_h4T3D_sE7eN
30-01-06, 12:29
"The rule of law can be wiped out in one misguided,
however well-intentioned, generation."
William T. Gossett
http://www.nato.int/docu/review/2003/issue1/graphics/contents/i1_a2b.jpg
Een vurig pleidooi tegen oprukkend strafrechtelijke apartheid en een academische molotovcocktail naar ongecontroleerde overheidsmacht.
Dinsdag, 11 september 2001, begon als een aangenaam, bijna wolkeloze dag in het oosten van de Verenigde Staten. De donkere, dreigende wolken die na deze dag over het juridisch-normatieve rechtslandschap trekken, maken het echter dat je het ijskoud krijgt rond het hart. Na de aanslagen van 11 september 2001 zijn de rechtsbeschermende waarden van het strafproces in een vrije val gekomen en vindt er zich een macaber doodsgevecht plaats in de cockpit van de macht. Er wordt door nationale en Europese wetgevers met alle kracht frenetiek links en rechts getrokken aan de stuurknuppel van strafrechtelijke herpositionering. Het is volgens de beleidsmakers immers oorlog en het oorlogsdenken moet volgens de oorlogslogica coûte que coûte worden uitgebreid over het strafrecht.
De nieuwste maatregel die de Nederlandse regering overweegt in haar strijd tegen terrorisme, is vervat in het wetsvoorstel van minister Donner van justitie (CDA) dat tot doel heeft het verheerlijken, vergoelijken, bagatelliseren of ontkennen van terroristische misdrijven strafbaar te stellen.
Willekeur en selectiviteit
Laten we elkaar geen doetje noemen, het gaat het kabinet natuurlijk primair om de verheerlijking of vergoelijking van islamistisch terrorisme. Maar de wet reikt verder en stelt het in algemene zin strafbaar om zware terroristische en het internationale recht schendende misdrijven goed te praten, zoals het vergoelijken van de Palestijnse zelfmoordacties, of martelaaroperaties zo gij het lust. Iemand die dan een uitspraak doet als: ”Op een schaal van misdaden tegen de mensheid, waar laten we zeggen 0 het jodelen van een Beierse jodelclub in de Alpen is en 10 de koele, genocidale afslachting van 250.000 burgers - waaronder 42.000 kinderen - in Tsjetsjenië, scoort de aanslag op de Twin Towers bij mij een 0,5.”, wordt dan gratuit voor stuitende bagatellisering van een terroristisch misdrijf in de strafrechtelijke gehaktmolen geduwd. En hier entameert dan the race to the bottom naar rechtstatelijke verloedering, burgerrechtelijke vandalisme en sociaal-maatschappelijke Verelendung. Want laten we wel wezen, waar vergoelijking van Palestijnse zelfmoordenaars een goed voorbeeld is van toekomstig strafbaar gedrag, zal het bagatelliseren van de schending van humanitair recht door Israël geen strafvervolging opleveren: dit is immers een regeringsstandpunt.
En wat zeggen we dan bijvoorbeeld over het bagatelliseren van de vermeende Turkse genocide op de Armeniërs begin 20e eeuw? Zo heeft de Turkse regering een diametraal tegengestelde opvatting over hoe het massale overlijden van de Armeniërs in 1915 moet worden geduid dan de Armeense gemeenschap. In dit geval wordt de rechter gemanoeuvreerd in een onmogelijke positie en zal een strafrechtelijke vervolging wegens verheerlijking etc. feitelijk en noodzakelijkerwijs verworden tot een procedure over de vraag of bepaalde feiten uit het (verre) verleden wel of niet als internationale of terroristische misdrijven moeten worden aangemerkt. Het strafdossier zal in de regel echter niet zijn toegesneden op de beantwoording van de feitelijke- en rechtsvragen in dit verband. Indien het gaat om toekomstige misdrijven (waarvan de verheerlijking etc. ook onder het bereik van de voorgestelde strafbaarstelling is gebracht) zal dit zelfs per definitie niet het geval zijn. Één en ander zal de beoordeling voor de rechter nog verder bemoeilijken. Zaken waarin op basis van artikel 137h Sr vervolging wordt ingesteld kunnen dan ook leiden tot langdurige en complexe strafrechtelijke procedures. Naar het oordeel van de Raad voor Rechtspraak onderkent het wetsvoorstel deze bewijsproblematiek onvoldoende. Het kardinale en principale probleem is dat de rechter niet de feiten zou kunnen vaststellen, maar dat hij deze ook als internationale of terroristische misdrijven moet kunnen kwalificeren.
