Marsipulami
02-01-06, 12:03
Geloofsvrijheid in Israël problematisch
Geplaatst op 2/1 '06 om 8:47u
Door Theo Borgermans (Bron: Nederlands Dagblad)
JERUZALEM (RKnieuws.net) - Als geïmmigreerde Joden eenmaal burger van de staat Israël zijn, hebben zij de vrijheid om te geloven of niet te geloven wat ze maar willen. Anders ligt dat met Joden die Jezus als messias belijden. Veel Israëli’s en geloven dat iemand die in Jezus gelooft, niet langer Joods is. Daardoor hebben zij het in Israël heel moeilijk.
Hoe staat het in Israël eigenlijk met de geloofsvrijheid? Honderden religieuze Joden verstoorden zaterdag voor een week een doopdienst van de Nachalat Yeshua Messiaanse Congregatie in Beersheva. In de nabijgelegen woestijnstad Arad hebben leden van de gemeente van messiasbelijdende Joden al anderhalf jaar last van demonstraties bij huizen en plaatsen waar ze bij elkaar komen.
De staat heeft geen grondwet. Deze garandeert evenwel vrijheid van godsdienst en geweten, zei David Ben Goerion toen hij op 14 mei 1948 de Onafhankelijkheidsverklaring uitsprak. Bovendien garandeerde Israël na de verovering van Oost-Jeruzalem in een vijftal wetten de vrije toegang tot de heilige plaatsen.
Minderheden
Het beleid van de regering droeg bij aan de vrije uitoefening van godsdienst, aldus het laatste rapport van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken over de wereldwijde vrijheid van religie. Maar het tekende er bij aan dat er problemen blijven bestaan door een ongelijke behandeling van religieuze minderheden. De minderheden zijn niet alleen christenen en moslims, maar bijvoorbeeld ook Joden die tot de reform- of de conservatieve beweging horen in plaats van de orthodoxe.
In het algemeen handhaaft Israël de godsdienstvrijheid. Dat wil niet zeggen dat de staat nergens officieel discrimineert. Een uit 1970 daterend amendement op de Wet of Terugkeer bepaalt dat "voor de doelen van deze wet een ’Jood’ een persoon is die geboren is uit een Joodse moeder of zich bekeerd heeft tot het Judaïsme en die geen lid is van een andere religie’’.
In het verleden heeft het ministerie van Binnenlandse Zaken deze bepaling als wapen gehanteerd tegen messiasbelijdende Joden door hen niet als immigranten te accepteren en hen de vestiging in Israël te ontzeggen. Het hooggerechtshof gaf het ministerie gelijk toen messiasbelijdende Joden daar protest tegen aantekenden.
Evenwel, als mensen eenmaal burger zijn, hebben zij de vrijheid om te geloven of niet te geloven wat ze maar willen. En daar wordt dan ook stevig gebruik van gemaakt. Atheïsme, oosterse godsdiensten, New Age - het komt allemaal voor in Israël naast het judaïsme, en niemand lijkt daar enige problemen mee te hebben.
Messias belijden
Anders ligt dat met Joden die Jezus als messias belijden. Hoeveel dat er zijn is niet bekend, maar recente schattingen spreken van tienduizend. Velen geloven dat iemand die in Jezus gelooft, niet langer Joods is. Dat bleek bijvoorbeeld afgelopen week op de website van The Jerusalem Post bij de reacties op het artikel van voorganger Howard Bass over de verstoring van de dienst van de zaterdag daarvoor. ’Je bent of Joods of voor Jezus. Je kunt niet beide zijn.’ Een ander schreef botweg: ’Er is hier geen plaats voor Joden die geloven dat Jezus de messias is.’
De vijandige reacties zijn te begrijpen in het licht van de uiterst problematische geschiedenis van betrekkingen tussen Joden en christenen. Joden zijn in de geschiedenis vervolgd en vermoord als ze weigerden zich te bekeren tot het christendom. Israëliërs beschouwen Joden die de messias belijden vaak als afvalligen. Ze bejegenen zendingsactiviteiten en evangelisatie met wantrouwen en vijandigheid.
