Elsschot
18-01-06, 15:39
Als we niets doen, gaan we eraan
Wat krijgen we nou? Een spoedoverleg in Amsterdam over probleemjongeren? Hoe kan dat nou met een burgemeester die al jaren de boel bijmekaar houdt?
Hoeveel geld gaat er elk jaar in de buurthuizen en straathoekwerkers en groepjes en clubjes en commissietjes om en wat wordt er zoal allemaal niet georganiseerd om in Amsterdam een fijne multiculti-samenleving te doen ontstaan? Weten die probleemjongeren niet dat Cohen het echt goed bedoelt? Waarom dan de boel willen versjteren?
Nee, het gaat hier niet om een gebrek aan middelen. In Amerikaanse getto’s zijn scholen ernstig ondergefinancierd omdat de scholen uit de opbrengsten van ‘property tax’ worden betaald; de opbrengsten in zwarte buurten is laag omdat de huizen weinig waard zijn en de eigenaren dus laag worden aangeslagen. In Nederland ligt dat volkomen anders. De zogenaamde ‘zwarte’ scholen zijn uitstekend voorzien van middelen, geld, leerkrachten (m/v).
De problemen liggen niet op straat, hebben over het algemeen geen oorsprong in discriminatie, maar zijn cultureel en etnisch-religieus van aard – hieruit ontstaan de sociaal-economische problemen van werkloosheid en crimineel gedrag. Alleen aandacht voor werkloosheid is alleen aandacht voor het eindpunt van de processen die tot onaangepast gedrag leiden.
Onaanvaardbaar
Het is onaanvaardbaar dat in een samenleving als de Amsterdamse, die om hooggekwalificeerde individuen vraagt, 70 procent van de jongeren het VMBO bezoekt – en een groot deel daarvan maakt deze opleiding niet af!
Waarom zijn de ouders van deze jongeren niet in staat om hun kinderen ambitie, discipline en vasthoudendheid bij te brengen? Waarom geven zoveel jongeren van Marokkaanse en Turkse afkomst het op?
Apelazarus
De immigratiegolven in de VS uit Azië laten een totaal ander beeld zien: de tweede generatie studeert zich het apelazarus en krijgt snel grip op de regels en eisen van de samenleving en is in no time lid van de middenklassen. Hindoes in het Verenigd Koninkrijk hebben een lager werkloosheidscijfer dan de gemiddelde Brit, terwijl de kinderen van moslimimmigranten een veel hoger werkloosheidscijfer laten zien.
Wat gaat er mis in de gezinnen van moslimimmigranten dat zoveel kinderen er niet in slagen met ijver en inzet een behoorlijk diploma te halen en vervolgens met andere jongeren om de betere banen te concurreren?
Waarom falen die ouders wanneer het er om gaat om hun kinderen een beter leven te bieden dan zij zelf hebben gehad? Want dat is toch een universele menselijke wens? Welke emigrant wil niet dat zijn kinderen dokter, advocaat, leraar wordt?
Pan-Europees
Dit is een pan-Europees verschijnsel: in elk Europees land met grote stromen moslimimmigranten ontstaan dezelfde problemen. In bijna alle gevallen gaat het om de kinderen van laagontwikkelde immigranten die een relatief kort arbeidsleven hebben gehad en na afkeuring zinloos thuiszitten.
Hun kinderen groeien op in een schemerwereld met ouders die geen aansluiting bij de rest van de samenleving hebben en door hun uitsluiting wrok en ressentiment ontwikkelen.
Hun kinderen vinden in de teksten van hun religieuze traditie allerlei argumenten om hun onvrede over hun niet-islamitische omgeving te rechtvaardigen.
Hun onvrede krijgt religieuze trekken en vindt aansluiting bij een ander conflict, een conflict van buiten Europa dat de islamitische wereld in zijn greep houdt: is de islam een levenswijze die buiten de tijd staat (en dus een concept is van de zevende eeuw) of is de islam een zich ontwikkelend waardensysteem?
