PDA

Bekijk Volledige Versie : Ashura



Victory
08-02-06, 15:35
The philosophy of Ashura movement

Imam Hussein & Freedom in Islam Revolutions as well as political and social movements throughout history have carried messages and ideals which been usually limited to specific time, place and circumstances.

But the uprising of Imam Hussein (AS) and Karbala brings everlasting messages for the entire humanity. The ideals of this glorious and unique uprising are shining like a bright light for mankind showing the way towards prosperity in life and salvation in the hereafter. The emphasis is on freedom in Islam.

Imam Hussein (AS) in his statements stressed that the reason for his uprising was to revive the lofty teachings of Islam and the genuine practice of his grandfather Prophet Mohammad (blessings of Allah upon him and his progeny).

Among the teachings of Islam are attention to social supervision in the community, invitation to good and abstention from corruption and selfishness. During his travel from Medina to Mecca and thence to Karbala, Imam Hussein (AS) worked for the revival of religious teachings.

The Imam reminded people that a Muslim or even a non-Muslim should not yield to any hegemony or oppression. Actually, this is considered one of the important principles in the Imam's uprising.

According to Imam Hussein (AS), a human being enjoys status and dignity and his high human value should never be undermined. In the viewpoint of Islam, human beings, particularly the faithful, enjoy high dignity and honor. In part of Surah Munafiqun, Aya h 8, the Holy Quran says:

'And to Allah belongs the might and to His Apostle and to the believers.'

For this reason, Imam Hussein (AS) does not accept the trampling of people's dignity and honor by the corrupt regime of the libertine Yazid ibn Mua'wiyah.

All Muslim scholars stress the dignity of the human being and say that a true believer submits to God alone. Imam Ali (AS) says: 'Do not be the servant of anyone since God has created you free.'

Of course one should not think that the freedom desired by Islam is the uninhibited animal freedom preached by the liberal democracy of the West. In the western liberalist thought, since human being and his freedom are the axis of all things, individual s can do everything for their interests even though the moral and human values are trampled.

But in Islam, freedom is not uncontrolled. This freedom has been defined within the framework of high religious teachings and values that guarantee the interests of human being.

The freedom desired by Islam liberates the human being and causes his growth and sublimity. Thus, it rids the human being from the obstacles that prevent his or her moving toward perfection.

Selfish and oppressive governments are also considered among the obstacles in the growth and sublimity of human beings and people's deliverance from the hegemony of such governments is among the objectives of Islam. Imam Hussein (AS), thus defended freed om with emphasis that the community should be led by a pious leader and not any wicked or selfish persons.

The Imam confronted the despot Yazid for his open corruption and incompetence. The issue was so important for the Imam that although he could have saved himself by compromising with the oppressive government of Yazid, he rose for the interest of Islam a nd Muslims and sacrificed his life and that of his near and dear ones so that humanity could have an eternal model. Thus, the movement of Imam Hussein (AS) is not confined to his times. It is for all eras and every place. The Imam explicitly said: 'I did not rise for rebellion, but for reforming the Ummah of my grandfather Prophet Mohammad (SAWA).'

The negation of oppression and campaign against it has a special status in the views of Imam Hussein (AS). According to the Imam, one should neither yield to oppression. In the Holy Quran God has several times censured oppressors and warned them of divi ne punishment. Opposition to oppression and rebellion is not confined to local despotism, but the aggression of an alien country and occupation of a country by foreigners are a double oppression towards which one cannot be indifferent.

According to Imam Hussein (AS), any kind of oppression whether local or foreign should be resisted. In Surah Nisa, part of Ayah 141, the Holy Quran says: 'And Allah will by no means give the unbelievers a way against the believers.'

Thus, not only military hegemony but even economic and cultural domination of infidels over Muslims is rejected and unacceptable. In this way, the school of Islam and Imam Hussein (AS) teach Muslims not to submit to colonialism and foreign occupation and to fight the aggressive occupiers. Now in the Islamic world, attention to the liberating guidelines of the Ashura uprising is well felt. The people in some Islamic states, under despotic governments have lost their freedom and some others like Iraq, Afg hanistan and Palestine are under the occupation of America and the Zionist regime.

Under such circumstances, adherence to the liberating teachings of Imam Hussein (AS) in countering oppression and defending human dignity and honor can guide Muslims towar ds real freedom from local dictatorship and foreign occupation. Among the other l essons of Karbala uprising is that one should properly know his enemy to find the right way of countering him.

The statements and letters of Imam Hussein (AS) show that he w ell knew his enemy Yazid and his followers and was fully aware of their evil intentions. For this reason, the Imam's movement was not a blind uprising that ended with his martyrdom. It was t o be an eternal movement inspiring all generations to come.

Ashura - The Immortal Saga

Ashura is the story of loyalty, bravery, piety, magnanimity and self-sacrifice. It is the eternal saga of persons who created epics to safeguard humanitarian principles so that the coming generations can live in dignity with heads held high in defense of truth. On this day, the Prophet's grandson courted martyrdom in order to inspire mankind in the fight against injustice and exploitation. In the words of American historian Washington Irving the spirit shown by Imam Hussein (AS) remains immortal since h e presented the lasting example of heroic bravery.

Karbala thus, stirs up human conscience and brings tears to even the coldest of hearts. The Imam had with him the choicest of companions. They were unanimously behind him and his holy cause to the last drop of their blood. When Yazid's army tried to lure away his companions through promises of security and posts, they disdainfully spurned the offer, saying for them Imam Hussein was the ultimate goal of life. When the Imam said they are free to leave if they wished since it is only his hand or life that Yazid was seeking, they replied with one voice: Even if we are killed seventy times and raised to life again we will stand steadfastly by your side without the least thought of ever deserting your great cause.

On the eve of Ashura, the Imam's 13-year old Nephew, Hazrat Qassem, the son of his elder brother Imam Hasan (AS) who was martyred through poisoning ten years earlier leaving the child an orphan, asked eagerly from his uncle whether his name was also in t he list of martyrs. Imam Hussein (AS) asked the youth barely in his teens, how he viewed death. Hazrat Qassem replied: "Uncle, the death that is in the way of God in the struggle against tyranny is sweeter than honey. The Imam replied with a deep sigh: " Yes, Qassem, not only your name is in the list of martyrs but also the name of your 6-month old cousin, my infant son Ali Asghar. At this, the Hashemite youth feeling concern for the dignity of women became emotional and said: "O Uncle, would these wre tc hes enter our encampment. The Imam told him, saying no, that he himself will take Ali Asghar to the battlefield and ask for water for the thirsty baby in order to test the faith and conscience of these wretches who claim to be Muslims, but so cowardly ar e these enemies that they will not hesitate to kill such an innocent infant."

Then a silence prevailed over the gathering. Only the whisper of prayers and the sounds of sharpening of weapons could be heard. The Imam was heard reciting Ayah 178 of Aal-e I mran that reads: 'And let not those who disbelieve think that Our granting t hem respite is better for their souls; We grant them respite only that they may add to their sins; and they shall have a disgraceful chastisement.'

Karbala draws the line between truth and falsehood. Imam Hussein (AS) till the last moment even after all his companions, brothers, sons, kith and kin had been killed, still appealed to the evil forces of Yazid to realize the wrong they were committing b y fighting him. He said he was ready to forgive them but they kept shouting for his surrender. The Imam refused saying that such a thing was impossible.

He will never submit to oppression nor will he acknowledge the un-Islamic rule of the Omayyuds who ha ve no authority to call themselves caliphs. He recounted to them the sayings of the Prophet in his honour. He reminded them how the Prophet had referre d to his grandsons, saying:

'Hassan and Hussain are the Two Leaders of the Youth of Paradise.'

He also drew attention to another famous saying of the Prophet that 'Hussein is the Beacon of Guidance and the Ark of Salvation.'

He also told them the irrefutable words of the Prophet that his progeny the Ahl al-Bayt along with the Holy Qur'an are the two very precious things or the Saqalayn, and whoever leaves either of them has definitely gone astray. The cowardly enemies could not say no to what he said but the perishing greed of the mortal world had made them blind to salvation in the Hereafter.

In fact, they had sold their souls to the devil in the belief that Yazid would reward them with riches and posts such as the governo rship of Rayy in northern Iran. They thus ended up losers in both the short life of this world and in the hereafter. Yazi d did not reward them anything and neither could death tarry to delay their date with the burning inferno.

'Hussein is from me and I am from Hussein', had said Prophet Mohammad (blessings of Allah upon him and his progeny). The first part of the saying was evident since Hussein was the grandson of the Prophet. Alas! It took fifty years after the passing away of the Prophet for the Muslims to realize the meaning of the second part of the Prophet's saying 'I am from Hussein.'

The great sacrifice of Imam Hussein (AS) for the irrigating the sapling of Islam with his lifeblood and that of his near and dear ones, proved the inseparability between the grandfather and the grandson. So deeply committed was the Imam to the mission o f grandfather that he even allowed his 18-year old son, Ali Akbar, who bore a striking resemblance to the Prophet to court martyrdom through battle. While bidding farewell to the son in the full blood of youth, he said: 'O God! Be witness that I am sendi ng him to the battle field who is most similar to Your Prophet in appearance, gait and manner of speech, to the extent that whenever I longed for my grandfather I would cast a look at my son.'