Messiasbelijdende Joden brengen daar tegenin dat ze als goede burgers en als goede Joden willen leven. Ze dienen - anders dan ultra-orthodoxe Joden, waarvan ze de meeste druk ondervinden - in het leger, ze vullen hun belastingformulieren in en ze houden zich aan de regels van het land. Verder wensen ze vast te houden aan de Joodse identiteit: ze laten de jongetjes besnijden en ze houden de sabbat en de religieuze feestdagen. Het enige waarin ze anders zijn dan anderen is dat ze een andere opvatting hebben van wie de messias is.
Grote problemen
De meeste Israëliërs lijken bereid de messiasbelijdende Joden te accepteren als medeburgers - hoewel dat niet wil zeggen dat ze het eens zijn met hun geloof. Het zou een uitgebreide sociologische studie vragen vast te stellen waarom er momenteel juist in de steden Arad en afgelopen zaterdag ook in Beersheva grote problemen waren. Bronnen bij de joods-messiaanse en protestants-evangelische beweging wijzen op enkele mogelijke redenen.
In de eerste plaats heeft zich in Arad de ultra-orthodoxe sekte van de Gur Chasidiem gevestigd. Deze zou zich tot doel stellen Arad te zuiveren. In de tweede plaats is een groot gedeelte van de bevolking in Arad en Beersheva afkomstig uit landen die geen democratische traditie kennen. Zij die hun wortels hebben in West-Europese of Noord-Amerikaanse landen, hebben minder moeite zich neer te leggen bij de geloofs- en gewetensvrijheid voor iedereen.
Politie
Teleurstellend is de houding van de politie van het zuiden van Israël. Deze faalt de kleine minderheid van gelovigen een gevoel van veiligheid te geven, onder het argument dat mensen vrijheid moeten hebben om te demonstreren. De politie heeft een grote demonstratie voor het huis van een van de gelovigen in Arad weliswaar verboden, maar de ultra-orthodoxen zijn daarbij bij het hooggerechtshof in hoger beroep gegaan. De rechters hebben nog steeds geen uitspraak gedaan.
Geplaatst op 2/1 '06 om 8:47u
Door Theo Borgermans (Bron: Nederlands Dagblad)
JERUZALEM (RKnieuws.net) - Als geïmmigreerde Joden eenmaal burger van de staat Israël zijn, hebben zij de vrijheid om te geloven of niet te geloven wat ze maar willen. Anders ligt dat met Joden die Jezus als messias belijden. Veel Israëli’s en geloven dat iemand die in Jezus gelooft, niet langer Joods is. Daardoor hebben zij het in Israël heel moeilijk.
Hoe staat het in Israël eigenlijk met de geloofsvrijheid? Honderden religieuze Joden verstoorden zaterdag voor een week een doopdienst van de Nachalat Yeshua Messiaanse Congregatie in Beersheva. In de nabijgelegen woestijnstad Arad hebben leden van de gemeente van messiasbelijdende Joden al anderhalf jaar last van demonstraties bij huizen en plaatsen waar ze bij elkaar komen.
De staat heeft geen grondwet. Deze garandeert evenwel vrijheid van godsdienst en geweten, zei David Ben Goerion toen hij op 14 mei 1948 de Onafhankelijkheidsverklaring uitsprak. Bovendien garandeerde Israël na de verovering van Oost-Jeruzalem in een vijftal wetten de vrije toegang tot de heilige plaatsen.
Minderheden
Het beleid van de regering droeg bij aan de vrije uitoefening van godsdienst, aldus het laatste rapport van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken over de wereldwijde vrijheid van religie. Maar het tekende er bij aan dat er problemen blijven bestaan door een ongelijke behandeling van religieuze minderheden. De minderheden zijn niet alleen christenen en moslims, maar bijvoorbeeld ook Joden die tot de reform- of de conservatieve beweging horen in plaats van de orthodoxe.