Het einde van de rechtstaat
Als we dadelijk willen dat Nederlander van Turkse afkomst die nu ontkent dat er ook maar één Armeniër is omgebracht subiet wordt gebombardeerd tot een brutale, ongecultiveerde holocaustontkenner, dan hebben we eerst een strafrechter nodig die vaststelt dat de genocide op de Armeniërs een onweerlegbare historische feit is geweest. Dat zou knap zijn als je bedenkt dat het publieke debat over dit onderwerp nog in volle gang is. De wet wordt dan niets meer en niets minder dan een willekeurige inperking van het publieke debat. Het publieke debat wordt dan verplaats van het publieke domein naar de rechtszaal waar een rechter als een postmoderne Alexander van Macedonië gordiaanse knopen moet doorhakken over thema’s waar academisch geschoolde geschiedkundigen al decennialang hun gebit op stuk bijten. Daardoor ontstaat het gevaar dat in essentie historische, religieuze en politieke controverses door de strafrechter moeten worden beslecht, zonder dat de wetgever hem daarvoor afdoende beoordelingscriteria heeft aangereikt. Het zwaard van Damocles bungelt dan vervaarlijk boven de rechtstaat. De rechter wordt dan immers gedwongen politieke uitspraken te doen en moet met een mond vol kaviaar een u-vraagt-wij-draaien rechtspraak in stand houden om zo het morrende plebs en canaille tevreden te houden.
Jammer genoeg ben ik clairvoyant genoeg om in te zien dat er eerder een gevangenisstraf boven het hoofd van deze ongecultiveerde, holocaustontkennende Turk hangt, dan bij bijvoorbeeld een respectabele VPRO opiniemaker en radiojournalist als Stan van Houcke die de terreur van Bin Laden op 11 september vergoelijkte en in een boekje over die aanslag schreef: ’De ontheemden, de machtelozen, de geterroriseerden, de onmondigen slaan terug met terreur’. En wat te denken van Maarten van Rossem die stelt dat de gevolgen van 9/11 schromelijk overdreven zijn. Moet hij dan ook in de gevangenis omdat hij bagatelliseert?
Neen, natuurlijk niet want iedereen voelt instinctief aan dat het wetsvoorstel niet is geschreven voor onze Van Houcke’s en Van Rossems. De wet heeft als doel imams te verbieden ferme, flinke, stevige en machtskritische uitlatingen te doen. De wet heeft als doel Marokkaanse pubers af te laten schrikken met een gevangenisstraf die nu nog met foto’s van de moordenaar van Theo van Gogh naar school gaan. De tsunami-terreur van het omgekeerde dogma zal er dan voor zorgen dat de wet juist dat doet wat hij beoogt tegen te gaan, namelijk:” ….groepen tegen elkaar op te zetten en onlustgevoelens in de samenleving (verder) aan te wakkeren.” De dijken zullen dan definitief doorbreken en de strafrechtelijke apartheidswerkelijkheid zal uiteindelijk young and angry, verongelijkte allochtonen uitnodigen straatbarbecues en burgermaatschappelijke crematies in besloten kring in onze eigen banlieues te houden. Dit omdat net als bij terrorisme de oorlog ter bestrijding ervan immers gekenmerkt wordt door nogal veel non-combattanten onder de slachtoffers.
Conclusie
Vanuit juridisch-technisch oogpunt is de strafbaarstelling van verheerlijking, vergoelijking, bagatellisering of ontkenning van internationale of terroristische misdrijven niet zonder complicaties. Indien dergelijke uitlatingen worden gedaan in het kader van een bijdrage aan het maatschappelijke debat of in de context van een artistiek werk of religieuze verhandeling is de kans op succesvolle vervolging, gezien de rechtspraak ter zake van de Hoge Raad, nihil.
