MO_NL
09-02-06, 16:16
Integreren moet, maar niet aan de costa
Wie immigreert integreert, is het devies van minister Verdonk. Maar hoe zit dat met de Nederlanders in het buitenland?
Volgens een zojuist verschenen studie van de Britse sociologe Karen O’Reilly is er bij de talloze Europese buitenlanders aan de Spaanse Costa del Sol, onder wie veel Nederlanders, nauwelijks sprake van integratie.
Ze kunnen er terecht bij Nederlandse bakkers, artsen en specialisten. Voor een potje bridge of klaverjassen worden er speciale avonden gehouden. Nederlandse makelaars verkopen er huizen en zelfs een oer-Hollands broodje kroket is er overal te krijgen.
Geen contact
Uit de studie van O’Reilly blijkt dat eenderde van de buitenlanders aan de Costa del Sol weinig of geen contacten heeft binnen de Spaanse samenleving. De helft van hen leest nooit de Spaanse kranten en heeft evenmin ooit gestemd bij de lokale verkiezingen. Zestig procent geeft toe problemen te hebben met de Spaanse taal en slechts twintig procent acht zichzelf in staat een conversatie in het Spaans te houden.
De onderzoeksresultaten verbazen Wim ten Dolle (65), woonachtig in Torreblanca en voorzitter van de Nederlandse Club Costa del Sol, niet. "Het gebeurt vanzelf dat Nederlanders die hier wonen vooral contact hebben met andere Nederlanders. Dat is niet iets wat je plant als je naar Spanje verhuist."
Ten Dolle zou zelf graag wat meer contact hebben met Spanjaarden. "Er zijn Nederlanders die wel met Spaanse families omgaan, maar bij ons is dat niet het geval. Nog niet, want dat kan komen doordat we hier pas drie jaar wonen."
Taal is een probleem
Vooral de taal vormt een probleem bij het integratieproces. Ten Dolle volgde voor zijn komst naar Spanje gedurende twee jaar een cursus aan de Volksuniversiteit. "Maar ik kan niet zeggen dat ik nu vloeiend Spaans spreek."
Jan van Dijk (67), sinds drieënhalf jaar woonachtig in Benalmadena Costa, in de buurt van Torremolinos, geeft ook toe dat zijn Spaans niet optimaal is. ‘Wij proberen wel altijd zelf alles te regelen hier en dan moet je toch een beetje Spaans spreken. Ik ben het aan het leren, maar dat gaat niet al te gemakkelijk. Een groot nadeel is dat de Spanjaarden vaak zien dat je Spaans niet zo goed is en direct over gaan op het Engels, een taal die ik overigens ook niet spreek.’
Wel zegt ook Van Dijk bereid te zijn te integreren in de Spaanse samenleving. Zo moet hij, sinds de invoering van de nieuwe zorgwet, naar een Spaanstalige arts. En hij geeft aan goed overweg te kunnen met zijn Spaanse buren. "We gaan dan misschien niet bij elkaar op bezoek, maar als we elkaar voor de deur tegenkomen, wordt er altijd een praatje gemaakt."
Pensionado's
Govert Schinkel, die een huis bezit in Marbella, wijst erop dat er verschillende groepen Nederlanders in het land wonen. Enerzijds de jongeren en jonge gezinnen en anderzijds de pensionado’s. Volgens Schinkel is er binnen deze laatste groep weinig sprake van integratie. "De meesten blijven als Hollanders bij elkaar op stok zitten. Ze kijken naar de Nederlandse televisie en luisteren naar de Hollandse radio. Zeker degenen die slechts een deel van het jaar in Spanje verblijven, die blijven volledig Hollander."
O’ Reilly’s onderzoek bevestigt dit. De oudere emigranten, die met name aan de kusten wonen, hebben veel minder contact met Spanjaarden dan jonge emigrantengezinnen met kinderen, die vaak meer landinwaarts wonen.
Volgens Ten Dolle is het ook belangrijk voor de integratie dat buitenlanders begrip opbrengen voor de Spaanse cultuur. "Die is nu eenmaal anders. Als je bijvoorbeeld iets geregeld wilt krijgen, komen ze vaak niet opdagen. Nederlanders moeten dat accepteren."
Zelf geeft hij aan zich al goed te hebben aagepast. Er wordt zelfs gegeten op Spaanse tijden. Maar wel koopt de voorzitter van de Nederlandse Club steevast donkerbruin brood, want "Spaans brood is wel lekker, maar het is wit, hè?"