In het algemeen handhaaft Israël de godsdienstvrijheid. Dat wil niet zeggen dat de staat nergens officieel discrimineert. Een uit 1970 daterend amendement op de Wet of Terugkeer bepaalt dat "voor de doelen van deze wet een ’Jood’ een persoon is die geboren is uit een Joodse moeder of zich bekeerd heeft tot het Judaïsme en die geen lid is van een andere religie’’.
In het verleden heeft het ministerie van Binnenlandse Zaken deze bepaling als wapen gehanteerd tegen messiasbelijdende Joden door hen niet als immigranten te accepteren en hen de vestiging in Israël te ontzeggen. Het hooggerechtshof gaf het ministerie gelijk toen messiasbelijdende Joden daar protest tegen aantekenden.
Evenwel, als mensen eenmaal burger zijn, hebben zij de vrijheid om te geloven of niet te geloven wat ze maar willen. En daar wordt dan ook stevig gebruik van gemaakt. Atheïsme, oosterse godsdiensten, New Age - het komt allemaal voor in Israël naast het judaïsme, en niemand lijkt daar enige problemen mee te hebben.
Messias belijden
Anders ligt dat met Joden die Jezus als messias belijden. Hoeveel dat er zijn is niet bekend, maar recente schattingen spreken van tienduizend. Velen geloven dat iemand die in Jezus gelooft, niet langer Joods is. Dat bleek bijvoorbeeld afgelopen week op de website van The Jerusalem Post bij de reacties op het artikel van voorganger Howard Bass over de verstoring van de dienst van de zaterdag daarvoor. ’Je bent of Joods of voor Jezus. Je kunt niet beide zijn.’ Een ander schreef botweg: ’Er is hier geen plaats voor Joden die geloven dat Jezus de messias is.’
De vijandige reacties zijn te begrijpen in het licht van de uiterst problematische geschiedenis van betrekkingen tussen Joden en christenen. Joden zijn in de geschiedenis vervolgd en vermoord als ze weigerden zich te bekeren tot het christendom. Israëliërs beschouwen Joden die de messias belijden vaak als afvalligen. Ze bejegenen zendingsactiviteiten en evangelisatie met wantrouwen en vijandigheid.
Messiasbelijdende Joden brengen daar tegenin dat ze als goede burgers en als goede Joden willen leven. Ze dienen - anders dan ultra-orthodoxe Joden, waarvan ze de meeste druk ondervinden - in het leger, ze vullen hun belastingformulieren in en ze houden zich aan de regels van het land. Verder wensen ze vast te houden aan de Joodse identiteit: ze laten de jongetjes besnijden en ze houden de sabbat en de religieuze feestdagen. Het enige waarin ze anders zijn dan anderen is dat ze een andere opvatting hebben van wie de messias is.
Grote problemen
De meeste Israëliërs lijken bereid de messiasbelijdende Joden te accepteren als medeburgers - hoewel dat niet wil zeggen dat ze het eens zijn met hun geloof. Het zou een uitgebreide sociologische studie vragen vast te stellen waarom er momenteel juist in de steden Arad en afgelopen zaterdag ook in Beersheva grote problemen waren. Bronnen bij de joods-messiaanse en protestants-evangelische beweging wijzen op enkele mogelijke redenen.
In de eerste plaats heeft zich in Arad de ultra-orthodoxe sekte van de Gur Chasidiem gevestigd. Deze zou zich tot doel stellen Arad te zuiveren. In de tweede plaats is een groot gedeelte van de bevolking in Arad en Beersheva afkomstig uit landen die geen democratische traditie kennen. Zij die hun wortels hebben in West-Europese of Noord-Amerikaanse landen, hebben minder moeite zich neer te leggen bij de geloofs- en gewetensvrijheid voor iedereen.
Politie
Teleurstellend is de houding van de politie van het zuiden van Israël. Deze faalt de kleine minderheid van gelovigen een gevoel van veiligheid te geven, onder het argument dat mensen vrijheid moeten hebben om te demonstreren. De politie heeft een grote demonstratie voor het huis van een van de gelovigen in Arad weliswaar verboden, maar de ultra-orthodoxen zijn daarbij bij het hooggerechtshof in hoger beroep gegaan. De rechters hebben nog steeds geen uitspraak gedaan.