Juliette
06-02-06, 13:38
‘Over het dopje van de tandpasta zal thuis nooit worden gevochten’
Van onze verslaggeefster Sue Somers
JES HENNION TREEDT DOOR ‘MAAGDENWIJDING’ IN HET HUWELIJK MET CHRISTUS
Ja, ze is nog altijd maagd.
En nee, ze heeft niet het gevoel dat ze iets mist. Afgelopen zaterdag werd de 32- jarige Jes Hennion door haar maagdenwijding een bruid van God. Voortaan leidt ze het leven van een non, maar dan zonder uniform en zonder klooster.
‘Mijn wederhelft is er wel, maar eigenlijk ook weer niet.’
De ochtend na haar maagdenwijding loopt Jes Hennion er opvallend monter bij. In Niketrainingspak en op versleten sport- schoenen doet ze deur open. “Of het gisteren laat is geworden? Kwart voor een, geloof ik.” Op de tafel in de woonkamer staan nog een paar uitgepakte attenties en boeketten bloemen. “Mensen die absoluut een cadeau wilden kopen, had ik gevraagd een storting te doen voor onze kerkgemeenschap.
Daarmee kunnen onze gasten deze zomer op kamp, of kopen we materiaal.”
Klinkt als een echt huwelijk, geld laten storten. U hebt ook een brevierboek gekregen en een ring. Hebt u die zelf mogen uitkiezen?
“Ja. Het is een hele simpele ring, hoor. Niets speciaals, maar hij heeft wel een grote symbolische waarde. Ik ben vanaf nu niet alleen getrouwd met Christus, maar met de hele kerk.
Dat gaf wel kriebels, een beetje zoals wanneer je de eerste dag gaat werken.
Er schoot me ook van alles door het hoofd: ‘Ga ik dat wel kunnen?
Durf ik wel voldoende te vertrouwen op Christus?’ Ik vermoed dat mensen die trouwen hetzelfde voelen als ze voor het altaar staan: ‘Help, wat doen we nu?’ Niet meteen angst voor het onbekende, maar je afvragen of je er wel klaar voor bent.”
Hoe verloopt zo’n maagdenwijding eigenlijk? Moet je ook languit gaan liggen voor het altaar, zoals priesters die worden gewijd?
“Een wijding is eigenlijk een gewone mis, maar na de homilie stelt de bisschop de toegewijde drie vragen. Of ze trouw wil blijven aan het ongehuwd zijn, of ze het evangelie wil uitdragen en of ze als bruid aan Christus wil toebehoren. Daarna legt de vrouw de gelofte van zuiverheid af en wordt ze door de bisschop gewijd.
En dan moet je languit op de vloer gaan liggen, ja.”
Had u tenminste een mooie jurk aan?
“Nee gij! Een bruine jeansbroek en een trui die mijn oma nog heeft gebreid.
Maar wel allemaal proper, hé!
Ik stond voor het altaar zoals ik ben: de Jes van elke dag. Geen overbodige tierlantijnen, geen schmink. Ik was op voorhand ook niet naar de kapper geweest.”
Waarom wil iemand van 32 zich nog tot maagd laten wijden?
Dat is toch niet meer van deze tijd.
“Het is een oud gebruik, dat klopt, maar tegelijk sluit het aan bij de kerk en de maatschappij van vandaag. Het heeft iets zelfstandigs, iets individualistisch.
In plaats van in te treden, kies ik er bewust voor ongehuwd tussen de mensen te leven om samen te leven, bidden en te werken.”
Is dat geen halfslachtige keuze?
In een klooster gaan leven vraagt veel meer toewijding.
“Ik heb inderdaad meer vrijheid, maar aan de andere kant moet ik elke dag opnieuw kiezen voor mijn roeping, ook als het mij tegenzit of als het niet gaat. Dat is niet evident als je alleen woont. Zusters in een klooster hebben het wat dat betreft gemakkelijker. Ze leven in alle soberte en hebben steun aan elkaar. Ik sta er eigenlijk alleen voor.”
Hoeveel keer per dag moet een gewijde maagd bidden?
“Dat is niet officieel bepaald, maar het is wel aangeraden dagelijks een ochtend- en avondgebed te doen, plus de eucharistie. Voor mij is dat niet zo moeilijk. In de Sint-Michielsbeweging in Kortrijk, een jongerenbeweging die zich ook inzet voor arme gezinnen, komen we elke ochtend en avond bijeen om te bidden.
En als pastoraal werkster in een rusten verzorgingstehuis kan ik elke dag de eucharistie meevolgen.”