The evil hordes of Yazid did not hesitate in surrounding and killing this handsome youth despite claiming to be Muslims and followers of the Prophet.

As fighting escalated on the Day of Ashura, Imam Hussein's (AS) Valiant brother, Hazrat Abbas was given permission to fetch water for the thirsty camp. He dashed towards the River Euphrates with a goatskin water carrier flung across his shoulders and aft er scattering the enemy forces, he filled it up, but never did he taste a single drop of water in view of the acute three-day thirst of the children and others in the camp. This was valour at his very height. On his return towards the camp he was surrou n ded on all sides and martyred after assassins hiding behind palm trees ambushed him by cutting off both of his hands and riddling the goatskin water carrier with arrow. What broke the spirit of the valiant Abbas (AS) was the flowing of the water on the g round at a time when his brother and the children and women in the camp were in the state of extreme thirst.

Today the magnificent shrine of Hazrat Abbas that stands a short distance from that of Imam Hussein (AS) bears witness to the faith, courage and self-sacrifice of the two. Abbas, whose threshold is revered as Bab al-Murad or the Gateway of Needs stands as the silent sentinel, serving by God Almighty's command as the succour who soothes aching hearts and answers supplications. Karbala is thus an e verlasting saga that continues to teach human beings in every age the purpose of creation, the goal of life and the Greatness of the One and Only Creator.

The voice of Imam Hussein (AS) still reverberates from Karbala. The Imam showed the significance of the daily 5-times a day prayer. When one of his companions Amr bin Ka'b longed to pray the Noon prayer in the heat of battle under his leadership before a ttaining martyrdom, the Imam asked him to seek a brief respite from the enemy for performing the prayer. Ibn Sa'd, the commander of Yazid's forces refused to give any respite. Nonetheless, the Imam stood for prayer in the heat of battle.

Two of his compa nions, Saeed bin Abdullah and Ibn Qarzah Ka'bi stood in front like human shields against the shower of arrows. They were hit by the enemy and achieved martyrdom but never did they hesitate for a moment in their defense of truth. Soon th e tragedy of Karba la reached its climax. When all had been martyred, the Imam (AS) fought till the last drop of his blood. Later, the cowardly enemies pounced upon the Prophet's grandson and mercilessly martyred him even severing his head and mounting i t on spears amidst wild exultations. But it was clear who was the real victor of Karbala. It is Imam Hussein (AS), whose name and mission has remained immortal while empires have vanished and the bones of mighty rulers reduced to dust.

Human Life in the Logic of Imam Hussein (AS)

The immortal epic of Ashura changed world history. It gave a new meaning and interpretation to life and illustrated the values of righteousness, justice, honesty, integrity, truth, valour, piety and a host of other virtues that make a human being. This i s what we learn from the life-inspiring mourning ceremonies for the martyrs of Karbala. Once, a western writer named L.M. Boyd while attending a mourning ceremony for Imam Hussein (AS), said: "The glory of Imam Hussein lies in this sublimity of the soul and the resolve to safeguard freedom. No wonder, despite the passing of over 1300 years, the saga of Karbala lives on."

Imam Hussein (AS) thus taught humanity how to live a dignified life. He chose death consciously and refused to bow to the yoke of tyranny and injustice. By offering his life-blood he breathed immortal life into Islam, since he was Islam personified. He w as born in 4 AH and spent some seven years of his childhood beside his grandfather, the Almighty's Last Messenger to mankind, Prophet Mohammad (blessings of Allah upon him and his progeny).

According to Imam Hussein (AS) life is a gift from God, the righ t of which has been guaranteed for all human beings. Therefore, the use of any means for making life miserable or destroying life is condemned. In other words, it is wrong to meekly submit to oppression and injustice.

And whoever does not rise against a tyrant, has not only wronged himself but is a partner in oppression. God Almighty says in Ayah 97 of Surah Nesa in the Holy Qur'an: 'Surely (as for) those whom the angels cause to die while they are unjust to their sou ls, they shall say: In what state were you?

'They shall say: We were weak in the earth. They shall say: Was not Allah's earth spacious, so that you should have migrated therein? So these it is whose abode is hell, and it is an evil resort;'

For Imam Hussein (AS) the main goal of life is striving through human perfection through conscious endeavor. He pursued this path cognizant of the One and Only God. When pressured to acknowledge the libertine Yazid's un-Islamic rule, he said: "I consider death nothing but prosperity and submitting to oppressors nothing but sorrow."

Actually, the task of Imam Hussein (AS) in line with the mission of the Prophets was delivering human beings from ignorance and revival of their lost personality and identity. Through his uprising Imam Hussein (AS) reminded mankind of the goal of creatio n. He showed that God did not create mankind in vain. There is a purpose of life and human beings who are always under trial should strive for success in the sight of the Almighty Creator.

Once the Imam was placed against the enemy he never distanced eve n a little bit from the moral principles and the values that make life meaningful. For instance, in Karbala, when he saw that the detachment of forces sent by the enemy against him was th irsty, he immediately asked his companions to provide them with wat er with full knowledge of the fact that the cowardly hordes of Yazid would in the next few days dislodge his camp from the riverside and deprive him and followers of water.

Imam Hussein famous words stand out till this day. Addressing the enemy, he said: "If you do not have religion at least be free men in your life of this world." By such immortal words he meant to arouse their conscience, but it seems that the enemies wer e worse than beasts. Out of the vast several thousand strong enemy army, only the conscientious Hur along with his son and slave came over to the Imam's camp, repented and chose to sacrifice his life for the sake of the humanitarian values of Islam.

This is a very important point of Tasua, and why the Imam had sought a day's or a night's respite when the enemy intended to attack him on the 9th of Moharram. In fact, Imam Hussein (AS) gave respite and tested the conscience of the cowardly enemies. He was the Beacon of Guidance and the Ark of Salvation, as is indicated by a famous Hadith from the Prophet. Thus in view of this undeniable reality, the Imam until the last moments of his life spared no efforts to awaken the enemies' conscience. The insigh t an d the intellectual growth of mankind can be observed in Imam Hussein's words.

This is the peak of truth and courage. Imam Hussein (AS) exposed himself and his family to history's greatest tragedy in order to deliver humanity and keep human conscience awa ken till the Day of Resurrection. In other words, whoever deviates from the path of the immortal martyrs of Karbala has no conscience.

An Arab poet says: "When a soul is great, the body has no choice other than following the soul. But small souls chase the wanton pursuits of their wayward bodies and since this makes them drift away from logic and intellect, they succumb to any mischief and commit any crime.'

It is in this way the epic of Karbala does not come to end with the martyrdom of 72 individuals. It is everlasting. For this reason, Karbala has continued to act like a catalyst in every age, era and geographical place. Today it is commemorated even in t he remotest corners of the globe. The memory of Imam Hussein (AS) and his companions is not only alive but also invigorating, to the extent that a Hindu named Purshotam Dass Tandon has said: I am aware of the significance of commemorating this great tra g edy. The self-sacrifices and the high objectives of Imam Hussein (AS) revived humanity and upgraded the level of thinking of humanity. By commemorating this tragedy, we safeguard the spirit of freedom.

Moreover, Mohandas Gandhi who launched his famous non-violence movement to free India from British colonial rule, said that he learned to struggle against oppression from Imam Hussein (AS). In fact, it was Karbala that inspired him to strive for the libe ration of his country. The Father of the Islamic Revolution, Imam Khomeini who scared the daylights out of Global Arrogance and all evil powers including the US with his resolve, used to say that whatever Iran possesses it is because of Imam Hussein and Karbala. He said the people of Iran should always commemorate the mourning months of Moharram and Safar.

Imam Hussein's Epic Journey to Karbala

'On Rajab 27, in the year 60 AH, Waleed bin Otbah, the Omayyud governor of Medina sent a messenger to the house of Imam Hussein (AS) saying that an urgent meeting was required to discuss an important matter. The Imam understood that the usurper Mua'waiya h had died in Damascus and there was a plot underway to try to legitimize Omayyud rule against the clauses of the treaty signed with Imam Hasan (AS) in Iraq 20 years ago. He went to the governor's residence along with several members of the Prophet's cl a n, the Bani Hashem.

Waleed broke the news of Mua'wiyah's death and said an urgent letter had come from Yazid asking for immediate pledge for his rule from Imam Hussein (AS). How could the Imam, the true and rightful successor of the Prophet, agree to the rule of the Islami c state by an un-Islamic and evil person like the libertine Yazid. He excused himself and left that such matters should be discussed in public and in broad daylight. When the Imam was about to leave, the despicable Marwan who ten years earlier had shot a rrows at the dead body of Imam Hasan (AS), told Waleed not to let Imam Hussein (AS) leave the place alive without submitting to Yazid's rule.

Victory
08-02-06, 15:36
The Imam scolded him and in the company of the brave youths of Bani Hashem left the place.

