Alim
15-02-06, 09:41
Door Ab Zagt
BERLIJN - De grote favoriet voor de Gouden Beer van het Filmfestival van Berlijn is The Road to Guantanamo.
Scene uit de film 'The Road to Guantanamo'.
De film van regisseur Michael Winterbottom laat op onthutsende wijze zien hoe willekeurig en genadeloos Amerikanen met verdachte terroristen omgaan.
Het interesseert de Engelse regisseur Michael Winterbottom geen snars hoe de Amerikaans en Britse regering op zijn speelfilm The Road to Guantanamo zullen reageren. Hij vindt het belangrijker om aan te tonen dat de Amerikaanse regering met zijn gevangenis in Guantanamo Bay alle wetten met voeten treedt.
,,Ze houden mensen gevangen zonder vorm van proces of een duidelijke aanklacht. Dat kan de Amerikaanse regering zich niet eens op zijn eigen grondgebied permitteren, vandaar dat deze gevangenis nota bene in Cuba staat’’, zei Winterbottom na de wereldpremière van zijn film op het festival van Berlijn.
In The Road to Guantanamo stelt Winterbottom vier vrienden van Pakistaanse origine voor uit het Engelse Tipton, die in 2001 op pad gaan om een huwelijk in Pakistan bij te wonen. Tijdens een uitstapje naar Afghanistan wordt het viertal gearresteerd en naar het interneringskamp in Guantanamo Bay vervoerd, waar zij bijna twee jaar lang worden vastgehouden, getreiterd, vernederd, geslagen, ondervraagd en als honden in kennels worden opgeborgen.
Na interventie van de Britse regering worden drie van hen weer op vrije voeten gezet, zonder dat zij ergens schuldig aan zijn bevonden. Het lot van de vierde vriend is onduidelijk.
Net als in zijn vluchtelingenfilm Welcome to Sarajevo gebruikt Winterbottom nagespeelde scènes en journaalbeelden om zijn verhaal te vertellen. De reconstructie van hun dramatische ervaringen worden aangevuld met interviews met de drie twintigers. De regisseur: ,,Ik wil hiermee aantonen dat het om doodgewone Britse jongens ging die zich van geen kwaad waren bewust, terwijl Bush beweert dat al deze gevangenen levensgevaarlijke terroristen zijn. Een van deze jongens leest nauwelijks de krant, alleen de blote-tietenpagina van The Sun.’’
Tijdens de persconferentie sprak een van de vrijgelaten jongens, Shafiq Rasul, de hoop uit dat de gevangenis op Cuba, waar nog vijfhonderd mensen, onder wie kinderen, worden vastgehouden, snel dichtgaat. ,,Dit druist tegen alle mensenrechten in.’’ Volgens Winterbottom heeft een van de ondervragers inmiddels toegegeven dat er nog geen enkele verdachte op terroristische activiteiten is betrapt
Bron: AD
BERLIJN - De grote favoriet voor de Gouden Beer van het Filmfestival van Berlijn is The Road to Guantanamo.
Scene uit de film 'The Road to Guantanamo'.
De film van regisseur Michael Winterbottom laat op onthutsende wijze zien hoe willekeurig en genadeloos Amerikanen met verdachte terroristen omgaan.
Het interesseert de Engelse regisseur Michael Winterbottom geen snars hoe de Amerikaans en Britse regering op zijn speelfilm The Road to Guantanamo zullen reageren. Hij vindt het belangrijker om aan te tonen dat de Amerikaanse regering met zijn gevangenis in Guantanamo Bay alle wetten met voeten treedt.
,,Ze houden mensen gevangen zonder vorm van proces of een duidelijke aanklacht. Dat kan de Amerikaanse regering zich niet eens op zijn eigen grondgebied permitteren, vandaar dat deze gevangenis nota bene in Cuba staat’’, zei Winterbottom na de wereldpremière van zijn film op het festival van Berlijn.
In The Road to Guantanamo stelt Winterbottom vier vrienden van Pakistaanse origine voor uit het Engelse Tipton, die in 2001 op pad gaan om een huwelijk in Pakistan bij te wonen. Tijdens een uitstapje naar Afghanistan wordt het viertal gearresteerd en naar het interneringskamp in Guantanamo Bay vervoerd, waar zij bijna twee jaar lang worden vastgehouden, getreiterd, vernederd, geslagen, ondervraagd en als honden in kennels worden opgeborgen.
Na interventie van de Britse regering worden drie van hen weer op vrije voeten gezet, zonder dat zij ergens schuldig aan zijn bevonden. Het lot van de vierde vriend is onduidelijk.
Net als in zijn vluchtelingenfilm Welcome to Sarajevo gebruikt Winterbottom nagespeelde scènes en journaalbeelden om zijn verhaal te vertellen. De reconstructie van hun dramatische ervaringen worden aangevuld met interviews met de drie twintigers. De regisseur: ,,Ik wil hiermee aantonen dat het om doodgewone Britse jongens ging die zich van geen kwaad waren bewust, terwijl Bush beweert dat al deze gevangenen levensgevaarlijke terroristen zijn. Een van deze jongens leest nauwelijks de krant, alleen de blote-tietenpagina van The Sun.’’
Tijdens de persconferentie sprak een van de vrijgelaten jongens, Shafiq Rasul, de hoop uit dat de gevangenis op Cuba, waar nog vijfhonderd mensen, onder wie kinderen, worden vastgehouden, snel dichtgaat. ,,Dit druist tegen alle mensenrechten in.’’ Volgens Winterbottom heeft een van de ondervragers inmiddels toegegeven dat er nog geen enkele verdachte op terroristische activiteiten is betrapt
Bron: AD