Jihadisten
Ofwel: door hun ouders worden deze jongeren verwaarloosd, en hun jeugdige opstandigheid, die een redelijk normaal verschijnsel van puberteit en adolescentie kan zijn, krijgt de inhoud van een oude religieuze traditie.
Opeens zijn zij jihadisten en haten ze hun ongelovige omgeving. De enorme kansen die er ook voor hen liggen, kunnen zij niet benutten – hun ouders zijn niet bij machte om hen die kansen te tonen. Deze ouders missen vaak als nakomelingen van vele generaties die in de Rif geleefd hebben überhaupt de traditie om maatschappelijke ambities te ontwikkelen.
Sociale structuren
De sociale structuren van het dorp van oorsprong zijn volstrekt onbruikbaar in Nederland. De generaties leven niet meer bij elkaar, de openbare ruimte is anders georganiseerd, de omgangsnormen zijn directer, respect is een term die anders gehanteerd wordt.
Voordat hun kinderen naar het VMBO gaan, hebben zij de race in de Nederlandse samenleving al verloren. De voorwaarden voor het maatschappelijke falen zijn al bij de kinderen ontstaan – in hun vroegste opvoeding, in de eerste confrontaties met de gelatenheid van hun ouders, hun gebrek aan kennis en zelfvertrouwen, hun twijfel over hun emigratie, de scheiding der seksen, worden de kinderen waarden en gedrag aangeleerd waarmee zij in Nederland niets kunnen bereiken.
Als daaraan in de puberteit religieuze ideeën over een eeuwige strijd tussen de islam en de rest van de wereld worden toegevoegd – hiervoor is geen theologische kennis nodig – heb je de poppen aan het dansen.
Eenderde
Ongeveer eenderde van de allochtoonse jongeren redt het. Zij werken hard, willen een plek in onze samenleving verwerven. Eenderde heeft het moeilijk – zij hebben tijd en steun nodig, maar zij zullen het vermoedelijk wel redden als er geen maatschappelijke rampen gebeuren. Maar het ziet er naar uit dat eenderde ernstige aanpassingsproblemen kent.
En een deel van deze laatste eenderde – een kleine minderheid dus - leert zichzelf dat haten een deugd is. Dat het goed is om de tolerante burgerlijke samenleving de rug toe te keren en te dromen over een kalifaat dat de wereld kan veranderen in een omgeving waarin iedereen respect heeft voor de moslim.
Een bizarre wereld van hiphop, rap, geweld, video’s van onthoofdingen, verboden seks, identificatie met de jihad, wordt hun eigen allochtone jeugdcultuur.
Banen
Waar te beginnen? Het is mooi om over banen te praten, maar die zijn er niet voor laagopgeleiden, tenzij we werk bedenken en dus subsidiëren of tenzij we deze jongeren verplichten om in de landbouw en de kassen te gaan werken.
Eén ding is verschrikkelijk waar: een samenleving die vooral VMBO-leerlingen moet absorberen, is ten dode opgeschreven. Het gaat om drie dingen in onze wereld: opleiding, opleiding en opleiding.
Allereerst: houdt de kinderen van de volgende generatie zo lang mogelijk op school, vang ze ook na school op in een schoolse omgeving.
Geef hun ouders cursussen over hoe ze kinderen in Nederland moeten opvoeden, want kennelijk zijn ze daartoe niet bij machte. Ofwel: laten we methoden ontwikkelen om de kinderen in deze sociaal-zwakke groepen zoveel mogelijk aan school te binden, ook ’s avonds.
Laat hun scholen echte ‘communities’ zijn, zoals ik zelf onlangs in Amerika heb meegemaakt: bindt de ouders intens aan school, maak de kinderen het belang en de schoonheid van studie duidelijk.
Mooie praatjes
Zijn dit mooie praatjes? Ja. Maar zonder deze praatjes gaan we eraan. Waar we moeten beginnen, is bij het begin: bij de eerste opvoedingspatronen in moslimgezinnen.
Cohen kan de boel bijmekaar willen houden, maar als er geen boel is die je bijmekaar kunt houden, gaat alles eraan.