Het wetsvoorstel moet volgens mij euthanaseert worden, omdat het zal leiden tot selectieve vervolging van vooral Moslims die bepaalde uitlatingen doen in het publieke domein, waarmee het zittende regentendom en de mediahyena’s zullen proberen te scoren. We moeten vooral niet vergeten wat de concrete aanleiding in Nederland voor dit wetsvoorstel is geweest. Abdul-Jabbar van de Ven werd op dinsdagavond 23 november 2004, 21 dagen na de moord op Theo van Gogh, in het televisieprogramma van Andries Knevel, Het Elfde Uur, verlokt tot het uiten van een doodswens aan het adres van het kamerlid Wilders (Groep Wilders). Zijn wens was nauwelijks verklonken, of Van Aartsen zorgde ervoor dat hij, samen met alle fractievoorzitters, een brief bij minister Donner deponeerde met het verzoek de man de mond te snoeren. En als de huidige wetgeving zich daartegen verzette, dan moest de wet maar veranderd worden. Daarom dit apologiewetsvoorstel uit de koker van minister Donner.
Pim Fortuyn en Theo van Gogh worden bewonderd omdat zij zeiden wat zij wilden, doodswensen incluis. Van de Ven die zich Moslim noemt, kreeg daarentegen de hele Kamer over zich heen en moest onderduiken. Dit deed de columnist Van Doorn over het apologieverbod het volgende concluderen: "We mogen ook in de toekomst ieder ander doodwensen: krijg de pest, of loop naar de hel, maar wie erop betrapt wordt dat hij bovendien een moskee bezoekt, krijgt met de politie te maken". Geen speld tussen te krijgen, dunkt mij. Dit pokdalige wetsvoorstel geeft onomwonden aan dat de enige bijdrage die van Moslims in het publieke domein wordt verlangd dat is van gejodel van bergwei tot bergwei en dat domheid zich in Nederland al sinds een aantal jaren aan het emanciperen is.
Jodel-Ay-Ee-Oooo
Door: Mohammed Faizel Ali
© Elqalem
however well-intentioned, generation."
William T. Gossett
http://www.nato.int/docu/review/2003/issue1/graphics/contents/i1_a2b.jpg
Een vurig pleidooi tegen oprukkend strafrechtelijke apartheid en een academische molotovcocktail naar ongecontroleerde overheidsmacht.
Dinsdag, 11 september 2001, begon als een aangenaam, bijna wolkeloze dag in het oosten van de Verenigde Staten. De donkere, dreigende wolken die na deze dag over het juridisch-normatieve rechtslandschap trekken, maken het echter dat je het ijskoud krijgt rond het hart. Na de aanslagen van 11 september 2001 zijn de rechtsbeschermende waarden van het strafproces in een vrije val gekomen en vindt er zich een macaber doodsgevecht plaats in de cockpit van de macht. Er wordt door nationale en Europese wetgevers met alle kracht frenetiek links en rechts getrokken aan de stuurknuppel van strafrechtelijke herpositionering. Het is volgens de beleidsmakers immers oorlog en het oorlogsdenken moet volgens de oorlogslogica coûte que coûte worden uitgebreid over het strafrecht.
De nieuwste maatregel die de Nederlandse regering overweegt in haar strijd tegen terrorisme, is vervat in het wetsvoorstel van minister Donner van justitie (CDA) dat tot doel heeft het verheerlijken, vergoelijken, bagatelliseren of ontkennen van terroristische misdrijven strafbaar te stellen.