The morning of 28th Rajab ushered in a sad day for Medina. Imam Hussein (AS) had decided to leave his hometown for Mecca and in a highly moving scene bid farewell to the tomb of his grandfather, Prophet Mohammad (blessings of Allah upon him and his proge ny). As the divinely ordained Imam of the ummah, he was leaving to counter the deviations that were threatening to destroy the Muslims. Accompanied by his immediately family, sons, daughters, brothers, cousins, and sisters including the noble lady Zaina b (SA), he bade farewell to Medina. Imam Hussein (AS) arrived in Mecca and took up residence in this city. Soon people gathered around him.

He was the grandson and heir of the Prophet, and the son of such noble parents as Imam Ali and Hazrat Fatema Zahra (peace upon them). He was, as the Prophet had said in a famous Hadith, The Beacon of Guidance and Ark of Salvation. Muslims also remembere d, that Imam Hussein and his elder brother Imam Hasan (peace upon them) were called by the Prophet as Leaders of the Youth of Paradise. Thus no Muslim could ignore him. They also knew his firm rejection of Mu'awiyah' s appointment of his son Yazid as cal iph. On the other hand, Yazid too knew fully well the strong bonds between the Muslim ummah and Imam Hussein (AS). H e was aware of the steadfast position of Imam Hussein (AS) against his rule. Thus, out of arrogance and out of fear he had demanded alleg iance from the Prophet's heir to his ungodly rule under threats.

Imam Husain (AS) by openly rejecting Yazid's credentials launched a political movement. The Imam's leaving of Medina for Mecca was thus the starting point of the historical uprising. Imam Husain (AS) had started his journey fully aware that the ummah had entered a new and dangerous tune both politically and culturally that would require a great sacrifice to resolve. In Mecca, he settled in the house of his father's uncle Abbas ibn Abdul-Muttalib in the proximity of the Holy Ka'ba, the symbolic House of God. Exciting and wonderful was his arrival.

The people of Mecca and the worshippers who were making the Umrah or the lesser pilgrimage came to receive him. Joyous and most exulted were the people. The news of the arrival of Imam Husain (AS) after reject ing the oath of fealty to Yazid, spread quic kly throughout the vast Islamic realm. In Iraq, the people who had been deceived by the Omayyuds realized their folly. They now turned to the Prophet's Ahl al-Bayt, especially in the city of Kufa, that was the capital of Imam Ali (AS) during his model go vernment of social justice.

Muslims groaning under the oppression of Yazid started writing letters to Imam Husain (AS) to come to Kufa. The Imam sent his paternal cousin Muslim bin Aqeel as representative to ga uge the situation and evaluate the truth in the statements of the peopl e of Kufa. When Muslim arrived at Kufa, the people eagerly hastened to receive him and declared their loyalty to the Ahl al-Bayt. He gathered supporters around him, mobilized people a nd took the pledge of fealty from them on behalf of Imam Husain (AS). Some 18,000 people declared their loyalty to the Imam.

Letters were sent again and as per divine obligation to rid the society of evil and oppression, the Imam decided to go to Kufa. There was no other option for Imam Hussein (AS) in view of the fact that Yazid had sent assassins disguised as Hajj pilgrims t o kill the Imam in Mecca. The Prophet's grandson, aware of the inviolable position of the Holy Ka'ba did not want bloodshed in this sacred land. On the 8th of Zilhejjah, in the 60 AH, as pilgrims were preparing to leave Mecca for the plain of Arafat as p art of the Hajj rituals, Imam Hussein (AS) had to leave his pilgrimage incomplete and set out for Iraq so that the sanctity of the land of Mecca and the Hajj season could be preserved.

On his journey to Iraq, Imam Hussein (AS) received the news of the tu rn of events in Kufa had changed. He found out that Yazid had appointed the cruel and corrupt Obaidullah bin Ziyad as the governor of Kufa and that Muslim bin Aqeel after being desert ed by the fickle-hearted Kufans had been martyred through deceit. The I mam knew he was nearing the end of his fateful journey. He gathered his followers and told them in frank words that the path ahead was that of blood and martyrdom. He gave permission to them to leave him and go their own way. Some departed but others who were steadfast in faith and fully knew the position of Imam Hussein (AS) decided to stay with him.

The heroes of the immortal epic proceeded with faith in God in order to nourish humanitarian values with their blood. No sooner had they reached the banks of the River Euphrates, the Imam's horse stopped in its tracks. The Imam understood that this was t he prophesied place. This was Karbala, regarding which God had foretold Noah, Abraham and all other Prophets of history's greatest tragedy. The Imam had thus reached his rendezvous. Initially a detachment of Omayyud troops surrounded him. Other large en e my forces arrived and pressured him to yield to Yazid.

The Chosen of God refused and on 10th of Moharram, 61 AH in an equal battle with thousands of Omayyud hordes, the Prophet's grandson tasted the elixir of martyrdom along with almost all male members of his family and his steadfast companions who numbere d 72. He was brutally massacred in the state of three days of thirst by wretched calling themselves Muslims. But he triumphed in martyrdom and showed to the world how blood could triumph over swords i n order to shatter evil and oppression.

Amenzu
08-02-06, 16:03
Mijn moeder zei van middag tegen mij het volgende: En ik wist niet eens dat het Ashura vandaag was, jammer anders had ik gevast. IK heb gemerkt op Schietische media dat het een belangrijke religieuze feest is terwijl bij ons soennieten het minder aandacht krijgt. In SA hebben de schieten aangekondigd om voor het eerst in het openbaar te gaan vieren. Is dat het feest waarin mensen zich zelf met zwepen over hun schouders slaan?

Echter niet bij Imazighen, want ik weet dat we het in mijn geboorte drop het wel groots vierden. Komt het door het feit dat Imazighen in eerste instantie schieten waren? Denk bijvoorbeeld aan de Amazigh dinasty die Alazhar in Cairo heeft gestischt. De schieten in EGypte eisen daarom dat de meest gezag hebbende instituut voor de soennieten, eingelijk haar schietische karakter moet terug krijgen.

Trouwens Imazighen hebben ook veel rituelen overgehouden aan hun joodse, Christelijke, ongelige verleden. Sommige ervan worden door de extremisten als keterij beschouwd.

Victory
08-02-06, 16:28
Geplaatst door Amenzu
Mijn moeder zei van middag tegen mij het volgende: En ik wist niet eens dat het Ashura vandaag was, jammer anders had ik gevast. IK heb gemerkt op Schietische media dat het een belangrijke religieuze feest is terwijl bij ons soennieten het minder aandacht krijgt. In SA hebben de schieten aangekondigd om voor het eerst in het openbaar te gaan vieren. Is dat het feest waarin mensen zich zelf met zwepen over hun schouders slaan?

Echter niet bij Imazighen, want ik weet dat we het in mijn geboorte drop het wel groots vierden. Komt het door het feit dat Imazighen in eerste instantie schieten waren? Denk bijvoorbeeld aan de Amazigh dinasty die Alazhar in Cairo heeft gestischt. De schieten in EGypte eisen daarom dat de meest gezag hebbende instituut voor de soennieten, eingelijk haar schietische karakter moet terug krijgen.

Trouwens Imazighen hebben ook veel rituelen overgehouden aan hun joodse, Christelijke, ongelige verleden. Sommige ervan worden door de extremisten als keterij beschouwd.
Ik heb begrepen dat sunni's feest vieren op Ashura. :traan1:

Maar het doet er niet toe. Iedereen krijgt wat hij verdient op het dag des oordeels.

Zie hier Flash video (veel landen):
http://www.al-imam.net/flash/muh1424/movie.htm

Joesoef
08-02-06, 16:58
Mooie tijd voor Iran, Ashura en zometeen noruz :heimwee: :droef:

Victory
08-02-06, 17:11
http://www.iran-daily.com/1383/2217/html/016521.jpg

http://www.muhammadanreality.com/images/zuljana.jpg

Rourchid
08-02-06, 17:39
Geplaatst door Victory
Ik heb begrepen dat sunni's feest vieren op Ashura. :traan1:

Maar het doet er niet toe. Iedereen krijgt wat hij verdient op het dag des oordeels.


Volgens mij bedoelt Amenzu 'nederig gedenken' en bedoelt hij niet dat er een 'overwinnaarsfeest' gevierd wordt.