Hebt u soms zin om te zeggen: ‘foert, vandaag bid ik niet’?
“Je bedoelt of ik soms lui ben? Dat gebeurt wel eens, ja. Ik heb hier in mijn woonkamer een gebedshoekje waar mijn brevier ligt. Normaal kniel ik daar neer om te bidden, of zit ik in de stoel, maar soms heb ik geen zin en bid ik ’s avonds in bed. We bidden met voorgeschreven teksten: je volgt de psalmen en de lezingen in je brevier.
Die boekjes zijn trouwens over de hele wereld hetzelfde.”
Kunt u begrijpen dat sommige mensen bidden een zinloze daad vinden? Stel dat je bidt voor wereldvrede, of voor iemand die het moeilijk heeft.
Bidden helpt de toestand geen meter vooruit en is uiteindelijk alleen een soort van zelfrealisatie. “Goh. Zo heb ik er nog nooit over nagedacht.
Bidden is natuurlijk niet vragen of je iets kunt krijgen, of dat een zieke geneest. Dat is een groot misverstand. En bidden voor wereldvrede...
Ik weet niet of het helpt, maar ik word er zelf rustiger en menslievender van. Het helpt om mensen anders tegemoet te treden.
Dus ja, in een kleine kring heeft het toch wel effect.”
Maar als je echt iets aan de wereldellende wilt doen, stort je dan niet beter voor Artsen zonder Grenzen in plaats van te bidden?
“Ik vind beide opties zinvol. Er zijn ook mensen die speciaal om een ge bed komen vragen, opdat ze zouden weten dat je aan hen denkt. Het is een heel krachtig instrument waarvoor zelfs speciale plaatsen bestaan.
In abdijen wordt niets anders gedaan dan gebeden.”
U bent nu getrouwd met God.
Dat lijkt me een hele gemakkelijke relatie: je vent is er nooit. Nooit gezeur over rechtopstaande wc-brillen.
“Bij ons thuis zal er alleszins nooit worden gevochten over het dopje van de tandpasta. (grijnst) En mijn wederhelft...
Hij is er wel, maar eigenlijk ook weer niet. Je kunt dat gemakkelijk vinden, maar Christus is ook de kerk. Eigenlijk ben ik dus met iedereen getrouwd. (lacht hardop)Ik word verondersteld mijn liefde uit te dragen naar alle mensen, maar als bruid van God wordt er ook meer van mij verwacht.”
Zoals? “Dat ik in een rechte lijn blijf lopen.
Door mijn wijding heb ik een voorbeeldfunctie gekregen. Het is als een priester die een relatie begint. Daar wordt onmiddellijk op gefocust. Als ik een misstap bega, staat iedereen er meteen op te kijken.”
Vindt u dat een zware verantwoordelijkheid?
“Niet bepaald. Ik heb een lange zoektocht achter de rug. Als kind wilde ik altijd missiezuster worden. Dat verlangen is altijd gebleven. Het is geen toeval dat ik verpleging ben gaan studeren en in een rvt ben gaan werken.
In Vlaanderen is er nood aan zingeving, en daar wil ik nu werk van maken als ongehuwde vrouw. Die rol ligt het dichtst bij wie ik ben en wat ik wil.”
Ben je niet nieuwsgierig naar hoe het leven met een partner zou zijn? Wil je niet weten wat seks is?
“Ik ben dan wel maagd, maar ik heb als puber wel liefjes gehad, hoor. Ik heb ook niet het gevoel dat ik iets mis. Kiezen is altijd een beetje verliezen.”
Sinds zaterdag kunnen je ouders een kruis maken over kleinkinderen. Hoe reageren ze daarop?
“Ze hebben er al drie! Mijn wijding is ook niet uit de lucht komen vallen. Mijn ouders zijn daar mee in gegroeid. Niet dat we altijd dezelfde standpunten hebben gedeeld, ze hebben mij af en toe in vraag gesteld. Het is ook niet zo dat ik nu plots het tante nonneke van de familie ben geworden. Mijn vader is diaken in Waregem, ik heb het met de paplepel binnengekregen.”
Twijfel je soms nog over je geloof?
“Natuurlijk. Ik vraag me dikwijls af of God er wel is. Ik krijg dan altijd van die signalen... Dat zit in kleine dingen, hoor. Dat ik de bijbel opensla en plots op een passage stuit die mij op het lijf is geschreven of die mijn twijfel wegneemt.”
Sommige mensen noemen dat toeval.
“Ha ja, het is natuurlijk hoe je het bekijkt, hé. Ik ben katholiek, voor mi is zo’n teken voldoende.”