Willekeur en selectiviteit
Laten we elkaar geen doetje noemen, het gaat het kabinet natuurlijk primair om de verheerlijking of vergoelijking van islamistisch terrorisme. Maar de wet reikt verder en stelt het in algemene zin strafbaar om zware terroristische en het internationale recht schendende misdrijven goed te praten, zoals het vergoelijken van de Palestijnse zelfmoordacties, of martelaaroperaties zo gij het lust. Iemand die dan een uitspraak doet als: ”Op een schaal van misdaden tegen de mensheid, waar laten we zeggen 0 het jodelen van een Beierse jodelclub in de Alpen is en 10 de koele, genocidale afslachting van 250.000 burgers - waaronder 42.000 kinderen - in Tsjetsjenië, scoort de aanslag op de Twin Towers bij mij een 0,5.”, wordt dan gratuit voor stuitende bagatellisering van een terroristisch misdrijf in de strafrechtelijke gehaktmolen geduwd. En hier entameert dan the race to the bottom naar rechtstatelijke verloedering, burgerrechtelijke vandalisme en sociaal-maatschappelijke Verelendung. Want laten we wel wezen, waar vergoelijking van Palestijnse zelfmoordenaars een goed voorbeeld is van toekomstig strafbaar gedrag, zal het bagatelliseren van de schending van humanitair recht door Israël geen strafvervolging opleveren: dit is immers een regeringsstandpunt.
En wat zeggen we dan bijvoorbeeld over het bagatelliseren van de vermeende Turkse genocide op de Armeniërs begin 20e eeuw? Zo heeft de Turkse regering een diametraal tegengestelde opvatting over hoe het massale overlijden van de Armeniërs in 1915 moet worden geduid dan de Armeense gemeenschap. In dit geval wordt de rechter gemanoeuvreerd in een onmogelijke positie en zal een strafrechtelijke vervolging wegens verheerlijking etc. feitelijk en noodzakelijkerwijs verworden tot een procedure over de vraag of bepaalde feiten uit het (verre) verleden wel of niet als internationale of terroristische misdrijven moeten worden aangemerkt. Het strafdossier zal in de regel echter niet zijn toegesneden op de beantwoording van de feitelijke- en rechtsvragen in dit verband. Indien het gaat om toekomstige misdrijven (waarvan de verheerlijking etc. ook onder het bereik van de voorgestelde strafbaarstelling is gebracht) zal dit zelfs per definitie niet het geval zijn. Één en ander zal de beoordeling voor de rechter nog verder bemoeilijken. Zaken waarin op basis van artikel 137h Sr vervolging wordt ingesteld kunnen dan ook leiden tot langdurige en complexe strafrechtelijke procedures. Naar het oordeel van de Raad voor Rechtspraak onderkent het wetsvoorstel deze bewijsproblematiek onvoldoende. Het kardinale en principale probleem is dat de rechter niet de feiten zou kunnen vaststellen, maar dat hij deze ook als internationale of terroristische misdrijven moet kunnen kwalificeren.
Het einde van de rechtstaat
Als we dadelijk willen dat Nederlander van Turkse afkomst die nu ontkent dat er ook maar één Armeniër is omgebracht subiet wordt gebombardeerd tot een brutale, ongecultiveerde holocaustontkenner, dan hebben we eerst een strafrechter nodig die vaststelt dat de genocide op de Armeniërs een onweerlegbare historische feit is geweest. Dat zou knap zijn als je bedenkt dat het publieke debat over dit onderwerp nog in volle gang is. De wet wordt dan niets meer en niets minder dan een willekeurige inperking van het publieke debat. Het publieke debat wordt dan verplaats van het publieke domein naar de rechtszaal waar een rechter als een postmoderne Alexander van Macedonië gordiaanse knopen moet doorhakken over thema’s waar academisch geschoolde geschiedkundigen al decennialang hun gebit op stuk bijten. Daardoor ontstaat het gevaar dat in essentie historische, religieuze en politieke controverses door de strafrechter moeten worden beslecht, zonder dat de wetgever hem daarvoor afdoende beoordelingscriteria heeft aangereikt. Het zwaard van Damocles bungelt dan vervaarlijk boven de rechtstaat. De rechter wordt dan immers gedwongen politieke uitspraken te doen en moet met een mond vol kaviaar een u-vraagt-wij-draaien rechtspraak in stand houden om zo het morrende plebs en canaille tevreden te houden.