Rourchid
08-02-06, 17:40
Het is de vroege ochtend van de tiende dag van de maand moeharram van het jaar 61 van de hidjra (10 oktober 680). Hoesain ibn Ali, een kleinzoon van de profeet Mohammed en de feitelijke leider van de sji'atoe All, stapt nog één keer zijn tent uit om het enorme Syrische leger gade te slaan dat zijn kamp in de uitgestrekte, dorre vlakte van Karbala heeft omsingeld. De troepen van de Oemajjjadische kalief Jazied I zijn enkele weken geleden uit Damascus vertrokken met het bevel Hoesain en zijn mannen te beletten de stad Koefa te bereiken, waar een opstand op het punt van uitbreken staat.
Bij Karbala belegeren de Syriërs Hoesain nu al tien dagen. Aanvankelijk hebben ze geprobeerd zijn kamp in een onverhoedse cavalerieaanval te bestormen. Hoesain voorzag een dergelijke aanval echter en sloeg zijn kamp bij een heuvelrug op, zodat hij in de rug gedekt was. Vervolgens liet hij een loopgraaf in de vorm van halve cirkel rond drie zijden van het kamp graven. Daarin liet hij takken storten en in brand steken. Hij liet zijn leger zich midden in deze sikkel van vuur samentrekken en beval zijn mannen in gesloten formatie met uitgestoken lansen neer te knielen. De vijandige ruiters werden aldus door de vlammen naar de hinderlaag toe gedreven.
Dankzij deze eenvoudige strategie kon Hoesains kleine legertje zes dagen lang de dertigduizend man sterke troepenmacht van de kalief terugslaan. Maar op de zevende dag koos het Syrische leger voor een andere tactiek. De soldaten deden geen poging meer om het kamp te bestormen, maar verplaatsten hun linies naar de oevers van de Eufraat, zodat Hoesains watervoorziening werd afgesneden.
Er hoeft niet meer gevochten te worden. De soldaten van de kalief zitten hoog op hun gepantserde paarden en maken geen aanstalten om naar Hoesain op te rukken. Ze hebben het zwaard in de schede gestoken en de boog om de schouders gehangen.
Al drie dagen stroomt er geen water meer naar het kamp van Hoesain; de weinige mannen die nog niet in de strijd zijn gesneuveld, sterven nu een langzame en pijnlijke dood door de dorst. De grond ligt bezaaid met lichamen, onder meer de lichamen van Hoesains achttien jaar oude zoon Ali Akbar en zijn veertien jaar oude neef Kasim - de zoon van zijn oudere broer Hasan. Van de zevenentwintig mensen die met Hoesain van Medina naar Koefa op weg waren om daar een leger tegen Jazied op de been te brengen, zijn alleen de vrouwen, enkele kinderen, Hoesain zelf en zijn zoon Ali nog in leven - en Ali ligt, op sterven na dood, in de tent van de vrouwen. Alle anderen zijn ter plaatse begraven, in een lijkwade gehuld en met het hoofd naar Mekka gekeerd. De wind blaast over hun ondiepe graven en verspreidt een lucht van bederf over de vlakte.
De eenzame, uitgeputte, ernstig gewonde Hoesain zakt bij de ingang van zijn tent in elkaar. Een pijl steekt diep in zijn arm, en een werpspies heeft zijn wang doorboord. Hij is uitgedroogd en het bloedverlies doet hem duizelen. Hij wist zich het zweet van zijn voorhoofd, buigt het hoofd en probeert zich af te sluiten voor het geweeklaag van de vrouwen in de tent naast de zijne: ze hebben net zijn jongste zoon begraven, die door een pijl in de hals is getroffen toen Hoesain met hem op de arm een heuvel had beklommen om de Syriërs om water te smeken. Hun verdriet doet hem meer pijn dan welke pijl ook, maar het sterkt hem tevens in zijn vastberadenheid. Er rest hem niets anders meer dan de taak te volbrengen waarvoor hij Medina heeft velaten. Hij moet zijn laatste krachten verzamelen om op te staan. Hij moet het onrecht en de tirannie van de kalief bestrijden, zelfs als hij er zijn leven voor moet geven - juist als hij zijn leven ervoor moet geven.
Hij komt overeind, heft zijn bebloede handen ten hemel en bidt: 'Wij zijn voor Allah, en tot Hem zullen wij terugkeren. We hebben aan Zijn wil gehoorzaamd en Zijn bevel opgevolgd.'
Met een koran in de ene en een zwaard in de andere hand bestijgt Hoesain zijn paard. Hij geeft een ruk aan de teugels, zodat het dier zich naar de slechts enkele honderden meters van hem verwijderde slagorde keert. In een snelle beweging geeft hij het de het de sporen en stormt op de vijand af. Hij zwaait zijn zwaard heen en weer en schreeuwt steeds weer: 'Zien jullie hoe de zoon van Fatima vecht? Zien jullie hoe de zoon van Ali vecht? Zien jullie hoe de Banoe Haasjim vechten, ook als ze drie dagen honger en dorst hebben geleden?'
De ene na de andere Syrische ruiter valt door zijn zwaard. Dan geeft hun generaal, Sjimr, het bevel te hergroeperen en Hoesain te omsingelen. Een lans stoot hem van zijn paard. Op de grond beschermt hij zijn hoofd en kronkelt van pijn terwijl de paarden om hem heen galopperen. Zijn zuster Zainab hoort hem schreeuwen en rent de tent uit om hem te hulp te schieten. Maar Hoesain roept haar toe te blijven waar ze is. 'Ga naar je tent, zuster,' schreeuwt hij, 'ik ben al verloren.'
Ten slotte beveelt Sjimr de Syrische cavaleristen zich terug te trekken terwijl zijn soldaten de overlevenden uit het kamp bijeendrijven, stijgt de generaal bij de gepijnigde, zwaargewonde Hoesain af. 'Biecht,' zegt Sjimr. 'De tijd is gekomen om je de strot af te snijden.'
Hoesain draait zich op zijn rug en kijkt zijn beul aan. 'Vergeef, o genadige Heer, de zonden van het volk van mijn grootvader, roept hij uit, 'en schenk mij in Uw gulheid de sleutel van de schat van uw voorspraak.'
Voordat de kleinzoon van de Profeet zijn gebed kan voltooien heft Sjimr zijn zwaard ten hemel en laat de kling in een snelle beweging omlaagkomen, zodat Hoesains hoofd van zijn romp wordt gescheiden. Hij steekt het hoofd op een lans en brengt het naar Damascus, waar hij het op een gouden schaal legt en aan de Oemajjadische kalief ten geschenke aanbiedt.
(Reza Aslan)

Rourchid
08-02-06, 17:41
Nadat Ali in 661 was vermoord, kozen de overgebleven leden van de sji'atoe Ali in Koefa zijn oudste zoon Hasan als volgende kalief. Koefa was echter een verscheurde en geïsoleerde stad, en de aanhang van Ali was klein en verspreid. Moe'awija had zichzelf al in Jeruzalem tot kalief uitgeroepen, en Damascus beheerste een steeds groter gedeelte van de moslimwereld. Hasans medestanders konden het met geen mogelijkheid tegen het Syrische leger bolwerken.
Maar hoe gering hun aantal ook was, de sji'atoe Ali was nog altijd een invloedrijke factie. De partij had vooral aanhang onder de Iraniërs uit het voormalige Sassanidische rijk, die in de ahl al-bait een alternatief voor de Arabische Oemajjaden zagen, en onder de inwoners van Mekka en Medina. Daar was de herinnering aan de Profeet nog springlevend, en ongeacht hun politieke voorkeur herkenden velen op de gezichten van Mohammeds kleinzonen diens markante trekken. Toen Hasan Moe'awija een tijdelijke wapenstilstand aanbood, ging de kalief daar gretig op in.
Om een volgende burgeroorlog (fitna) tussen de facties van Banoe Haasjim en de Banoe Oemajja te voorkomen, sloten de beide mannen een verdrag. Dit behelsde dat het leiderschap aan Moe'awija toekwam, met de bepaling dat na zijn dood zijn opvolger met algemene instemming van de moslimgemeenschap zou worden henoemd - zo het kalifaat al niet aan Mohammeds familie, de ahl al-bait, zou toevallen. Deze overeenkomst was voor beide mannen gunstig. Hasan kreeg de gelegenheid om de sji'atoe Ali te hergroeperen zonder voor het Syrische leger te hoeven vrezen, en Moe'awija kreeg de legitimering die hij sinds het begin van zijn kalifaat had nagestreefd.
Nu Damascus de onbetwiste hoofdstad van de moslimgemeenschap was geworden, kondigde Moe'awija een reeks hervormingen aan die zijn macht als kalief moesten versterken en centraliseren. Hij gebruikte de overweldigende kracht van zijn parate Syrische leger om de troepen die over de hele moslimwereld verspreid in garnizoenssteden lagen, te verenigen. Vervolgens onderwierp hij in afgelegen dorpen opnieuw de nomadische stammen die zichzelf nooit als leden van de oemma hadden beschouwd, en vergrootte zodoende zijn rijk. Hij onderhield zelfs met de meest afgelegen provincies nauwe banden door opnieuw verwanten tot amir te benoemen - velen van hen waren door Ali uit hun functie ontheven. Hij hield hen echter strak in de hand, om te voorkomen dat zich dezelfde corruptie en wanorde zouden voordoen als onder de heerschappij van zijn neef Oethmaan. Moe'awija's amirs stelden hun positie veilig door plichtsgetrouw belastingen te innen en naar Damascus te sturen. De kalief gebruikte deze gelden voor de opbouw van een schitterende hoofdstad, die in de Arabische wereld zijn weerga niet kende.
Moe'awija nam Oethmaans religieus getinte titel Chalifa Allah aan en investeerde geld in de instituties van de schriftgeleerden en koranvoordragers. Hij schiep echter als Oemajjadisch kalief ook een precedent door zich niet rechtstreeks in de religieuze en juridische controversen van de oelama's te mengen. Evenals zijn verre voorouder Koesajj besefte Moe'awija echter terdege hoe belangrijk: de rol van de Ka'ba in het legitimeren van de politieke heerschappij was. Daarom verwierf hij van de ahl al-bait het recht om het Mekkaanse heiligdom te onderhouden en de pelgrims water en onderdak te verschaffen.
Door zijn macht in Damascus te centraliseren en zijn positie als kalief met een mobiel en uiterst gedisciplineerd leger veilig te stellen (om maar te zwijgen over zijn machtige oorlogsvloot, waarmee hij zijn gebied tot bij Sicilië uitbreidde), wist Moe'awija de zeer uiteenlopende Arabische regio's onder zijn heerschappij te verenigen en luidde hij een periode van enorme expansie van de moslimwereld in. Maar hoewel Moe'awija zich inspande om qua houding en gedrag eerder een oppermachtige tribale sjeik dan een moslimkoning te lijken, trachtte hij met zijn gecentraliseerde en absolute heerschappij doelbewust de dynastieke keizerrijken van de Byzantijnen en de Sassanieden na te bootsen. Moe'awija deed, nadat hij het kalifaat definitief tot een monarchie had omgevormd, dan ook wat elke andere koning zou hebben gedaan: hij benoemde zijn zoon Jazied tot troonopvolger.
Omdat hij de bloedige dood van bijna alle nazaten van de Profeet bij Karbala op zijn geweten had, komt Jazied er in de overleveringen niet goed vanaf. Moe'awija's opvolger wordt beschreven als een ontaarde, wellustige dronkaard die liever met zijn tamme aap speelde dan dat hij zich met staatszaken bezighield. En hoewel dit beeld de nieuwe kalief misschien geen recht doet, was Jazieds reputatie in werkelijkheid bezegeld vanaf het moment dat hij zijn vader opvolgde. Zijn aantreden betekende het definitieve einde van de verenigde islamitische geloofsgemeenschap en het ondubbelzinnige begin van het eerste islamitische - en onmiskenbaar Arabische - rijk.
Daarom was in Koefa een opstand uitgebroken. In deze garnizoensstad, die veel vrijgelaten slaven en niet-Arabische (hoofdzakelijk Iraanse) moslimsoldaten herbergde en die tijdens Ali's korte en roerige kalifaat als hoofdstad had gediend, tierden de anti-Oemajjadische gevoelens het weligst. Die gevoelens werden perfect belichaamd door de heterogene coalitie van de sji'atoe Ali. Enkel hun haat jegens de Oemajjaden en hun geloof dat alleen de nazaten van de Profeet de oorspronkelijke islamitische idealen van rechtvaardigheid, vroomheid en egalitarisme in ere konden herstellen, hadden de coalitiedeelnemers gemeen.
(Reza Aslan)