Copyright De Morgen
Van onze verslaggeefster Sue Somers
JES HENNION TREEDT DOOR ‘MAAGDENWIJDING’ IN HET HUWELIJK MET CHRISTUS
Ja, ze is nog altijd maagd.
En nee, ze heeft niet het gevoel dat ze iets mist. Afgelopen zaterdag werd de 32- jarige Jes Hennion door haar maagdenwijding een bruid van God. Voortaan leidt ze het leven van een non, maar dan zonder uniform en zonder klooster.
‘Mijn wederhelft is er wel, maar eigenlijk ook weer niet.’
De ochtend na haar maagdenwijding loopt Jes Hennion er opvallend monter bij. In Niketrainingspak en op versleten sport- schoenen doet ze deur open. “Of het gisteren laat is geworden? Kwart voor een, geloof ik.” Op de tafel in de woonkamer staan nog een paar uitgepakte attenties en boeketten bloemen. “Mensen die absoluut een cadeau wilden kopen, had ik gevraagd een storting te doen voor onze kerkgemeenschap.
Daarmee kunnen onze gasten deze zomer op kamp, of kopen we materiaal.”
Klinkt als een echt huwelijk, geld laten storten. U hebt ook een brevierboek gekregen en een ring. Hebt u die zelf mogen uitkiezen?
“Ja. Het is een hele simpele ring, hoor. Niets speciaals, maar hij heeft wel een grote symbolische waarde. Ik ben vanaf nu niet alleen getrouwd met Christus, maar met de hele kerk.
Dat gaf wel kriebels, een beetje zoals wanneer je de eerste dag gaat werken.
Er schoot me ook van alles door het hoofd: ‘Ga ik dat wel kunnen?
Durf ik wel voldoende te vertrouwen op Christus?’ Ik vermoed dat mensen die trouwen hetzelfde voelen als ze voor het altaar staan: ‘Help, wat doen we nu?’ Niet meteen angst voor het onbekende, maar je afvragen of je er wel klaar voor bent.”
Hoe verloopt zo’n maagdenwijding eigenlijk? Moet je ook languit gaan liggen voor het altaar, zoals priesters die worden gewijd?
“Een wijding is eigenlijk een gewone mis, maar na de homilie stelt de bisschop de toegewijde drie vragen. Of ze trouw wil blijven aan het ongehuwd zijn, of ze het evangelie wil uitdragen en of ze als bruid aan Christus wil toebehoren. Daarna legt de vrouw de gelofte van zuiverheid af en wordt ze door de bisschop gewijd.
En dan moet je languit op de vloer gaan liggen, ja.”
Had u tenminste een mooie jurk aan?
“Nee gij! Een bruine jeansbroek en een trui die mijn oma nog heeft gebreid.
Maar wel allemaal proper, hé!
Ik stond voor het altaar zoals ik ben: de Jes van elke dag. Geen overbodige tierlantijnen, geen schmink. Ik was op voorhand ook niet naar de kapper geweest.”
Waarom wil iemand van 32 zich nog tot maagd laten wijden?
Dat is toch niet meer van deze tijd.
“Het is een oud gebruik, dat klopt, maar tegelijk sluit het aan bij de kerk en de maatschappij van vandaag. Het heeft iets zelfstandigs, iets individualistisch.
In plaats van in te treden, kies ik er bewust voor ongehuwd tussen de mensen te leven om samen te leven, bidden en te werken.”
Is dat geen halfslachtige keuze?
In een klooster gaan leven vraagt veel meer toewijding.
“Ik heb inderdaad meer vrijheid, maar aan de andere kant moet ik elke dag opnieuw kiezen voor mijn roeping, ook als het mij tegenzit of als het niet gaat. Dat is niet evident als je alleen woont. Zusters in een klooster hebben het wat dat betreft gemakkelijker. Ze leven in alle soberte en hebben steun aan elkaar. Ik sta er eigenlijk alleen voor.”
Hoeveel keer per dag moet een gewijde maagd bidden?
“Dat is niet officieel bepaald, maar het is wel aangeraden dagelijks een ochtend- en avondgebed te doen, plus de eucharistie. Voor mij is dat niet zo moeilijk. In de Sint-Michielsbeweging in Kortrijk, een jongerenbeweging die zich ook inzet voor arme gezinnen, komen we elke ochtend en avond bijeen om te bidden.
En als pastoraal werkster in een rusten verzorgingstehuis kan ik elke dag de eucharistie meevolgen.”
Hebt u soms zin om te zeggen: ‘foert, vandaag bid ik niet’?
