woonkamer geweest. Tot nu toe wil ze dat niej. Ik begrijp haar en leg me dan ook bij neer.
Ooit, als ik haar weer spreek, haal ik haar wel over. Toen ze me dit vertelde stroomden tranen… Maar zij, zij vertelde het me alsof ze me het verhaal van Pietje bell aan het vertellen was.
Ik sprak lovend over haar, ze staat sterk in haar schoenen.
Ze liet school vallen en wilde haar vader helpen.
Een jaar heeft ze dat gedaan. Ik kreeg tranen toen ze me vertelde wat ze allemaal voor hem heeft gedaan. Een sterke vrouw is ze. Het gesprek heb ik noodgedwongen beëindigd;
ik kon m'n tranen niej in bedwang houden.
Ik stuurde een sms en vertelde waarom ik ophing. En waarom ik haar niej wilde laten merken dat ik aan het huilen was.
Het meisje raakte me diep, heel erg diep. Ik sliep en dacht na.
Ik bewonder haar en roep haar
bij deze: '' Je bent voor mij de Sterkste Vrouw''.
Petje Af!
Dit wilde ik dus met je jullie delen.
Spitsboef
Ps: Edit!
Pss: ~ Nee dat was zij dus niej... ;) ~
Het was een uur of 03.00 toen ze me belde. Ik nam op, ze groette me zoals altijd met haar lieve stem.
Ze sprak woorden uit die me altijd raken. Ik ken haar niej
zo lang, maar ze is me lief, ze is me dierbaar. Het gesprek
duurde ander half uur. Ander half uur luisterde ik naar haar
verhaal aandachtig en zonder te vervelen
VerbaasD zei ik iets tegen haar; en schold haar oom.
De broer van haar vader, de klootzak! Haar vader lag in
haar
handen toen íe overleed, Allah ierahmoe. De oom kwam op bezoek,
een dag na het overlijden van z’n broer. De grond in Marokko en de bezittingen van z’n broer hadden meer waarde dan de tranen van de dochter van z’n broer. De grond moest verdeeld woden.
Dit alles na een dag. Arme man, hij zit nog niej eens in z’n graf en de discussie over de bezittingen begonnen. Niejamand zag witte rook en niemand verwachtte een oplossing. Iedereen gaf geen aandacht aan
z’n verhaal. Maar zij, zij zei er wel wat van. Ze schold hem en gaf hem geen hand. Als ik in deze situatie was, dan had ik m’n handen geen
halt toe geroepen en liet ze dun werk doen. Ach ja, bewerken,
de grond weliswaar. Ik begin even met z’n oog en maai z’n tanden, vervolgens sproei ik de grond met wat speeksel en hopen dat de oogst van hier tot ginder opbloeit!
Jammer, ik was daar niej, anders had ik wel raad met deze eikel…
Haar verhaal raakte me, des temeer omdat ik zielsveel van m'n
ouders houd. Ook het feit dat een meisje van haar leeftijd zoiets voor haar vader doet. Haar vader sprak bijna een jaar geen woord,
z’n zenuwen begaafden het. Toch sprak zij met hem en hij gaf haar antwoorden met behulp van gebaren taal. De arme man.
Ze begreep hem wel en dat deed hem goed. Ze sliepen samen in eén kamer. De arme man stierf in haar handen in de woonkamer.
Het kind is sindsdien nooit in de woonkamer geweest. Tot nu toe wil ze dat niej. Ik begrijp haar en leg me dan ook bij neer.
Ooit, als ik haar weer spreek, haal ik haar wel over. Toen ze me dit vertelde stroomden tranen… Maar zij, zij vertelde het me alsof ze me het verhaal van Pietje bell aan het vertellen was.
Ik sprak lovend over haar, ze staat sterk in haar schoenen.
Ze liet school vallen en wilde haar vader helpen.
Een jaar heeft ze dat gedaan. Ik kreeg tranen toen ze me vertelde wat ze allemaal voor hem heeft gedaan. Een sterke vrouw is ze. Het gesprek heb ik noodgedwongen beëindigd;
ik kon m'n tranen niej in bedwang houden.
Ik stuurde een sms en vertelde waarom ik ophing. En waarom ik haar niej wilde laten merken dat ik aan het huilen was.
Het meisje raakte me diep, heel erg diep. Ik sliep en dacht na.
Ik bewonder haar en roep haar
bij deze: '' Je bent voor mij de Sterkste Vrouw''.
Petje Af!
Dit wilde ik dus met je jullie delen.
Spitsboef
Ps: Edit!
Pss: ~ Nee dat was zij dus niej... ;) ~