Rourchid
08-02-06, 17:42
Zoals gezegd liet de sji'atoe Ali in eerste instantie het oog op Hasan, de oudste zoon van Ali en Fatima, vallen, om haar nieuwe leider te worden. Maar toen Hasan in 669 overleed - volgens zijn metgezellen aan een vergiftiging -, ging de voorkeur naar Ali's tweede zoon Hoesain uit. In tegenstelling tot zijn oudere broer, die een grote afkeer van de politiek en de bijbehorende machinaties had, was Hoesain een geboren leider die zijn aanhang sterk aan zich wist te binden. Na de dood van Hasan oefende de sji'atoe Ali direct druk op Hoesain uit om tegen Moe'awija op te staan. Men wilde zo nodig zijn leven voor hem geven. Hoesain weigerde echter het verdrag dat zijn broer met de kalief had gesloten, te schenden.
Elf jaar lang waakte hij in Medina over het erfgoed van zijn familie. Hij bracht zijn tijd door met godsdienstonderricht en prediking, en wachtte intussen de dood van de kalief af. Al die elf jaar moest hij de vernedering ondergaan dat zijn vader in het openbaar werd beschimpt. Moe'awija had namelijk verplicht gesteld dat Ali vanaf alle kansels in het rijk werd vervloekt. In 680 overleed Moe'awija eindelijk, en korte tijd later bereikte Hoesain een verzoek uit Koefa om daar een opstand tegen de zoon van de tiran te leiden.
Hoesain had jarenlang op deze boodschap gewacht, maar besefte terdege hoe grillig en verdeeld de inwoners van Koefa waren, en hij was niet van zins zijn lot in hun handen te leggen. Hij zag tevens in hoe weinig zin het had een leger van misnoegde lrakezen tegen de enorme Syrische strijdmacht van de kalief op de been te brengen. Tegelijk kon hij zijn plicht als kleinzoon van de Profeet niet verzaken en moest hij wel opstaan tegen een in zijn ogen onwettig heerser die zijn gemeenschap onderdrukte. Toch aarzelde hij.
Hoesains besluit werd voor hem genomen toen Jazied, die inzag dat Hoesain een bedreiging voor zijn machtspositie vormde, hem opriep om tegenover Walied, Jazieds amir in Medina, trouw aan Damascus te zweren. Maar toen Hoesain voor Walied en diens raadsman Marwaan verscheen - dezelfde Marwaan die Oethmaan zo rampzalig slecht had geadviseerd en ten slotte zelf een greep naar het Oemajjadische kalifaat had gedaan - wist hij uitstel te bedingen door te verklaren dat hij, als vertegenwoordiger van de ahl al-bait, de kalief beter kon dienen door de eed van trouw in het openbaar af te leggen. Walied stemde daarmee in en liet hem gaan. Marwaan liet zich echter geen rad voor ogen draaien.
'Als Hoesain mag vertrekken, zult u hem nooit meer te pakken krijgen, zei hij tegen Walled. 'Vraag hem nu trouw aan Jazied te zweren, of laat hem doden.'
Nog voordat Walied Marwaans raad kon opvolgen, verzamelde Hoesain zijn familieleden en vertrok hij met hen en een klein groepje aanhangers naar Koefa. Hij zou er nooit aankomen.
Nadat hij Hoesains plannen om een leger tegen hem op de been te brengen had doorzien, stuurde Jazied troepen naar Koefa om de leiders van de opstand aan te houden en terecht te stellen. De inwoners van de stad moesten ervan doordrongen raken dat elke poging om Hoesain te steunen snel en genadeloos de kop zou worden ingedrukt. Dit dreigement had het gewenste effect. Lang voor de onderschepping van Hoesain en zijn aanhangers bij het - slechts enkele kilometers ten zuiden van Koefa gelegen Karbala was de opstand al beteugeld. Precies zoals Hoesain had voorzien, lieten de inwoners van Koefa hem aan zijn lot over. Maar ook nadat hij had gehoord dat de opstand was neergeslagen en nadat degenen wier leider hij moest worden hem in de steek hadden gelaten, zette Hoesain zijn reis naar Koefa voort, een wisse dood tegemoet.
De gebeurtenissen bij Karbala schokten de hele moslimwereld. Na het bloedbad lieten Jazieds troepen de overlevenden, onder wie Ali, de enige overgebleven zoon van Hoesain - die er zo slecht aan toe was dat hij op een kameel moest worden vastgebonden - bij wijze van waarschuwing aan Hoesains aanhang door de straten van Koefa trekken. Toen Hoesains afgehakte hoofd aan de menigte werd getoond, sloegen de inwoners van Koefa zich jammerend op de borst en vervloekten zichzelf omdat ze de familieleden van de Profeet hadden verraden. Maar zelfs diegenen die zich fervent tegen de aanspraken op het leiderschap van de ahl al-bait hadden gekeerd, waren verbijsterd over dit machtsvertoon van de kalief. Dit waren immers familieleden van de boodschapper van God. Hoe was het mogelijk dat zij als beesten waren afgemaakt?
Vrijwel onmiddellijk braken er in het hele rijk opstanden uit. De overgebleven charijitische facties riepen Jazied tot ketter uit en stichtten eigen regimes, zowel in Iran als op het Arabisch schiereiland. In Koefa trad Mohammed ibn al-Hanafijja (een zoon van Ali, maar niet van Fatima) op als aanstichter van een korte maar bloedige opstand ter vergelding van het bloedbad bij Karbala. In Mekka bracht Abd Allah ibn al-Zoebair - de zoon van de man die tezamen met Talha in de Slag van de Kameel aan Aisja's zijde tegen Ali had gestreden - een leger op de been en riep zichzelf uit tot amir al-moeminin (bevelhebber van de getrouwen). De ansaar volgden direct zijn voorbeeld, verklaarden zich onafhankelijk van Damascus en kozen een eigen leider als hun vertegenwoordiger in Medina.
Jazied reageerde op deze opstanden door zijn leger de vrije hand te geven. Hij liet de Syrische troepen Mekka en Medina omsingelen en met zware blijden brandende munitie op deze steden afvuren. Het vuur bereikte algauw de Ka'ba, die tot op de grond toe afbrandde. Toen de vlammen ten slotte uitdoofden, lagen de heilige steden in puin. Medina gaf zich direct over en zwoer trouw aan Jazied. Maar pas tien jaar later, onder het kalifaat van Abd al-Malik, versloegen de Oemajjaden definitief de troepen van Ibn al-Zoebair in Mekka en werd de absolute soevereiniteit van Damascus in ere hersteld.
Intussen vond en, zonder dat de Oemajjadische kaliefs het besefen, een subtielere en veel ingrijpendere omwenteling in het rijk plaats. Deze omwenteling betrof niet de politieke controle, maar de controle over de essentie van het islamitische geloof. In 684, vier jaar na de gebeurtenissen bij Karbala, herdacht een klein groepje inwoners van Koefa op de plaats van het bloedbad de dood van Hoesain en zijn familieden. Deze tauwaboen of boetelingen hadden hun gezichten zwart gemaakt en hun kleren verscheurd. Hun spontane, informele bijeenkomst was niet alleen als eerbewijs aan Hoesain bedoeld, maar ook als boetedoening omadat ze hadden nagelaten Hoesain tegen de Oemajjaden te hulp te komen. De boetelingen waren in Karbala bijeen om in het openbaar hun schuld te betuigen. Hun gemeenschappelijke rouwbetoon moest hun absolutie van hun zonden verschaffen.
(Reza Aslan)

Amenzu
08-02-06, 17:54
Bij de soennieten zijn beelden taboe. Terwijl in meni8ng schiet huis waar ik geweest bent de afbeelding van Ali prijkt aan de muur. Ik heb ergens gelezen dat er perzische boeken zijn waarin Mohammed staat afgebeeld. Deze waren bedoeld in eerste instantie voor de elite. Weet jij meer hierover?