Wat krijgen we nou? Een spoedoverleg in Amsterdam over probleemjongeren? Hoe kan dat nou met een burgemeester die al jaren de boel bijmekaar houdt?
Hoeveel geld gaat er elk jaar in de buurthuizen en straathoekwerkers en groepjes en clubjes en commissietjes om en wat wordt er zoal allemaal niet georganiseerd om in Amsterdam een fijne multiculti-samenleving te doen ontstaan? Weten die probleemjongeren niet dat Cohen het echt goed bedoelt? Waarom dan de boel willen versjteren?
Nee, het gaat hier niet om een gebrek aan middelen. In Amerikaanse getto’s zijn scholen ernstig ondergefinancierd omdat de scholen uit de opbrengsten van ‘property tax’ worden betaald; de opbrengsten in zwarte buurten is laag omdat de huizen weinig waard zijn en de eigenaren dus laag worden aangeslagen. In Nederland ligt dat volkomen anders. De zogenaamde ‘zwarte’ scholen zijn uitstekend voorzien van middelen, geld, leerkrachten (m/v).
De problemen liggen niet op straat, hebben over het algemeen geen oorsprong in discriminatie, maar zijn cultureel en etnisch-religieus van aard – hieruit ontstaan de sociaal-economische problemen van werkloosheid en crimineel gedrag. Alleen aandacht voor werkloosheid is alleen aandacht voor het eindpunt van de processen die tot onaangepast gedrag leiden.
Onaanvaardbaar
Het is onaanvaardbaar dat in een samenleving als de Amsterdamse, die om hooggekwalificeerde individuen vraagt, 70 procent van de jongeren het VMBO bezoekt – en een groot deel daarvan maakt deze opleiding niet af!
Waarom zijn de ouders van deze jongeren niet in staat om hun kinderen ambitie, discipline en vasthoudendheid bij te brengen? Waarom geven zoveel jongeren van Marokkaanse en Turkse afkomst het op?
Apelazarus
De immigratiegolven in de VS uit Azië laten een totaal ander beeld zien: de tweede generatie studeert zich het apelazarus en krijgt snel grip op de regels en eisen van de samenleving en is in no time lid van de middenklassen. Hindoes in het Verenigd Koninkrijk hebben een lager werkloosheidscijfer dan de gemiddelde Brit, terwijl de kinderen van moslimimmigranten een veel hoger werkloosheidscijfer laten zien.
Wat gaat er mis in de gezinnen van moslimimmigranten dat zoveel kinderen er niet in slagen met ijver en inzet een behoorlijk diploma te halen en vervolgens met andere jongeren om de betere banen te concurreren?
Waarom falen die ouders wanneer het er om gaat om hun kinderen een beter leven te bieden dan zij zelf hebben gehad? Want dat is toch een universele menselijke wens? Welke emigrant wil niet dat zijn kinderen dokter, advocaat, leraar wordt?
Pan-Europees
Dit is een pan-Europees verschijnsel: in elk Europees land met grote stromen moslimimmigranten ontstaan dezelfde problemen. In bijna alle gevallen gaat het om de kinderen van laagontwikkelde immigranten die een relatief kort arbeidsleven hebben gehad en na afkeuring zinloos thuiszitten.
Hun kinderen groeien op in een schemerwereld met ouders die geen aansluiting bij de rest van de samenleving hebben en door hun uitsluiting wrok en ressentiment ontwikkelen.
Hun kinderen vinden in de teksten van hun religieuze traditie allerlei argumenten om hun onvrede over hun niet-islamitische omgeving te rechtvaardigen.
Hun onvrede krijgt religieuze trekken en vindt aansluiting bij een ander conflict, een conflict van buiten Europa dat de islamitische wereld in zijn greep houdt: is de islam een levenswijze die buiten de tijd staat (en dus een concept is van de zevende eeuw) of is de islam een zich ontwikkelend waardensysteem?
