David
10-02-06, 14:19
Palestijnse homo’s extra getroffen
In de vicieuze cirkel van geweld in het Midden-Oosten is er weinig aandacht voor een groep die het extra zwaar heeft: de Palestijnse LGBT-ers. Terwijl in Israël, ondanks conservatieve tegenstand, een voor homoseksuelen tolerante samenleving is ontstaan, lijden Palestijnse LGBT-ers niet alleen onder de gevolgen van het conflict, maar is ook hun (seksuele) identiteit een doodzonde voor hun landgenoten.
Zoals in de rest van de Arabische wereld is het voor homo’s en lesbo’s in de Palestijnse gebieden zo goed als onmogelijk uit de kast te komen. Het is strafbaar, en er zijn voorbeelden van arrestaties, martelingen en berechtingen van homoseksuelen in de Palestijnse Autoriteit (PA). Openheid over seksualiteit leidt tot de grootst mogelijke problemen in familie- en vriendenkring. Bedreigingen en fysiek geweld tegen homoseksuele familieleden is volledig geaccepteerd. En met transgenders weten zelfs de meest liberale Arabieren vaak niet wat ze aanmoeten.
Eén staat, twee volken
Israël is in het Midden-Oosten een positieve uitzondering. Afgezien van een grote minderheid orthodox-religieuzen, heeft de bevolking een tolerantie tegenover LGBT-ers die vergelijkbaar is met die in veel West-Europese landen. Ook de wetgeving is vooruitstrevend. Voor Israëlische homo’s van Arabische afkomst zijn er daarom meer kansen dan waar ook in de Arabische wereld.
Daniel Weishut heeft als medewerker van de LGBT-groep van Amnesty in Tel Aviv goed inzicht in de situatie in zijn land. Samen met de LGBT-organisatie ‘Jeruzalem Open Huis’, werkt de groep zowel onder de joodse als Arabische bevolking van Israël. Hij ziet aan beide kanten zowel positieve ontwikkelingen als problemen – waarbij de problemen aan Arabische kant veel groter zijn.
Hoewel de tolerantie in met name Tel Aviv groot is, benadrukt Daniel dat jaarlijks nog altijd een aantal joodse mannen de dood vindt als gevolg van gay bashing. Onlangs werd een collega van hem in zijn huis door messteken om het leven gebracht. Bovendien is homoseksualiteit binnen de Israëlisch-Arabische gemeenschap vaak nog een schande. In de gay-scene in de verschillende grote steden komen de twee groepen elkaar tegen en kunnen ze volledig open zijn. Hier is het Israëlisch-Palestijnse conflict in Israël misschien wel het minst zichtbaar.
Vluchteling in Israël
In de Palestijnse gebieden is de situatie geheel anders. Tot voor kort konden Palestijnse homo’s nog uitwijken naar met name Tel Aviv, maar vanwege de constante angst voor Palestijnse zelfmoordaanslagen, is de houding tegenover illegale Palestijnen drastisch veranderd. Elke vluchteling is een potentiële moordenaar en moet buiten de grenzen worden gehouden. Tegelijkertijd grijpt de PA de spanningen aan om juist harder op te treden tegen ‘subversieven’, zoals de LGBT-groepen. Ook andere landen zitten niet te wachten op Palestijnse vluchtelingen; ze kunnen geen kant op.
Palestijnse homo’s in Israël hebben door hun illegale status vaak weinig andere opties dan de prostitutie. Eén van de vele trieste verhalen is die van Salah (niet zijn echte naam), een 17-jarige vluchteling uit Nablus. Hij zat maandenlang in een Palestijnse gevangenis, waar hij door zijn ondervragers met glas werd bewerkt, waarna ze toiletreiniger in zijn wonden gooiden. In Israël woont hij op straat en wordt hij zeker vier keer per dag door de politie aangehouden. De dreiging van uitzetting hangt permanent boven zijn hoofd.
Politieke aandacht
In de Israëlische politiek begint er enige aandacht te komen voor het lot van deze Palestijnen. In maart werden drie Palestijnen gearresteerd. Ze dreigden te worden teruggestuurd naar de Westoever, waar hun leven zeker in gevaar zou zijn. Behalve als perverselingen worden ze, vanwege hun verblijf in Israël, als collaborateurs gezien: een dubbele doodzonde.
De Israëlische minister van Binnenlandse Zaken Avraham Poraz van de Shinui-partij, die verkiezingscampagne voerde met onder meer beloften aan de homogemeenschap, werd door een aantal homo-organisaties aangeschreven. Na een aanvankelijke weigering zich met de zaak te bemoeien, heeft de minister nu toch opdracht gegeven niet tot uitzetting over te gaan. Ook internationaal komt er meer oog voor de Palestijnse homo’s. Na berichten over de mogelijke uitzetting van de drie en de schrijnende situatie in de PA, zijn in Nederland Kamervragen gesteld aan minister De Hoop Scheffer van Buitenlandse Zaken. Deze benadrukte, onder meer verwijzend naar het werk van Amnesty, het belang van het waarborgen van de rechten van LGBT-ers en beloofde dit in de bilaterale contacten met de PA aan te kaarten.