Bij de sunna is het afbeelden van Mohammed een schande zoals je gemerkt hebt de afgelopen dagen. terwijl wel het uiterlijk van Mohammed tot in detail is beschreven. Zols donker ogen, lang haar, bolle gezegd, moedervlek tussen de schouders (wordt gezien als symbool van de laatste boodschapper), vaak gekleed in rood (is dat daarom dat de exremisten het dragen van rood verbieden?), etc etc.. Het zijn dus gedetaieerde beschrijvingen van hem, maar toch is een afbeelding nog steeds taboe.




Geplaatst door Victory
http://www.iran-daily.com/1383/2217/html/016521.jpg

http://www.muhammadanreality.com/images/zuljana.jpg

Joesoef
08-02-06, 17:58
Geplaatst door Amenzu
Bij de soennieten zijn beelden taboe. Terwijl in meni8ng schiet huis waar ik geweest bent de afbeelding van Ali prijkt aan de muur. Ik heb ergens gelezen dat er perzische boeken zijn waarin Mohammed staat afgebeeld. Deze waren bedoeld in eerste instantie voor de elite. Weet jij meer hierover?

Bij de sunna is het afbeelden van Mohammed een schande zoals je gemerkt hebt de afgelopen dagen. terwijl wel het uiterlijk van Mohammed tot in detail is beschreven. Zols donker ogen, lang haar, bolle gezegd, moedervlek tussen de schouders (wordt gezien als symbool van de laatste boodschapper), vaak gekleed in rood (is dat daarom dat de exremisten het dragen van rood verbieden?), etc etc.. Het zijn dus gedetaieerde beschrijvingen van hem, maar toch is een afbeelding nog steeds taboe.


Er zijn zelfs bumberstikkers en van die zonnewering met zuignapjes voor in de auto :hihi:. Heb ze helaas daar laten liggen, hoewel, hier krijg je waarschijnlijk een steen door je ruit daarvoor.

Sallahddin
08-02-06, 17:58
Geplaatst door Victory
Ik heb begrepen dat sunni's feest vieren op Ashura. :traan1:

Maar het doet er niet toe. Iedereen krijgt wat hij verdient op het dag des oordeels.

Zie hier Flash video (veel landen):
http://www.al-imam.net/flash/muh1424/movie.htm




Ik vraag me af waaroom deze fixatie op de Imam Hussein bij de shiiten :die wordt meer vereerd dan de profeet zelf!
In Marokko en andere sunniet landen is het feest helemaal anders en het wordt vervolgens niet meer zo gevierd als vroeger ,het is meer een feest voor de kleintjes in Marokko dacht ik nu!

Gezegend Ashura feest allemaal

Joesoef
08-02-06, 17:59
Geplaatst door Sallahddin
Ik vraag me af waaroom deze fixatie op de Imam Hussein bij de shiiten :die wordt meer vereerd dan de profeet zelf!
In Marokko en andere sunniet landen is het feest helemaal anders en het wordt vervolgens niet meer zo gevierd als vroeger ,het is meer een feest voor de kleintjes in Marokko dacht ik nu!

Gezegend Ashura feest allemaal



Wat een kul. Zelf wel eens Ashura meegemaakt in Iran?

Victory
08-02-06, 18:06
Geplaatst door Amenzu
Bij de soennieten zijn beelden taboe. Terwijl in meni8ng schiet huis waar ik geweest bent de afbeelding van Ali prijkt aan de muur. Ik heb ergens gelezen dat er perzische boeken zijn waarin Mohammed staat afgebeeld. Deze waren bedoeld in eerste instantie voor de elite. Weet jij meer hierover?

Bij de sunna is het afbeelden van Mohammed een schande zoals je gemerkt hebt de afgelopen dagen. terwijl wel het uiterlijk van Mohammed tot in detail is beschreven. Zols donker ogen, lang haar, bolle gezegd, moedervlek tussen de schouders (wordt gezien als symbool van de laatste boodschapper), vaak gekleed in rood (is dat daarom dat de exremisten het dragen van rood verbieden?), etc etc.. Het zijn dus gedetaieerde beschrijvingen van hem, maar toch is een afbeelding nog steeds taboe.
Hoewel er veel zogenaamde afbeeldingen zijn van de profeet (s) en de ahlul bayt (as), zijn er ook fatwa's die zeggen dat je niet mag geloven dat dat ook hen zijn. Als je begrijpt wat ik bedoel. Er is dus geen afbeelding van de profeet (s) of de ahlul bayt (as).

Het enige probleem voor ons is dat we geen foto's hebben van hen, alleen beschijvingen, en wat mensen in hun dromen hebben gezien. En dus kan je niet zeggen dat een bepaalde afbeelding van de profeet (s) is.

* Ik heb trouwens begrepen dat er wel afbeeldingen zijn, maar de vraag is of je dat kan vertrouwen... in meerdere oude schilderijen ziet dezelfde persoon er elke keer weer anders uit.

Victory
08-02-06, 18:10
<edit>
<laat maar, ik heb geen zin in weer een dicussie hierover>

Wide-O
08-02-06, 18:24
Geplaatst door Joesoef
Wat een kul. Zelf wel eens Ashura meegemaakt in Iran?

Mag ik een vraagje stellen als leek ? Is Ashura eigen aan de Shia, of is het een specifiek Iranees gebeuren ?

Ik vraag het omdat er toevallig vorige week een uitgebreid artikel in Knack stond over dit onderwerp, maar ik dit er niet uit kon opmaken.

Victory
08-02-06, 18:37
Geplaatst door Wide-O
Mag ik een vraagje stellen als leek ? Is Ashura eigen aan de Shia, of is het een specifiek Iranees gebeuren ?

Ik vraag het omdat er toevallig vorige week een uitgebreid artikel in Knack stond over dit onderwerp, maar ik dit er niet uit kon opmaken.
Ashura is de dag van martelaarschap van Imam Hussain (as). Het tiende dag van Muharram (een maand in de islamitische calender) heet Ashura.

Volgens de sunni's gaat de ashura over iets anders, en heeft het niet temaken met Imam Hussain (as).

Het is de dag voor het rouw voor Imam Hussain (as), en alleen de shi'a rouwen om hem. (sommige sunni's ook, maar dat heeft niks met hun geloof temaken.. ze komen als individu zeg maar).

In Iraq:
http://www.sfgate.com/n/pictures/2004/02/24/ashura1.jpg

In Turkije:
http://www.jafariyanews.com/2k5_news/feb/20turkeyashur3.jpghttp://www.jafariyanews.com/2k5_news/feb/20turkeyashur4.jpg

Op ashura rouwen alle shi'a.

Sallahddin
08-02-06, 18:37
Geplaatst door Joesoef
Wat een kul. Zelf wel eens Ashura meegemaakt in Iran?



Wat is dat nou vriend :Is Iran De rol model nou voor Moslims ,dacht ik niet hoor met alle respect tot de Iraniers!

En...
Je hebt niet eens mijn vraag beantwoord!

Joesoef
08-02-06, 18:40
Geplaatst door Sallahddin
Wat is dat nou vriend :Is Iran De rol model nou voor Moslims ,dacht ik niet hoor met alle respect tot de Iraniers!

En...
Je hebt niet eens mijn vraag beantwoord!


Je geeft zelf al het antwoord, vooroordelen.

Victory
08-02-06, 18:59
http://www.modares.ac.ir/sci/alizaden/Lab/analytical%20chemistry/image/picture/art%20iran/ashoora.jpg

http://images2.sina.com/english/p/1/2005/0331/U8P6T1D26161F8DT20050331005704.jpg

el_mli
09-02-06, 08:45
Up.

el_mli
09-02-06, 08:49
Op Al-Manar zijn er prachtige beelden te zien, zeker de moeite waard om te kijken

mark61
09-02-06, 09:13
Geplaatst door Wide-O
Mag ik een vraagje stellen als leek ? Is Ashura eigen aan de Shia, of is het een specifiek Iranees gebeuren ?