Jammer genoeg ben ik clairvoyant genoeg om in te zien dat er eerder een gevangenisstraf boven het hoofd van deze ongecultiveerde, holocaustontkennende Turk hangt, dan bij bijvoorbeeld een respectabele VPRO opiniemaker en radiojournalist als Stan van Houcke die de terreur van Bin Laden op 11 september vergoelijkte en in een boekje over die aanslag schreef: ’De ontheemden, de machtelozen, de geterroriseerden, de onmondigen slaan terug met terreur’. En wat te denken van Maarten van Rossem die stelt dat de gevolgen van 9/11 schromelijk overdreven zijn. Moet hij dan ook in de gevangenis omdat hij bagatelliseert?
Neen, natuurlijk niet want iedereen voelt instinctief aan dat het wetsvoorstel niet is geschreven voor onze Van Houcke’s en Van Rossems. De wet heeft als doel imams te verbieden ferme, flinke, stevige en machtskritische uitlatingen te doen. De wet heeft als doel Marokkaanse pubers af te laten schrikken met een gevangenisstraf die nu nog met foto’s van de moordenaar van Theo van Gogh naar school gaan. De tsunami-terreur van het omgekeerde dogma zal er dan voor zorgen dat de wet juist dat doet wat hij beoogt tegen te gaan, namelijk:” ….groepen tegen elkaar op te zetten en onlustgevoelens in de samenleving (verder) aan te wakkeren.” De dijken zullen dan definitief doorbreken en de strafrechtelijke apartheidswerkelijkheid zal uiteindelijk young and angry, verongelijkte allochtonen uitnodigen straatbarbecues en burgermaatschappelijke crematies in besloten kring in onze eigen banlieues te houden. Dit omdat net als bij terrorisme de oorlog ter bestrijding ervan immers gekenmerkt wordt door nogal veel non-combattanten onder de slachtoffers.
Conclusie
Vanuit juridisch-technisch oogpunt is de strafbaarstelling van verheerlijking, vergoelijking, bagatellisering of ontkenning van internationale of terroristische misdrijven niet zonder complicaties. Indien dergelijke uitlatingen worden gedaan in het kader van een bijdrage aan het maatschappelijke debat of in de context van een artistiek werk of religieuze verhandeling is de kans op succesvolle vervolging, gezien de rechtspraak ter zake van de Hoge Raad, nihil.
Het wetsvoorstel moet volgens mij euthanaseert worden, omdat het zal leiden tot selectieve vervolging van vooral Moslims die bepaalde uitlatingen doen in het publieke domein, waarmee het zittende regentendom en de mediahyena’s zullen proberen te scoren. We moeten vooral niet vergeten wat de concrete aanleiding in Nederland voor dit wetsvoorstel is geweest. Abdul-Jabbar van de Ven werd op dinsdagavond 23 november 2004, 21 dagen na de moord op Theo van Gogh, in het televisieprogramma van Andries Knevel, Het Elfde Uur, verlokt tot het uiten van een doodswens aan het adres van het kamerlid Wilders (Groep Wilders). Zijn wens was nauwelijks verklonken, of Van Aartsen zorgde ervoor dat hij, samen met alle fractievoorzitters, een brief bij minister Donner deponeerde met het verzoek de man de mond te snoeren. En als de huidige wetgeving zich daartegen verzette, dan moest de wet maar veranderd worden. Daarom dit apologiewetsvoorstel uit de koker van minister Donner.
Pim Fortuyn en Theo van Gogh worden bewonderd omdat zij zeiden wat zij wilden, doodswensen incluis. Van de Ven die zich Moslim noemt, kreeg daarentegen de hele Kamer over zich heen en moest onderduiken. Dit deed de columnist Van Doorn over het apologieverbod het volgende concluderen: "We mogen ook in de toekomst ieder ander doodwensen: krijg de pest, of loop naar de hel, maar wie erop betrapt wordt dat hij bovendien een moskee bezoekt, krijgt met de politie te maken". Geen speld tussen te krijgen, dunkt mij. Dit pokdalige wetsvoorstel geeft onomwonden aan dat de enige bijdrage die van Moslims in het publieke domein wordt verlangd dat is van gejodel van bergwei tot bergwei en dat domheid zich in Nederland al sinds een aantal jaren aan het emanciperen is.
Jodel-Ay-Ee-Oooo
Door: Mohammed Faizel Ali
© Elqalem