“Je bedoelt of ik soms lui ben? Dat gebeurt wel eens, ja. Ik heb hier in mijn woonkamer een gebedshoekje waar mijn brevier ligt. Normaal kniel ik daar neer om te bidden, of zit ik in de stoel, maar soms heb ik geen zin en bid ik ’s avonds in bed. We bidden met voorgeschreven teksten: je volgt de psalmen en de lezingen in je brevier.
Die boekjes zijn trouwens over de hele wereld hetzelfde.”
Kunt u begrijpen dat sommige mensen bidden een zinloze daad vinden? Stel dat je bidt voor wereldvrede, of voor iemand die het moeilijk heeft.
Bidden helpt de toestand geen meter vooruit en is uiteindelijk alleen een soort van zelfrealisatie. “Goh. Zo heb ik er nog nooit over nagedacht.
Bidden is natuurlijk niet vragen of je iets kunt krijgen, of dat een zieke geneest. Dat is een groot misverstand. En bidden voor wereldvrede...
Ik weet niet of het helpt, maar ik word er zelf rustiger en menslievender van. Het helpt om mensen anders tegemoet te treden.
Dus ja, in een kleine kring heeft het toch wel effect.”
Maar als je echt iets aan de wereldellende wilt doen, stort je dan niet beter voor Artsen zonder Grenzen in plaats van te bidden?
“Ik vind beide opties zinvol. Er zijn ook mensen die speciaal om een ge bed komen vragen, opdat ze zouden weten dat je aan hen denkt. Het is een heel krachtig instrument waarvoor zelfs speciale plaatsen bestaan.
In abdijen wordt niets anders gedaan dan gebeden.”
U bent nu getrouwd met God.
Dat lijkt me een hele gemakkelijke relatie: je vent is er nooit. Nooit gezeur over rechtopstaande wc-brillen.
“Bij ons thuis zal er alleszins nooit worden gevochten over het dopje van de tandpasta. (grijnst) En mijn wederhelft...
Hij is er wel, maar eigenlijk ook weer niet. Je kunt dat gemakkelijk vinden, maar Christus is ook de kerk. Eigenlijk ben ik dus met iedereen getrouwd. (lacht hardop)Ik word verondersteld mijn liefde uit te dragen naar alle mensen, maar als bruid van God wordt er ook meer van mij verwacht.”
Zoals? “Dat ik in een rechte lijn blijf lopen.
Door mijn wijding heb ik een voorbeeldfunctie gekregen. Het is als een priester die een relatie begint. Daar wordt onmiddellijk op gefocust. Als ik een misstap bega, staat iedereen er meteen op te kijken.”
Vindt u dat een zware verantwoordelijkheid?
“Niet bepaald. Ik heb een lange zoektocht achter de rug. Als kind wilde ik altijd missiezuster worden. Dat verlangen is altijd gebleven. Het is geen toeval dat ik verpleging ben gaan studeren en in een rvt ben gaan werken.
In Vlaanderen is er nood aan zingeving, en daar wil ik nu werk van maken als ongehuwde vrouw. Die rol ligt het dichtst bij wie ik ben en wat ik wil.”
Ben je niet nieuwsgierig naar hoe het leven met een partner zou zijn? Wil je niet weten wat seks is?
“Ik ben dan wel maagd, maar ik heb als puber wel liefjes gehad, hoor. Ik heb ook niet het gevoel dat ik iets mis. Kiezen is altijd een beetje verliezen.”
Sinds zaterdag kunnen je ouders een kruis maken over kleinkinderen. Hoe reageren ze daarop?
“Ze hebben er al drie! Mijn wijding is ook niet uit de lucht komen vallen. Mijn ouders zijn daar mee in gegroeid. Niet dat we altijd dezelfde standpunten hebben gedeeld, ze hebben mij af en toe in vraag gesteld. Het is ook niet zo dat ik nu plots het tante nonneke van de familie ben geworden. Mijn vader is diaken in Waregem, ik heb het met de paplepel binnengekregen.”
Twijfel je soms nog over je geloof?
“Natuurlijk. Ik vraag me dikwijls af of God er wel is. Ik krijg dan altijd van die signalen... Dat zit in kleine dingen, hoor. Dat ik de bijbel opensla en plots op een passage stuit die mij op het lijf is geschreven of die mijn twijfel wegneemt.”
Sommige mensen noemen dat toeval.
“Ha ja, het is natuurlijk hoe je het bekijkt, hé. Ik ben katholiek, voor mi is zo’n teken voldoende.”
Copyright De Morgen