Ik vraag het omdat er toevallig vorige week een uitgebreid artikel in Knack stond over dit onderwerp, maar ik dit er niet uit kon opmaken.

In Turkije wordt het onder de alevieten ook 'gevierd'. De alevieten gelden als een tak van de shi`a, maar het ligt niet zo simpel. Er gaat bij hen een 12-daagse vasten aan vooraf. Flagellatie doen ze geloof ik niet. Moskeeën doen ze ook niet aan.

Tis echter de vraag of alevieten onder de islam vallen. Deze lui (http://www.shiachat.com/forum/lofiversion/index.php/t50926.html) twijfelen daar niet over.

Ongeveer 30-40% van de Turken is aleviet, maar omdat er een taboe op rust is het niet geheel duidelijk. De laatste jaren komen ze steeds meer uit de kast.

Ff tussendoor, sorry

Wide-O
09-02-06, 09:40
Bedankt voor de uitleg heren, weer wat te lezen.

Helaas wordt zelfs dit feest weer aangegrepen om dood en verderf te zaaien :(

Acht doden bij aanslag op sjiitische plechtigheid in Pakistan

KOHAT - Bij een explosie tijdens een sjiitische plechtigheid in het noordwesten van Pakistan zijn vanmorgen minstens acht dodelijke slachtoffers gevallen. Vijftig anderen raakten gewond, zo blijkt uit de meest recente gegevens van het ministerie van Binnenlandse zaken.

,,Momenteel zijn er acht doden geteld, maar doen er verschillende cijfers de ronde over het precieze aantal gewonden'', luidt het. ,,We hebben het leger en paramilitaire troepen ter plaatse gestuurd om de situatie - die nog steeds erg gespannen is, maar zich stilaan stabiliseert - onder controle te houden.''

Vanmorgen deed zich een eerste explosie voor op de plek waar een duizendtal sjiieten toespraken van hun geestelijke leiders bijwoonden naar aanleiding van de Aschura, een plechtigheid ter afsluiting van een tiendaagse periode van rouw om de martelaarsdood van imam Hussein, een kleinzoon van de profeet Mohammed. ,,Op het moment dat een plaatselijke sjiitische leider het podium betrad, weerklonk een enorme knal'', luidde het.

Na de explosie brak onder de toehoorders paniek uit. Vervolgens weerklonken nog twee andere ontploffingen en de paniek mondde uit in chaos. ,,De woedende sjiieten staken wagens en winkels in brand en zowat overal werden geweerschoten gehoord'', aldus een politieman.

Volgens de plaatselijke autoriteiten is de aanslag het werk van soennitische extremisten die regelmatig aanslagen lanceren op sjiitische plechtigheden.

Bron: De Standaard.

Waanzin.

Amenzu
09-02-06, 10:20
In Pakistan zijn de schieten en sunnieten weer eens aan de stok geweest. Een bom aanslag op de vierende ashura schieten heeft 16 doden geeist.

Amenzu
09-02-06, 10:33
Wat is dit nou?

http://www.alarabiya.net/staging/portal/Archive/Media/2006/02/09/1032001.jpg

Victory
09-02-06, 10:52
Geplaatst door Amenzu
Wat is dit nou?

http://www.alarabiya.net/staging/portal/Archive/Media/2006/02/09/1032001.jpg
Het heet qame zani. Sommige mensen geloven dat je tot alle extremen mag gaan om je liefde/meelevendheid met Imam Hussain (as) te laten zien, en dat niks te ver gaat. Bij deze ritueel, slaan ze met de zwaart tegen hun hoofd (nonstop, met de scherpe kant).

Ayatollah Khamenei heeft dit soort praktijken verboden, en dus zou je nooit iemand zien bloeden in Iran. Maar daarbuiten (Pakistan, en wat arabische landen), doen bepaalde mensen toch wel wat ze zelf willen.

Amenzu
09-02-06, 11:22
Geplaatst door Victory
Het heet qame zani. Sommige mensen geloven dat je tot alle extremen mag gaan om je liefde/meelevendheid met Imam Hussain (as) te laten zien, en dat niks te ver gaat. Bij deze ritueel, slaan ze met de zwaart tegen hun hoofd (nonstop, met de scherpe kant).

Ayatollah Khamenei heeft dit soort praktijken verboden, en dus zou je nooit iemand zien bloeden in Iran. Maar daarbuiten (Pakistan, en wat arabische landen), doen bepaalde mensen toch wel wat ze zelf willen.

ARabische landen?? Tot voor kort mochten ze het nergens vieren. Dankzij Bush en de opkomst van de shieten in Irak, hoor je ze nu steeds openlijk praten over hun schiet zijn, zelfs in landan als EGypte en SA. In SA hebben de schieten aangeondigd dat ze het voor het eerst in het openbaar gingen vieren.

Klopt deze slogan:

Zonder benen en handen, toch zal ik naar uw graf mijn heer (sayidi) Hussain kruipen.

Als sonniet voel ik steeds meer voor de shieten. Misschien moet ik maar terug naar de stroming van mijn voorouders. Vergeet niet, Berbers waren een van de eerste shieten.

el_mli
09-02-06, 11:34
Remember A'shura to humiliate the ruling group who call them selves the inheritors of the traditions of the Prophet, for the remem brance of it will prove that they are the inheritors of the killers and murderers of the Prophet's family

Dr. Ali Shariati (Red Shiism (http://al-islam.org/beliefs/philosophy/redshiism.html) )

Amenzu
09-02-06, 11:38
Geplaatst door el_mli
Remember A'shura to humiliate the ruling group who call them selves the inheritors of the traditions of the Prophet, for the remem brance of it will prove that they are the inheritors of the killers and murderers of the Prophet's family

Dr. Ali Shariati (Red Shiism (http://al-islam.org/beliefs/philosophy/redshiism.html) )

Wie zijn dat? De soennieten in het algemeen? Of de Arabische stammen die in een machtstrijd zijn verwikkeld na de dood van Mohammed, waardoor veel oorlogen tussen de moslims uitbraken, die veel slachtoffers hebben geieëst waaronder drie van de metgezellen van Mohammed.

Joesoef
09-02-06, 11:57
Geplaatst door Amenzu
Wat is dit nou?

http://www.alarabiya.net/staging/portal/Archive/Media/2006/02/09/1032001.jpg


In ieder geval geen Iran.

Wide-O
09-02-06, 12:03
Rellen na aanslag op sjiitische plechtigheid in Pakistan (update 2)
Dodental loopt op tot 22

KOHAT - Door een zelfmoordaanslag en rellen tijdens een sjiitische plechtigheid in Pakistan zijn 22 doden gevallen. Vijftig anderen raakten gewond. Na de aanslag braken er rellen uit en staken sjiieten winkels en auto’s in brand.


De aanslag werd gepleegd in Hangu, tweehonderd kilometer ten zuiden van de hoofdstad Islamabad. Aanvankelijk maakte de politie gewag van acht dodelijke slachtoffers, maar volgens de nieuwste balans vielen er al zeker 22 doden. Het gaat zowel om sjiitische gelovigen als om soennieten die omkwamen tijdens de chaos na de aanslag. Volgens de autoriteiten kan het dodental nog verder oplopen.

Een eerste explosie deed zich voor op de plek waar een duizendtal sjiieten toespraken van hun geestelijke leiders bijwoonden naar aanleiding van de Aschura, het belangrijkste religieuze feest van de sjiieten. ,,Op het moment dat een plaatselijke sjiitische leider het podium betrad, weerklonk een enorme knal'', luidde het.

Na de explosie brak onder de toehoorders paniek uit. Vervolgens weerklonken nog twee andere ontploffingen en de paniek mondde uit in chaos. ,,De woedende sjiieten staken wagens en winkels in brand en zowat overal werden geweerschoten gehoord'', aldus een politieman.

Vanwege de onlusten is het leger naar de stad gestuurd. Ook is er een uitgaansverbod afgekondigd. Sjiitische en soennitische geestelijken riepen de bevolking via luidsprekers van moskeeën op tot kalmte.

Volgens de plaatselijke autoriteiten is de aanslag het werk van soennitische extremisten die regelmatig aanslagen lanceren op sjiitische plechtigheden. Tijdens de viering van Ashura, die ook de afgelopen jaren met geweld gepaard ging, waren extra veiligheidsmaatregelen afgekondigd.

Afghanistan

Ook in het buurland Afghanistan brak sektarisch geweld uit tijdens de viering van Ashura. Bij gevechten tussen soennieten en sjiieten in de westelijke stad Herat vielen twee doden en tientallen gewonden, aldus een legerwoordvoerder. Twee moskeeën en enkele auto’s werden in brand gestoken. Volgens de politie werd het geweld aangesticht door islamitische extremisten. Duizenden militairen zijn naar de stad gestuurd om eind te maken aan de ongeregeldheden.

Amenzu
09-02-06, 12:09
Waar blijven de moslims? Gaat nu ook de ambassade van Pakistaan in Brand? De tragiek van de moslims is dat ze aandacht gteven aan zaken die ze horen te negeren, zoals de cartoons, anders had nooit iemand van ze gehoord.