Bron: Planet.nl
Wie immigreert integreert, is het devies van minister Verdonk. Maar hoe zit dat met de Nederlanders in het buitenland?
Volgens een zojuist verschenen studie van de Britse sociologe Karen O’Reilly is er bij de talloze Europese buitenlanders aan de Spaanse Costa del Sol, onder wie veel Nederlanders, nauwelijks sprake van integratie.
Ze kunnen er terecht bij Nederlandse bakkers, artsen en specialisten. Voor een potje bridge of klaverjassen worden er speciale avonden gehouden. Nederlandse makelaars verkopen er huizen en zelfs een oer-Hollands broodje kroket is er overal te krijgen.
Geen contact
Uit de studie van O’Reilly blijkt dat eenderde van de buitenlanders aan de Costa del Sol weinig of geen contacten heeft binnen de Spaanse samenleving. De helft van hen leest nooit de Spaanse kranten en heeft evenmin ooit gestemd bij de lokale verkiezingen. Zestig procent geeft toe problemen te hebben met de Spaanse taal en slechts twintig procent acht zichzelf in staat een conversatie in het Spaans te houden.
De onderzoeksresultaten verbazen Wim ten Dolle (65), woonachtig in Torreblanca en voorzitter van de Nederlandse Club Costa del Sol, niet. "Het gebeurt vanzelf dat Nederlanders die hier wonen vooral contact hebben met andere Nederlanders. Dat is niet iets wat je plant als je naar Spanje verhuist."
Ten Dolle zou zelf graag wat meer contact hebben met Spanjaarden. "Er zijn Nederlanders die wel met Spaanse families omgaan, maar bij ons is dat niet het geval. Nog niet, want dat kan komen doordat we hier pas drie jaar wonen."
Taal is een probleem
Vooral de taal vormt een probleem bij het integratieproces. Ten Dolle volgde voor zijn komst naar Spanje gedurende twee jaar een cursus aan de Volksuniversiteit. "Maar ik kan niet zeggen dat ik nu vloeiend Spaans spreek."
Jan van Dijk (67), sinds drieënhalf jaar woonachtig in Benalmadena Costa, in de buurt van Torremolinos, geeft ook toe dat zijn Spaans niet optimaal is. ‘Wij proberen wel altijd zelf alles te regelen hier en dan moet je toch een beetje Spaans spreken. Ik ben het aan het leren, maar dat gaat niet al te gemakkelijk. Een groot nadeel is dat de Spanjaarden vaak zien dat je Spaans niet zo goed is en direct over gaan op het Engels, een taal die ik overigens ook niet spreek.’
Wel zegt ook Van Dijk bereid te zijn te integreren in de Spaanse samenleving. Zo moet hij, sinds de invoering van de nieuwe zorgwet, naar een Spaanstalige arts. En hij geeft aan goed overweg te kunnen met zijn Spaanse buren. "We gaan dan misschien niet bij elkaar op bezoek, maar als we elkaar voor de deur tegenkomen, wordt er altijd een praatje gemaakt."
Pensionado's
Govert Schinkel, die een huis bezit in Marbella, wijst erop dat er verschillende groepen Nederlanders in het land wonen. Enerzijds de jongeren en jonge gezinnen en anderzijds de pensionado’s. Volgens Schinkel is er binnen deze laatste groep weinig sprake van integratie. "De meesten blijven als Hollanders bij elkaar op stok zitten. Ze kijken naar de Nederlandse televisie en luisteren naar de Hollandse radio. Zeker degenen die slechts een deel van het jaar in Spanje verblijven, die blijven volledig Hollander."
O’ Reilly’s onderzoek bevestigt dit. De oudere emigranten, die met name aan de kusten wonen, hebben veel minder contact met Spanjaarden dan jonge emigrantengezinnen met kinderen, die vaak meer landinwaarts wonen.
Volgens Ten Dolle is het ook belangrijk voor de integratie dat buitenlanders begrip opbrengen voor de Spaanse cultuur. "Die is nu eenmaal anders. Als je bijvoorbeeld iets geregeld wilt krijgen, komen ze vaak niet opdagen. Nederlanders moeten dat accepteren."
Zelf geeft hij aan zich al goed te hebben aagepast. Er wordt zelfs gegeten op Spaanse tijden. Maar wel koopt de voorzitter van de Nederlandse Club steevast donkerbruin brood, want "Spaans brood is wel lekker, maar het is wit, hè?"
Bron: Planet.nl