Amenzu
19-12-05, 16:39
Bron: de Volkskrant -
Marokko is een prachtig land, maar de meeste Marokkanen willen er weg. Uit enquetes blijkt dat driekwart van de jongeren naar Europa wil. Wat moet je ook als afgestudeerde: je solliciteert op tweehonderd overheidsbanen, maar er zijn dertienduizend gegadigden.
De meeste vluchtelingen die van Noord-Afrika de oversteek naar Spanje wagen zijn Marokkanen, schrijft NRC-correspondent Steven Adolf in Marokko achter de schermen de wedloop voor een betere toekomst. Daarin schetst hij de ingewikkelde driehoeksverhouding tussen God, koning en berbers. Een drie-eenheid zal het nooit worden, daarvoor bestaan er te grote verschillen tussen de belangen van de islamisten, die van het land een zuiver islamitische staat willen maken, de seculiere berbermacht en niet in de laatste plaats de koning en zijn entourage (Makhzen).
Baarden, berbers en het koningshuis zijn de constanten waartussen het paleis moet manoeuvreren. Vooralsnog heeft Mohammed VI, tevens leider der gelovigen, het voor het zeggen. Adolf meent dat er zich in Marokko een wedloop om een betere toekomst afspeelt zie de ondertitel waarin de koning het voortouw neemt.
Zijn boek zou ook de ondertitel 'gemengde berichten uit het land van hoop' kunnen dragen, zo blijkt uit de verschillende hoofdstukken. De koning, symbool van het nieuwe Marokko, heeft stappen gezet die volgens Adolf ongekend zijn in de moslimwereld: de democratie wint aan kracht, met horten en stoten vormt zich een vrije pers en de positie van de vrouw is verbeterd. En niet het minst: er kwam een waarheidscommissie die publieke getuigenissen organiseerde over de zwarte bladzijden uit de beginperiode van de onafhankelijkheid. Uniek voor de moslimwereld en ook voor menig westers land gewaagd, schrijft de auteur.
De eerste daad die de nieuwe koning stelde was het officieel afschaffen van de harem waarmee zijn vader en grootvader zoveel eer hadden ingelegd. Het geheim van Soestdijk was een vergiet vergeleken met dat van Rabat. Franse Marokko-kenners als Gilles Perrault en Jean-Pierre Tuquoi hadden al een boekje over de harem opengedaan, maar het blijft verbijsterend te lezen hoe de vader en grootvader van de koning een enorme vrouwenverzameling aanlegden. Ze beschikten over tientallen bijzitten, die nooit het paleis verlieten. Mohammed VI maakte daar een einde aan en dat tekent het belang dat hij hecht aan de verbetering van de positie van vrouwen.
Adolf beschrijft hoe een nieuwe, meer zakelijke generatie aan de macht is gekomen. Dat is hoopvol, want een economisch en democratisch instabiel buurland kan Europa zich volgens hem niet veroorloven.
Marokko achter de schermen is een mix van (bewerkte) reportages, geschiedenis en politieke analyse die voor een deel in NRC Handelsblad verschenen. Het beeld dat het oproept is dat van een land waar het debat in volle gang is, maar de machthebbers de macht niet werkelijk willen delen. Al was het maar omdat moslimpartijen dan de meerderheid zouden krijgen.
Bron: de Volkskrant (16 december 2005)
Marokko is een prachtig land, maar de meeste Marokkanen willen er weg. Uit enquetes blijkt dat driekwart van de jongeren naar Europa wil. Wat moet je ook als afgestudeerde: je solliciteert op tweehonderd overheidsbanen, maar er zijn dertienduizend gegadigden.
De meeste vluchtelingen die van Noord-Afrika de oversteek naar Spanje wagen zijn Marokkanen, schrijft NRC-correspondent Steven Adolf in Marokko achter de schermen de wedloop voor een betere toekomst. Daarin schetst hij de ingewikkelde driehoeksverhouding tussen God, koning en berbers. Een drie-eenheid zal het nooit worden, daarvoor bestaan er te grote verschillen tussen de belangen van de islamisten, die van het land een zuiver islamitische staat willen maken, de seculiere berbermacht en niet in de laatste plaats de koning en zijn entourage (Makhzen).
Baarden, berbers en het koningshuis zijn de constanten waartussen het paleis moet manoeuvreren. Vooralsnog heeft Mohammed VI, tevens leider der gelovigen, het voor het zeggen. Adolf meent dat er zich in Marokko een wedloop om een betere toekomst afspeelt zie de ondertitel waarin de koning het voortouw neemt.
Zijn boek zou ook de ondertitel 'gemengde berichten uit het land van hoop' kunnen dragen, zo blijkt uit de verschillende hoofdstukken. De koning, symbool van het nieuwe Marokko, heeft stappen gezet die volgens Adolf ongekend zijn in de moslimwereld: de democratie wint aan kracht, met horten en stoten vormt zich een vrije pers en de positie van de vrouw is verbeterd. En niet het minst: er kwam een waarheidscommissie die publieke getuigenissen organiseerde over de zwarte bladzijden uit de beginperiode van de onafhankelijkheid. Uniek voor de moslimwereld en ook voor menig westers land gewaagd, schrijft de auteur.
De eerste daad die de nieuwe koning stelde was het officieel afschaffen van de harem waarmee zijn vader en grootvader zoveel eer hadden ingelegd. Het geheim van Soestdijk was een vergiet vergeleken met dat van Rabat. Franse Marokko-kenners als Gilles Perrault en Jean-Pierre Tuquoi hadden al een boekje over de harem opengedaan, maar het blijft verbijsterend te lezen hoe de vader en grootvader van de koning een enorme vrouwenverzameling aanlegden. Ze beschikten over tientallen bijzitten, die nooit het paleis verlieten. Mohammed VI maakte daar een einde aan en dat tekent het belang dat hij hecht aan de verbetering van de positie van vrouwen.
Adolf beschrijft hoe een nieuwe, meer zakelijke generatie aan de macht is gekomen. Dat is hoopvol, want een economisch en democratisch instabiel buurland kan Europa zich volgens hem niet veroorloven.
Marokko achter de schermen is een mix van (bewerkte) reportages, geschiedenis en politieke analyse die voor een deel in NRC Handelsblad verschenen. Het beeld dat het oproept is dat van een land waar het debat in volle gang is, maar de machthebbers de macht niet werkelijk willen delen. Al was het maar omdat moslimpartijen dan de meerderheid zouden krijgen.
Bron: de Volkskrant (16 december 2005)