Aan de andere kant geilen ze voor de tv ieder dag dat ze iemand zien, die zichzelf opblaast in een moskee, onschuldigen afslacht, etc in naam van hun Mohammed, die sommige bijna heiliger verklaren dan god.

Of zoals Qaddafi ooit zei: Zodra ik Mohammed noem, dan beginnen jullie allemaan (salla allaho alayhi wasallam) en raken jullie in Trans. Zo erg dat ik die racties niet eens zie als ik Allah noem.


Trouwens de schieten gebruiken Salla Allah alyhi wassan ook voor ALi en Hussain, wat de soenieten weer zien als ketterij. Omdat deze lof exclusief voor Mohammed is volgens hen.




Geplaatst door Wide-O
Rellen na aanslag op sjiitische plechtigheid in Pakistan (update 2)
Dodental loopt op tot 22

KOHAT - Door een zelfmoordaanslag en rellen tijdens een sjiitische plechtigheid in Pakistan zijn 22 doden gevallen. Vijftig anderen raakten gewond. Na de aanslag braken er rellen uit en staken sjiieten winkels en auto’s in brand.


De aanslag werd gepleegd in Hangu, tweehonderd kilometer ten zuiden van de hoofdstad Islamabad. Aanvankelijk maakte de politie gewag van acht dodelijke slachtoffers, maar volgens de nieuwste balans vielen er al zeker 22 doden. Het gaat zowel om sjiitische gelovigen als om soennieten die omkwamen tijdens de chaos na de aanslag. Volgens de autoriteiten kan het dodental nog verder oplopen.

Een eerste explosie deed zich voor op de plek waar een duizendtal sjiieten toespraken van hun geestelijke leiders bijwoonden naar aanleiding van de Aschura, het belangrijkste religieuze feest van de sjiieten. ,,Op het moment dat een plaatselijke sjiitische leider het podium betrad, weerklonk een enorme knal'', luidde het.

Na de explosie brak onder de toehoorders paniek uit. Vervolgens weerklonken nog twee andere ontploffingen en de paniek mondde uit in chaos. ,,De woedende sjiieten staken wagens en winkels in brand en zowat overal werden geweerschoten gehoord'', aldus een politieman.

Vanwege de onlusten is het leger naar de stad gestuurd. Ook is er een uitgaansverbod afgekondigd. Sjiitische en soennitische geestelijken riepen de bevolking via luidsprekers van moskeeën op tot kalmte.

Volgens de plaatselijke autoriteiten is de aanslag het werk van soennitische extremisten die regelmatig aanslagen lanceren op sjiitische plechtigheden. Tijdens de viering van Ashura, die ook de afgelopen jaren met geweld gepaard ging, waren extra veiligheidsmaatregelen afgekondigd.

Afghanistan

Ook in het buurland Afghanistan brak sektarisch geweld uit tijdens de viering van Ashura. Bij gevechten tussen soennieten en sjiieten in de westelijke stad Herat vielen twee doden en tientallen gewonden, aldus een legerwoordvoerder. Twee moskeeën en enkele auto’s werden in brand gestoken. Volgens de politie werd het geweld aangesticht door islamitische extremisten. Duizenden militairen zijn naar de stad gestuurd om eind te maken aan de ongeregeldheden.

el_mli
09-02-06, 12:23
Geplaatst door Amenzu
Trouwens de schieten gebruiken Salla Allah alyhi wassan ook voor ALi en Hussain, wat de soenieten weer zien als ketterij. Omdat deze lof exclusief voor Mohammed is volgens hen.

ga weg man, wat je zegt is niet waar. En er zijn talloze ahadith, in zowel sahih bukhari/muslim als in sjiitische bronnen dat de Profeet de moslims beval om OOK God's zegeningen over zijn Ahlul-Bayt in overvloed te geven. Maar de meeste soennieten hebben gestopt dit te doen, om zich van de sjiieten te kunnen onderscheiden.


Sahih al-Bukhari Hadith: 6.320
Narrated Ka'b bin Ujra:
It was said, "O Allah's Apostle! We know how to greet you, but how to invoke Allah for you?" The Prophet said, "Say: O Allah! Send your blessings/greetings (Salawat) on Muhammad and his family, the same way as You sent Your blessings/greetings on Abraham's family. You are indeed worthy of all praise, full of glory.'"

Sahih al-Bukhari Hadith: 6.321
Narrated Abu Said al-Khudri:
We said, "O Allah's Apostle! (We know) this greeting (to you) but how shall we invoke Allah for you?" He said, "Say: O Allah! Send your greetings on Muhammad who is Your servant and Your Messenger, the same way as You sent Your greetings on Abraham's family. And send Your blessings on Muhammad and on Muhammad's family, the same way as You sent Your blessings on Abraham's family."

Sahih al-Bukhari Hadith: 8.368
Narrated 'Abdur-Rahman bin Abi Laila:
Ka'b bin 'Ujra met me and said, "Shall I give you a present? Once the Prophet (saw) came to us and we said, 'O Allah's Apostle! We know how to greet You; but how to send Salat upon you?' He said 'Say: O Allah! Send your greetings (Salawat) on Muhammad and his family, the same way as You sent Your Salawat on Abraham's family. O Allah! Send Your blessings on Muhammad and on Muhammad's family, the same way as You sent Your blessings on Abraham's family. You are indeed worthy of all praise, full of glory.'"

En zo zijn er nog veel en veel meer....

el_mli
09-02-06, 12:31
Geplaatst door Amenzu
Wie zijn dat? De soennieten in het algemeen? Of de Arabische stammen die in een machtstrijd zijn verwikkeld na de dood van Mohammed, waardoor veel oorlogen tussen de moslims uitbraken, die veel slachtoffers hebben geieëst waaronder drie van de metgezellen van Mohammed.
Het antwoord kun je vinden in de link van '' Red Shiism''


Shi'ism is the Islam which distinguishes itself and determines its direction in the history of Islam with the 'no' of the great Ali (as), the heir of Mohammad and the manifestation of the Islam of justice and Truth, a 'no' which he gives to the council for the election of the caliphate in answer to Abdul Rahman, who was the manifestation of Islamic aristocracy and compromise.

The history of Islam follows a strange path; a path in which hoodlums and ruffians from the Arab, Persian, Turk, Tartar and Mongol dynasties all enjoy the right of the leadership of the Moslem community and the caliphate of the Prophet of Islam, to the exclusion of the family of the Prophet and the rightful Imams of Islam.

And Shi'ism, which begins with a 'no,' a 'no' which opposes the path chosen by history, rebels against history. It rebels against a history which, in the name of the Qoran, Kings and Caesars, follows the path of ignorance and in the name of tradition, sacrifices those brought up in the house of the Qoran and the Traditions!

Rourchid
09-02-06, 14:26
Geplaatst door Victory

Ayatollah Khamenei heeft dit soort praktijken verboden, en dus zou je nooit iemand zien bloeden in Iran. Maar daarbuiten (Pakistan, en wat arabische landen), doen bepaalde mensen toch wel wat ze zelf willen.
In de praktijk worden mensen opgeroepen om tijdens Ashura bloed te geven aan de Bloedbank.

Von_Binladen
09-02-06, 14:28
Gelukkig gaat het bij ons soenieten wat rustiger.
Wij vasten deze dag omdat op deze dag veel dingen gebeurt zijn onder andere de Profeet Mozes bracht zijn volk met het verlof van Allah uit Egypte naar Palestine.

Von_Binladen
09-02-06, 14:29
Na jarenlang waren ze slaven dus heeft God hen deze dag bevrijd.
Geweldig :duim:

Max Stirner
09-02-06, 16:13
Geplaatst door Von_Binladen
Na jarenlang waren ze slaven dus heeft God hen deze dag bevrijd.
Geweldig :duim:


De Sjiieten in Irak moesten ietsje langer wachten, maar nu heeft Bush ze bevrijd......

:)

Amenzu
09-02-06, 23:06
In egypte mochten de schieten Ashura niet vieren

alarabiya.net

Von_Binladen
09-02-06, 23:52
Geplaatst door Max Stirner
De Sjiieten in Irak moesten ietsje langer wachten, maar nu heeft Bush ze bevrijd......

:)


ahahah :fuckit:
Een land bezetten is iets anders dan bevrijden.

Amenzu
10-02-06, 00:52
Geplaatst door Von_Binladen
ahahah :fuckit:
Een land bezetten is iets anders dan bevrijden.

voor jou die 10000 km verder zonder angst om opgeblazen te worden is het bezitting. Niet voor de Irakezen, althans de absolute meerderheid. EN dan heb ik het alleen over de 60% SChieten en 20% Koerden. EN natuurlijk zijn er ook nog soennieten die blij zijn dat Saddam weg is.


IK heb nog geen irakees tegengekomen die niet blij is dat Saddam verdreven is, Met name de meer dan 4 miljoen die voor hem naar het Buitenland zijn gevlucht.


Maar ja, de meeste Imazighen in Nederland , die niet eens Ddarija kunnen spreken, in tegenstelling tot degenen wie het omgaat (Irakezen) vinden het wel een bezetting.