Jihadisten
Ofwel: door hun ouders worden deze jongeren verwaarloosd, en hun jeugdige opstandigheid, die een redelijk normaal verschijnsel van puberteit en adolescentie kan zijn, krijgt de inhoud van een oude religieuze traditie.
Opeens zijn zij jihadisten en haten ze hun ongelovige omgeving. De enorme kansen die er ook voor hen liggen, kunnen zij niet benutten – hun ouders zijn niet bij machte om hen die kansen te tonen. Deze ouders missen vaak als nakomelingen van vele generaties die in de Rif geleefd hebben überhaupt de traditie om maatschappelijke ambities te ontwikkelen.
Sociale structuren
De sociale structuren van het dorp van oorsprong zijn volstrekt onbruikbaar in Nederland. De generaties leven niet meer bij elkaar, de openbare ruimte is anders georganiseerd, de omgangsnormen zijn directer, respect is een term die anders gehanteerd wordt.
Voordat hun kinderen naar het VMBO gaan, hebben zij de race in de Nederlandse samenleving al verloren. De voorwaarden voor het maatschappelijke falen zijn al bij de kinderen ontstaan – in hun vroegste opvoeding, in de eerste confrontaties met de gelatenheid van hun ouders, hun gebrek aan kennis en zelfvertrouwen, hun twijfel over hun emigratie, de scheiding der seksen, worden de kinderen waarden en gedrag aangeleerd waarmee zij in Nederland niets kunnen bereiken.
Als daaraan in de puberteit religieuze ideeën over een eeuwige strijd tussen de islam en de rest van de wereld worden toegevoegd – hiervoor is geen theologische kennis nodig – heb je de poppen aan het dansen.
Eenderde
Ongeveer eenderde van de allochtoonse jongeren redt het. Zij werken hard, willen een plek in onze samenleving verwerven. Eenderde heeft het moeilijk – zij hebben tijd en steun nodig, maar zij zullen het vermoedelijk wel redden als er geen maatschappelijke rampen gebeuren. Maar het ziet er naar uit dat eenderde ernstige aanpassingsproblemen kent.
En een deel van deze laatste eenderde – een kleine minderheid dus - leert zichzelf dat haten een deugd is. Dat het goed is om de tolerante burgerlijke samenleving de rug toe te keren en te dromen over een kalifaat dat de wereld kan veranderen in een omgeving waarin iedereen respect heeft voor de moslim.
Een bizarre wereld van hiphop, rap, geweld, video’s van onthoofdingen, verboden seks, identificatie met de jihad, wordt hun eigen allochtone jeugdcultuur.
Banen
Waar te beginnen? Het is mooi om over banen te praten, maar die zijn er niet voor laagopgeleiden, tenzij we werk bedenken en dus subsidiëren of tenzij we deze jongeren verplichten om in de landbouw en de kassen te gaan werken.
Eén ding is verschrikkelijk waar: een samenleving die vooral VMBO-leerlingen moet absorberen, is ten dode opgeschreven. Het gaat om drie dingen in onze wereld: opleiding, opleiding en opleiding.
Allereerst: houdt de kinderen van de volgende generatie zo lang mogelijk op school, vang ze ook na school op in een schoolse omgeving.
Geef hun ouders cursussen over hoe ze kinderen in Nederland moeten opvoeden, want kennelijk zijn ze daartoe niet bij machte. Ofwel: laten we methoden ontwikkelen om de kinderen in deze sociaal-zwakke groepen zoveel mogelijk aan school te binden, ook ’s avonds.
Laat hun scholen echte ‘communities’ zijn, zoals ik zelf onlangs in Amerika heb meegemaakt: bindt de ouders intens aan school, maak de kinderen het belang en de schoonheid van studie duidelijk.
Mooie praatjes
Zijn dit mooie praatjes? Ja. Maar zonder deze praatjes gaan we eraan. Waar we moeten beginnen, is bij het begin: bij de eerste opvoedingspatronen in moslimgezinnen.
Cohen kan de boel bijmekaar willen houden, maar als er geen boel is die je bijmekaar kunt houden, gaat alles eraan.