Marsipulami
21-01-06, 09:25
De illegalen spreken
Geen papieren en toch thuis in België
Organisatoren van cursussen Nederlands kijken vaak niet meer na of de vreemde cursist legaal of illegaal in het land is. Mensen zonder wettige verblijfsvergunning kunnen rekenen op een enorme solidariteit van Belgen - van voedselpakketten tot financiële steun voor woning en huishouden - en zijn vaak zeer goed thuis in het verenigingsleven en jeugdbewegingen. Ook in de gezondheidszorg worden ze opgevangen, desnoods met een doorgegeven SIS-kaart van een Belg. Eén van hen kon zelfs als asielzoeker een nieuwe heupprothese laten plaatsen. Ondanks de boude verklaringen van minister Patrick Dewael (VLD) van Binnenlandse Zaken blijkt ook dat de meeste illegalen door de politiediensten met rust worden gelaten. Hun kinderen halen intussen op school goede resultaten en een aantal illegalen haalde zelfs een diploma bij de VDAB. Ze verblijven wel in kleine woningen en betalen schandalige huurprijzen.
Het zijn vaststellingen die De Standaard de voorbije twee weken deed na een rondgang in diverse steden, bij meerdere vluchtelingenorganisaties en bij enkele illegalen zelf. Een aantal onder hen was ook bereid te getuigen en te poseren voor de fotograaf. We namen het initiatief naar aanleiding van de oproep om meer illegalen te huisvesten, en de boze reactie daarop van minister Dewael. Ondanks hun precair statuut beschouwen illegalen België doorgaans toch als thuisland, vooral vanwege de toekomst van hun kinderen.
Niemand waagt zich nog aan schattingen over het aantal illegalen. De Organisatie van Clandestiene Arbeidsmigranten (Orca) pleit daarom voor een naamloos register naar Spaans model. ,,In Spanje bestaat per gemeente een intekenlijst. Illegalen moeten daarop intekenen om onderwijs en gezondheidszorg te kunnen genieten. Die lijsten zijn niet gelinkt aan nationale databanken zodat het geen opsporingsinstrument is. Alleen dan krijg je een beeld van het aantal illegalen'', zegt Didier Vanderslycke van Orca.
Het aantal mensen dat asiel aanvraagt, is behoorlijk gedaald, van 42.691 in 2000 naar 15.957 in 2005. Het strenge asielbeleid lijkt dus succesvol. Maar hulpverleners en welzijnswerkers ondervinden wel dat het aantal illegalen steeds toeneemt. Wie naar België wil komen, doet geen moeite meer om asiel aan te vragen.
Didier Vanderslycke ontkent dat iedereen met rust wordt gelaten. ,,Maar de groep illegalen is zo groot, en het controlesysteem kost nu al zoveel geld, dat het per definitie onmogelijk is om die mensen met de regelmaat van de klok te controleren. We moeten af van het idee dat al die asielzoekers alleen maar verblijfspapieren willen om nog meer te kunnen profiteren van ons systeem. De regularisatiecampagne van 2000 heeft aangetoond dat de verblijfspapieren voor hen een springplank waren om in hun eigen land iets te ondernemen of om iets voor de achtergebleven achterban te doen.''
Het programma Frontlijn op Canvas stelt vanavond de vraag of vluchtelingen ons land nog binnen mogen. Dewael gaat er in debat met de vluchtelingenorganisaties.
Van onze redacteurs Guy Fransen en Inge Ghijs
Geen papieren en toch thuis in België
Organisatoren van cursussen Nederlands kijken vaak niet meer na of de vreemde cursist legaal of illegaal in het land is. Mensen zonder wettige verblijfsvergunning kunnen rekenen op een enorme solidariteit van Belgen - van voedselpakketten tot financiële steun voor woning en huishouden - en zijn vaak zeer goed thuis in het verenigingsleven en jeugdbewegingen. Ook in de gezondheidszorg worden ze opgevangen, desnoods met een doorgegeven SIS-kaart van een Belg. Eén van hen kon zelfs als asielzoeker een nieuwe heupprothese laten plaatsen. Ondanks de boude verklaringen van minister Patrick Dewael (VLD) van Binnenlandse Zaken blijkt ook dat de meeste illegalen door de politiediensten met rust worden gelaten. Hun kinderen halen intussen op school goede resultaten en een aantal illegalen haalde zelfs een diploma bij de VDAB. Ze verblijven wel in kleine woningen en betalen schandalige huurprijzen.
Het zijn vaststellingen die De Standaard de voorbije twee weken deed na een rondgang in diverse steden, bij meerdere vluchtelingenorganisaties en bij enkele illegalen zelf. Een aantal onder hen was ook bereid te getuigen en te poseren voor de fotograaf. We namen het initiatief naar aanleiding van de oproep om meer illegalen te huisvesten, en de boze reactie daarop van minister Dewael. Ondanks hun precair statuut beschouwen illegalen België doorgaans toch als thuisland, vooral vanwege de toekomst van hun kinderen.
Niemand waagt zich nog aan schattingen over het aantal illegalen. De Organisatie van Clandestiene Arbeidsmigranten (Orca) pleit daarom voor een naamloos register naar Spaans model. ,,In Spanje bestaat per gemeente een intekenlijst. Illegalen moeten daarop intekenen om onderwijs en gezondheidszorg te kunnen genieten. Die lijsten zijn niet gelinkt aan nationale databanken zodat het geen opsporingsinstrument is. Alleen dan krijg je een beeld van het aantal illegalen'', zegt Didier Vanderslycke van Orca.
Het aantal mensen dat asiel aanvraagt, is behoorlijk gedaald, van 42.691 in 2000 naar 15.957 in 2005. Het strenge asielbeleid lijkt dus succesvol. Maar hulpverleners en welzijnswerkers ondervinden wel dat het aantal illegalen steeds toeneemt. Wie naar België wil komen, doet geen moeite meer om asiel aan te vragen.
Didier Vanderslycke ontkent dat iedereen met rust wordt gelaten. ,,Maar de groep illegalen is zo groot, en het controlesysteem kost nu al zoveel geld, dat het per definitie onmogelijk is om die mensen met de regelmaat van de klok te controleren. We moeten af van het idee dat al die asielzoekers alleen maar verblijfspapieren willen om nog meer te kunnen profiteren van ons systeem. De regularisatiecampagne van 2000 heeft aangetoond dat de verblijfspapieren voor hen een springplank waren om in hun eigen land iets te ondernemen of om iets voor de achtergebleven achterban te doen.''
Het programma Frontlijn op Canvas stelt vanavond de vraag of vluchtelingen ons land nog binnen mogen. Dewael gaat er in debat met de vluchtelingenorganisaties.
Van onze redacteurs Guy Fransen en Inge Ghijs