Bron: Amnesty
In de vicieuze cirkel van geweld in het Midden-Oosten is er weinig aandacht voor een groep die het extra zwaar heeft: de Palestijnse LGBT-ers. Terwijl in Israël, ondanks conservatieve tegenstand, een voor homoseksuelen tolerante samenleving is ontstaan, lijden Palestijnse LGBT-ers niet alleen onder de gevolgen van het conflict, maar is ook hun (seksuele) identiteit een doodzonde voor hun landgenoten.
Zoals in de rest van de Arabische wereld is het voor homo’s en lesbo’s in de Palestijnse gebieden zo goed als onmogelijk uit de kast te komen. Het is strafbaar, en er zijn voorbeelden van arrestaties, martelingen en berechtingen van homoseksuelen in de Palestijnse Autoriteit (PA). Openheid over seksualiteit leidt tot de grootst mogelijke problemen in familie- en vriendenkring. Bedreigingen en fysiek geweld tegen homoseksuele familieleden is volledig geaccepteerd. En met transgenders weten zelfs de meest liberale Arabieren vaak niet wat ze aanmoeten.
Eén staat, twee volken
Israël is in het Midden-Oosten een positieve uitzondering. Afgezien van een grote minderheid orthodox-religieuzen, heeft de bevolking een tolerantie tegenover LGBT-ers die vergelijkbaar is met die in veel West-Europese landen. Ook de wetgeving is vooruitstrevend. Voor Israëlische homo’s van Arabische afkomst zijn er daarom meer kansen dan waar ook in de Arabische wereld.
Daniel Weishut heeft als medewerker van de LGBT-groep van Amnesty in Tel Aviv goed inzicht in de situatie in zijn land. Samen met de LGBT-organisatie ‘Jeruzalem Open Huis’, werkt de groep zowel onder de joodse als Arabische bevolking van Israël. Hij ziet aan beide kanten zowel positieve ontwikkelingen als problemen – waarbij de problemen aan Arabische kant veel groter zijn.
Hoewel de tolerantie in met name Tel Aviv groot is, benadrukt Daniel dat jaarlijks nog altijd een aantal joodse mannen de dood vindt als gevolg van gay bashing. Onlangs werd een collega van hem in zijn huis door messteken om het leven gebracht. Bovendien is homoseksualiteit binnen de Israëlisch-Arabische gemeenschap vaak nog een schande. In de gay-scene in de verschillende grote steden komen de twee groepen elkaar tegen en kunnen ze volledig open zijn. Hier is het Israëlisch-Palestijnse conflict in Israël misschien wel het minst zichtbaar.
Vluchteling in Israël
In de Palestijnse gebieden is de situatie geheel anders. Tot voor kort konden Palestijnse homo’s nog uitwijken naar met name Tel Aviv, maar vanwege de constante angst voor Palestijnse zelfmoordaanslagen, is de houding tegenover illegale Palestijnen drastisch veranderd. Elke vluchteling is een potentiële moordenaar en moet buiten de grenzen worden gehouden. Tegelijkertijd grijpt de PA de spanningen aan om juist harder op te treden tegen ‘subversieven’, zoals de LGBT-groepen. Ook andere landen zitten niet te wachten op Palestijnse vluchtelingen; ze kunnen geen kant op.
Palestijnse homo’s in Israël hebben door hun illegale status vaak weinig andere opties dan de prostitutie. Eén van de vele trieste verhalen is die van Salah (niet zijn echte naam), een 17-jarige vluchteling uit Nablus. Hij zat maandenlang in een Palestijnse gevangenis, waar hij door zijn ondervragers met glas werd bewerkt, waarna ze toiletreiniger in zijn wonden gooiden. In Israël woont hij op straat en wordt hij zeker vier keer per dag door de politie aangehouden. De dreiging van uitzetting hangt permanent boven zijn hoofd.
Politieke aandacht
In de Israëlische politiek begint er enige aandacht te komen voor het lot van deze Palestijnen. In maart werden drie Palestijnen gearresteerd. Ze dreigden te worden teruggestuurd naar de Westoever, waar hun leven zeker in gevaar zou zijn. Behalve als perverselingen worden ze, vanwege hun verblijf in Israël, als collaborateurs gezien: een dubbele doodzonde.
De Israëlische minister van Binnenlandse Zaken Avraham Poraz van de Shinui-partij, die verkiezingscampagne voerde met onder meer beloften aan de homogemeenschap, werd door een aantal homo-organisaties aangeschreven. Na een aanvankelijke weigering zich met de zaak te bemoeien, heeft de minister nu toch opdracht gegeven niet tot uitzetting over te gaan. Ook internationaal komt er meer oog voor de Palestijnse homo’s. Na berichten over de mogelijke uitzetting van de drie en de schrijnende situatie in de PA, zijn in Nederland Kamervragen gesteld aan minister De Hoop Scheffer van Buitenlandse Zaken. Deze benadrukte, onder meer verwijzend naar het werk van Amnesty, het belang van het waarborgen van de rechten van LGBT-ers en beloofde dit in de bilaterale contacten met de PA aan te kaarten.
Bron: Amnesty