EL MOKHTARI
21-12-05, 18:01
Veel Marokkaanse remigranten raken hun schamele inkomen kwijt aan de nieuwe zorgverzekering. Iedereen die in Marokko een pensioen of AOW-uitkering ontvangt van de Nederlandse staat, is volgend jaar verplicht premie te betalen.
„Vaak is die veel hoger dan hun pensioentje dat zij na een paar jaar werken hebben opgebouwd. Ze moeten er zelfs op toeleggen”, vertelt Mohammed Sayem van het Steunpunt Remigranten in Berkane.
Elke week ontvangt Sayem tientallen remigranten op zijn spreekuur en legt hun uit hoe de wet in elkaar steekt. „Laatst kwam hier een 71-jarige man uit Oujda die een paar jaar in Nederland heeft gewerkt. Hij ontvangt 86 euro pensioen per maand en leeft daarvan met zijn vrouw. Vanaf volgende maand moet hij 155 euro aan premies betalen. Het tekort moet hij zelf aanvullen.”
Sayem vreest het ergste: de acceptgiro’s die bij de mensen in de bus vallen, kunnen ze nooit betalen. Daarbij gaat het vaak om grote gezinnen waarbij de kinderen nog in huis wonen. Zouden zij dat doorgeven dan moeten ze ook voor elk familielid boven achttien jaar de verplichte 71 euro basispremie per persoon betalen.
Naar schatting tienduizend gezinnen in Marokko zullen de dupe worden, de WAO’ers, AOW’ers en weduwen meegerekend. De remigranten die gebruik hebben gemaakt van de remigratieregeling zijn tot hun 65ste vrijgesteld. Daarna moeten zij net als alle andere AOW’ers de hoge premies betalen.
„En waarvoor, vraag je je af. Het is alsof je in een snackbar gaat eten in Marokko terwijl je de rekening betaalt voor een vijfsterrenrestaurant in Nederland”, zegt Sayem. De remigranten krijgen er Marokkaanse zorg voor terug, maar de openbare ziekenhuizen zijn een stuk armoediger dan de Nederlandse ziekenhuizen. Degene die het kunnen betalen kiezen liever voor een privé-kliniek. Daarbij bestaan er in Marokko geen thuiszorg of revalidatiecentra, terwijl de remigranten daar wel voor moeten betalen.
De Marokkaanse zorgverzekeraar CNSS (Caisse Nationale de Sécurité Sociale) voert de verzekeringen uit. Terwijl een Marokkaanse remigrant 71 euro betaalt, betaalt een Marokkaanse ambtenaar voor diezelfde zorg 7 euro premie per maand. Een zorgtoeslag aanvragen bij de belastingdienst is moeilijk. De remigranten spreken nauwelijks Nederlands, laat staan dat deze bejaarden makkelijk een formulier aanvragen via internet. Hun AOW of weduwepensioen opgeven om maar geen dure rekeningen te hoeven betalen, gaat ook niet. Iemand die eenmaal een pensioen heeft kan daar geen afstand meer van doen. „Het is een recht dat je ooit hebt aangevraagd. Opzeggen gaat niet”, legt Sayem uit.
Het lijkt de omgekeerde wereld: tot voor kort kreeg iedereen die Nederland als verblijfplaats opgaf niks meer terug uit het ziekenfonds. Nu moeten dezelfde mensen een hoge premie betalen voor medische zorg die zij nooit zullen ontvangen.
Vandaag spreekt een delegatie van de Marokkaanse zorgverzekeraar CNSS in Nederland met het College voor Zorgverzekeringen over de uitvoering van de nieuwe zorgverzekering. Begin volgend jaar zal een delegatie van het ministerie van werkgelegenheid praten met de Nederlandse autoriteiten. „Het is een groot probleem voor de mensen die hier in Marokko wonen”, zegt directeur Driss Dadsi van het Marokkaanse ministerie sociale zaken en werkgelegenheid.
„Vaak is die veel hoger dan hun pensioentje dat zij na een paar jaar werken hebben opgebouwd. Ze moeten er zelfs op toeleggen”, vertelt Mohammed Sayem van het Steunpunt Remigranten in Berkane.
Elke week ontvangt Sayem tientallen remigranten op zijn spreekuur en legt hun uit hoe de wet in elkaar steekt. „Laatst kwam hier een 71-jarige man uit Oujda die een paar jaar in Nederland heeft gewerkt. Hij ontvangt 86 euro pensioen per maand en leeft daarvan met zijn vrouw. Vanaf volgende maand moet hij 155 euro aan premies betalen. Het tekort moet hij zelf aanvullen.”
Sayem vreest het ergste: de acceptgiro’s die bij de mensen in de bus vallen, kunnen ze nooit betalen. Daarbij gaat het vaak om grote gezinnen waarbij de kinderen nog in huis wonen. Zouden zij dat doorgeven dan moeten ze ook voor elk familielid boven achttien jaar de verplichte 71 euro basispremie per persoon betalen.
Naar schatting tienduizend gezinnen in Marokko zullen de dupe worden, de WAO’ers, AOW’ers en weduwen meegerekend. De remigranten die gebruik hebben gemaakt van de remigratieregeling zijn tot hun 65ste vrijgesteld. Daarna moeten zij net als alle andere AOW’ers de hoge premies betalen.
„En waarvoor, vraag je je af. Het is alsof je in een snackbar gaat eten in Marokko terwijl je de rekening betaalt voor een vijfsterrenrestaurant in Nederland”, zegt Sayem. De remigranten krijgen er Marokkaanse zorg voor terug, maar de openbare ziekenhuizen zijn een stuk armoediger dan de Nederlandse ziekenhuizen. Degene die het kunnen betalen kiezen liever voor een privé-kliniek. Daarbij bestaan er in Marokko geen thuiszorg of revalidatiecentra, terwijl de remigranten daar wel voor moeten betalen.
De Marokkaanse zorgverzekeraar CNSS (Caisse Nationale de Sécurité Sociale) voert de verzekeringen uit. Terwijl een Marokkaanse remigrant 71 euro betaalt, betaalt een Marokkaanse ambtenaar voor diezelfde zorg 7 euro premie per maand. Een zorgtoeslag aanvragen bij de belastingdienst is moeilijk. De remigranten spreken nauwelijks Nederlands, laat staan dat deze bejaarden makkelijk een formulier aanvragen via internet. Hun AOW of weduwepensioen opgeven om maar geen dure rekeningen te hoeven betalen, gaat ook niet. Iemand die eenmaal een pensioen heeft kan daar geen afstand meer van doen. „Het is een recht dat je ooit hebt aangevraagd. Opzeggen gaat niet”, legt Sayem uit.
Het lijkt de omgekeerde wereld: tot voor kort kreeg iedereen die Nederland als verblijfplaats opgaf niks meer terug uit het ziekenfonds. Nu moeten dezelfde mensen een hoge premie betalen voor medische zorg die zij nooit zullen ontvangen.
Vandaag spreekt een delegatie van de Marokkaanse zorgverzekeraar CNSS in Nederland met het College voor Zorgverzekeringen over de uitvoering van de nieuwe zorgverzekering. Begin volgend jaar zal een delegatie van het ministerie van werkgelegenheid praten met de Nederlandse autoriteiten. „Het is een groot probleem voor de mensen die hier in Marokko wonen”, zegt directeur Driss Dadsi van het Marokkaanse ministerie sociale zaken en werkgelegenheid.